Chapter 3 แค่อากาศ 2

“เออ หอมจริง ๆ ด้วยว่ะ”

“แหงสิ นี่กลิ่นใหม่เลยนะ หาซื้อในประเทศไม่ได้ ช้อปปี้ ลาซาด้า ไม่มีขายนะจ๊ะ”

หญิงสาวชม้อยชม้ายช้อนสายตามองเพื่อนร่วมห้องที่ไปเรียนต่อต่างประเทศ ไม่เจอกันตั้งแต่เรียนจบ หล่อนรู้ว่าขุนพลเป็นคนหล่อ ในโรงเรียนมีแต่พวกผู้หญิงทั้งรุ่นพี่ รุ่นเดียวกันและรุ่นน้องตามกรี๊ด ‘แววพรรณ’ เองก็ชอบเขาเหมือนกัน แต่หล่อนมีแฟนอยู่แล้ว อยู่ห้องเดียวกันด้วย เลยไม่เคยแสดงออกเลยว่า ‘อยากได้’ แค่ไหน

แต่วันนี้แววพรรณมาคนเดียว มาเป็นเพื่อนแม่ แฟนหล่อนไม่ได้มาด้วยซะหน่อย ถือว่าหล่อนโสดแล้วกัน จะไปทำอะไรกับใครก็ได้...จริงมะ?

“ว่าแต่คืนนี้หล่อนะ”

แววพรรณลูบไล้เสื้อเชิ้ตของเขาอย่างเย้ายวน ก่อนก้มลงดอมดมกลิ่นกายหนุ่ม

“หอมด้วย... ขอดมมากกว่านี้ได้ปะ”

ขุนพลไม่ใช่คนซื่อใสไร้เดียงสา เขารู้ว่าเพื่อนเก่าต้องการอะไร ชายหนุ่มมองแววพรรณตั้งแต่ทรวงอกจรดต้นขาขาว ๆ ที่โผล่พ้นกระโปรงสั้นจู๋ แล้วยิ้ม

ไม่เลว ถึงไม่ใช่คนสวยมาก แต่ดูก็รู้ว่า ‘ท่ายาก’ เยอะ!

“เอาสิ ตรงไหนดี”

เขาก้มลงกระซิบที่ใบหูของหล่อน ตั้งใจเป่าลมให้หล่อนจักจี้ หญิงสาวหัวเราะคิกคัก ทำเป็นผลักอกเขาเพื่อเล่นตัวนิดหน่อย ตอนนั้นแหละที่ชายหนุ่มเพิ่งคิดได้ว่าคนนี้มีแฟนอยู่ห้องเดียวกันนี่หว่า

ชื่ออะไรวะ?

อ้อ...

“แล้วไอ้หนุ่มมันจะไม่ว่าเราใช่มะ?”

หญิงสาวแอบเหลือกตามองบนเมื่อถูกถามหาแฟนหนุ่มของตัวเอง หอยวางอยู่บนพาน จะไปถามหาผู้ชายคนอื่นทำไมวะ หล่อนไม่คิดว่าขุนพลจะเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยขนาดนี้เลย ก็แค่เอากันขำ ๆ

ตุ้บ! ซ่า!

“ว้าย!”

“อุ๊ย ขอโทษค่ะพี่แวว…”

ลูกไหมทำท่าตกใจแบบไม่จริงจัง หล่อนเดินมาชนด้านหลังของสาวรุ่นพี่และทำน้ำหวานหกใส่เส้นผมที่ปล่อยสยายของหล่อนด้วย ลูกไหมเองก็อยากปล่อยผมยาวเหมือนกัน แต่เพราะกฎของโรงเรียนยังต้องตัดผมสั้น แววพรรณเรียนจบไปแล้ว เรียนมหาวิทยาลัยแล้วถึงไว้ผมยาวได้ ดูเป็นสาว... ลูกไหมอยากไว้ผมยาวแบบนั้นบ้างจัง

“นี่มันอะไร ทำไมเดินไม่ดูทางเลย!”

แววพรรณตวาดออกมาสุดเสียง ก่อนจะหันไปเห็นแขกในงานที่ส่วนใหญ่เป็นวัยกลางคนเพราะเป็นแขกของแม่ของลูกไหม ส่วนเพื่อนของลูกไหมจัดงานเลี้ยงให้ที่โรงเรียนช่วงพักเที่ยงกันแล้ว

“หนูขอโทษค่ะพี่แวว หนูไม่ทันเห็นจริง ๆ”

ลูกไหมยกมือไหว้ แถมยังทำน้ำตาคลอด้วย ทำให้คนในงานหันมามองกันเต็มไปหมด ก่อนจะซุบซิบกันเหมือนกับว่าแววพรรณรังแกเด็ก

สาวมหา’ลัยทำเสียงฮึดฮัดในคอ ผู้ใหญ่เต็มไปหมดขนาดนี้ หล่อนจะตบเด็กก็ไม่ได้ ทำได้แค่แกล้งใจกว้างเท่านั้น

“ไม่เป็นไร วันนี้วันของเธอนี่”

แววพรรณพูดไปด้วย ขบฟันไปด้วย ก่อนจะหันไปชวนขุนพลอย่างออเซาะ

“พลไปช่วยเราล้างผมหน่อย ดูสิเราเปื้อนหมดแล้ว”