ตอนที่ 3 สมัครงาน

เช้าวันต่อมา

“ เตรียมเอกสารไปให้พร้อมนะต้อง เรียบร้อยรึยังเดี๋ยวจะสาย ” เหมียวพูดกับเธอในขณะที่รัดเข็มขัดเข้ากับเอวคอด เจ้าหล่อนอยู่ในชุดยูนิฟอร์มสีม่วงเม็ดมะปรางของโรงแรม เดอะสตาร์เรสซิเด้นซ์ ที่ทำงานอยู่ ก่อนจะคว้าเสื้อสูทมาคลุมทับเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวในอีกทีหมุนตัวไปมามองความเรียบร้อยอยู่หน้ากระจกจนพอใจจึงหันไปมองต้องมนต์ที่ยืนถือซองเอกสารรออยู่ก่อนแล้ว

“ สวยจังเลยอ่ะเหมียว เราอยากใส่ชุดแบบนี้บ้างจัง เราเตรียมตัวเสร็จแล้วไปกันเถอะ ” เธอมองเพื่อนที่ใส่ชุดสวยด้วยความชื่นชม ต่างกับตัวเธอเองที่สวมกางเกงยีนสีซีดตัวเก่ากับเสื้อยืดพอดีตัวสีขาวคอวีเอาชายเสื้อยัดเข้าไปในกางเกงเพื่อความเรียบร้อย นี่คือชุดที่ดีที่สุดสำหรับเธอแล้ว

“ เอาน่าเดี๋ยวพอทำงานก็มีชุดฟอร์มใส่เองแหละ เอ้านี่รองเท้าผ้าใบกับเสื้อคลุม ยืมของเราใส่ไปสมัครงานก่อนจะได้ดูดีขึ้น ” เหมียวยื่นรองเท้าผ้าใบสีขาวให้เธอรับมาใส่ พร้อมกับเสื้อสูทสีฟ้าอ่อนคลุมทับเสื้อยืดอีกที แต่งตัวเสร็จพากันลงมาที่รถเพื่อเดินทางไปที่โรงแรมที่เหมียวทำงานอยู่ทันที

ณ โรงแรมเดอะสตาร์เรสซิเด้นซ์

เหมียวเดินกึ่งลากกึ่งจูงต้องมนต์อย่างรีบเร่งหลังจากจอดรถที่ลานจอดรถสำหรับพนักงานด้านหลังโรงแรม ขณะที่กำลังจะผ่านที่จอดรถสำหรับผู้บริหาร ต้องมนต์ก็สะบัดมือหลุดจากเพื่อนสาวแล้วเดินไปส่องดูตัวเองที่กระจกรถเบนซ์คันหรูสีดำมันปราบที่จอดอยู่

“ ขอสำรวจความเรียบร้อยแป๊บนึงนะเหมียว จะมาสมัครงานทั้งทีขอดูดีให้น่าประทับใจน่ารับเข้าทำงานซะหน่อย ”

เธอจัดทรงผมให้เข้าที่แล้วโน้มตัวลงส่องดูใบหน้าตัวเองใกล้ ๆ กระจกรถที่ติดฟิล์มดำทึบจนมองไม่เห็นข้างใน และเสียงเครื่องยนต์ที่เงียบกริบจนต้องมนต์ไม่ได้สังเกตุว่ามีคนอยู่ในรถคันนั้นด้วย เธอหยิบเอาลิปติกสีชมพูนู้ดในกระเป๋าถือออกมาเติมที่ริมฝีปากแล้วเม้มปากอวบอิ่มเข้าหากันทำท่าจุ๊บใส่กระจกรถอย่างขี้เล่น สะบัดผมดำขลับที่ยาวสยายจนถึงสะโพกไปมายืดตัวขึ้นเต็มความสูงร้อยหกสิบเซนติเมตร เอียงซ้ายเอียงขวาดูตัวเองว่าเรียบร้อยดีรึยัง

“ สวยแล้วไอ้ต้องเร็ว ๆ เข้ามันจะสาย อีกอย่างเหมียวสนิทกับผู้จัดการไม่ต้องกลัวเขาจะไม่รับเข้าทำงานหรอกน่า เป็นแค่เด็กเสิร์ฟไม่ต้องสวยมากขนาดนั้นก็ได้ เฮ้อ ” เหมียวมองเพื่อนสาวยิ้ม ๆ แล้วส่ายหน้าไปมาขำที่ต้องมนต์ตื่นเต้นเสียเหลือเกินกับอีแค่งานเด็กเสิร์ฟเท่านั้น

“ เอ้าก็อยากให้เป็นที่ประทับใจนี่นา ” เธอพูดพร้อมกับแหงนหน้าขึ้นมองตึกหรูหราสิบสี่ชั้นของโรงแรมระดับห้าดาวตรงหน้าอย่างตื่นเต้น ก่อนจะเดินตามเพื่อนเข้าไปทางประตูด้านหลังโรงแรมไปอย่างรีบเร่ง

คล้อยหลังร่างงามของเด็กสาวที่มายืนอวดโฉมอยู่ข้างกระจกรถหรูของตน ร่างสูงใหญ่ที่ปรับเบาะเอนลงเพื่อพักสายตาจากอาการปวดตุบ ๆ ที่กระบอกตาและขมับเนื่องจากดื่มจัดเมื่อคืนที่ผ่านมา ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้มมุมปากดวงตาสีนิลคมกริบมองตามแผ่นหลังของคนที่มายืนส่งจูบผ่านกระจกให้เขาโดยที่เจ้าตัวคงไม่รู้ว่ามีคนมองอยู่จากด้านในของรถด้วยแววตาระยิบระยับ

เด็กสาวคนนี้น่ารักสดใสรอยยิ้มดูบริสุทธิ์ไร้มารยา บริสุทธิ์และเย้ายวนจนคนที่ชื่นชอบความสาวสดอย่างเขารู้สึกตื่นตัวจนเป้ากางเกงตุง อยากครอบครองริมฝีปากที่ส่งจูบผ่านกระจกมานั่นเหลือเกิน เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเธอคือใคร แล้วมาทำอะไรที่โรงแรมของพ่อเขา และแน่นอนคนอย่าง พฤกษ์ รณฤทธิ์ อยากรู้อะไรหรืออยากได้อะไรก็ต้องได้อย่างที่ใจต้องการเสมอ

ต้องมนต์เดินตามเหมียวไปที่หน้าลิฟท์ เธอกวาดตามองไปทั่วโถงทางเดินที่ปูด้วยพื้นหินอ่อนสวยงาม เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างตั้งแต่โซฟา เคาน์เตอร์บาร์ รูปภาพที่ติดบนผนัง หรือแม้แต่แจกันดอกไม้เซรามิค ทุกอย่างดูหรูหราและถูกคัดสรรมาอย่างดีสมกับเป็นโรงแรมระดับห้าดาว เหมียวกดลิฟท์พาเธอขึ้นไปยังชั้นเก้าแล้วพาเดินไปยังห้องกระจกที่ใช้เป็นออฟฟิศอยู่สุดโถงทางเดิน