Chapter 2 ให้ตายก็เอาไม่ลง! 1

‘อื้อ ๆ อี้อาอี้ อื้อ ๆ’

เด็กชายเหงื่อตกเป็นเม็ด ๆ ตรงหน้าผากด้วยความกลัวโดนตี คุณนายรุ่งฤดีแม่ของเขาน่ะ ร้ายใช่ย่อยซะที่ไหน แถมชอบตีเขาด้วย! แม่บอกว่าเขาดื้อ เขาซน เขาชอบทำอะไรห่าม ๆ ต่างจากพี่ชายที่เป็นคุณชายเพียบพร้อม เรียนเก่ง ทำอะไรก็เก่ง ดีไปหม๊ดดด!

‘เดี๋ยวพี่เก็บมาให้ จะเลิกร้องได้ยัง’

ดวงตาเอ่อนองด้วยหยดน้ำตา แถมยังบวมเป่งแดงระเรื่อลืมขึ้นมองเขา เด็กหญิงยังสะอื้นซิก ๆ ๆ แต่ก็พยักหน้าลง ขุนพลเลยเอามือออกจากริมฝีปากจิ้มลิ้มสั่นเทาของหล่อน ก่อนจะถกแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้น แล้วหยิบกิ่งไม้แถวนั้นปีนขึ้นไปบนโขดหินที่เอาไว้กั้นไม่ให้น้ำตกไหลออกมา

เด็กชายนั่งยอง ๆ พยายามใช้กิ่งไม้เล็ก ๆ เกี่ยวเอวตุ๊กตาให้ลอยกลับมาตรงฝั่ง โดยมีเด็กหญิงยืนร้องไห้กระซิก ๆ เสียงเบา ๆ เอาใจช่วยอยู่ทางด้านหลัง แล้วในที่สุด ตุ๊กตาบาร์บี้ก็ค่อย ๆ ลอยกลับมาตามที่เขาพยายาม

ขุนพลยิ้มกว้าง รีบหันไปบอกลูกไหมด้วยความใจร้อน

‘ดูสิ ๆ จะได้แล้ว’

ระหว่างที่เขาหันไปร้องบอกนั่นแหละ มือก็ดันกระตุกไปทีนึง แทนที่ตุ๊กตาจะลอยกลับเข้าฝั่ง ไม้อันนั้นของเขาก็ดันตัวตุ๊กตาไปกลางแอ่งน้ำเฉยเลย

ขุนพลหันมามองตุ๊กตาแล้วอ้าปากค้าง

ส่วนลูกไหมร้องหวีดขึ้นมาทันทีสุดเสียงด้วยความเสียใจ

‘แง้!! พี่บาร์บี้!’

‘ตาพล! แกแกล้งน้องทำไม! มานี่เลยนะ!’

ป้าบ! ป้าบ!

‘โอ๊ย แม่! เจ็บ! เจ็บ!’

ขุนพลเด้งตัวหนีฝ่ามือมารของแม่ที่ตบก้นเขาดังป้าบ ๆ เพราะคิดว่าเขาตั้งใจโยนตุ๊กตาบาร์บี้ของนังเด็กนี่ลงน้ำ! แต่คุณนายรุ่งฤดีก็จับต้นแขนเขาไว้จนหนีไม่ได้ ได้แต่เด้งตัวไปรอบ ๆ ตัวแม่ พร้อมกับเหลือบมองลูกไหมไปด้วย เด็กน้อยเอาแต่ร้องไห้จ้า แม่งเอ๊ย!

ไม่ช่วยแก้ตัวให้กันเลย ยัยเด็กนิสัยไม่ดี!

‘หนูเปล่านะแม่ หนูจะช่วยเอาขึ้นมาให้’

ขุนพลพยายามอธิบาย แต่มารดาก็ไม่เชื่อ คนแบบเขาที่วัน ๆ เอาแต่แกล้งคนใช้ วิ่งไล่คนสวน บางวันก็เก็บคางคกขึ้นไปเลี้ยงบนห้องนอน บางวันก็จับหางงูมาชูให้หล่อนดู แล้วถามว่าตัวอะไร

เด็กแบบลูกของหล่อนน่ะเหรอจะช่วยน้อง อย่างมากก็ทำของน้องตกน้ำ แล้วรีบจะเอาขึ้นมาเพราะกลัวโดนหล่อนตีล่ะสิ เด็กดื้อนี่!

ป้าบ!

ตีไปอีกครั้งสุดท้ายแรง ๆ จนมือเจ็บ รุ่งฤดีก็ปล่อยให้ขุนพลเป็นอิสระ ดูซิ! โดนตีขนาดนี้ ขุนพลยังไม่ร้องไห้สักแอะ แต่ยืนแอ่นเอามือทั้งสองกุมก้น แล้วมองหล่อนด้วยสายตาตัดพ้อ

‘แม่ใจร้าย!’

ตะโกนแล้วก็วิ่งหนีไป ปล่อยให้พวกผู้ใหญ่เก็บตุ๊กตามาคืนให้ลูกไหม แล้วโอ๋เด็กหญิงกันต่อ ส่วนเขานอกจากแม่จะไม่ง้อ เขายังต้องหายโกรธเองด้วย ดูสิ! ผู้หญิงแบบนี้น่ะเหรอที่แม่จะให้เขาเอาทำเมีย

ให้ตายก็เอาไม่ลง!