4

“นอนนานจังวันนี้ ผมเกือบแอบหลับรอคุณตื่นแล้ว”

รอยยิ้มบนใบหน้าของสามี ที่มีความอิ่มเอมใจ เป็นที่สะดุดตาของภรรยาที่นอนป่วยอยู่ ทั้งคู่แต่งงานกันมาเกือบสามสิบปี ทั้งร่วมทุกข์และร่วมสุขกันมามากมาย บางสิ่งบางอย่างไม่ต้องพูดไม่ต้องถาม แค่มองตาก็เข้าใจแล้ว วันนี้ก็เช่นกัน อภิรดีสัมผัสได้ว่าสามีของเธอมีเรื่องที่แสนจะมีความสุข รอที่จะเล่าให้เธอฟังเมื่อเธอตื่น

“คุณ...ก่อนอื่นผมต้องขอโทษคุณ เรื่องที่ผมโกหกคุณมาตลอด ที่ผมหายไปบ่อยๆตอนคุณหลับ ผมแอบไปบ่อน เพื่อจะไปพักผ่อน แต่...ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปผมจะไม่ไปเหยียบที่นั่นอีกแล้ว”

กฤษฎาจับมือภรรยาแทนคำสัญญาและความรู้สึกผิดของเขา อภิรดีพยักหน้าแทนการตอบรับและเชื่อในสิ่งที่สามีพูด

“คุณรู้ไหม เพราะอะไรผมถึงจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับการพนัน” ใบหน้าซีดเซียว ของคนป่วยแสดงความรู้สึกผ่านสีหน้าให้สามีรู้ว่าหล่อนกำลังตื่นเต้นกับสิ่งที่เขากำลังจะพูดต่อไป

“วันนี้ผมไปที่บ่อน ยังไม่ทันได้เล่น ก็ได้เจอกับเหตุการณ์ที่แย่มากๆ พวกนักเลงคุมบ่อนกำลังรุมทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่ง อายุน่าจะใกล้ๆกับคุณ ทั้งตบทั้งเตะ ผมเลยเข้าไปห้าม”

กฤษฎายิ้มภูมิใจ เมื่อภรรยาของเขายกนิ้วโป่งให้ถึงแม้มันจะยกสูงจากที่นอนไม่ถึงคืบ แต่นั้นคือการแสดงออกว่าภรรยากำลังชื่นชมการตัดสินใจของเขา

“ผู้หญิงคนนั้นติดหนี้เขาสองแสน”

คนเล่าหลบตานิดๆ เพราะกลัวถูกภรรยาของเขาจับได้ กฤษฎาแอบลดมูลค่าหนี้ของฟ้ารุ่ง เพราะรู้สึกว่ามันมากเกินไปหากบอกความจริงทั้งหมดอภิรดีอาจไม่สบายใจ

“ผมรับใช้หนี้แทน ให้ผ่อนใช้ผมอีกที และห้ามกลับไปเล่นการพนันอีก เธอชื่อฟ้ารุ่ง สิ่งที่เธอพูดกับผม ทำให้ผมตัดสินใจที่จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับการพนันอีก เพราะในตอนแรกฟ้ารุ่งก็คิดแค่หาอะไรสนุกๆ ทำ แต่สุดท้ายก็ติดมันจนได้ ผมไม่อยากไปอยู่ตรงจุดที่ฟ้ารุ่งอยู่ จึงเลือกที่จะเลิกตั้งแต่วันนี้ เป็นกำลังใจให้ผมนะที่รัก”

หน้าผากของคนป่วยถูกจูบด้วยความรักและห่วงใยอย่างเป็นที่สุด ตั้งแต่วันแรกที่เขาและเธอได้เจอกันจนถึงวันนี้เกือบสามสิบปี ไม่มีวันไหนที่ความรักจะลดน้อยลง มีแต่ความผูกพันที่มากขึ้น กฤษฎาไม่อยากคิดถึงวันนั้นเลย วันที่ผู้หญิงตรงหน้าต้องจากเขาไปแบบไม่มีวันกลับ เขาจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ต่อไปอย่างไร

หลังจากที่พบว่ามะเร็งที่ปอดของภรรยาลุกลามจนเข้าระยะสุดท้าย แพทย์แจ้งว่าหล่อนอยู่ได้ไม่น่าจะเกินหกเดือนจากวันนั้นมาถึงวันนี้ก็เกือบปีแล้ว อภิรดีพูดเสมอว่า ต่อจากนี้การมีชีวิตอยู่ของเธอคือกำไร

“พรุ่งนี้เช้าเราจะไปนั่งเล่นในสวนกันนะ”

สัปดาห์ละครั้งแพทย์จะมาพาอภิรดีไปนั่งเล่นในสวนโดยใช้เตียงที่เธอนอนเข็นเคลื่อนที่ออกไป จำเป็นต้องใช้คนที่มีความรู้ทางการแพทย์มาดูแลในขณะเคลื่อนย้าย ทุกครั้งที่ได้สูดอากาศภายนอกหล่อนจะยิ้มอย่างมีความสุขและดูร่าเริง จนคนที่อยู่รอบข้างสัมผัสได้

“หนุ่มสาวคู่นี้จีบอะไรกันอยู่ครับ”