Chapter.2 ลงโทษ...แสบอาย

ฉันกำแบงค์ห้าร้อยในมือเอาไว้แน่นแล้วเปิดประตูลงรถเดินเข้าเซเว่น เฮียยุใช้ให้มาซื้อถุงยางอนามัย ทำไมต้องเป็นฉันแล้วทำไมต้องเป็นถุงยางด้วย ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยใช้แถมประโยคสุดท้ายก่อนลงรถยังทำให้นึกกลัวหนักกว่าเดิม

"หาอะไรอยู่หรือเปล่าครับ "

"เอ่อ คือ" อยู่ๆ ก็มีพนักงานเดินเข้ามาถาม ความตั้งใจของคือเข้ามาซื้อถุงยางตามคำสั่งเฮียเพราะความกลัว ไม่รู้สิรู้สึกครั้งนี้เฮียยุน่ากลัวกว่าครั้งก่อนๆ ที่ผ่านมา

"ว่าไงครับ ผมจะได้ช่วยหา" ไม่ใช่หาไม่เจอ แต่ไม่กล้าหยิบ เซเว่นนี้มีแต่พนักงานผู้ชายหรือไง กูอาย แล้วเฮียแม่งทำไมไม่ลงมาซื้อเองวะจะไปรู้มั้ยว่าเลือกยังไง

"มะ ไม่เป็นไรค่ะ " พนักงานก็ตื้อจัง บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง ฉันพยายามเดินเลี่ยงไปแผนกอื่น แกล้งหยิบนู่นหยิบนี่ใส่ตะกร้า

"แสบ นานไปแล้วนะ"

กึก

สตั้นไปเลย กำลังจะไปจ่ายตังค์พอดี เฮียกลับขึ้นรถไปเลย

"คือกำลังจะจ่ายตังค์แล้วเฮีย ลงมาไม "

"กูให้ลงมาซื้อถุงยางแล้วอะไรในตะกร้าเยอะแยะ" เฮียยุเสียงดังฟังชัด แล้วคนที่อายคือฉัน คนอื่นเขาจะคิดยังไง ไม่อยากนึก พยายามก้มหน้าก้มตาหยิบของในตะกร้าวางลงหน้าเคาน์เตอร์เพื่อให้พนักงานคิดเงินและเป้าหมายที่ต้องซื้อก็วางอยู่ตรงหน้า ฉันหยิบถุงยางมาสามกล่องวางรวมกับขนมตรงหน้า ผู้หญิงหน้าตาดีอย่างฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน บอกตรงๆ กูอายมาก เฮียหยุดก่อนนะได้โปรดอย่าพูดอะไรขึ้นมาอีก

"เอาไปอีกสามกล่อง"

"ฮะ "

"ขนมมึงกี่ร้อยแล้ว กูบอกแค่ถุงยางอย่างเดียว "

"เฮีย เอาไปทำไมเยอะแยะสามกล่องนี่ก็เยอะแล้วนะ"

"เอาไปใช้สิถามได้ กูคงไม่เอาไปเป่าให้มึงเล่นหรอก"

"ใช้กับใคร" ปากนะปาก ทำไมถึงไวแบบนี้ แค่นี้ยังอายไม่พออีกหรือไง

"รับเพิ่มอีกสามกล่องใช่ไหมครับ" พนักงานช่วยชีวิต

"เออ วอดก้าขวดนึง แล้วก็บุหรี่ซองนึง " เฮียหันไปบอกพนักงานแล้วยื่นบัตรเครดิตแทนเงินสดในมือฉัน ก็ดีแบงค์ห้าร้อยจะได้ตกเป็นค่าขนมฉัน

"ห้าร้อยที่กูให้ ใช้ทั้งอาทิตย์ห้ามขออีก "

"เฮีย "

"เซ็นตรงนี้ด้วยครับ" หลังจากซื้อของเสร็จก็ถึงช่วงเวลาลุ้นระทึก ฉันนั่งเกร็งมาตลอดทางเฮียก็ขับรถเร็วไม่รู้ว่าจะรีบไปไหน นักแข่งรถอะเนอะ แต่ฉันก็ยังไม่ชินสักที อารมณ์กำลังเดือดแบบนี้ด้วยพูดอะไรไปเฮียก็คงไม่ฟังเผลอๆ โดนด่าสวนมาอีก

---------------------

บ้านเฮีย

"ไปอาบน้ำเดี๋ยวกูตามเข้าไปสูบบุหรี่ก่อน"

"แสบนอนก่อนนะ "

"คืนนี้มึงต้องนอนห้องกู ไปอาบน้ำห้องมึงให้เรียบร้อย"

"เฮีย พูดเพราะๆ หน่อยสิ "

"พรุ่งนี้เช้าถึงจะอารมณ์ดี" เฮียหันหลังให้แล้วพ่นควันมรณะออกมาจากปาก บอกให้เลิกเฮียก็ไม่ยอม

ฉันเดินถือถุงเซเว่นมาวางไว้บนโซฟากลางบ้านจากนั้นก็เข้าห้องนอนของตัวเองเพื่อไปจัดการธุระให้เสร็จสิ้น ไม่รู้ว่าคืนนี้ต้องโดนอะไรบ้างแต่ฉันก็พร้อมยอม ยอมทุกอย่างเพราะฉันผิด ฉันดื้อ ถ้าไม่ได้เฮียวันนั้นก็คงไม่มีฉันวันนี้และแม่ก็คงไม่ได้อยู่โรงพยาบาลดีๆ และได้รับการรักษาที่ถูกต้อง

"ถ้ามันทำให้เฮียหายโกรธแสบก็จะยอม ถึงจะต้องเป็นเมียน้อย แสบก็ยอม" น้ำใสๆ เอ่อล้นออกมาแบบไม่ได้ตั้งใจ เฮียยุมีแฟนแล้วหลายครั้งที่แฟนของเฮียมานอนที่บ้าน ฉันไม่ค่อยสนิทกับพี่ผู้หญิงเท่าไหร่ไม่เคยคุยเลยก็ว่าได้ เพราะเฮียไม่ได้แนะนำให้รู้จัก

--------