Chapter 7 ข้อแลกเปลี่ยน

Chapter 7

ข้อแลกเปลี่ยน

"คือ...ฝันอยากจะขอเบิกเงินเดือนล่วงหน้าได้มั้ยคะ"

ชวนฝันจำใจพูดมันออกไป เธอพูดออกไปแล้วสินะ..

ธานีทำหน้านิ่งอึ้งไปสักครู่ เธอพึ่งมาทำงานได้เพียงสองวันเท่านั้นแต่กลับพูดเรื่องเงินซะแล้ว

"เอ่อ คือ เรื่องนี้พูดยากมากเลยนะครับคุณชวนฝัน บริษัทเราไม่เคยมีนโยบายแบบนี้มาก่อน"

แค่ได้รับเลือกมาทำงานเลยแบบไม่สัมภาษณ์ก่อน ไม่มีช่วงโปร แต่ได้บรรจุเป็นพนักงานประจำเลยนี่ก็ถือว่าเป็นกรณีพิเศษกว่าทุกคนแล้ว ธานีชักสงสัยว่าท่านประธานกับชวนฝันมีความสัมพันธ์อะไรกันรึเปล่า?

"งะ งั้นเหรอคะ ขอโทษนะคะที่ต้องพูดเรื่องนี้ออกมา..."

ชวนฝันตอบออกไปแบบนั้น เธอเองก็รู้สึกอายธานีอยู่ไม่น้อย ไม่ได้อยากจะกลายเป็นคนที่ดูไม่ดีเลย แต่สถานการณ์มันบีบคั้นเธอเหลือเกิน

"แต่ถ้าคุณฝันอยากจะคุยเรื่องนี้กับท่านประธานจริงๆ ผมนัดให้ได้นะครับ"

ธานีเองก็รู้สึกสงสาร ชวนฝันคงมีเรื่องที่จำเป็นจะต้องใช้เงินจริงๆ

"จะ จริงเหรอคะ!"

อย่างน้อยหากคุยกับราวินดีๆเขาอาจจะเห็นใจ แต่ไม่สิ...เธอจะบอกตรงๆไม่ได้ว่าหาเงินไปคืนอคิณ หากบอกไปว่าจะเอาเงินไปให้อคิณเขาต้องไม่ให้เธอแน่ๆ ก็อคิณกับราวินเกลียดกันซะขนาดนั้น

ธานีพาชวนฝันมาที่คอนโดของท่านประธาน...เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมจึงนัดชวนฝันมาที่นี่

"เดี๋ยวจะมีพนักงานมาพาคุณชวนฝันขึ้นไปหาท่านนะครับ เป็นเพราะมันเลยเวลางานแล้วตอนนี้ท่านประธานเลยกลับมาพักที่คอนโด"

"คะ คุยกันข้างล่างไม่ได้เหรอคะ"

มันต้องดูไม่ดีแน่ๆหากเธอขึ้นไปบนนั้น

"ท่านประธานบอกว่าให้ขึ้นไปข้างบนครับ ยังไงผมขอตัวกลับก่อนนะคุณชวนฝัน"

ธานีเอ่ยลาเพราะเขาเองไม่อยากจะอยู่เป็นก้างขวางคอเจ้านาย

สักพักก็มีพนักงานที่ดูแลคอนโดมาพาตัวของเธอขึ้นไปยังห้องพักสุดหรูของท่านประธานราวิน

พนักงานหญิงส่งเธอเข้าห้องแล้วออกไป

ภาพที่ปรากฎตรงหน้าคือราวินนั่งอยู่บนโซฟากลางห้องรับแขกแล้วกอดอกเอาไว้

เขานั่งไขว่ห้างแล้วสวมเสื้อไหมพรมสีน้ำเงินกับกางเกงขายาวสีดำสบายๆ

"ว่าไง มีอะไรอยากจะคุยกับฉัน?"

ราวินเอ่ยถามน้ำเสียงราบเรียบเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก

ชวนฝันเดินเข้าไปใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ เธอคิดถึงเขาเหลือเกิน...อยากจะกอดแล้วซบหน้าหลับคาแผงอกกำยำนั้นเหมือนอย่างที่เคยทำ แต่เธอก็รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้

"วิน..."

เธอเรียกชื่อเขาเสียงอ่อน ไม่อยากให้เขาเย็นชาแบบนี้เลย

"ก็บอกแล้วไงว่าให้เรียกฉันว่าคุณราวิน"

"..."

ชวนฝันก้มหน้าไม่กล้าตอบอะไรออกไป ราวินในตอนนี้เป็นเพียงผู้ชายเย็นชาคนหนึ่ง

"มานั่งข้างๆฉันสิ มีอะไรจะได้คุยกัน"

ชวนฝันถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วเดินไปนั่งลงที่โซฟาข้างๆเขา

"สรุปว่ามีเรื่องอะไรถึงได้อยากจะคุยกับฉันเป็นการส่วนตัว"

น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถาม เขาไม่ได้มองหน้าเธอเลยในตอนนี้ เพราะยิ่งมองก็ยิ่งเจ็บ...

ร่างเล็กในชุดเดรสสีชมพูนั่งก้มหน้าแล้วบีบมือเล็กๆนั้นเอาไว้แน่น เธอตัดสินใจมาถึงนี่ ไม่ว่ายังไงเธอก็จะต้องพูดเรื่องนี้

"คือ...เรื่องเงินเดือน.."

เพียงแค่ได้ยินชวนฝันพูดถึงเรื่องเงินเดือน ใจของราวินก็เหมือนสลายพังไปอีกครั้ง เขาพยายามที่จะมองเธอให้เป็นเพื่อนร่วมงานปกติ แม้จะไม่ได้รักเท่าคนรักแบบเมื่อก่อนแต่ก็ไม่อยากจะทำร้าย แต่ยิ่งเธอย้ำเรื่องของเงินทองมันก็ยิ่งทำให้ราวินมองเธอในแง่ลบร้ายๆ

"ทำไม เงินเดือนแค่สามหมื่นมันไม่พอยาไส้เธอรึไง ทีเมื่อก่อนได้หมื่นสองยังใช้พอเลยนี่?"

เขาพ่นประโยคร้ายๆนั่นออกไปโดยไม่รู้เลยว่าจะทำร้ายจิตใจของชวนฝันมากแค่ไหน

"วิน..."

"อย่าเรียกชื่อของฉันด้วยความสนิทสนมแบบนั้นชวนฝัน"

"...ค่ะคุณราวิน"

"แล้วยังไงต่อ เงินเดือนสามหมื่นมันไม่พอเหรอ?"

"เปล่าค่ะ คือฝัน...ฝันอยากจะขอเบิกเงินล่วงหน้าของเดือนนี้ได้มั้ยคะ"

เธอไม่กล้าเอ่ยปากขอเงินก้อนโตจากราวินเพราะกลัวเขาจะเกลียดเธอไปมากกว่านี้ อย่างน้อยขอเบิกล่วงหน้าของเดือนนี้ก็ยังดีเพราะเธอจ่ายค่าห้องจนเงินเก็บหมดแล้ว เหลือแค่ค่ากินอยู่สองพันบาททั้งเดือน

"หึ ทำงานสองวันก็จะเบิกเงินล่วงหน้าซะแล้ว"

"..."

"ฉันขอถามหน่อยเถอะ ไอ้อคิณผัวใหม่เธอมันหายหัวไปไหนแล้วล่ะ"

"คุณราวิน!"

"ทำไม? รึนอกจากไอ้อคิณแล้วยังมีผัวใหม่แบบล่าสุดที่ฉันยังไม่รู้จักอยู่อีก?"

"..."

ชวนฝันเงียบไม่ตอบ ใจของเธอมันแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ ราวินทำร้ายจิตใจของเธอเหลือเกิน แต่มันก็สาสมแล้วกับสิ่งที่เธอทำลงไป ชวนฝันคิดแบบนั้น

"แต่เอาเถอะ ฉันน่ะใจดี ดีจนโง่!"

"..."

"เอาเป็นว่าฉันจะให้เธอเบิกเงินล่วงหน้าได้หนึ่งเดือน"

"ถ้าคุณราวินไม่สะดวกก็ไม่ต้องฝืนใจก็ได้นะคะ ไม่เป็นไรค่ะ"

ชวนฝันก้มหน้าก้มตาลงมองพื้นและรองเท้าของตัวเอง

คนตัวใหญ่ที่อยู่ข้างๆช้อนคางเธอขึ้นมาแล้วพินิจพิจารณาใบหน้าสวยของอดีตแฟนสาวที่ในตอนนั้นเขาไม่เคยแม้แต่จะได้เห็นเรือนร่างภายใต้ชุดนักศึกษา

"แต่ทุกอย่างที่ฉันจะให้ มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"

ชวนฝันหน้าแดงด้วยความเขินอายเมื่อตอนนี้หน้าของทั้งคู่ใกล้จนประชิดกัน

"ขะ ข้อแลกเปลี่ยนอะไรเหรอคะ?"

"ฉันจะให้เธอเบิกเงินล่วงหน้าและจะให้เงินพิเศษเพิ่ม"

"..."

ดวงตาคู่คมไล้มองไปทั่วเรือนร่างนวล อกอวบเต่งตึงภายใต้ชุดเดรสสีชมพู

เขาจ้องมองอยู่อย่างนั้นก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาใจของชวนฝันไหวหวั่น

"แลกกับการนอนกับฉันในคืนนี้"