๒.๖ รักแท้ หรือแค่ลวง

“งั้นก็ย้ายมาอยู่บ้านพี่ มาเป็นลูกสาวแม่พี่อีกคนอย่างถาวรเลยสิ น้าวรรณจะได้ไม่ว่า” คนที่นั่งเงียบอยู่นานแทรกขึ้น ทำเอาแก้มนวลของอนุรดีร้อนผ่าวด้วยรู้ความหมายของเขา ในขณะที่คุณปาริชาติที่ยังไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังรีบเอ็ดลูกชายที่พูดจาแบบนั้นกับอนุรดี

“ตาเตนี่ ไปพูดแบบนั้นกับน้องได้ยังไง”

“ผมก็แค่หาทางออกให้เท่านั้นเองครับ ถ้าหนูดีย้ายมาอยู่ที่นี่ในฐานะลูกสาวอีกคนของคุณแม่ น้าวรรณก็คงไม่ต้องเป็นห่วงว่าหนูดีจะมารบกวน”

“เรานี่พูดอะไรไม่รู้จักคิด รู้หรือเปล่าว่าที่พูดกับน้องแบบนั้นน่ะมันหมายถึงอะไร” เอ็ดลูกชายเสร็จ คุณปาริชาติรีบหันไปหาหญิงสาวที่ตนคิดว่ายังคงอ่อนเดียงสาต่อเรื่องที่เตชินท์กำลังพูด “อย่าไปถือสาอะไรพี่เค้าเลยนะหนูดี”

“ค่ะคุณป้า” อนุรดีตอบอย่างเด็กว่าง่าย แต่กลับถลึงตาใส่คนนั่งอยู่ตรงข้ามซึ่งกำลังจ้องมองมาด้วยแววตาเจือยั่วเย้าที่รู้กันแค่สองคน

“ว่าง่ายจริง ไม่คิดจะถือสักนิดเลยเหรอ” เตชินท์เอ่ยขึ้นลอยๆ ไม่ได้เจาะจงว่าพูดกับใคร แต่อนุรดีและแม่ของเขาล้วนรู้ว่าเขากำลังพูดกับใคร งานนี้คุณปาริชาติออกหน้าแทนหญิงสาวอีกตามเคย เพราะคิดว่าลูกชายตัวเองกำลังยั่วเย้าอนุรดีแบบหมาหยอกไก่ ซึ่งตนยอมให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้เด็ดขาด

“ตาเตนี่ยังไงกันนะ จะแตแยน้องทำไมนักหนาก็ไม่รู้ ว่าแต่นั่นคอไปโดนอะไรมาน่ะ ทำไมเป็นรอยจ้ำๆ แบบนั้น”

คนเป็นแม่ถามลูกชายตัวเองเสียงเข้มงวด ในขณะที่คนไม่ได้ถูกถามแอบสะดุ้ง เพราะไม่ใช่เฉพาะแต่คุณปาริชาติที่หันไปจ้องรอยแดงจ้ำๆ บนคอของเตชินท์ แต่ตระการตาซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ พี่ชายก็หันไปมองรอยที่ว่านั้นด้วยเช่นกัน

“โดนสาวดูดครับแม่”

“ตาเต!”

“ไม่ต้องตกใจหรอกครับคุณแม่ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสักหน่อย ก็แค่คนดูดอยากแสดงความเป็นเจ้าของผมก็เท่านั้นเอง”

เตชินท์ตอบมารดาง่ายๆ เหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาหรืออายอะไร แต่ตายังคงจับจ้องมองมาทางอนุรดีจนเธอต้องรีบหลุบตาลงมองจานข้าวอย่างอับอาย แก้มนวลแดงก่ำและร้อนผ่าวไปหมด เมื่อหัวข้อสนทนารวมถึงความสนใจของทุกคนกำลังพุ่งไปยังผลงานของตัวเอง เจตนาที่เธอสร้างรอยพวกนั้น ก็แค่อยากแกล้งเตชินท์ให้เดือดร้อนเล่น ยามอยู่ต่อหน้าสาวๆ ที่เขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะเลิกราให้หมดหลังจากสารภาพว่ารักเธอ แต่เธอกลับลืมคิดไปว่าร่องรอยบนคอแบบนั้น คงไม่ได้มีแต่ผู้หญิงของเขาที่เห็น แต่คนใกล้ชิดอย่างคนในครอบครัวหรือคนในที่ทำงานก็ต้องสังเกตเห็นเช่นกัน

“แล้วเราก็ปล่อยให้เขาทำเหรอ”

“ใช่ครับคุณแม่ ก็คนนี้ผมรักมาก ไม่อยากขัดใจ”

“ใครที่ไหน เรามีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่พามาให้แม่รู้จัก”

“ก็...”

“ไฮ...เซอร์ไพรส์ค่ะเต”

ยังไม่ทันที่เตชินท์จะได้ตอบ ก็มีเสียงแทรกขึ้นพร้อมกับร่างงามสมส่วนในชุดเดรสสีแดงสายเดี่ยวแบบเปลือยหลังที่สวยหรูดูแพงก้าวเข้ามา และทำในสิ่งที่ทุกคนโดยเฉพาะอนุรดีต้องตกตะลึง โดยการเดินอ้อมไปยังเก้าอี้ที่เตชินท์นั่งอยู่ สอดมือเข้ากอดรอบลำคอจากทางด้านหลังเขา แล้วก้มหน้าลงหอมแก้มเตชินท์ฟอดใหญ่ โดยทิ้งรอยลิปสติกไว้บนแก้มอย่างจงใจ

“กลับมาเมื่อไหร่เจน”

“เมื่อคืนนี้ค่ะ นี่ถ้าไม่เกรงใจจะมาหาเตตั้งแต่ลงเครื่องเลย”

“ดีแล้วที่เกรงใจ นั่นคุณแม่ผม” เตชินท์แนะนำให้จิรประภาไฮโซสาวสวยซึ่งเป็นหนึ่งในอดีตคู่ขาให้รู้จักกับมารดาของเขาตามมารยาท

“สวัสดีค่ะคุณแม่ ขอโทษด้วยนะคะ เจนมัวแต่ดีใจที่เจอเต เลยไม่ได้ทักทายคุณแม่ก่อน” จิรประภายกมือขึ้นไหว้คุณปาริชาติพร้อมกับเอ่ยเสียงอ่อนหวาน

“ไม่เป็นไรจ้ะ” คุณปาริชาติยกมือขึ้นรับไหว้อย่างไม่ถือสา แม้อยากจะตำหนิลูกชายเสียเหลือเกิน แต่ก็คิดอย่างเข้าใจยุคสมัยว่าหนุ่มสาวที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ อาจจะหลงลืมประเพณีไทยและแสดงออกเกินคำว่าน่ารักไปบ้าง

“นี่ยัยตวงน้องสาวผม”

“สวัสดีค่ะ” ตระการตาเป็นฝ่ายยกมือขึ้นไหว้ก่อน พร้อมกับยิ้มให้แค่พอดูเป็นมิตร ด้วยไม่แน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้มีความสำคัญกับพี่ชายแค่ไหน เพราะที่ผ่านมาแม้เตชินท์จะมีผู้หญิงรายล้อมมากมาย แต่เธอก็ไม่เคยเห็นเขาพาใครเข้าบ้านมาก่อน

“สวัสดีค่ะน้องตวง ตัวจริงสวยน่ารักกว่าที่พี่เคยเห็นในรูปอีกนะคะ”

คำพูดของจิรประภายิ่งย้ำให้อนุรดีแน่ใจว่า คนพูดกับเตชินท์สนิทกันมากแค่ไหน เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เห็นรูปของคนในครอบครัวของเตชินท์หรอก