Chapter 8 จำใจจะต้องทำ

Chapter 8

จำใจจะต้องทำ

"แลกกับการนอนกับฉันในคืนนี้"

"คุณราวิน!"

ชวนฝันเขยิบตัวถอยจนสุดฝั่งโซฟา

ใบหน้าร้ายของหนุ่มลูกเสี้ยวเหยียดยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นท่าทางนั้นของเธอ

"เป็นอะไรไป? ก็แค่ข้อแลกเปลี่ยน ถ้าเธอตกลงฉันก็จะให้เงินเธอทันที แต่ถ้าไม่...เธอก็รอเงินเดือนออกตอนสิ้นเดือน"

"นี่มันแย่ที่สุด! ฝันไม่คิดเลยนะว่าวินจะเป็นคนแบบนี้!"

ชวนฝันโมโหสุดขีดแล้วเตรียมลุกขึ้นจะเดินออกไปจากคอนโดแห่งนี้ แต่เขาก็เดินเข้ามาหาเธอแล้วกระชากข้อมือเล็กจนตัวของชวนฝันต้องหันเข้ามาปะทะกับแผงอกกำยำของเขา

"แล้วเป็นคนดีมันได้อะไร!?! โดนสวมเขาเป็นไอ้โง่น่ะเหรอฝัน!?! ทำงานหนักแทบตายทั้งพาร์ทธามเช้า ร้องเพลงร้านเหล้าต่อจนดึก ไปรับไปส่งเธอทำงานไม่เคยขาด แต่เธอกลับนอกใจไปคบกับเพื่อนสนิทของฉัน! เหอะ ถามจริงนะฝัน ยางอายยังเหลืออยู่บ้างมั้ยวะ!?"

"วิน..."

ชวนฝันโมโหที่เขาพูดดูถูกเธอ แต่ใจทั้งใจเธอก็รักราวินเพียงคนเดียว เธอสงสารและเห็นใจราวินอยู่ไม่น้อย แต่เพราะความจำเป็นทำให้ชวนฝันต้องฝืนใจทำ

"นี่สุดท้ายไอ้อคิณมันก็คงเปย์ผู้หญิงหน้าเงินแบบเธอไม่ไหวสินะถึงขอเลิก เธอเลยต้องลำบากมาหางานทำในเมืองกรุงอยู่แบบนี้"

เขายังคงพูดจาว่าร้ายใส่ชวนฝันไม่หยุด น้ำตาสีใสไหลคลอออกมาจากเบ้าตากลมโต

"ฮึกๆ ทำไม ฮึก วินถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ฮึก"

ชวนฝันยกกำปั้นมือเล็กขึ้นมาทุบอกของเขา แต่ราวินก็รวบข้อมือเล็กนั้นไว้ในมือเดียวของตัวเอง

"นอนกับฉันคืนนี้ แล้วเธอจะได้ทุกสิ่งที่ต้องการ"

"ไม่! ฮึกๆ"

ชวนฝันในตอนนี้เสียใจเหลือเกิน

"ไม่งั้นเหรอ? หึ ก็ดี งั้นก็ไม่ต้องเอามันแล้วเงินล่วงหน้า รอสิ้นเดือนก็แล้วกัน"

แม้ราวินจะพูดจาใจร้ายแบบนั้น แต่ใจลึกๆเขาเองก็สงสารชวนฝัน บ้านของเธอมีเพียงแม่คนเดียวไม่มีญาติที่ไหน เงินที่เรียนก็กู้กยศ ทั้งยังต้องทำงานพิเศษช่วยแม่อีก

"ฮึกๆ.."

ชวนฝันน้ำตาซึม เธอเก็บของในกระเป๋าสะพายเตรียมจะออกจากห้องของราวิน แต่ก็เจอกับข้อความของอคิณที่ส่งเข้ามา

Akin : ฝัน ภายในอาทิตย์นี้ต้องหาเงินมาคืนเราสองหมื่นนะ ถ้าฝันไม่หามาคืนเราพ่อเราคงได้แหกอกเราแน่ๆ

เธอน้ำตาซึมมากกว่าเดิม สิ่งที่ชวนฝันทำเธอรู้ว่าเธอนั้นเลว ที่พ่ออคิณยอมควักเงินช่วยโดยไม่คิดดอกเพราะคิดว่าชวนฝันจะคบกับอคิณจริงจังและแต่งงานเข้าไปเป็นสะใภ้

แม้เธอจะไม่ได้ร่ำได้รวยแต่พ่อแม่อคิณก็เอ็นดูเพราะเป็นเด็กขยัน แต่เธอรู้ดีหากแต่งไปเป็นสะใภ้จะต้องช่วยงานทุกอย่างประหนึ่งคนใช้ทั้งงานนอกงานในต้องเรียบร้อย ทั้งยังต้องผลิตทายาทให้อีก

เธอไม่ได้รักอคิณแม้แต่น้อย...ทำใจไม่ได้จริงๆที่จะต้องแต่งงานแล้วใช้ชีวิตอยู่กับเขา

Chuanphan : เข้าใจแล้วล่ะ ภายในอาทิตย์นี้เราจะโอนเงินไปให้คิณนะ

ชวนฝันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แม้ว่าจะไม่ได้อยากทำ แต่ในเมื่อเธอเป็นหนี้อยู่ และอคิณเจ้าหนี้ก็กำลังเดือดร้อนเพราะโดนพ่อบีบมาอีกที

เธอจำเป็นต้องรับผลของการกระทำ แม้จะต้องเสียศักศรีดิ์มากแค่ไหนก็ตาม..

"วิน.."

"อะไรอีกล่ะ"

ราวินเอ่ยออกมาอย่างรำคาญเมื่อเห็นชวนฝันเรียกขื่อ เธอนิ่งชะงักไปสักครู่เมื่อเปิดโทรศัพท์ดูอะไรสักอย่างที่ราวินก็ไม่รู้ว่าคืออะไร

"คืนนี้...ฝันจะนอนกับวิน"