7. อยากกลับบ้าน

ด้านพิชชาภาที่อยู่ไทยก็กำลังคุยอยู่กับปัทมาเพื่อนสาวคนสนิทอยู่ ก็มองโทรศัพท์ที่มีเสียงดังขึ้นมา

“กริ้งๆ กริ้งๆ ฉันไปรับสายก่อนนะแก” พิชชาภามองว่าใครโทรมาพอเห็นว่าเป็นน้องสาวของตัวเองที่อยู่อเมริกาโทรมาจึงเอ่ยบอกเพื่อนสาว ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกมาคุยที่ริมหน้าต่างของร้านพรีเวดดิ้งที่เธอทำงานอยู่

“ไงจ้ะแม่ตัวดี ดึกดื่นป่านนี้แล้วยังไม่นอนอีกเหรอไง มีอะไรรึเปล่าเรา” พิชชาภารับสายของน้องสาวก็เอ่ยถามออกไปอย่างสงสัย เพราะที่ไทยกำลังจะสิบโมงกว่าๆ เพราะฉะนั้นที่อเมริกาก็คงจะกำลังสี่ทุ่มห้าทุ่มแล้ว แล้วทำไมน้องสาวของเธอถึงโทรมาหา

“พี่พิช พลอยจะทำยังไงดี พลอยไม่อยากจะอยู่บ้านของอลิสแล้ว พลอยกลัว” พลอยลดาเอ่ยพูดออกไปด้วยเสียงกังวล เพราะเธอไม่อยากจะอยู่บ้านของแฟนเพื่อนหนุ่มแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นพลอย บอกพี่มาเดี๋ยวนี้เลย” พิชชาภาเอ่ยถามออกไปด้วยเสียงเข้มอย่างเป็นห่วงน้องสาว เพราะพลอยลดาเป็นคนที่อดทนมาก นี่ถ้าถึงขั้นเอ่ยแบบนี้แสดงว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ

“อดัมพ่อเลี้ยงของอลิสค่ะพี่พิช เขาจะลวนลามพลอย อือๆ พลอยไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ พลอยไม่กล้าบอกเจกับอลิสด้วย พลอยไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว พลอยอยากกลับบ้าน พี่พิชช่วยพลอยนะคะ อือๆ” พลอยลดาเอ่ยบอกพี่สาวด้วยเสียงสะอื้น เธอพยายามอดทนมานานแล้ว แต่วันนี้อดัมพยายามลวนลามเธอจนเธอทนไม่ได้แล้ว แล้วเธอก็ไม่รู้จะบอกอลิซ่าแม่ของอลิสยังไง เธอกลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อเธอ

“ใจเย็นๆนะพลอย เดี๋ยวพี่จะจัดการเรื่องนี้เองแล้วเราก็พยายามอยู่ห่างๆอดัมไว้อย่าไปใกล้เขา ถ้ามีอะไรก็เรียกให้เจช่วยนะพลอย แล้วก็ล็อคห้องดีๆ เข้าใจไหม เราไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่จะไม่ยอมให้เราอยู่ที่นั่นอีกต่อไป” พิชชาภาเอ่ยบอกไปอย่างเป็นห่วงน้องสาว เธอไม่คิดเลยว่าน้องสาวของเธอจะเจอเรื่องแบบนี้ ขออย่าให้น้องสาวเธอโดนไอ้แก่อดัมนั่นทำอะไรเลย พิชชาภาคิดไปอย่างกังวล

“ค่ะพี่พิช พลอยรู้นะคะว่าพ่อกับแม่ไม่มีเงินให้พลอยไปพักอยู่ที่อื่นหรอก เพราะที่พลอยมาเรียนที่นี่ได้ก็เพราะเงินของพี่พิช แต่ตอนนี้พลอยยอมกลับไปเรียนที่ไทยก็ได้ค่ะ แต่พลอยขอพี่พิชอย่าพึ่งบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้นะคะ พลอยไม่อยากให้พวกท่านเป็นห่วงพลอยค่ะ” พลอยลดาบอกไปอย่างท้อใจ เพราะเธอเจอเรื่องแบบนี้แล้วมันก็แทบจะทำให้เธอไม่อยากจะอยู่ที่นี่แล้ว ยิ่งเธอนึกถึงสายตาบ้ากามของอดัมเธอก็รู้สึกขยะแขยงอย่างที่สุด

“ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอก ตอนนี้เราตั้งใจเรียนก็พอ เดี๋ยวเรื่องที่พักพี่จะจัดการให้เราเอง ส่วนน้าโจกับน้าพิมจะไม่มีทางรู้เรื่องนี้ พลอยไม่ต้องห่วงนะ ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรรีบโทรมาหาพี่นะพลอย” พิชชาภาบอกน้องสาวไปก็ย้ำให้น้องสาวโทรหาเธอเมื่อมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น

“ค่ะพี่พิช” พลอยลดาพูดไปก็ทำหน้าเศร้าๆ เพราะไม่รู้ว่าเธอจะโชคดีรอดพ้นน้ำมือของอดัมได้นานเท่าไหร่

“งั้นก็นอนเถอะตอนนี้ที่นั่นก็ดึกมากแล้ว อย่าคิดมาก แล้วก็นอนซะ ตื่นมาหน้าจะได้ไม่เป็นหมีแพนด้า” พิชชาภาเอ่ยบอกกับน้องสาวอย่างปลอบใจ

“ค่ะพี่พิช พลอยรักพี่พิชนะคะ ฝันดีค่ะพี่พิช”พลอยลดากดวางสายไปก็นอนคิดเรื่องของอดัมจนหลับไป

ส่วนพิชชาภาพอวางสายจากน้องสาวไปก็ทำหน้าเครียดทันที

“เกิดอะไรขึ้นแก ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ” ปัทมาเดินเข้ามาถามเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าของพิชชาภาไม่ดี

“ยัยพลอยโดนพ่อเลี้ยงของอลิสลวนลามน่ะสิ โชคดีนะที่รอดมาได้ ฉันเป็นห่วงยัยพลอยอ่ะแก ฉันคงต้องไปอเมริกาเพื่อจัดการเรื่องของยัยพลอยให้เสร็จ ยังไงฉันฝากแกตัดชุดให้ฉันด้วยก็แล้วกันนะ” พิชชาภาเอ่ยบอกไปก็ทำหน้าจริงจัง

“อืมได้สิ แกไปจัดการเรื่องน้องสาวแกให้เสร็จเถอะ แล้วก็ไปขออนุญาตคุณฟรานติโน่เขาก่อนล่ะจะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกันทีหลัง” ปัทมาเอ่ยบอกไปอย่างเตือนๆเพื่อนสาว เพราะพิชชาภาชอบทำอะไรโดยไม่บอกฟรานติโน่ เธอจึงกลัวว่าทั้งสองจะทะเลาะกัน

“อืม ขอบใจนะแก งั้นเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ” พิชชาภาเอ่ยบอกลาเพื่อนสาวไปก็เดินออกไปเรียกแท็กซี่แล้วไปหาฟรานติโน่ที่บริษัททันที

ด้านฟรานติโน่ประชุมกับพวกหุ้นส่วนในบริษัทเสร็จก็เดินมาที่ห้องทำงานของเขาพร้อมกับแฟรงก์และเมที เพราะพวกเขายังต้องมาสรุปกันว่าใครจะไปดูแลบริษัทที่อเมริกา

“ครั้งก่อนผมไปอเมริกาแล้ว เพราะฉะนั้นครั้งนี้เฮียไปบ้างนะ สลับกันไปแบบนี้แฟร์สุดๆสำหรับเราสองคน อีกอย่างผมยังมีงานโปร์โมทเครื่องดื่มชุดใหม่อีก ผมไม่ว่างแบบเฮียหรอก” แฟรงก์บอกปัดไปเพราะไม่อยากไปดูบริษัทที่อเมริกา เนื่องจากมันเป็นธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องดื่มและต้องพบปะกับนักธุรกิจมากมาย เขาไม่ค่อยชอบจึงไม่อยากจะไปอเมริกาเท่าไหร่

“ฉันไม่ไป เรื่องเมียฉันก็ยังวุ่นวายอยู่แกไปนั่นแหละดีแล้ว แกจะได้เรียนรู้งานให้คล่องๆ อีกอย่างตำแหน่งฉันใหญ่กว่าแก เพราะฉะนั้นแกต้องไปอเมริกา นี่เป็นคำสั่ง” ฟรานติโน่เอ่ยย้ำชัดอย่างไม่ยอม พร้อมกับใช้ตำแหน่งขู่น้องชายออกไป เขาพึ่งจะคืนดีกับเมียได้ไม่นาน ขืนไปอเมริกาสองสามเดือนเมียเขาไม่โดนแย่งไปหรอกเหรอยิ่งหื่นแล้วก็ยิ่งสวยอยู่ด้วย

“อะไรวะเฮีย อย่าเอาเรื่องงานมาอ้างดิ ที่จริงเฮียติดเมียก็พูดมาเถอะ ชิ ไม่รู้ล่ะ รอบนี้ผมไม่ไป ยังไงๆก็ไม่ไป” แฟรงก์พูดบอกไปอย่างเอาแต่ใจ จนฟรานติโน่ส่ายหัวพร้อมกับหันไปมองเมทีอย่างขอตัวช่วย

“อ่อผมขอตัวไปทำงานดีกว่านะครับ เชิญพี่น้องคุยกันตามสบายเลยจะดีกว่าครับ” เมทีพูดแบบเอาตัวรอด เพราะอีกนานกว่าสองพี่น้องจะคุยกันรู้เรื่อง สู้เขาออกไปจากวงสนทนานี้จะดีกว่า เมทีพูดจบก็ก้มหน้าเดินออกไปจากห้อง ฟรานติโน่และแฟรงก์ก็มองตามอย่างรู้ทัน

“ให้มันได้อย่างนี้สิ เฮ้อ” ฟรานติโน่พูดออกมาก็ถอนหายใจ ก่อนจะกรอกตามองน้องชายอย่างเอือมระอา เขาเข้าใจว่าแฟรงก์ไม่ชอบพบเจอนักธุรกิจแต่ด้วยงานที่ทำอยู่ยังไงมันก็เลี่ยงไม่ได้

“ช่วงนี้งานของฉันเต็มมือไปหมด จะปลีกตัวไปก็คงไม่ได้ แกนั่นแหละเหมาะสมที่จะไปดูแลสาขาของเราที่อเมริกาไอ้แฟรงก์ เพราะมันเป็นหน้าที่ของแก แล้วถ้าแกไม่ไปฉันก็จะไปบอกมัมช่วยแทน แกคงจะไม่ปล่อยให้มัมต้องลำบากเดินทางไปๆมาๆหรอกนะ” ฟรานติโน่ขู่น้องชายออกไปอย่างรู้ทัน เพราะถ้าอ้างแม่ทีไรแฟรงก์ใจอ่อนทุกที

“เออๆ ให้มันได้อย่างนี้สิ ไม่เคยชนะเฮียได้เลยจริงๆ เออ ไปอเมริกาก็ไปวะ” แฟรงก์พูดจบก็ทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะมองหน้าพี่ชายแบบงอนๆ

“พี่แฟรงก์จะไปอเมริกาเหรอคะ พิชขอไปด้วยนะคะ” พิชชาภาเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาก็เอ่ยพูดบอกไปทันที เพราะเธอเองก็อยากจะไปจัดการเรื่องของพลอยลดาให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด

“จะไปกับมันทำไม แล้วนี่มาที่นี่ได้ยังไง บอกแล้วไง ว่าถ้าจะกลับให้โทรมาบอกพี่ไม่ใช่เหรอ ” ฟรานติโน่เอ่ยถามออกไปเสียงขุ่น เมื่อเห็นร่างบางอยู่ตรงหน้า แถมเธอยังพูดว่าจะไปอเมริกากับน้องชายเขาอีก

“อ่าวเฮียถามน้องเขาถี่ยิบแบบนั้นใครมันจะไปตอบละเอียดได้ล่ะครับ น้องพิชเขาอาจอยากไปเที่ยวก็ได้นิ เฮียไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ผมจะดูแลน้องพิชแทนเฮียอย่างดีเลย” แฟรงก์เอ่ยพูดบอกไปอย่างแกล้งๆพี่ชาย เพราะดูจากสีหน้าจะไม่ค่อยพอใจที่พิชชาภาขอไปอเมริกากับเขา

“ไอ้แฟรงก์ หุบปากไปเลยนะแก ฉันคุยกับเมียฉันอยู่” ฟรานติโน่ดุน้องชายไปก็หันมามองหน้าพิชชาภาอย่างจดจ้อง

“พิชมีเรื่องด่วนน่ะค่ะก็เลยไม่ทันโทรมาบอก คือพิชอยากจะไปหาน้องสาวที่อเมริกาน่ะค่ะ เห็นว่าพี่แฟรงก์เองก็กำลังจะไป พิชก็เลยจะขอตามไปด้วย เพราะพิชรู้ว่าพี่ฟรานคงไม่ว่าง” พิชชาภาเอ่ยบอกไปตามความคิดของตัวเอง

“รอพี่เคลียร์งานเสร็จแล้วพี่จะพาไปเอง จะไปกับไอ้แฟรงก์ทำไมกัน หรือไม่ถ้าพิชเป็นห่วงน้องสาวมาก พี่จะให้ไอ้แฟรงก์ไปดูให้” ฟรานติพูดบอกไปอย่างอ้อมเชิงห้ามเธอไม่ให้ไป

“อ่าวเฮีย ผมไปทำงานนะ ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปตามดูแลน้องสาวของน้องพิชล่ะครับ เฮียก็ให้น้องพิชไปกับผมสิ ง่ายจะตายไป เฮียก็ทำงานของเฮียที่นี่ไปสิ งานเยอะจนปลีกตัวไปไหนไม่ได้ไม่ใช่เหรอครับ” แฟรงก์พูดย้อนคำของพี่ชายก่อนหน้านี้ จนฟรานติโน่ถลึงตาใส่แฟรงก์อย่างไม่พอใจ

“ไอ้แฟรงก์ อย่ามากวนตีนฉันนะ” ฟรานติโน่พูดเล็ดรอดไรฟันออกไปอย่างข่มอารมณ์

“อย่าเถียงกันเลยค่ะพี่ฟรานพี่แฟรงก์ พิชไม่ไปพร้อมพี่แฟรงก์ก็ได้ค่ะ แต่พิชจะขอไปอเมริกาวันพรุ่งนี้เลย ครั้งนี้พิชต้องรีบไปหาน้องสาวจริงๆค่ะพิชคงรอให้พี่ฟรานว่างไม่ได้หรอก มันสำคัญจริงๆนะคะพี่ฟราน ให้พิชไปเถอะนะคะ พิชสัญญาค่ะว่าพิชจะดูแลตัวเองอย่างดีเลย นะคะ” พิชชาภาพูดไปก็เดินเข้าไปหาฟรานติโน่แล้วนั่งตักของเขาพร้อมกับทำท่าออดอ้อน จนแฟรงก์มองแล้วถึงกับกรอกตามองบนอย่างหมั่นไส้

“เฮ้อ เบื่อพวกข้าวใหม่ปลามันจริงๆ ถ้าเฮียเป็นห่วงน้องพิชเดี๋ยวผมไปส่งน้องพิชเขาก่อนก็ได้ เพราะผมว่างงานมากเลยเฮีย ไม่ได้มีงานเต็มโต๊ะแบบเฮีย” แฟรงก์พูดไปอย่างกวนๆก็มองทั้งสองพูดคุยกันต่อ

“มันจำเป็นต้องไปขนาดนั้นเลยเหรอ ก็ได้ พี่จะให้พิชไปอเมริกา” ฟรานติโน่พูดไปอย่างไม่สนใจน้องชาย ก่อนจะยอมแพ้ลูกอ้อนของพิชชาภา เพราะแค่เห็นสายตาของเธอเขาก็สยบแทบเท้าของเธอแล้ว

“เออโว้ย ยอมง่ายดีจริงพี่กู คนกลัวเมียชัดๆเลย” แฟรงก์พูดออกมาเบาๆอย่างงงๆ เมื่อกี้พี่ชายเขายังทำท่าแข็งขืนอยู่เลย ตอนนี้กลับยอมง่ายๆ

“พี่จะไปกับพิชด้วย ไปพรุ่งนี้ใช่ไหม พี่จะให้เมทีหาตั๋วเครื่องบินให้” ฟรานติโน่พูดออกไปจนพิชชาภายิ้มออกมาอย่างดีใจ

“ขอบคุณนะคะ พี่ฟรานน่ารักที่สุดเลยค่ะ” พิชชาภาพูดบอกไปก็เอามือบีบแก้มของฟรานติโน่อย่างน่ารัก

“อ่าวเฮียไหนบอกมีงานเยอะปลีกไปไม่ได้ไง แล้วงานที่นี่ใครจะทำเล่า” แฟรงก์เอ่ยถามออกไปอย่างงงๆ ปากอ้างว่ามีงานเยอะแต่พอพิชชาภาพูดว่าจะไปอเมริกาเท่านั้นแหละ พี่ชายของเขากลับเปลี่ยนใจทันที แบบนี้มันน่าน้อยใจจริงๆ

“มันเรื่องของฉัน แกเองก็ไปเตรียมตัวด้วย เราจะไปอเมริกาพร้อมกัน” ฟรานติโน่เอ่ยบอกไปก็มองหน้าน้องชายแบบกวนๆ ที่จริงงานของเขาก็ยุ่งจริงๆนั่นแหละ แต่เขาไม่อยากให้พิชชาภาไปอเมริกากับน้องชายของเขาหรือไปคนเดียว เขาจึงยอมที่จะทิ้งงานแล้วเลือกที่จะไปกับเธอแทน

“ขอบคุณนะคะที่รัก” พิชชาภาพูดจบก็หอมแก้มของฟรานติโน่อย่างอ้อนๆ จนแฟรงก์เห็นแล้วถึงกับเอ่ยพูดทันที

“เฮ้อ ผมกลับไปทำงานก่อนนะเฮีย ขืนอยู่ต่อคนโสดอย่างผมคงได้ตายแน่ๆ ไปนะไอ้คนอ้อนผัว” แฟรงก์พูดบอกฟรานติโน่ไปก็ก้มมองหน้าหน้าพิชชาภาที่นั่งอยู่บนตักของฟรานติโน่อย่างแซวๆ ก่อนจะเดินออกไปทันที

วันต่อมา

ทั้งสามก็เดินทางในเวลาช่วงเย็นเพราะจะถึงอเมริกาของเวลาเช้าวัน พวกเขาก็นั่งเครื่องบินชั้นเฟิร์สคลาสแบบส่วนตัวจึงทำให้ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่แต่มันบินยาวแบบสิบกว่าชั่วโมงจึงทำให้เมื่อยตัวอยู่บ้าง

ด้านพลอยลดาตั้งแต่เธอโดนอดัมลวนลามไปเมื่อหลายวันก่อน เธอก็พยายามอยู่ห่างจากเขามาได้สองวันแล้วตามคำสั่งของพี่สาวที่เตือนเธอไว้ แต่อดัมก็หาทางมาวอแวกับเธอตลอด แล้ววันนี้พี่สาวของเธอก็จะเดินทางมาถึงอเมริกาแล้ว เธอก็เบาใจไปอีกมาก

“พลอย เป็นอะไรรึเปล่าทำไมช่วงนี้พลอยดูแปลกๆ” เจตรินเอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง เพราะสองสามวันมานี้พลอยลดาเอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง

“ไม่มีอะไรหรอก พลอยมัวแต่อ่านหนังสือน่ะ เจไม่ต้องเป็นห่วงนะ” พลอยลดาเอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้เพื่อนหนุ่มอย่างดีใจที่อย่างน้อยเจตรินก็ยังเป็นห่วงและอยู่ข้างๆเธอ

“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ไม่เห็นพลอยยิ้มแล้วเจไม่สบายใจเลยรู้ไหม ไหนยิ้มให้เจดูสิ” เจตรินเอ่ยบอกไปก็เอามือจับแก้มของเพื่อนสาวแล้วทำท่าให้เพื่อนสาวยิ้มตามเขา

“เจก็ พลอยก็ยิ้มแล้วไง เล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้” พลอยลดาเอ่ยบอกไปก็ยิ้มตามเพื่อนหนุ่ม

“เจ พลอย ทำอะไรกัน” อลิสยืนมองอยู่เอ่ยพูดออกไปเสียงเข้ม พร้อมกับใช้สายตามองทั้งสองอย่างกักเก็บความโกรธ เมื่อก่อนเธอคิดว่าเจตรินกับพลอยดาน่าจะเป็นแค่เพื่อนสนิทกัน แต่ตอนนี้เธอเริ่มคิดแล้วว่าทั้งสองอาจแอบรักกันแบบที่อดัมพ่อเลี้ยงของเธอบอกก็ได้