Chapter 9 ตกเป็นของราวิน

Chapter 9

ตกเป็นของราวิน

"คืนนี้...ฝันจะนอนกับวิน"

เพียงสิ้นประโยคนั้นของชวนฝัน ราวินยอมรับว่าอึ้ง ไม่คิดว่าจะยอมง่ายๆแบบนี้ เขาคบเธอมาตั้งสามสี่ปีทำไมจะไม่รู้นิสัยว่าชวนฝันหวงเนื้อตัวแค่ไหน

แต่นี่กลับยอมง่ายๆ ทุกสิ่งทุกอย่างขับเคลื่อนด้วยเงินจริงๆสินะ ชวนฝันที่เขารู้จักในตอนนี้กลับกลายเป็นผู้หญิงหน้าเงินไปซะแล้ว...

"หึ นี่คือธาตุแท้ของเธองั้นเหรอชวนฝัน?"

ราวินแค่นหัวเราะออกมา ไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าชวนฝันที่เคยน่ารักแสนหวานจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้

ชวนฝันเดินเข้ามาหาราวินช้าๆ...ยังไงซะการที่ตกเป็นของราวินก็ดีกว่าต้องเป็นของอคิณ แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนานแค่ไหน แต่เธอก็ยังรักราวินไม่แปรเปลี่ยน

ราวินลุกขึ้นแล้วผลักชวนฝันให้ล้มตัวลงไปนอนแผ่ที่โซฟาตัวหรู

"อ๊ะ!"

ชวนฝันตกใจ เกิดมายี่สิบหกปีเธอไม่เคยมีประสบการณ์ทางด้านนี้เลยสักครั้ง ร่างกายจึงตอบโต้ออกมาอัติโนมัต

"ในเมื่อเธอต้องการแบบนั้น ฉันก็จะสนองให้เธอเองชวนฝัน"

ราวินถอดเสื้อแขนยาวไหมพรมของตัวเองออกแล้วกระโดดขึ้นมาคร่อมร่างเล็กของชวนฝัน

เธอหลับตาปี๋รอรับสัมผัสที่เขาจะมอบให้โดยไม่รู้เลยว่ามันจะรู้สึกยังไงกันแน่

ปากของราวินพรมจูบชวนฝันไปทั่วทั้งตัว เธอสวย เธอหวาน และยังหอม นี่เป็นกลิ่นที่เขาคุ้นเคยแต่ไม่เคยได้แตะต้องเลยสักครั้งเพราะกลัวว่าดอกไม้ดอกนี้จะเหี่ยวเฉาและช้ำลง

เขาไล่จูบตั้งแต่หน้าผาก เปลือกตา จมูก มาจนถึงริมฝีปาก แม้ว่าอารมณ์ในตอนนี้จะเดือดพลุ่งพล่านสักแค่ไหน แต่ราวินก็ยังคือราวิน เขายังคงมีความอ่อนโยนให้กับชวนฝันหลงเหลืออยู่ และเธอเป็นคนเดียวที่ได้รับความอ่อนโยนนี้ไป

"อื้อ"

เสียงน้อยๆผุดออกมาจากปากเล็กสีชมพูระเรื่อ เธอแดดิ้นเล็กน้อยเมื่อเขาประกบปากจูบอย่างแรงพร้อมกับแทรกสอดลิ้นร้อนเข้ามาชอนไชหาความหวาน

เพียงไม่นานเสื้อผ้าอาภรณ์ของทั้งคู่ก็หลุดออกจากกายจากฝีมือของราวิน

เขาไล่สายตามองเรือนร่างของชวนฝันตั้งแต่หัวจรดเท้าจนสายตาคู่นั้นมาหยุดอยู่ที่ทรวงอกอวบคู่โต

"ไม่คิดเลยนะ...ว่าเธอจะซ่อนรูปขนาดนี้"

ดวงตาคู่นั้นจับจ้องทรวงอกโต ชวนฝันรู้สึกอายเป็นอย่างมากจึงพยายามยกมือขึ้นมาป้องหน้าอกเอาไว้ไม่ให้ราวินเห็น แต่ก็ไร้ประโยชน์เมื่อเขาจับแขนเธอยกสูงขึ้นแล้วรวบตึงไว้ได้ด้วยมือเดียว

"ไม่ต้องปิดหรอก เพราะฉันไม่ทำแค่ดูแน่...แต่ฉันจะดูดมัน"

เพียงพูดจบประโยคเขาก็ก้มลงแล้วงับยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่อนั้นเข้าเต็มอุ้งปาก

"อ๊า! วิน!"

ชวนแอ่นอกแล้วเอียงหน้าด้วยความเขินอาย หน้าของเธอในตอนนี้ขึ้นเป็นรอยริ้วแดงไปทั่ว

"อื้ม"

ราวินใช้มืออีกข้างช่วยบีบเค้นทรวงอกโตคู่นี้ของอดีตแฟนสาว นี่สินะเรือนกายของชวนฝัน เรือนกายที่ไอ้อคิณอดีตเพื่อนรักได้พรมจูบหอมดอมดมแต่เพียงผู้เดียวเพราะอำนาจเงิน...ผู้หญิงอย่างชวนฝันความรักคงยังไม่พอ

เขาดูดดื่มทรวงอกด้านบนอย่างพึงพอใจก่อนจะผละออกแล้วค่อยๆไล้ลงมาที่สะดือ ก่อนจะลงมาต่ำกว่านั้น

ดวงหน้าของชวนฝันในตอนนี้แดงก่ำไปหมด คนตัวใหญ่เลื่อนลงไปด้านล่าง หน้าของหนุ่มลูกเสี้ยวฝังเข้ากับหว่างขาเนียนของชวนฝัน

"อ๊า วิน.."

เธอแดดิ้นแล้วแอ่นจุดสงวนเข้าหาใบหน้าหล่อนั้นอย่างไม่อาจต้านทานได้

ลิ้นร้อนของราวินสอดแทรกเข้าไปลิ้มชิมรสดอกไม้หวานที่กลีบถูกปิดสนิทของชวนฝัน

"อื้ม หวานจังฝัน"

เขายอมรับเลยว่าตัวเองในตอนนี้หลงใหลไปกับดอกไม้งามนั้น ดอกไม้สีสวยเริ่มช้ำแฉะเมื่อได้รับสัมผัสจากลิ้นร้อนของราวินมากๆเข้า

"อ๊าวิน ฝัน ฝัน.."

เสียงครางน้อยๆออกมาจากริมฝีปากเล็ก เธอรู้สึกเหมือนจะทานทนไม่ไหวแล้วกับความรู้สึกนั้นที่เขามอบให้

"อื้ม เป็นอะไรไปชวนฝัน? เธอจะไม่ไหวแล้วเหรอ?"

เขาเงยหน้าขึ้นจากกลีบดอกไม้แล้วเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ราวินเองในตอนนี้ก็แทบจะทนไม่ไหวเช่นกัน แก่นกายร้อนของเขามันปวดหนึบไปหมด

"อื้อ ฝันต้องการวิน"

สิ้นประโยคจากเสียงหวานๆ ราวินไม่รอช้า เขาจับเรียวขาสวยอ้าออกจนกลีบผกาแผ่อ้าซ่าให้ได้เห็นอย่างชัดเจน

กลีบสวาทสีสวยหล่อเลี้ยงไปด้วยน้ำหวาน มันปิดสนิทซะจนราวินรู้สึกแปลกใจ...ทั้งๆที่ชวนฝันก็เคยเป็นเมียอคิณไปแล้ว แต่ทำไมจุดสงวนของเธอมันเหมือนกับสาวแรกแย้มที่ไม่เคยต้องมือชาย

แก่นกายร้อนใหญ่ที่แสดงถึงความเป็นชายถูกสอดแทรกเข้าไปในกลีบผกาสีหวานโดยไร้เครื่องป้องกัน

"อ๊าา"

"อ่า ซี้ด"

เสียงครางน้อยๆออกมาจากปากของทั้งคู่ ราวินทำหน้าเหยเกเจ็บปวดเพราะช่องสวาทนั้นช่างรัดแน่นเหลือเกินจนแทบไม่สามาถขยับตัวได้

"ซี้ด ชวนฝัน...ทำไมของเธอมันแน่นขนาดนี้"

อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเมื่อช่องสวาทนั้นรัดแน่นเหลือเกิน ชวนฝันทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บราวกับว่ากลีบดอกไม้จะแหกฉีกขาดออกจากกัน

"ฮือ วิน...เอาออกก่อนได้มั้ย ฝันเจ็บ เจ็บเหมือนจะฉีกออกจากกัน"

ชวนฝันแดดิ้นเบาๆ แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความเจ็บจากจุดเชื่อมต่อ

ราวินรู้สึกแปลกใจจึงก้มลงไปดูที่จุดเชื่อมต่อระหว่างเขาและเธอ สิ่งที่ราวินเห็นคือ...เลือด