๒ งานแต่งทุกข์ตรม (๑)

๒

งานแต่งทุกข์ตรม

ถือเป็นวันว่างของดาราสาวผู้ลาพักจากงานในวงการบันเทิง กระนั้นก็ยังมีผู้จัดติดต่อมาเพื่อนำเสนอบทน่าสนใจมีความหลากหลาย ทั้งงานละครและภาพยนตร์ เพียงแต่หญิงสาวเลือกปฏิเสธอย่างนุ่มนวล ให้เหตุผลอยากใช้ชีวิตกับสามี

ซึ่งส่วนมากก็เจอกันแต่ช่วงกลางคืนเท่านั้น หากอยากเจอก็ต้องไปที่บริษัท แล้วส่วนใหญ่เขาก็ทำงานหัวหมุนไม่ค่อยให้ความสนใจเธอเท่าไหร่ เป็นหญิงสาวที่ต้องนั่งรอแล้วกลับบ้านเพียงลำพังทุกครั้ง จึงเลือกรอร่างสูงอยู่บ้านดีกว่า

อย่างน้อยก็ไม่ได้ช้ำใจยามได้รับสายตาหมางเมิน

เมื่อเลือกเส้นทางนี้แล้วก็ต้องไปให้สุด เธอที่พยายามรักสุดหัวใจจะไม่สามารถเอาชนะใจเขาได้เลยเหรอ แก้วเจ้าจอมคิดเช่นนั้นแล้วนึกขึ้นมาได้พอดีว่าใกล้ถึงวันเกิดของสามี ภรรยาอย่างหล่อนก็ต้องจัดงานเซอร์ไพรส์เสียหน่อย

แล้วสิ่งที่เป็นเมนหลักของงานก็คือเค้ก...

“ใกล้วันเกิดพี่ใหญ่แล้ว ทำเค้กอะไรให้ดีนะ...” พึมพำขณะเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน

ถึงจะอยู่บ้านทั้งวันจนเป็นปกติแต่ก็ไม่ได้ปล่อยเนื้อปล่อยตัวสักนิด หญิงสาวแต่งหน้าทำผมและเลือกชุดสวยยามใส่อยู่บ้าน เพื่อพร้อมต้อนรับแขกของสามีที่อาจจะมาโดยไม่ได้นัดล่วงหน้า หรือเป็นแขกของตนที่เข้ามาหา

ทว่าคนที่เธอสนิทสนมจนยอมให้มาหาถึงเรือนหอ...ก็มีแค่คนในครอบครัวตัวเอง

แน่นอนว่าไม่มีใครมาอยู่แล้ว

ส่วนเพื่อนสนิทสองคนไม่เคยเหยียบย่างเข้ามาที่นี่เลย แสดงเจตนารมณ์ชัดเจนว่าไม่อยากมา ถ้าจะนัดเจอกันก็ไปที่บ้านของเพื่อน

หล่อนรู้ดีว่าเพื่อนสนิทไม่ค่อยชอบปรัตยาเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ก้าวก่ายหรือแสดงออกชัดเจนด้วยเพราะรู้ดีว่าแก้วเจ้าจอมชอบชายหนุ่มเป็นอย่างมาก มอบหัวใจให้ทั้งดวงแล้วรักโดยไม่เผื่อใจเลยสักนิด พวกตนจึงทำได้เพียงมองดูแล้วคอยปลอบยามนักแสดงสาวสวยถูกทำร้ายจิตใจ

ทำอะไรมากไม่ได้...เตือนหลายครั้งสาวเจ้าฟังเสียที่ไหน

“คุณผู้ชายล่ะ” ถามถึงร่างสูงแม้จะทราบคำตอบแต่แรกก็แอบหวังว่าเขาจะรอรับประทานอาหารเช้าพร้อมกัน

เมื่อคืนเธอนอนกับสามีโดยไม่ยอมออกไปนอนห้องรับแขก ทั้งกอดเขาไว้แน่นไม่ยอมให้ชายหนุ่มออกจากห้องหอของเรา ได้กอดเขาสมใจ อยู่ในอ้อมกอดที่โหยหาจึงหลับสบายแทบไม่ฝันอะไรเลย ตื่นมาพร้อมรอยยิ้มกับการนอนเต็มอิ่ม

เสียดายเพียงคนข้างกายที่ยอมให้เธอนอนกอดก่ายไม่อยู่แล้ว เขาตื่นเช้าออกไปทำงานเพื่อเลี่ยงไม่ยอมรับประทานอาหารเช้าร่วมกัน หล่อนมองออกเพียงแค่ไม่อยากพูดให้เกิดความเจ็บช้ำระหว่างความสัมพันธ์ของเราที่ไม่ได้แข็งแรงตั้งแต่ต้น

เป็นเธอคนเดียวที่เฝ้ารอเฝ้ามองเขามาโดยตลอด

ส่วนสายตาของปรัตยา...ก็ยังคงมองเพียงน้องสาวที่เขาไม่มีวันได้ครอบครองอีกต่อไป

ต้องขอบคุณดาวประดับที่กำลังจะแต่งงาน ความกังวลว่าทั้งสองจะลักลอบคบหากันจึงเบาบางลงไปได้มาก

“ออกไปทำงานแล้วค่ะ แต่ฝากบอกคุณผู้หญิงว่าตอนเย็นจะให้ลุงสนไปส่งที่โรงแรม...เพื่อเข้างานแต่งของคุณดาวค่ะ ส่วนชุดก็เตรียมไว้ในห้องแล้ว” ได้ยินเท่านั้นก็ยิ้มกว้าง เธอเห็นชุดแต่ไม่ทราบว่าเขาเป็นคนเลือกให้เพื่อใช้ในโอกาสนี้โดยเฉพาะ

ชุดสวยพร้อมกับเครื่องประดับเข้าเซ็ท เชื่อว่าถ้าอยู่เรือนร่างของตนต้องสวยงามเรียกสายตาคนในงานให้หันมองอย่างแน่นอน

แต่เธอไม่ได้ต้องการให้ใครมองหรอก นอกจากสามีของตนเพียงผู้เดียว

“อ้อ พี่ใหญ่เป็นคนเลือกเองเลยเหรอ”

“ไม่ทราบค่ะ ท่านแค่ให้เรียนคุณผู้หญิงตามนี้” คำตอบไม่ได้ทำให้เศร้าเท่าไหร่ ขอแค่เขาคิดถึงเธอและใส่ใจก็เพียงพอแล้ว มันไม่สำคัญหรอกว่าปรัตยาเป็นคนเลือกหรือเปล่า

เธอคิดเช่นนั้น...

“ขอบใจมากจ้ะ” เอ่ยบอกแม่บ้านที่กำลังจะเดินเลี่ยงเข้าครัว กลับถูกคุณผู้หญิงรั้งเอาไว้เสียก่อน

“ค่ะ”

“เดี๋ยวก่อน...ทำเค้กเป็นหรือเปล่า” คนถูกถามรีบส่ายหน้าทันที ดูเหมือนแม่บ้านที่เพิ่งมาใหม่จะอายุน้อยกว่าเธอ ทั้งยังเป็นแฟนคลับตัวยงเพียงแค่พยายามเก็บอาการเอาไว้เพราะอยู่ในสถานะแม่บ้าน แต่ดูจากอาการที่หลบตาไม่กล้าสบ ยืนห่างเป็นวาแล้วก็หน้าแดงปลั่งเมื่อได้อยู่ใกล้ดาราในดวงใจก็พอจะเดาได้บ้าง

ถึงจะไม่อยากรับคนที่ชื่นชอบตนเข้ามาทำงาน แต่ก็นึกเอ็นดูเด็กตรงหน้าจึงรับไว้ อีกทั้งแม่บ้านคนสวนและคนรถของที่นี่ถูกจับเซ็นสัญญาจะไม่แพร่งพรายข้อมูลในบ้านให้ผู้อื่นทราบ ถ้าผิดกฎจะถูกดำเนินคดีทันทีไม่มีข้อยกเว้น

ทุกคนจึงกลัวเป็นอย่างมาก แม้เรื่องเล็กน้อยก็ไม่เอาออกไปพูด หรือการแอบถ่ายก็ไม่มีสักอย่าง เก็บความลับเก่งเป็นอย่างมาก

“ไม่เป็นค่ะ”

“ไม่เป็นไร มาช่วยเป็นลูกมือฉันก็พอ ใกล้วันเกิดคุณผู้ชายแล้วต้องเตรียมเซอร์ไพรส์ ถ้างั้นเราออกไปซื้อวัตถุดิบเตรียมทำเค้กกันดีไหม ลองมือก่อนจะได้ปรับปรุงจุดพลาดถูก พี่ใหญ่ต้องประทับใจแน่ถ้าเค้กอร่อย” แค่คิดก็ยิ้มกว้างมีความสุข เธอเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วพาแม่บ้านขับออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้าน

“ค่ะ”

งานวันเกิดของปรัตยาส่วนใหญ่จะกินเลี้ยงกับบรรดาหุ้นส่วนแล้วก็พูดคุยธุรกิจ เหมือนพบปะสังสรรค์คุยเรื่องงานไม่ได้มีความสุขเหมือนวัยเด็กที่ชวนเพื่อนมาฉลอง เขาชินกับการสวมหน้ากากไปแล้วจนไม่เห็นว่าวันเกิดจะสำคัญตรงไหน เป็นแค่วันที่อายุเพิ่มขึ้นเท่านั้น

แต่ปีนี้แก้วเจ้าจอมจะทำให้ความอบอุ่นกลับมา ไม่รู้ว่าเขาจะปลื้มหรือเปล่า...แต่คิดว่าสามีน่าจะชอบ