6. ไอ้แก่ตัญหากลับ

จากนั้นพอเครื่องลงจอดพลอยลดาก็เกาะติดเจตรินอย่างกับปลิง เพราะกลัวว่าชายคนนั้นจะเข้ามาทำอะไรเธอแบบเมื่อคืนอีก จนตอนเอากระเป๋าเธอกับเจตรินก็แยกกันเอาคนละฝั่ง เพราะของเธออยู่อีกฝั่งหนึ่ง

“หนักชะมัด” พลอยลดาบ่นออกไปก็พยายามยกกระเป๋าเดินทางของเธอลงจากเครื่องส่งกระเป๋า ก่อนจะตกใจเมื่ออยู่ๆมีคนมาช่วยเธอยกกระเป๋าลง

“ขอบ...” พลอยลดากำลังจะพูดบอกไปแต่พอเห็นว่าเป็นใครเธอก็หุบยิ้มไปทันที ก่อนจะเดินถอยห่างออกไปอย่างรักษาระยะห่าง

“ไง เมื่อคืนทำผมเจ็บแสบมากเลยนะ ไม่คิดจะขอโทษกันหน่อยรึไง” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็มองเด็กสาวด้วยสายตาที่มีอะไรบางอย่าง จนพลอยลดาเริ่มเหลือบสายตามองหาเจตริน

“ก็ ก็สมควรแล้วนิ คุณมาลวนลามฉันก่อนทำไมเล่า” พลอยลดาตอบไปก็เอามือไปจับกระเป๋าทำท่าจะเดินลากออกไป

“จะรีบไปไหน” แฟรงก์เอามือมาจับมือของเธอที่จับกระเป๋าอย่างรวดเร็ว

“นี่คุณปล่อยนะ เดี๋ยวแฟนฉันมาเห็นมันจะดูไม่ดี ปล่อยสิ” พลอยลดารีบเอ่ยบอกไปก็สะบัดมือหนีแต่เขากลับจับไว้แน่น

“แล้วไง ในเมื่อผมอยากได้คุณ ไม่ใช่เด็กนั่น” แฟรงก์เอ่ยพูดไปก็ยิ้มมุมปากใส่เธอ ก่อนจะไล่สายตามองเธออย่างหื่นๆ

“นี่คุณจะทำอะไรแฟนผม ปล่อยนะ” เจตรินเห็นเพื่อนสาวโดนหนุ่มคนนั้นจับมือก็รีบเดินเข้ามาทันที ก่อนจะเอ่ยพูดออกไปเสียงแข็ง

“ก็แค่จับมือเฉยๆ เมื่อคืนผมจูบแฟนคุณก็ไม่เห็นจะว่าอะไรผมเลยนิ” แฟรงก์ตอบไปอย่างกวนๆ เพราะอยากจะแกล้งเด็กสาวคืน ในเมื่อเธอทำเขาเจ็บ เขาก็จะทำให้เธอทะเลาะกับแฟนของเธอให้มันเที่ยวกันแบบไม่มีความสุขนี่ล่ะ

“นี่คุณ อย่ามาพูดมั่วๆนะ ไปกันเถอะเจ” พลอยลดาพูดต่อว่าเขาออกไปก็สะบัดมือของแฟรงก์ออกอย่างแรง นี่เขากล้าพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง หน้าด้านจริงๆเลยคนอะไรกัน ถ้าเธอกับเจเป็นแฟนกันจริงๆคงได้เลิกกันแน่

“ จะรีบไปไหนล่ะ ผมยังไม่ได้บอกแฟนคุณเลยนะว่านมคุณน่ะมันเต็มไม้เต็มมือขนาดไหน” แฟรงก์พูดไปด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ ก่อนที่เด็กหนุ่มอีกคนจะถลาเข้ามาจะต่อยเขา

“มึง ไอ้เลวเอ้ย” เจตรินปลี่เข้าไปจะต่อยชายตรงหน้าที่มาพูดจาไม่ดีใส่เพื่อนสาวอย่างโมโห เพราะมันเป็นใครถึงกล้ามาพูดแบบนี้

“อย่าๆเจ พลอยขอนะ อย่ามีเรื่องเลยนะ ที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา เดี๋ยวจะเป็นเรื่องเปล่าๆ ไปกันเถอะ อย่าไปสนใจคนแก่ที่พูดเลอะเทอะเลยนะ ป่ะเจ เชื่อพลอยสิ” พลอยลดาเอ่ยห้ามเพื่อนหนุ่มไป ก่อนจะดึงตัวเจตรินออกมา

“อย่าให้เจออีกนะยัยตัวแสบ รอบนี้ฉันจะใจดีปล่อยเธอไปเพราะมีแฟน รอบหน้าต่อให้เธอมีผัว ถ้าเธอยังปากเก่งแบบนี้อีก ฉันก็จะไม่ปราณีอะไรเธออีก” แฟรงก์เอ่ยพูดออกไปก็กระตุกยิ้ม ก่อนจะเดินลากกระเป๋าออกไป วันนี้เขาจะปล่อยเธอไปเพราะเห็นใจไอ้แฟนเด็กของเธอหรอก ถ้าคราวหน้ายังปากเก่งแบบนี้เขาไม่ใจดีแบบนี้แน่

พอชายหนุ่มคนนั้นเดินออกไปเจตรินก็หันมาถามเพื่อนสาวทันที เพราะเขางงกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี่จริงๆ

“เรื่องมันเป็นไงพลอย ทำไมมันถึงจูบแล้วก็ อ่อ จับหน้าอกพลอยได้ บอกเจมานะ” เจตรินเอ่ยถามเพื่อนสาวด้วยเสียงจริงจัง จนพลอยลดาก้มหน้าลงอย่างเศร้าๆ

“ช่างมันเถอะเจ พลอยไม่อยากพูดถึงมันอีก ขอบคุณนะเจที่คอยปกป้องพลอย” พลอยลดาไม่ตอบเพื่อนหนุ่ม แต่กลับเอ่ยขอบคุณแทน เพราะเธอไม่อยากจะพูดถึงมันจริงๆ

“เฮ้อ พลอยก็เป็นซะแบบนี้ แม่พลอยฝากเจให้ดูแลพลอยให้ดี เจก็ไม่อยากทำให้พ่อแม่พลอยผิดหวัง ถ้าใครรังแกพลอย พลอยต้องรีบบอกเจนะ” เจตรินเอ่ยบอกเพื่อนสาวอย่างจริงใจ เพราะเขารักพลอยลามากและเขาก็อยากให้เพื่อนสาวเจอคนที่ดี ไม่ใช่คนเลวแบบไอ้คนนั้น

“อืม พลอยรู้แล้วน่า ถ้ามีอะไรพลอยจะบอกเจเป็นคนแรกเลย แต่ตอนนี้พลอยว่าเราออกไปกันเถอะ ป่านนี้อลิสคงรอนานแล้วแหละ” พลอยลดาเอ่ยชวนเพื่อนหนุ่มให้ออกไป เพราะนี่ก็นานแล้วไม่รู้ว่าแฟนของเพื่อนหนุ่มจะรอนานแค่ไหน

“อืม ไปกันเถอะ” เจตรินเอ่ยพูดก็ยกกระเป๋าของเขาและพลอยลดาใส่รถเข็น ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกที่มีแฟนสาวคนสวยของเขารออยู่

เนื่องจากเธอบินมาก่อนเขาประมาณสิบวัน เพราะเธอต้องมางานแต่งของญาติที่นี่ เธอจึงไม่ได้มาพร้อมกับเขา พอพลอยลดาเดินตามเพื่อนหนุ่มออกมาก็คิดไปว่าขอให้เธออย่าได้เจอกับผู้ชายคนนั้นอีกเลย ​

​หลังจากที่อลิสไปรับพลอยลดาและเจตรินที่สนามบินเธอก็พาทั้งสองเดินทางมายังบ้านของเธอที่อยู่ในเมืองลอสแองเจลิส เธอพักอยู่กับอลิซ่าแม่แท้ๆของเธอและอดัมซึ่งเป็นพ่อเลี้ยงเพียงสามคน และยังมีแม่บ้านคอยดูแลบ้านอีกสองคนเท่านั้น

“มากันแล้วเหรอลูก มาๆ นั่งพักกันก่อน” อลิซ่าเอ่ยพูดด้วยใบหน้าที่ยินดี เพราะเธอได้รับหน้าที่ดูแลเจตรินคู่หมั้นของลูกสาวและรับดูแลเด็กสาวซึ่งเป็นเพื่อนกับเจตรินอีกหนึ่งคน

“นี่พลอยลดา หรือพลอยค่ะแม่ ส่วนพลอย นี่แม่เราเองชื่อว่าแม่อลิซ่า ส่วนนี่ลุงอดัมเป็นพ่อเลี้ยงของเรา” อลิสเอ่ยพูดแนะนำแม่ของเธอและอดัมให้กับพลอยลดาไป พร้อมกับนั่งลงข้างๆเจตริน

“สวัสดีค่ะ พลอยขอฝากเนื้อฝากตัวกับคุณลุงคุณป้าด้วยนะคะ หากมีอะไรให้พลอยช่วยบอกพลอยได้เลยนะคะ” พลอยลดาพูดบอกไปอย่างนอบน้อมและเป็นกันเอง เพราะดูท่าแล้วทั้งสองท่านน่าจะใจดีดูจากหน้าตาแล้ว

“จ้ะ หนูก็อยู่ที่นี่ขาดเหลืออะไรก็บอกป้าได้นะลูก ส่วนเรื่องมหาวิทยาลัยเดี๋ยวอลิสเขาจะช่วยจัดการให้” อลิซ่าบอกไปก็ยิ้มอย่างเอ็นดูเด็กสาว เพราะเธอเองก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับอลิสลูกสาวของเธอ

“ขอบคุณนะครับคุณน้า ผมกับพลอยไม่รู้จะขอบคุณคุณน้ายังไงแล้ว” เจตรินเอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้อลิซ่าอย่างเคารพ เพราะอลิซ่าเป็นเพื่อนของแม่เขาและยังเป็นว่าที่แม่ยายของเขาอีกด้วย

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกตาเจ แค่เรารักแล้วก็ดูแลอลิสให้น้าก็พอแล้วล่ะ พึ่งมากันเหนื่อยๆก็ไปพักเถอะ น้าให้แม่บ้านจัดห้องให้แล้วจ้ะ อลิสพาเจกับหนูพลอยไปพักสิลูก” อลิซ่าเอ่ยบอกกับทั้งสอง ก็หันไปบอกลูกสาวให้พาทั้งสองไปพัก

พลอยลดาก็ไหว้อลิซ่าและอดัมก่อนจะลุกออกไปพร้อมกับอลิสและเจตริน โดยไม่เห็นสายตาของอดัมที่มองตามเธอมา

“นี่คุณ อย่าคิดแม้แต่จะยุ่งกับหนูพลอยนะเขาเป็นเด็กที่เรารับมาดูแล คุณห้ามยุ่งเด็ดขาดถ้าไม่อยากจะเข้าตาราง แล้วถ้ายังไม่ฟังที่ฉันเตือนล่ะก็ ฉันจะหย่ากับคุณแล้วเงินสักบาทคุณก็จะไม่ได้จากฉัน” อลิซ่าเห็นสายตาที่อดัมมองตาเด็กสาวไป ก็รู้ทันทีว่าอดัมกำลังคิดจะทำอะไร เพราะเขาเจ้าชู้จนเธอเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว เธอจึงต้องขู่เขาไว้ก่อนเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น

“คุณก็มองผมในแง่ร้าย ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย อย่าคิดมากสิคุณ ผมรักคุณคนเดียวนะที่รัก จุ๊บ” อดัมพูดไปก็ทำทีกลบเกลื่อนไป เขาก็เข้าไปกอดอลิซ่าอย่างเอาใจเธอ แต่ในใจของเขาก็เริ่มมีแผนร้ายที่จะจัดการกับเด็กสาวแล้ว

“ก็ดีค่ะ ทำให้ได้อย่างที่พูดด้วยก็แล้วกัน” อลิซ่าพูดบอกไปก็ทำหน้ากังวล แต่ก็ต้องปล่อยไปเพราะอดัมยังไม่ได้ทำอะไร

สองเดือนผ่านไป

หลังจากนั้นพลอยลดาก็อยู่บ้านของอลิสและอยู่ในความดูแลของอลิซ่ามาโดยตลอด เธอก็เริ่มสนิทกับทุกคนในบ้านและทุกคนก็ดีกับเธอมากๆ แต่ตอนนี้เธอก็เริ่มรู้สึกว่าอดัมพ่อเลี้ยงของอลิสเหมือนจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ

และหลังๆมานี้เขาก็ชอบถึงเนื้อถึงตัวของเธอตลอด เธอจึงพยายามหลบเขาด้วยความกลัว จนกระทั่งวันนี้ที่เธอกลับบ้านดึก อดัมก็ยังมานั่งดักรอเธออยู่ที่ชั้นล่าง เธอจึงรีบเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่อดัมก็เห็นเธอแล้วเรียกเธอไว้

“อ่าวหนูพลอย พึ่งกลับมาเหรอ ไปไหนมาทำไมกลับมาดึกแบบนี้” อดัมเห็นนเด็กสาวเดินเข้ามาในบ้านจึงเอ่ยถามออกไป พร้อมกับเดินเข้าไปหาพลอยลดาอย่างรวดเร็ว

“อ่อ พลอยไปทำงานที่บ้านเพื่อนมาค่ะ พอดีพลอยมีงานต้องทำต่อ พลอยขอตัวนะคะ” พลอยลดากลัวก็รีบเอ่ยปฎิเสธก่อนจะเขยิบไหล่หนีการโอบกอดของตาเฒ่าหื่นนี่ เธอเริ่มมั่นใจแล้วว่าอดัมกำลังคิดไม่ดีกับเธอ

“จะรีบไปไหนล่ะ มาดูหนังเป็นเพื่อนลุงหน่อยสิ” อดัมพูดไปก็จับมือของพลอยลดาไว้ แล้วก็ดึงตัวเธอเข้ามากอด ก่อนจะมองเด็กสาวอย่างโลมเลีย

“ปล่อยนะ นี่แกจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะฉัน” พลอยลดาขัดขืนสุดแรง เธอดิ้นไปมาอย่างกลัวสุดขีด แต่อดัมก็ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่เอาน่า จะเสียงดังไปทำไมกัน ไม่น่าเชื่อเลยว่าเด็กๆแบบนี้จะกอดแน่นได้เต็มไม้เต็มมือแบบนี้ แล้วอย่างอื่นมันจะเต็มมือขนาดไหนนะ” อดัมพูดไปก็เริ่มใช้สายตามองเด็กสาวอย่างสำรวจ ก่อนจะจ้องไปที่หน้าอกใหญ่ของเด็กสาวที่ใหญ่เกินตัวของเธอ

“อี๋ ไอ้แกตัญหากลับ เพี๊ยะ” พลอยลดาทำหน้าขยะแขยงก่อนจะเอนหน้าหนี แล้วเอามือง้างตบที่หน้าของอดัมที่กำลังจะจ่อเข้ามาหาเธอ จากนั้นก็เอาเท้ากับกระทืบเท้าของอดัมแล้วเธอก็เตะที่เป้ากางเกงของเขาอย่างแรง

“อีเด็กแสบ แก” อดัมเอามือกอบกุมเป้าอย่างเจ็บปวดจนหน้าดำหน้าแดง พร้อมกับมองหน้าของเด็กสาวอย่างเจ็บใจ

“อย่ามายุ่งกับฉันอีก ไม่งั้นฉันจะไปบอกป้าอลิซ่า” พลอยลดาพูดจบก็รีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนของเธออย่างรวดเร็วก่อนจะปิดประตูใส่กลอนอย่างแน่หนา

แล้วเธอก็มานั่งที่เตียงอย่ากังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอจะอยู่ที่นี่ต่อไปได้ยังไงในเมื่ออดัมคอยแต่จะลวนลามเธอแบบนี้ แล้วถ้าวันหนึ่งเธอพลาดท่าเข้าจะทำยังไง แค่คิดพลอยลดาก็แทบอยากจะร้องไห้ออกมา ก่อนจะมองนาฬิกาแล้วตัดสินใจโทรหาพี่สาวของเธอที่ไทยทันที เพราะเธอทนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว