บทที่ : 2 แค่จะทักทาย

ตื้ดดดด ~ เสียงมือถือของเธอดังขึ้น ครูสาวหันไปมอง มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ลู่ซือเฉิงเห็นหน้าจอกระพริบเป็นรูปแฟนหนุ่มของเธอที่โทรเข้ามา เด็กหนุ่มจึงละสายตาจากเธอก่อนจะหันหลังและพูดขึ้นว่า "ใครอยากจะนั่งทนหิวตายอยู่ที่นี่ก็เชิญ" ทันทีที่พูดจบเขาก็ก้าวออกไป จากนั้นเพื่อนๆในห้องก็ลุกและวิ่งตามกันออกไป ครูสาวมองตามเขาไปด้วยความงุนงง [ทำไมโตมาถึงได้กลายเป็นคนเย็นชาไปซะล่ะ] เธอกลับไปนั่งที่โต๊ะ ก่อนจะกดรับสายแฟนหนุ่มของเธอที่โทรมาบอกว่าจะพาไปทานอาหารกลางวันข้างนอก เธอตกลงและรีบจัดเก็บเอกสารลงแฟ้ม จากนั้นก็สะพายกระเป๋าและเดินออกไป จื่อหยาง (แฟนของเธอ ที่คบกันมาเกือบ7ปี และเพิ่งจะขอแต่งงานไปเมื่อ5ปีที่แล้ว แต่เพราะจู่ๆ เขาได้มาเป็นอาจารย์สอนวิศวะอยู่ที่นี่ งานแต่งก็ถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด) เดินมาตามทางเดิน ก็พบกับเด็กหนุ่มที่กำลังเดินมา เขาส่งยิ้มให้ แต่เด็กหนุ่มกลับไม่สนใจและยังเดินชนกระแทกไหล่ของเขา จื่อหยางจึงหันไปมอง ส่วนเด็กหนุ่มก็หันกลับมามองเขาเช่นกัน จังหวะนั้น หรันหรันก็เดินมาพอดี "จื่อหยาง" เธอเอ่ยเรียก เขาจึงหันมา สายตาของเธอเหลือบไปเห็นลู่ซือเฉิงที่ยืนอยู่ เด็กหนุ่มจึงหันหลังเดินจากไป เธอจึงถามเขาว่า "มีอะไรกันเหรอคะ"

จื่อหยางยิ้มแล้วพูดว่า "ไม่มีอะไร แค่ทักทายกันเฉยๆ"

หรันหรันทำหน้าฉงน "รู้จักเขาเหรอคะ"

"เคยเห็นในนิตยสารว่าเขาเป็นลูกชายของเจ้าของมหาวิทยาลัยนี้น่ะ จริงสิ คุณก็เป็นอาจารย์สอนอยู่คณะของเขานี่"

"อ๋อใช่ค่ะ"

"เด็กปี1นี่หัวดื้อใช่เล่น ขนาดผมอยู่มาหลายปีแล้ว ทุกวันนี้ยังเหนื่อยอยู่เลย คุณเพิ่งเข้ามาใหม่ก็ใจเย็นๆล่ะ"

เธอยิ้ม "ค่ะ"

"เราไปกันเถอะ" จื่อหยางโอบเอวของเธอก่อนจะพาเดินไปที่รถ จังหวะนั้น หลี่ ซือซือ (อาจารย์คณะบริหารที่เป็นน้องสาวของผู้อำนวยการและยังเป็นเพื่อนสนิทของหรันหรัน ) เดินผ่านมา "หรันหรัน ยินดีด้วยนะที่ได้มาเป็นอาจารย์ที่นี่ ต่อไปนี้จะได้ไม่ต้องฟังจื่อหยางบ่นคิดถึงเธอตลอดเวลาน่ะ" เธอเอ่ยแซว เธอมองหน้าจื่อหยางแล้วยิ้ม ก่อนจะส่งยิ้มให้เพื่อนแล้วพูดว่า "ขอบใจจ้ะ"

"และนี่กำลังจะไปกินข้าวกันเหรอ"

"ใช่ เธอไปกับเราสิ" ซือซือยิ้มและพูดว่า "ไม่ล่ะ ฉันยังมีงานที่ต้องทำ" พูดจบเธอก็เดินไป เธอเผยอยิ้มเล็กๆ จังหวะที่สวนกันเธอก็ตั้งใจยื่นมือไปสัมผัสโดนหลังมือของจื่อหยาง ซึ่งถัดไปจากตรงนี้ก็มีสายตาดำมืดคู่หนึ่งที่กำลังจับจ้องอยู่ "นายมายืนมองอะไรตรงนี้ ไม่ไปกินข้าวเหรอ" เสียงของอาเค่อเพื่อนสนิทของลู่ซือเฉิงดังขึ้นพร้อมกับแขนที่พาดลงมาบนคอของเขา ลู่ซือเฉิงเอาแขนของเพื่อนออกก่อนจะทำหน้าไม่สบอารมณ์ใส่ "ไปหงุดหงิดอะไรมาวะ หรือว่าเป็นเพราะครูสาวสวยคนใหม่"

"หุบปาก!" เขาพูดก่อนจะเดินเข้าไปในโรงอาหาร อาเค่อเดินตามไปก่อนจะพูดว่า "แสดงว่าใช่ ไม่เห็นต้องหงุดหงิดเลย นี่ใช่ครูคนแรกที่นายไม่ถูกใจซะเมื่อไร เราก็ทำให้เขาลาออกเหมือนครูคนก่อนหน้าสิ ยากตรงไหน" ลู่ซือเฉิงหันไปมองเพื่อนรักด้วยสายตาพิฆาต อาเค่อจึงเงียบปากลงในทันที

หลิวเต๋อเต๋อ สาวสวยที่อยู่คณะเดียวกับลู่ซือเฉิง เมื่อเห็นเขาเดินมาเธอก็ส่งยิ้มให้เขาและพูดว่า "พวกนายมานั่งกับพวกเราก็ได้นะ" ซือเฉิงเดินผ่านเธอไป เขาวางกระเป๋าลงบนโต๊ะถัดไป จากนั้นก็เดินไปสั่งอาหาร เต๋อเต๋อหันไปทำหน้าเศร้ากับเพื่อนสาวอีกสองคนก็คือ ซูจินและหยางเฟย "ไม่เป็นไรน่ะ ยังไงก็อยู่คณะเดียวกัน พอมีงานกลุ่ม งานกิจกรรม ความสัมพันธ์ก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นเองแหละ"