ตอนที่3

ตอนที่3 ข้อเสนอ

ณ บ้านเกริกไพศาล

ท่านไกรภพเดินทางมาหาเพื่อนเก่าอย่างท่านอนุชา แน่นอนเป้าหมายการมาของเขาในวันนี้ก็คือต้องการมายืมเงินอดีตเพื่อนเก่าอย่างชายชราคนตรงหน้านั่นเอง ก่อนหน้านี้เขาก็เพิ่งเอาไป อ้างว่าเอาไปหมุนในบริษัทที่ตัวเองกำลังทำอยู่ แต่แท้จริงแล้วส่วนหนึ่งน่ะใช่ที่เขาเอาไปหมุนในบริษัทแต่อีกส่วนคือเอาไปเล่นการพนันนั่นเอง เพราะแบบนี้ที่ผ่านมาชายชราจึงหมุนเงินไม่ทัน แถมมีหนี้อีกหลายสิบล้านที่โดนทวงอยู่ทุกวัน เพราะแบบนี้เขาจึงแบกหน้ามายืมเงินเพื่อนเก่าอีก

“ต้องการเท่าไหร่ล่ะ ไกรภพ?”น้ำเสียงของท่านอนุชาเอ่ยออกมา บอกตามตรงเขารู้สึกไม่พอใจอยู่มากที่เพื่อนเก่าไม่ได้เจอะเจอกันมานาน จู่ๆ พอบังเอิญเจอกันอีกครั้ง ก็มารบกวนเงินจากเขาอยู่เรื่อย มาตอนแรกเอาไปห้าล้าน ครั้งก่อนอีกสองล้าน มาวันนี้อีกเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเพื่อนเก่าตรงหน้าจะเอาอีกเท่าไหร่

“ขอโทษที่ฉันมารบกวนนายนะอนุชา เจ้าหนี้ฉันมันเร่งทุกวันให้หาเงินไปคืนมัน แถมบริษัทก็ยังไม่ฟื้นตัวฉันพยายามยื้อแต่มันก็ไม่รอดเลยจริงๆ ครั้งนี้ฉันอยาก

มาขอยืมนายอีกสิบล้าน นายจะว่ายังไง”

“อย่าว่าฉัยอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ อันเก่าก็เยอะแล้ว อันใหม่ก็จะเอาตั้งสิบล้าน อีกนานแค่ไหนกันที่ฉันจะได้คืนถ้าหากฉันให้นายยืมเพิ่ม?”

ท่านไกรภพรู้สึกแย่ไม่น้อย จากเมื่อก่อนที่ครอบครัวของเขามีมากกว่าเพื่อนคนนี้เอามากๆ แต่มาวันนี้เพื่อนของเขากลับมีมากกว่าเขาหลายสิบเท่าเลย ที่ผ่านมามันทำให้ศักดิ์ศรีของชายชราไม่เหลืออะไรอีก ตั้งแต่เอาลูกในไส้ตัวเองไปเสนอให้กับบรรดาคนรวยทั้งหลายแหล่นั้นแหละ ครั้งนี้ก็เหมือนกันเขาคงไม่มีอะไรเป็นตัวประกันนอกจากลูกสาวที่เกิดจากความผิดพลาด

“ฉันรู้ว่ามันเป็นจำนวนเงินไม่น้อยเลยที่ฉันติดค้างนาย แล้วฉันก็ให้คำตอบแน่ชัดกับนายไม่ได้ว่าจะหามาคือให้ได้ตอนไหน แต่ฉันจะพยายามหาดอกเบี้ยมาให้นายทุกเดือน”

“เรื่องดอกเบี้ยฉันไม่คิดหรอกไกรภพ แต่เงินจำนวนมันเยอะมากจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจ แต่นายก็ต้องเข้าใจฉันด้วย ฉันไม่มีหลักประกันอะไรเลย”

“ลูกสาวฉัน ถ้านายต้องการ ฉันสามารถเอามาเป็นหลักประกันได้นะ”เมื่อไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเพื่อให้เพื่อนเก่าตรงหน้ายอมให้เขาหยิบยืมเงินก้อนนี้ ชายชราจึงเสนอลูกสาวให้กับทางอนุชาไป

“ว่าอะไรนะ?”นับว่าตกใจไม่น้อยที่ได้ยินคำพูดของอดีตเพื่อนเก่าที่เอ่ยออกมา เขาคิดได้ยังไงกันกับการที่จะยกลูกสาวมาให้ตนอย่างนี้ เห็นเขาเป็นพวกเฒ่าหัวงูหรือไงกัน

“ฉันรู้มันอาจฟังดูแย่ แต่นอกจากลูกสาวฉันฉันก็ไม่มีอะไรเป็นตัวประกันให้กับนาย นายเองก็มีลูกชายไม่ใช่หรอหรือไม่ให้กับลูกชายนายก็ได้ จะให้ลูกสาวฉันอยู่ในฐานะอะไรฉันก็ยอม”

ปัง!

ท่านอนุชาตบโต๊ะดังลั่นด้วยความไม่พอใจ คนเป็นพ่อพูดง่ายได้ขนาดนี้เลยงั้นหรอ เขาไม่นึกถึงจิตใจของลูกสาวของตัวเองเลยงั้นหรอว่าจะรู้สึกยังไงกับการที่ถูกนำมาเร่ขายแบบนี้

“นายพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่าไกรภพ?”

“ฉันรู้ตัวดี แต่เพราะฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วบอกตามตรงถ้าหากนายไม่ช่วยฉัน ฉันก็คงไม่รู้จะทำยังไงดี”

ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจกับความคิดของอดีตเพื่อนเก่าคนนี้ ถ้าหากถึงขั้นเสนอให้เขาแบบนี้ได้ ชายคนตรงหน้านี้ก็คงทำได้มากกว่านี้แน่นอน เวรกรรมมันไปตกอยู่ที่เด็กสาวคนนั้นที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย

“ถือว่าฉันขอร้องได้ไหมอนุชา เงินก้อนนี้มันสำคัญกับชีวิตฉันมากจริงๆ”ไกรภพพูดอย่างสิ้นหวัง

ท่านอนุชาเผยสีหน้าวิตกกังวลออกมาอย่างชัดเจน ก่อนที่ชายชราจะคิดทบทวนทุกอย่างอยู่ในหัว ในตอนนี้บุตรชายของเขาไม่เคยมีใครเลยในชีวิต ข้อนี้มันก็ทำให้เขารู้สึกเป็นกังวลพอสมควร ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุใดทำให้อัศวินไม่เปิดใจรับผู้หญิงคนไหนเลย เขาเคยพยายามหลอกถามแต่บุตรชายก็ไม่ตอบอะไรออกมาเลยสักคำ

เพราะแบบนี้มันเลยทำให้ชายชราเป็นกังวลอยู่พอสมควร เพราะกลัวว่าจะไม่มีหลานให้ได้อุ้ม พอมาคิดๆ ดูแล้วบางทีข้อเสนอที่เพื่อนเก่าเสนอมาก็ไม่แย่ ในเมื่อบุตรชายไม่หาลูกสะใภ้มาให้ เขาก็คงต้องหาเอง เมื่อคิดถึงผลประโยชน์ที่ตนน่าจะได้มากกว่าเสียเงินที่ให้ยืนนั้นไปอย่างสูญเปล่า จึงตอบตกลงไป

“ถ้างั้นก็ตกลง”

จากที่จะถอดใจ แต่พอได้ยินว่าท่านอนุชาตกลง มันก็ทำให้สีหน้าของชายชรารู้สึกพอใจออกมาไม่น้อย เงินจำนวนนี้พอเอาไปจ่ายหนี้ที่ค้าง ยังเหลือทุนเอาไว้เล่นอีก แบบนี้จะไม่พอใจได้ไงกัน

“ฉันจะถือว่าหนี้สินที่นายหยิบยืมไปเป็นโมฆะ ฉันจะไม่เอาเงินจากนายคือสักบาทเดียว แลกกับการที่ลูกสาวของนายจะมาเป็นภรรยาลูกชายของฉันตกลงตามนี้ไหม”

“ได้ฉันตกลง” ไกรภพรีบตอบกลัวอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ

“นายไม่คิดจะกลับไปถามลูกสาวนายก่อนหรอ?”เห็นอีกฝ่ายตอบตกลงยังไม่คิดมันก็ทำให้ท่านอนุชาพูดสวนขึ้นมาทันที

“ปลายฝนลูกสาวฉันเชื่อฟังฉัน ฉันบอกอะไรเธอก็ทำตามทุกอย่าง นายไม่ต้องห่วงยังไงลูกสาวฉันก็ยอมเป็นภรรยาลูกชายนายแน่นอน”

“อย่างนั้นก็ตกลงตามนี้ ฉันจะให้เงินในวันที่ลูกสาวนายมาอยู่ที่นี่ เพราะงั้นจะช้าจะเร็วก็อยู่ที่นายแล้ว”

เรื่องนี้ไม่ยากสำหรับเขาอยู่แล้ว ไม่ว่ายังไงปลายฝนก็ต้องทำตามที่เขาบอก มาอยู่ที่นี่พรุ่งนี้ก็ยังได้เลย

“อะไรนะคะ พ่อบอกให้ฝนไปอยู่ที่ไหนนะ?”น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยถามกลับไปอย่างไม่เสียใจที่ได้ยินจากปากของคนเป็นพ่อว่าเธอต้องไปอยู่ที่อื่น แลกกับเงินสิบล้านบาท

“พรุ่งนี้ฉันจะให้แกไปอยู่ที่บ้านท่านอนุชา เพราะฉันขายแกให้กับทางฝั่งนั้นแล้ว”

“พ่อพูดออกมาง่ายๆแบบนี้ได้ยังไงกัน ฝนเป็นคนนะไม่ใช่ผักใช่ปลาที่พ่อจะขายให้ใครก็ได้”เธอนึกว่าทุกอย่างมันจะจบแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อบอกว่าขายเธอให้กับคนอื่นแล้ว

“ฉันเป็นพ่อแก เป็นคนทำให้แกเกิดมาฉันสั่งอะไรแกก็ต้องทำ!”

“เหอะ หน้าตลกชะมัดขอร้องล่ะเลิกอ้างสิทธิ์อ้างบุญคุณกับฝนสักที ที่ผ่านมายังไม่พออีกหรอคะ ฝนทำทุกอย่างให้พ่อมามากพอแล้วทำไมพ่อถึงทำแบบนี้กับฝนอีก เคยมีสักครั้งไหมที่พ่อจะนึกถึงจิตใจของฝน เคยมีสักครั้งหรือเปล่าที่พ่อจะเห็นผลเป็นลูกไม่ใช่ตัวอะไรก็ไม่รู้ที่พ่อคิดจะทำอะไรก็ได้”ในยามนี้ความเจ็บปวดมันกัดกินในหัวใจของเธอจนแทบไม่เหลือชิ้นดี

สิ่งที่ชายชราทำไว้กับเธอมันมากเกินกว่าที่เธอจะรับไว้ได้อีกแล้ว เธอไม่มีทางยอมไปเป็นผู้หญิงของใครก็ไม่รู้ ไม่มีทางยอมถูกขายเหมือนสิ่งไม่มีชีวิตแน่นอน

“ฝนไม่ยอม แล้วฝนก็จะไปจากบ้านหลังนี้จะไม่เหยียบที่นี่!”

“เอาสิ ถ้าแกไปชีวิตแกไม่มีทางสงบสุข และแม่แกอีกที่ผ่านมาฉันใช้เงินรักษาชีวิตแม่แกหมดไปกี่บาทแกเคยสำนึกบ้างไหม อาการแม่แกก็ไม่สู้ดีนักถ้าแกยังขัดคำสั่งต่อไปนี้ก็อย่าหวังว่าจะได้รับการรักษาอีก”ผู้ชายตรงหน้าพูดออกมาอย่างไม่สนใจใยดีอะไรมารดาของเธอเลยสักนิด ทั้งๆที่มารดาของเธอก็เป็นภรรยาของเขาอีกคนหนึ่งเช่นกัน แต่ทำไมกันทำไมเขาถึงได้ใจร้ายใจดำมากขนาดนี้ เห็นแต่ประโยชน์ของตัวเองไม่สนเลยว่าใครจะเป็นใครจะตาย เพราะแบบนี้ไงเธอถึงเกลียดเขา! หากไม่ใช่เพราะมารดา เธอคงตัดผู้ชายคนนี้ไปนานแล้ว