บทย่อ
วายุ หรือ เฮียยุ "รู้ว่าหวง ก็ยังดื้อ ดื้อชิบหาย " "แสบขอโทษ " "ไปไกลๆ ไป ไม่อยากเห็นหน้า" "เฮีย " ลูกหว้า เฮียเรียก แสบ "แสบจะไม่ดื้อแล้ว เฮียอย่าไล่แสบอีกเลยนะ" "กี่ครั้งแล้ว กี่รอบแล้ว จะไปไหนก็ไป ไป " "ไม่ไป แสบไม่ไป แสบจะอยู่กับเฮีย" "เออ งั้นก็อยู่ไป กูไปเอง" นิยายเรื่องนี้อาจจะมีคำหยาบ พฤติกรรมของตัวละครอาจไม่เหมาะสม ห้ามลอกเลียนแบบนะคะทุกคน ห้ามก๊อบและลอกเลียนแบบทุกกรณี
Chapter.1 ไอ้แสบ
"ไอ้แสบ หยุด บอกให้หยุด"
"แฮ่ก แฮ่ก ไม่เอา แสบไม่หยุด เฮียรับปากก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษแสบ"
"ทำผิดแล้วยังจะต่อรองอีก กูบอกให้หยุด! "
กึก
เบรกล้อตายหัวแทบทิ่ม ขึ้นกูนี่คือโมโหสุดแล้ว หยุดยืนอยู่กับที่หลังจากวิ่งหนีเฮียยุออกจากผับ ใส่เกียร์หมาเต็มสปีดแต่ก็หนีไม่พ้น เตรียมรับกรรมได้เลย ไม่รู้ว่าโดนอะไรบ้างแต่ทุกครั้งเฮียก็ไม่เคยออมมือ เฮียไม่เคยใจอ่อนกับฉันเวลาทำผิด
"ไปขึ้นรถ " น้ำเสียงเย็นยะเยือกของเฮียทำให้หัวใจดวงน้อยรู้สึกกลัว ในชีวิตมีแค่เฮียคนเดียวนี่แหละที่ฉันกลัว และก็เป็นคนเดียวที่ฉันยอมฟังคำสั่งไม่ว่าเฮียจะสั่งอะไรก็ต้องทำ แม้ว่าบางครั้งจะแอบขัดบ้าง ผลที่ตามมาก็คือ โดนลงโทษในแบบของเฮียที่ไม่เหมือนคนอื่น
"เฮีย แสบขอโทษ"
"ไปคุยที่บ้าน กูบอกแล้วใช่มั้ย ไม่เคยฟัง "
"เฮียอย่าขึ้นกูสิ"
"กูโมโห เพราะมึงไง ไม่ชอบแต่ก็ยังดื้อ ทำตัวดีๆ กูเคยเป็นแบบนี้มั้ย "
"ไม่ค่ะ" เฮียชอบคนเชื่อฟังพูดรู้เรื่อง แต่ไม่ใช่ฉันไง จะเชื่อฟังก็ตอนที่เฮียโมโหนี่แหละ แล้วเป็นไงโคตรน่ากลัว ถามว่าเข็ดไม่ ก็ไม่นะ ยังดื้อได้อยู่เรื่อยๆ
"วันนี้มึงโดนหนัก"
"..."
"ไม่ต้องมาบีบน้ำตา กูไม่ใช่ผู้ชายแพ้น้ำตาผู้หญิง ขึ้นรถ!! " จุดแข็งของเฮียยุอีกหนึ่งข้อ ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือดเฮียแม่งก็ไม่ใจอ่อน เฮียบอกว่าไม่ใช่พระเอกร้องเองก็หยุดเองไม่มีการดึงไปกอดลูบหัวเบาๆ แต่ก็แปลกผู้หญิงติดเฮียตรึม ผู้หญิงแม่งชอบของแปลกเหรอวะ
บนรถ
"เฮียแวะร้านข้ามต้มได้มั้ย "
"...เงียบ...."
"เฮีย "
"อย่าอ้วกใส่รถกูเด็ดขาด " ไม่นานเฮียก็จอดหน้าร้านข้าวต้ม แถวนี้มีอยู่แค่ร้านเดียวที่ใกล้บ้านที่สุด เมาๆ แบบนี้ต้องซดข้าวต้มร้อนๆ ซุปเปอร์แซ่บๆ อย่างน้อยเฮียก็ยังเมตตา
"ลงไป แดกเร็วๆ กูง่วง" ยังไม่หายโกรธยังโมโหอยู่ เอาเถอะยังไงวันนี้ก็ต้องโดนลงโทษ
" ขอตังค์หน่อยสิ"
"ให้ตังค์เอาไว้กินข้าวแต่เอาไปแดกเหล้า "
"ขอร้อยนึง มีติดเป๋าอยู่ห้าสิบ" ตอนเฮียมาตกใจนี่รีบควักตังค์ในกระเป๋ายัดให้เพื่อนไปหมดเลย
"มึงนี่มัน " สุดท้ายก็ควักให้ ขอร้อยนึงได้สองร้อย ฉันรีบเปิดประตูลงรถทันที เดี๋ยวเฮียเปลี่ยนใจอดกินอีก
-------------------------
#เฮียยุ
ครืด ครืด
"ว่าไง "
"เฮีย อยู่ไหนอะ"
"ร้านข้าวต้มแถวบ้านมีอะไร"
"มาที่สนามหน่อยเฮีย มีลูกค้ามาดูรถ"
"นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว กูไม่ว่าง บอกค่อยมาพรุ่งนี้ " อารมณ์เสียกับไอ้แสบแล้วยังต้องมาหงุดหงิดกับลูกน้องอีก บ้าหรือเปล่าตีสองแล้วยังบ้าจี้ตาม ลูกค้าแบบนี้ต่อให้วางเงินสดกูก็ไม่สน มารยาทมึงยังไม่รู้จักกันเลย
"แสบก่อเรื่องอีกแล้วเหรอเฮีย"
"เออ ลูกพี่พวกมึงก่อเรื่องอีกแล้ว "
"เบาๆ นะเฮีย แสบยังเด็ก " เพราะพวกมึงให้ท้ายกันแบบนี้นี่ไงไอ้แสบถึงปีกกล้าขาแข็งกับกูขนาดนี้
"กูไม่เบา เดี๋ยวพวกมึงจะโดนกันด้วย แค่นี้แหละมันมาแล้ว" ผมกดวางเพราะเห็นไอ้ตัวดีกินข้าวแล้ว
"กลับบ้านกันเฮีย " ผมรีบออกรถทันที ง่วงฉิบหาย ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันยังต้องมาเหนื่อยกับไอ้เด็กคนนี้อีก ที่เคยบอกเคยสอนไม่เคยจำใส่สมองบ้างเลย วันนี้แหละต้องโดนหนักกว่าทุกครั้ง
"เฮียแวะเซเว่นทำไมอะ หิวแฟหรอ" กาแฟตอนตีสองเนี่ยนะ อยากนอนไม่ได้อยากตาสว่าง
"ตังค์เหลือเท่าไหร่"
"ห้าสิบ " ผมหยิบแบงค์ห้าร้อยในกระเป๋ายื่นให้เด็กแสบ มันทำหน้างงแล้วหันมาหาผม
"ไปซื้อถุงยางมา ซื้อมาให้หมดนั่นแหละ เร็วๆ นั่งรอในรถ"
"เฮีย "
"กูบอกแล้วว่าวันนี้มึงโดนหนัก"