บทที่ 2 ผู้หญิงคนนั้นที่เธอเกลียด(1)

"ผมไม่คิดเลยนะครับว่าอาจารย์จะออกมาโดยที่ไม่บอกผมสักคำอย่างนี้ก็แสดงว่าพร้อมที่จะรับการลงโทษจากผมด้วยใช่หรือเปล่าครับ"

"ตะ-ตฤณ"

"ครับ...คิดว่าใครล่ะครับมาเที่ยวใต้จมูกผมโดยที่ไม่บอกผมสักคำ คิดว่าจะรอดไปได้จริง ๆ เหรอครับ" เสียงกระซิบที่ดังชิดหูกับปากหยักที่ขบเม้มมาที่ใบหูของเธอทำเอาเธอขนลุกไปทั่วร่าง กายแกร่งกักตัวเธอไว้ในอ้อมแขนจนยากที่จะถอยหนีถึงอยากจะหนีก็ไปไหนไม่ได้ กุนณฉัตรยืนนิ่งไม่หือไม่อือปล่อยให้คนด้านหลังทำตามที่ใจตัวเองต้องการ ทั้งที่ตอนนี้เธอสั่นไปทั้งตัวเพราะไม่รู้ว่าเด็กบ้านี่จะหาเรื่องลงโทษกับเธอยังไงอีก ยิ่งคิดถึงสิ่งที่เจ้าเด็กนี่ทำทีไรเธอก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกทีดูตอนนี้สิเธอรู้สึกถึงน้ำใสที่กำลังไหลเยิ้มออกมาจากร่องหลืบของเธอโดยที่มันเป็นกลไกอย่างหนึ่งในร่างกายแล้วจำเพาะต้องเป็นกับเจ้าเด็กนี่ด้วย

"วันนี้ใส่ชุดชั้นในสีอะไรเหรอครับ" เสียงทุ้มแหบพร่ากระเส่าข้างใบหูยามที่เขาบดเบียดกายแกร่งเข้ามาที่ก้นอวบของเธอจนรู้สึกถึงท่อนลำที่แข็งจัดดันก้นของเธออยู่ กุนณฉัตรมองซ้ายมองขวาเมื่อรู้สึกว่าคนด้านหลังทำเหมือนจะไม่หยุดง่าย ๆ มือบางจับแขนแกร่งที่กักกันเธอเอาไว้ก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงด้วยสายตาเว้าวอนเพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นและมันทำให้คนด้านหลังชอบใจไม่น้อยแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่หยุดง่าย ๆ เพราะตุ๊กตามีชีวิตดันดื้อไม่เชื่อฟัง

"ตอบคำถามผม" เสียงทุ้มไม่ดังไม่เบาแต่ก็ฟังดูน่ากลัวยิ่งทำให้เธอกลัวจนตัวสั่นเหมือนลูกนกตกน้ำ

"ดะ-แดง ลูกไม้สีแดง" เสียงสั่น ๆ ที่ตอบกลับทำเอาตฤณชอบใจ เขาชอบทุกครั้งที่แม่กวางน้อยตื่นกลัว ยิ่งเห็นแววตาสั่นไหวคล้ายจะมีน้ำตากลอกกลิ้งอยู่ภายในยิ่งทำให้ตื่นเต้น ชอบทุกครั้งที่ได้เห็นน้ำตาของเธอถึงตอนนี้จะไม่เห็นว่าภายใต้แว่นตาหนาเตอะที่เธอใส่อยู่ดวงตาใสดั่งลูกกวางน้อยของเธอจะสั่นไหวขนาดไหนแต่เขาก็ยังจำได้ทุกครั้งในยามที่ได้สบตาเธอในยามที่ไม่มีแว่นตามาบดบัง ในยามที่มีน้ำตามันดูน่ารักน่าทะนุถนอมและน่ารังแกไปพร้อมกันและมันยิ่งเป็นการปลุกความเป็นราชสีห์ในตัวเขาให้ออกมาล่าเหยื่ออย่างเธอ

"ดีมากครับ จุ๊บ! อ้าขาออกกว้างหน่อยสิครับ" เขาพูดชมด้วยความพอใจปากหยักกดจูบไปที่ข้างขมับด้วยความหลงใหลแต่สิ่งที่กำลังอยู่นั้นยิ่งทำเอาแม่กวางน้อยตื่นตระหนก แต่ก็ไม่อาจขัดความต้องการของคนด้านหลังได้ กุนณฉัตรค่อย ๆ อ้าขาออกกว้างแต่เหมือนกับว่ามันไม่ทันใจคนตัวโตมากนักเขาจึงจับขาเธอจับแยกออกกางอย่างเอาแต่ใจ เขาสอดมือเข้ามาที่กลางหว่างขาของเธอถูไถช่องทางรักด้วยนิ้วเรียวแล้วสอดเข้ามาภายในพร้อมกับคำพูดที่ทำเอาเธอหน้าแดงก่ำ

"ทำไมถึงแฉ-ะอย่างนี้ละครับ หืม..อยากแล้วเหรอ อ่าาห์...ตอดนิ้วดีซะด้วยสิครับ.."

"ทั้งแฉ-ะทั้งรัดแน่นขนาดนี้ได้ยังไงกัน ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ"

"อาจารย์กั้งนี่นิสัยไม่ดีเลยนะครับคิดอะไรลามกกับลูกศิษย์อยู่หรือเปล่านะ" เขาไม่พูดเปล่ากลับชูนิ้วชี้ที่มีน้ำเมือกเปียกลื่นมาที่ตรงหน้าของเธอและมันยิ่งทำให้เธอแทบจะมุดหน้าหนีเมื่อคนด้านหลังนำนิ้วมือของเขาเข้าปากแล้วดูดมันจนเสียงดังก่อนจะนำออกมายื่นตรงหน้าเธอพลิกไปพลิกมาเหมือนต้องการโชว์ผลงาน

"หวานชะมัดชักอยากจะเลียตรงนั้นของอาจารย์ซะแล้วสิ" เขาพูดกระซิบข้างหูตวัดลิ้นโลมเลียแล้วขบลงมาเบา ๆ ทำเอาเธอซ่านสยิวเพราะทั้งคำพูดและการกระทำของเขาทำเอาเธอพ่ายแพ้ทุกครั้ง เหมือนกับเขารู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะเอาชนะเธอได้เหมือนกับตอนนี้ ตอนที่เขาล้วงมือไปที่กลางใจความเป็นสาวของเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่นิ้วที่เขานำใส่เข้ามา

"ตะ-ตฤณ อื้อ.." กุนณฉัตรครางฮือเพราะคนตัวโตสอดสิ่งแปลกปลอมเข้ามายังด้านในผนังนุ่มของเธอความเสียวซ่านเล่นงานจนทำเอาเธอแทบยืนไม่อยู่ มือบางจิกไปที่แขนแกร่งเพราะเขาเล่นสอดเจ้าไข่สั่นเข้าไปลึกสุดแล้วกดปุ่มปรับระดับอย่างแรงเหมือนกลั่นแกล้งและมันทำให้เธอเสียวจนอยู่ไม่สุขร่างเล็กของเธอขยับยุกยิกไปมาอย่างห้ามไม่ได้ ก้นกลมส่ายริก ๆ ไปมาอย่างร่านร้อนสองขาเรียวขยับขาเสียดสีกันไปมาอยู่อย่างนั้นทั้งยังส่งเสียงครางออกมา

"ชู่ว์..อย่าร้องดังสิครับ อ่า..ใจเย็นครับอย่ารัดแน่นแบบนี้ผมจะอดใจไม่ไหวเอานะครับ" เสียงกระซิบดังกระเส่าข้างใบหูเขายังตั้งใจขบฟันมายังติ่งหูของเธอจนเธอสะดุ้งและไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนด้านหลังก็กำลังสะกดกลั้นอารมณ์อยู่เหมือนกัน เธอรู้สึกถึงท่อนเนื้อแกร่งที่ดันก้นของเธออยู่และเขายิ่งกดลงมาแนบชิดก้นของเธอ

"ตะ-ตฤณ มะ-ไม่เอาแบบนี้ อ๊าา" เธอบอกเขาเสียงพร่าฟันคมกัดลงบนริมฝีปากล่างยิ่งเขากดรีโมตเพิ่มระดับเบาแรงสลับกันยิ่งทำเอาร่างเล็กของเธอทรงตัวไม่อยู่เธออิงแอบไปยังร่างสูงพลางจิกเล็บลงบนแขนแกร่งอย่างแรงระบายอารมณ์เสียดเสียวที่ถูกปลุกโดยลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหนแต่พอเธอยินยอมโอนอ่อนไปตามความปรารถนาเขากับหยุดสิ่งที่ทำแล้วพูดออกคำสั่ง

"หยิบของที่จำเป็นต้องใช้ออกมาแล้วตามไปขึ้นรถ" ตฤณสั่งเสียงเข้มแต่ก็พอใจไม่น้อย

เขาไม่สนใจว่าเธอจะแต่งตัวลุคป้าขนาดไหน เพราะเนื้อภายในชุดที่อึมครึมนั้นมักจะมีสิ่งที่ยั่วสายตาที่เขาชอบอยู่เสมอ ใบหน้าคมก้มลงฉกริมฝีปากบางกดหนัก ๆ ด้วยความมันเขี้ยวและรับรู้ถึงรสชาติของแอลกอฮอล์ที่ติดริมฝีปากของเธอ เขายิ้มเย็นออกมาแล้วกดรีโมตระดับลงมาเป็นระดับต่ำสุดแต่แค่นี้ก็ทำเอาเธอเสียวแทบขาดใจแล้ว

มาเที่ยวไม่บอกแล้วยังจะดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อีก สงสัยเขาจะต้องลงโทษเธอหนักหน่อยแล้วงานนี้ เผื่อมันจะได้ฝังลงไปในสมองอัจฉริยะของเธอได้บ้างว่าครั้งหน้าควรทำตัวยังไง ตฤณคิดถึงการลงโทษที่แสนหวานก็พาให้กายแกร่งตื่นตัวชอบนักเวลาที่หาเรื่องลงโทษเธอ

มือหนาฉวยกุญแจที่เธอถือไว้นำมาไขประตูรถให้เธอก่อนจะเดินออกไป กุนณฉัตรหยิบกระเป๋าผ้าใบใหญ่ที่มีของจำเป็นอย่างไม่รอช้าแล้วรีบไขกุญแจรถล็อกทันทีเพราะเธอรู้ว่าหากช้าเพียงนิดเดียวคนใจร้อนอย่างผู้ชายคนนั้นคงหาวิธีลงโทษเธอแน่นอน

...

ย้อนไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว

โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง

"ผ่าตัดเหรอคะ"

​