ตอนที่4

ตอนที่4 บีบบังคับ

ใบหน้าสวยจ้องมองคนที่ได้ชื่อว่าบิดาด้วยความไม่พอใจ ชายชราเองก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกันที่เห็นแววตาของลูกสาวจ้องมองเขาแบบนี้ เขาเป็นพ่อของเธอนะ ถ้าไม่มีเขาปลายฝนจะมีหน้ามายืนจ้องเขม็งเขาแบบนี้ไหม

“แกอย่ามาจ้องฉันแบบนี้นะปลายฝน ฉันเป็นพ่อแกเป็นคนให้ชีวิตแก ถ้าไม่มีฉันแกจะเป็นยังไงคิดบ้างไหม" ไกรภพตวาดลั่นเขาไม่พอใจสีหน้าท่าทางของปลายฝนจริงๆ

“ถ้าไม่มีพ่อ ฝนก็คงไม่ต้องเกิดมา ถ้าฝนไม่เกิดมาชีวิตฝนก็คงไม่น่าสมเพชแบบนี้ พ่ออย่ามาอ้างบุญคุณหน่อยเลยคะ พ่อรู้ไหมว่าพ่อทำให้ฝนเสียใจแค่ไหน ทำไมต้องทำให้ฝนเกิดมา ทำไมกันคะ”หญิงสาวเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำตา เธอเกลียดเขา เกลียดคนที่ทำให้เธอเกิดมา ถ้าหากให้เธอเกิดมาแล้วต้องทุกข์ทรมารแบบนี้จะทำให้เธอเกิดมาทำไมกัน คิดว่าที่เป็นอยู่เธอมีความสุขงั้นเหรอ ไม่เลยสักนิด เธอต้องเสียน้ำตาให้กับคนที่ได้ชื่อว่าพ่อกี่ครั้งกัน เขาพรากทุกอย่างในชีวิตเธอไปโดยเฉพาะความสุข

“นังลูกไม่รักดี แกกล้าเถียงฉันงั้นเหรอฮะ!”

เสียงของชายชราตะคอกดังลั่นทำให้ทุกคนในบ้านได้ยินจนต้องเดินมาดู ปลายฟ้ามารดาของปลายฝนเองก็รีบมาที่บ้านใหญ่เพราะแม่บ้านไปบอกว่าบุตรสาวมีปากเสียงกับไกรภพ

“ทำไมฝนจะพูดไม่ได้ ในเมื่อมันคือเรื่องจริงทุกอย่าง พ่อเอาแต่ตัวเองเห็นแก่ตัวที่สุด ฝนเองก็ไม่ได้ร้องขอให้เกิดมาเสียหน่อย ที่ผ่านมาฝนทนมาโดยตลอดแต่ทำไมกันคะ ทำไมพ่อถึงทำแบบนี้อีก จะให้ฝนไปเป็นเมียใครก็ไมรู้ หมามันยังรักลูกของมัน พ่อเป็นคนไม่คิดที่จะรักฝนบ้างเลยเหรอคะ ฮึก ฮือ”

เพี๊ยะ!

สิ้นคำพูดของหญิงสาว ใบหน้าสวยของปลายฝนก็ถูกคนเป็นพ่อยกมือฟาดลงบนแก้มของเธอทันที ปลายฝนอึ้งไปไม่น้อยที่ถูกบิดาตบตีแบบนี้ เธอหันหน้ากลับมามองผู้ชายใจร้ายที่ไม่เคยรักเธอเลย

“ว้าย คุณไกรภพอย่าทำลูกนะคะ ฟ้าขอ คุณอย่าทำลูกได้ไหม”ปลายฟ้าแทบใจตกเมื่อเห็นภาพที่บุตรสาวโดนตบจนหน้าหันไปตามแรงมือของคนเป็นพ่ออย่างนี้ เธอรีบเข้าไปห้ามพร้อมใช้ตัวเองเป็นกำบังให้กับลูกสาว

“เธอก็ดูปากมันพูดสิ เลี้ยงดูกันมายังไงฮะถึงได้ทำตัวแย่ๆ แบบนี้”ไกรภพหันไปต่อว่าหญิงวัยกลางคนแทน เขาโมโหจนเลือดขึ้นหน้า โมโหจนควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้อีกแล้ว

“ฝน ขอโทษคุณพ่อสิลูก อย่าพูดแบบนี้กับคุณพ่ออีกนะ”ปลายฝนหันหน้ามามองมารดาด้วยน้ำตา เป็นขนาดนี้ยังให้เธอขอโทษเขาอีกงั้นเหรอ ทำไมแม่เธอต้องทนอยู่ที่นี่ด้วย เพราะรักผู้ชายคนนี้งั้นเหรอ

“ฝนไม่ขอโทษ ฝนไม่ได้พูดอะไรผิด แม่รู้ไหมเขาจะให้ฝนไปอยู่กับใครก็ไม่รู้ เขาขายฝนแลกกับเงิน เนี่ยเหรอคนที่เป็นพ่อคน ที่ผ่านมามันก็หนักหนาพอแล้วแต่นี่เขายังทำแบบนี้กับฝนอีก”

คำพูดของลูกสาว ทำให้ปลายฟ้าอึ้งไปทันที เธอไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้มาก่อน ไม่เคยรู้เลยว่าไกรภพทำแบบนี้กับลูกของเธอ

“ว่าอะไรนะ คุณไกรภพขายลูกงั้นเหรอคะ?”

“ใช่ แต่เพราะอะไรรู้ไหม บ้านเรากำลังล้มละลาย ฉันกำลังไม่เหลืออะไร แกเป็นลูกก็ควรตอบแทนบุญคุณที่ฉันเลี้ยงดูแกมาจนโตพอจะมาเถียงฉันฉอดๆ แบบนี้ไง”

คำพูดของคนที่เป็นสามีทำแทบทำให้ปลายฟ้าล้มทั้งยืน เธอไม่เคยคิดเลยว่าคนที่เธอรักจะมีความคิดแบบนี้ ทำได้แม้แต่กระทั่งขายลูกตัวเอง

“จะว่าขายก็แรงไป ฉันแค่ให้แกไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นในฐานะเมีย ถือว่าเป็นบุญหัวแกแล้วปลายฝน ครอบครัวท่านอนุชาร่ำรวยมาก ในอนาคตแกมีความสุขแน่นอน”บ่อเงินบ่อทองขนาดนั้นยังมีหน้ามาโกรธเขาอีก ไม่รู้รึไงว่าเขากำลังหาสามีรวยๆ ให้กับเธอ

“แต่ฝนไม่ต้องการ พ่อไม่เคยถามความคิดเห็นจากฝนเลย อีกอย่างที่บ้านกำลังล้มละลายเพราะพ่อนั้นแหละเอาเงินไปเข้าบ่อน"

“ฉันจะทำอะไรแกก็ไม่ต้องมายุ่ง มีหน้าที่ทำตามที่ฉันสั่งก็ทำไป”

“ฝนไม่ยอมไปอยู่ผู้ชายคนนั้น ไม่มีวันยอม”ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่ยอมเด็ดขาด นี่ชีวิตของเธอ เธอไม่ยอมให้เขามาบ่งการอะไรอีกแล้ว เรื่องนี้มันมากเกินไป มากเกินไปจริงๆ

ชายชราชักสีหน้าออกมาอย่างไม่พอใจ ถ้าหากปลายฝนไม่ยอมทำตามที่เขาบอก งั้นก็แปลว่าเงินสิบล้านที่เขากำลังจะได้ก็จะหายวับไปกับตา ซึ่งเขาไม่ยอมแน่นอน ยังไงปลายฝนก็ต้องทำตามที่เขาสั่ง

“ถ้าแกไม่ทำก็ออกไปจากที่นี่ ห้ามเอาอะไรติดตัวไปด้วย แม่แกก็เหมือนกัน ถ้าแกไม่ทำตามก็พากันออกไปจากบ้านฉัน ดูซิจะมีปัญญาไหม อย่าหาว่าฉันใจร้ายนะปลายฝน แกขัดคำสั่งฉันเอง”

“คุณไกรภพ”ปลายฟ้าปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอย่างเสียใจ กับคำพูดของชายตรงหน้าที่เธอได้ยิน ทำไมเขาถึงได้ใจร้ายขนาดนี้ ทำไมกัน

“แม่ต้องรักษาตัว พ่อทำแบบนี้ก็ไม่ต่างเท่ากับว่าไม่มีทางเลือกให้ฝนเลย ทำไมคะ เงินพวกนั้นมันมีค่ามากกว่าลูกตัวเองเลยเหรอ ในสายตาของพ่อฝนคงไม่ควรมีค่าเลยสินะคะ”

“ไสหัวไปซะ ในเมื่อไม่ยอมทำตามที่ฉันสั่ง ต่อไปแกไม่มีสิทธิ์มาเหยียบที่นี่ ฉันสั่งห้ามไม่ให้แกเจอหน้าแม่แกอีก ไสหัวไป”ปลายฝนกำมือแน่น แววตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขารู้จุดอ่อนของเธอ รู้ว่าเธอไม่อาจทิ้งมารดาไปได้ เขาจึงเอาข้อนี้มาบีบบังคับแกจนถึงตอนนี้

“ฝนเกลียดคุณ เกลียดที่สุดในชีวิต ได้! ในเมื่อบีบบังคับนักฝนก็จะทำ แต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฝนจะยอมคุณ”สายตาแข็งกร้าวจ้องมองไปยังบิดาอย่างเกลียดชัง สายตานั้นมันทำให้ท่านไกรภพสะอึกไปไม่น้อย แต่เขาก็ไม่อาจหยุดทุกอย่างได้ เพราะเงินนั้นมันสำคัญกับเขามากจริงๆ มากจนสามารถยกเธอให้กับครอบครัวของเพื่อนเก่าได้

“ดี ถ้าอยากให้ฉันรักษาแม่แกต่อไป อยากให้แม่แกเป็นอิสระก็ทำตามที่ฉันสั่ง ถ้าหากฉันได้ในสิ่งที่ต้องการฉันจะไม่ยุ่งกับแกและแม่แกอีก”

“หวังว่าคุณจะยอมทำตามคำพูดของตัวเองนะคะ ไม่ใช่เปลี่ยนคำพูดไปพูดมาเหมือนพวกไม่มีสัจจะ”

“กูเป็นพ่อมึงนะปลายฝน อย่ามาใช้สายตาและคำพูดแบบนี้กับกูอีก อย่าหาว่ากูไม่เตือน”เสียงชายชราตวาดดังลั่น เขารู้สึกไม่พอใจมากๆกับคำพูดของบุตรสาวตรงหน้าที่ดูไม่เคารพเขาเลย ถึงยังไงเขาก็เป็นผู้ให้กำเนิดยังไงก็ควรเคารพเขาบ้าง

“คุณไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อฉันด้วยซ้ำ ไปกันเถอะค่ะแม่”หญิงสาวไม่อยากทะเลาะกับชายชราอีก จึงประคองร่างมารดาเดินกลับไปที่บ้านเล็ก

นี่จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่เธอจะทำตามที่ชายชราสั่ง เพื่อแลกกับอิสรภาพของชีวิตเธอกับมารดา เธอไม่รู้หรอกว่าเส้นทางที่เหลือจะเป็นยังไง อย่างน้อยตอนนี้ได้ออกมาจากนรกขุมนี้ก็นับว่าดีที่สุดแล้ว

ทันทีที่กลับมาที่บ้านเล็ก ปลายฟ้าก็จับมือลูกสาวเอาไว้แน่นอย่างรู้สึกผิด เธอรู้สึกผิดที่ทำให้ชีวิตของลูกสาวเป็นแบบนี้ ถ้าหากเธอไม่ป่วยปลายฝนก็ไม่ต้องฝืนใจทำอะไรอย่างนี้ เพราะเธอเองคนเดียว

“แม่ขอโทษนะฝน เพราะแม่เองทุกอย่างเป็นเพราะแม่เอง”ตั้งแต่ที่เธอหลงผิด หลงคารมกับคำพูดของไกรภพ ยอมมอบหัวใจทั้งดวงให้กับผู้ชายคนนี้เพราะคิดว่านั่นคือรักแท้ แต่ท้ายที่สุดมันกลับไม่ใช่อย่างนั้นเลย เพราะเธอชีวิตของบุตรสาวถึงได้ทุกข์ทรมานใจแบบนี้