๓ ข้างกายแสนไกล (๔)

“ค่ะ! แก้วไป! ไม่ได้ไปทะเลนานแล้วสงสัยต้องไปซื้อชุดใหม่...อ่ะ กินข้าวก่อนไหมคะ พี่ใหญ่จะขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนหรือเปล่า”

พอรู้ว่าจะได้ไปทะเลกับเขาก็รีบลุกจากโซฟา ก้าวเท้ายาวออกจากห้องแต่ก็หยุดชะงักถามเรื่องอาหารเย็นกับร่างหนา อาการตื่นเต้นของเธอทำให้เขานึกขำแต่ใบหน้าคมก็ยังนิ่งเหมือนเดิม

“อือ”

ร่างบางวิ่งนำเขาออกจากห้องนั่งเล่นเพื่อไปเลือกเสื้อผ้าสำหรับใส่ไปทะเล ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะชวนเธอไปเที่ยว...ถึงจะเป็นการเอาท์ติ้งบริษัท

แต่สำหรับแก้วเจ้าจอมมันคือการไปเที่ยวกับสามี!

วันต่อมาเธอนัดเพื่อนสนิทสองคนที่ว่างตรงกันพอดี ตรงดิ่งไปยังบ้านของนักแสดงรูปหล่อที่เป็นพระเอกชั้นนำของช่องเดียวกับหล่อน เคยเป็นคู่ขวัญกับแก้วเจ้าจอมช่วงหนึ่งเพราะสองคนตัวติดกัน เรียนด้วยกันมาแต่เด็กจนรู้ไส้รู้พุงกันหมด

วาโย สรไกรสีห์เจ้าของบ้านผู้เปิดประตูต้อนรับเพื่อนเสมอ ส่วนอีกคนทิพรดา เมธพนธ์ผู้ที่ไม่ได้อยู่ในวงการบันเทิง รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้วยังคบถึงปัจจุบัน เป็นคนสนิทที่เธอยังเหลือในชีวิตเพราะคนอื่นต่างห่างหายกันไปหมดแล้ว หรือบางคนก็พูดคุยเรื่องทั่วไปได้แต่ไม่อาจเจาะลึกเหมือนทั้งสอง

เธอจึงมีความสุขเสมอเมื่อได้มาหาเพื่อน อย่างวันนี้ที่เจอหน้าก็รีบอวดมือทั้งสองข้าง คนที่กำลังนั่งดื่มด่ำกับไวน์รสเลิศและผลไม้เนื้อกรอบจึงหันมามองเป็นตาเดียว ก่อนที่วาโยจะพยักหน้าไม่ค่อยให้ความสนใจเท่าไหร่

“นี่ๆ ดูนี่สิ”

“อือ พลาสเตอร์สวยดี” หล่อนตีไหล่เพื่อนทันทีแล้วนั่งลงยังโซฟาเดี่ยว พร้อมเฉลยว่าเหตุใดจึงได้อวดพลาสเตอร์สีใสของตัวเอง

“ไอ้โย! ฉันไม่ได้ให้แกดูพลาสเตอร์ แต่ให้ดูว่าพี่ใหญ่เป็นคนทำแผลให้ฉัน มือเขานุ่มมากกกก ตอนติดให้ยังแทบไม่รู้สึกเลย เฮ้อ” ยิ้มกว้างพร้อมแววตาที่เพ้อฝันจนเพื่อนถึงกับถอนหายใจ วางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะกระจกแล้วแสยะยิ้มมุมปาก

ฟังเรื่องความรักของเพื่อนมาหลายปีจนนึกรำคาญ เดี๋ยวร้องไห้ปานขาดใจ วันถัดมาก็หัวเราะราวคนบ้า ไม่กี่วันก็ยิ้มจนปากแทบฉีกเดาอารมณ์ไม่ถูก ซึ่งทุกอย่างที่กล่าวมาตัวต้นเหตุคือปรัตยาทั้งสิ้น

ความรักแสนน่ากลัว เปลี่ยนอารมณ์คนคนหนึ่งให้รู้สึกได้หลากหลาย

เขาจึงเลือกจะไม่มีความรักที่มาผูกมัดตัวเองเอาไว้ สู้มีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนก็ไม่ได้ แบบนั้นสนุกกว่ากันเยอะเลย

“แค่นี้เหรอที่อยากอวด”

“พี่ใหญ่ชวนฉันไปเอาท์ติ้งบริษัทด้วย เขาเป็นคนเอ่ยปากชวนฉันเองเลยนะ ตอนนี้เขาต้องมีใจให้ฉันแล้วแน่เลย แกว่าอย่างนั้นไหมโย” อวดเรื่องที่กำลังจะไปเที่ยวด้วยกัน คิดว่าเพื่อนต้องถามไถ่และสนใจแต่ปฏิกิริยาจากคนทั้งสองคือนิ่งเฉย

วันนี้ดีใจไม่แน่ว่าเจอกันคราวหน้าแก้วเจ้าจอมอาจร้องไห้ก็ได้ เป็นความสัมพันธ์ของสามีภรรยาที่สามวันดีสี่วันไข้ การไม่ออกความเห็นน่าจะดีที่สุด

ถึงพวกเขาจะอยากให้เพื่อนเลิกกับชายคนนั้นมากแค่ไหนก็ตาม

แต่เจ้าตัวรักมากจนยืนกรานจะไม่เลิก คนนอกจะทำอะไรได้ล่ะ

“อือ เอาตามที่เธอสบายใจ”

“จิ๊ ขัดอยู่ได้ รดา...แกว่ายังไง” เมื่อเพื่อนชายไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วม ถึงหันมาขอความเห็นจากทิพรดาที่ฟังเงียบๆ ไม่ออกความเห็น

“ง่วง” ตาปรือแทบลืมไม่ขึ้น คิดว่าจะขอนอนที่ห้องของดาราหนุ่มสักครู่แล้วค่อยกลับบ้านของตัวเอง

“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงความรักของฉันกับพี่ใหญ่น่ะ แกว่าเขาจะมีใจให้ฉันหรือยัง” จ้องสาวแอร์โฮสเตสตาแป๋ว คาดว่าจะได้ยินคำตอบที่ตัวเองต้องการฟัง แล้วเพื่อนที่คบกันมานานก็รู้ดีว่าต้องตอบอะไรเอาใจแก้วเจ้าจอม

แต่มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ

บอกปากเปียกปากแฉะให้เลิกแต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมทำตาม ร้องไห้เพราะชายผู้นั้นกี่ครั้งเสียใจกี่หนก็ไม่เคยจดจำ ป่วยการจะออกความเห็นแล้ว

“มีหรือไม่มีก็แต่งงานกันแล้วไม่ใช่เหรอ อีกอย่างถึงเขาไม่มีใจแล้วแกจะหย่ากับเขาหรือไง เห็นทนได้มาเป็นปี ยังไม่รวมแอบรักมาหลายปีอีก เบื่อจะพูด” พอได้ยินอย่างนั้นก็ทำหน้าบึ้งทันที เอนกายพิงพนักโซฟาพลางยกมือขึ้นกอดอก

“พวกแกสองคนไม่ให้กำลังใจกันเลย!” ผินหน้ามองไปทางอื่น จนเพื่อนสองคนต้องรีบตามน้ำไปก่อน

“เขารักแก” ทิพรดากล่าว

“ฉันก็ว่าเขารักเธอแล้วล่ะ” วาโยพูดตามทันทีถึงน้ำเสียงจะเฉยชาก็ตาม

“ใช่ไหม...ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”

แต่เธอก็เชื่อแบบนั้นหมดใจ จึงยิ้มกว้างแล้ววาดฝันถึงทริปที่กำลังจะมาถึงของเรา

ชายหนุ่ม...ตกหลุมรักเธอแล้วสินะ

การเดินทางจากบ้านถึงปลายทางใช้เวลาไม่ถึงสามชั่วโมง คนรถจอดพาหนะคันใหญ่จอดลงหน้าโรงแรมหรูในเครือของเขา ซึ่งกลายเป็นสถานที่พักผ่อนของบรรดาพนักงานในบริษัทเป็นที่เรียบร้อย กระเป๋าของดาราสาวถูกนำมาจากบ้านสองใบ ขณะที่ของร่างหนามีแค่ใบเดียวเพราะอยู่แค่สองวันเท่านั้น ไม่รู้จะใส่มาทำไมเยอะแยะนักหนา

แก้วเจ้าจอมอยู่ในชุดเดรสแขนตุ๊กตายาวกรอมเท้าลายดอกไม้ ผมถูกรวบขึ้นให้เห็นลำคอระหงที่เธอภูมิใจนักหนา ถือหมวกปีกกว้างติดกายตลอดเวลา ขณะที่เขาเลือกจะสวมเสื้อยืดสีขาวทับด้วยเสื้อฮาวายให้เข้ากับบรรยากาศ กางเกงแสลคที่เคยใส่ก็เป็นขาสามส่วนสีอ่อน

เธอไม่เคยเห็นสามีในรูปลักษณ์เช่นนี้มาก่อน จึงอดใจไม่ไหวที่จะเอ่ยปากชม

“พี่ใหญ่แต่งตัวแบบนี้ดูลดวัยดีนะคะ” เขาไม่ได้ตอบรับอะไร เลือกจะเดินเข้ามาในโรงแรมแต่กลับถูกคว้าแขนไว้เสียก่อน

“ถ่ายรูปด้วยกันหน่อยสิ แก้วจะเอาไปลงอินสตาแกรม เราไม่มีรูปคู่กันนานแล้วนะคะ นักข่าวเลยเอาไปเล่นว่าขาเตียงหัก” ข่าวการเลิกราของเธอกับสามีเข้าหูบ่อยครั้ง จึงต้องลงภาพเพื่อเป็นการยืนยันความสัมพันธ์ที่แนบแน่น

แล้วคราวนี้เขาก็ให้ความร่วมมือ คงเพราะไม่อยากเป็นข่าวรักร้าวเตียงหักกับหล่อน นักธุรกิจก็มีหน้าตาต้องรักษา ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นเกรงว่าหุ้นจะดิ่งลงแล้วทำให้หุ้นส่วนไม่ไว้วางใจ อาจเกิดเหตุการณ์ต่างๆ ของผู้ที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังได้เสมอ

เขาจึงต้องระมัดระวังทุกอย่าง...

“รีบถ่าย”

“ค่ะ”

ถ่ายกล้องหน้ากับสามีโดยมีหล่อนที่ยิ้มแย้มขณะที่เขาก็พยายามยิ้มแต่คล้ายแยกเขี้ยวมากกว่าจนเลิกหวัง พอถ่ายรูปเสร็จก็เดินเข้าไปข้างใน เห็นเลขานุการของปรัตยายืนคอยท่าเพื่อต้อนรับ แก้วเจ้าจอมรีบยกมือโบกเป็นการทักทาย

“มากันครบแล้วเหรอ” เข้ามาถามคนสนิทเสียงเรียบ เธอจึงพยักหน้าแล้วบอกในส่วนของเขา คงไม่ให้ท่านประธานมาเพื่อพักผ่อนอย่างเดียว แต่เพื่อสร้างขวัญกำลังใจให้เหล่าพนักงานที่ตั้งใจสร้างผลงานมาตลอดปีต่างหาก