Chapter 6 ไม่ใช่ราวินคนเดิม

Chapter 6

ไม่ใช่ราวินคนเดิม

"วิน!!!"

ทุกคนต่างจับจ้องมาที่เธอ...นางสาวชวนฝัน ใจฤดี จู่ๆก็ตะโกนเรียกชื่อของราวินขึ้นมาอย่างสนิทสนม

"เอ่อ คุณชวนฝันครับ นั่นท่านประธานครับ"

ธานีสะกิดบอกหญิงสาว

ราวินเหยียดยิ้มร้ายขึ้นมาก่อนจะจับมือไอวานักร้องสาววัยยี่สิบสี่ปีเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหารด้วย

"สวัสดีค่ะ ฉันไอวานะคะ"

ไอวาเอ่ยยิ้มทักทายผู้จัดการวงไอบี

"อะ เอ่อ สะ สวัสดีค่ะ"

ชวนฝันพยายามตั้งสติ เธอเพ่งมองหน้าของท่านประธานที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธออีกครั้ง บางทีอาจจะดูผิดไป แต่ไม่ว่ามองยังไงผู้ชายคนนี้ก็คือราวินแฟนเก่าของเธอแน่นอน

"และนั่นคือท่านประธานบริษัทRw group คุณราวิน นฤภูวนิล"

"ราวิน!?!"

ราวิน นฤภูวนิลงั้นเหรอ!?! ตอนสมัยเรียนเธอจำได้ว่าราวินมีชื่อว่านายราวิน นามสกุลบุญมาก ไม่ใช่นามสกุลนฤภูวนิลสักหน่อย

"สวัสดีครับคุณผู้จัดการ คุณชื่ออะไรนะ? ...ชวนฝัน ใจฤดีใช่มั้ย :) ?"

แม้แต่น้ำเสียงและสีหน้าตอนเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ก็เหมือนกันไม่มีผิด...เขาคือราวินแฟนของเธอจริงๆ แต่ราวินจะกลายมาเป็นท่านประธานได้ยังไง?

"เอ่อ ค่ะ สวัสดีค่ะท่านประธาน"

ชวนฝันตอบไปแบบอึกๆอัก พยายามทำตัวให้เป็นปกติ

เธอยังสวย ยังหวาน เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน...ราวินรู้สึกคิดถึงเธอ คิดถึงมาก...แต่สิ่งที่เธอทำกับเขามาเจ็บช้ำเหลือเกิน

"แล้วเป็นยังไงเรื่องงาน ธานีแนะนำแล้วใช่มั้ยว่ามีอะไรบ้าง?"

"ค่ะ หลักๆก็ดูแลน้องๆแล้วก็เรื่องตารางงานต่างๆ"

ชวนฝันตอบออกไปแบบนั้น แต่ใจอีกใจเธออยากจะคุยกับเขาแบบเป็นส่วนตัวเหลือเกิน อยากจะถามว่าทำไมราวินถึงมาอยู่ตรงนี้ ในสถานะนี้ได้

"อืม ดีแล้ว"

หลังจากนั้นพวกเด็กๆก็คุยกันอย่างสนุกสนานบนโต๊ะอาหารร่วมกับราวินและไอวา

ชวนฝันนั่งเงียบ ทุกคนดูสนิทสนมกัน และราวินก็ดูจะมีใจให้นักร้องสาวไอวา...นั่นสินะ ตอนนี้เธอเป็นเพียงลูกน้องของเขา เป็นพนักงานตัวเล็กๆคนนึง จะไปเทียบกับคุณไอวานักร้องสาวชื่อดังได้ยังไง

หลังจากทานอาหารกันเสร็จไอวาก็แยกตัวออกไปก่อนเพราะต้องไปเตรียมตัวขึ้นเครื่องเพื่อไปงานอีเว้นท์ที่ต่างจังหวัด ส่วนธานีก็พาเด็กๆขึ้นรถอัลพาร์ดคันหรูคันเดิมเพื่อกลับไปยังห้องพักเด็กฝึกของบริษัท

"ไง"

เสียงทุ้มเยือกเย็นเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง ชวนฝันหันหลังไปก็พบกับเจ้าของน้ำเสียงที่คุ้นเคย...ราวิน

"วิน..."

ชวนฝันเรียกชื่อของเขาออกมาอย่างแผ่วเบา ดวงหน้าสวยกับผมลอนสีน้ำตาลอ่อนของเธอยังคงทำให้ราวินหลงใหลได้ไม่เคยเปลี่ยน ชวนฝันเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ

"คุณวิน เธอต้องเรียกฉันว่าคุณ"

เขาย้ำเสียงแข็ง จะมาเรียกเขาเหมือนเป็นเพื่อนเล่นแบบแต่ก่อนไม่ได้อีกแล้ว เขาคือราวิน นฤภูวนิล ประธานบริษัทRw groupชื่อดัง

"ค่ะคุณวิน"

ชวนฝันก้มหน้าก้มตา เธอไม่รู้ว่าควรจะคุยอะไรกับเขาต่อ ยังไงซะเรื่องของทั้งคู่ก็เป็นอดีตไปแล้ว

"หึ แบบนี้ก็ดี เจียมเนื้อเจียมตัวดีนี่"

ราวินผิดคาด คิดว่าผู้หญิงที่เห็นแก่เงินแบบชวนฝันคงจะอ้อนวอนขอคืนดีเมื่อเห็นเขาเป็นถึงประธานบริษัท แต่เธอกลับเงียบไปซะแบบนั้น

"ฝันเป็นลูกน้องนี่ค่ะ คุณวินเป็นถึงประธานบริษัท"

"เข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้ก็ดี"

เขาพูดจบก็เดินทิ้งเธอไป ราวินเดินล้วงกระเป๋ากางเกงสแล็คสีดำออกไปอย่างชิวๆ

ชวนฝันมองแผ่นหลังกำยำนั้นแล้วหลับตาลงช้าๆ ปล่อยให้น้ำตาได้ชโลมอาบแก้มนวล คนที่แสนอ่อนโยน รักและดูแลเธอเสมอมากลับกลายแปรเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

เธอไม่ได้สนใจฐานะทางการเงินของราวินเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่เธอสนใจคือนิสัยของเขาที่เปลี่ยนไปมากต่างหาก...จากเทพบุตรกำลังจะกลายเป็นซาตาน

เช้าวันต่อมา

ชวนฝันรีบอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าเพื่อนั่งรถเมล์ไปทำงานที่บริษัท

ติ๊งง!

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูขณะที่อีกมือก็กำลังโหนรถเมล์ที่แสนแออัด

Akin : นี่ก็ปีกว่าแล้วนะฝัน เธอพึ่งใช้หนี้เราไปแค่สองหมื่นเองนะ

นั่นคือข้อความที่ทำให้ชวนฝันหนักใจเป็นอย่างที่สุด เธออยากจะหาเงินก้อนไปปิดหนี้นั้นของอคิณ เธอไม่อยากตกเป็นเมียของอคิณเลยสักนิด

แต่เงินตั้งเกือบล้านเธอจะไปหามาจากไหนกันนะ..

Chuanphan : ขอเวลาให้เราหน่อยนะคิณ เดี๋ยวเดือนนี้เราจะรีบโอนไปให้นะ

ตอนอยู่ต่างจังหวัดเงินเดือนแค่หมื่นสอง เธอหักเก็บใช้หนี้ไปได้แค่สองหมื่น

แต่ตอนนี้บริษัทใหญ่อย่างRw groupให้เงินเดือนเธอถึงสามหมื่นบาท หากใช้อย่างประหยัดคงจะพอเก็บเงินส่งใช้หนี้ได้บ้าง

ณ บริษัท Rw group

"1 2 3

ไอ แอม อะ แบด บอย!

ไม่รู้ว่าเธอจะมองฉันมั้ย มองให้รู้ว่าใจของฉัน

มันมีแต่เธอทั้งนั้น (คีตา)"

"แล้วหากว่าเป็นเช่นนั้น เธอจะทำยังไงกับฉัน! ไอ เซ ไอเลิฟยู! (มินโฮ)"

"เธอชอบทำตัวเป็นแบดเกิร์ล ทำซะฉันนั้นกลายเป็นแซดบอย และก็ยังจะแซดบ่อยๆ มันไม่! เหมือน! เดิมม อีกต่อไป!! (อรัณ)"

"ยัว อาร์ มาย เกิร์ลเฟรนด์? ! (โจเซฟ)"

เสียงดนตรี ตืด ดือ ดื๊ด

(เพลงHard Love รักหนักใจ)

: ศิลปินวงไอบี

:ผู้แต่งคุณปลาทองส่องแสง

ป้าบๆๆ

เสียงปรบมือจากชวนฝันดังขึ้นร่วมกับคนควบคุมการฝึกซ้อม ครูสอนเต้นและครูสอนร้อง ทุกคนต่างภาคภูมิใจกับบอยแบนด์วงใหมาที่ตั้งขึ้นมาเองกับมือ

ถึงแม้ชวนฝันจะมาทีหลัง เธอมาในช่วงที่วงไอบีพัฒนาขึ้นมาอย่างมากแล้วแต่ก็ยินดีกับความเก่งของเด็กๆไปไม่น้อยกว่าใครเลย

"ฮืออ เก่งมากเลยเด็กๆ"

เสียงคุณครูสอนร้องอย่างนินาในวัยสามสิบเอ็ดปีน้ำตาซึม

โจเซฟ คีตา อรัณและมินโฮเข้าไปสวมกอดครูสอนร้องอย่างนินาเอาไว้

"ไม่ผิดหวังจริงๆ โปรเจกต์นี้ท่านประธานลงทุนลงแรงไปมาก"

ธานีเองก็มาติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิด วันนี้เป็นวันที่สมาชิกวงไอบีถ่ายทำปกโปสเตอร์ต่างๆสำหรับวันเปิดตัว

"เด็กๆเก่งมากเลยนะคะ"

ชวนฝันยิ้มอย่างพอใจ ตอนนี้เธอพยายามลืมเรื่องของราวินไปซะแล้วโฟกัสกับงานของเธอ เธอต้องดูแลเด็กๆช่วยประคองพวกเขาไปให้ถึงฝั่งฝัน

วันทั้งวันชวนฝันวุ่นวายอยู่กับการทำงานจนเผลอทำเกินเวลาไปเพราะมัวแต่ช่วยเด็กๆทำนั่นทำนี่

"พี่ฝัน หมดเวลางานพี่แล้วนะ ยังไม่กลับเหรอครับ?"

อรัณเอ่ยถามอย่างเกรงใจเมื่อชวนฝันยังคงนั่งเล่นกับเพื่อนๆและคุยกันเรื่องงานเพลงอย่างสนุกสนาน

"เอ๊ะ นั่นสินะ งั้นพี่กลับหอก่อนดีกว่าพวกเราจะได้พักผ่อนกัน ทำงานกันมาทั้งวันแล้วนะ"

ชวนฝันยิ้มๆ เธอเดินออกมาจากบริษัทแล้วก็นึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับธานี...เรื่องของการเบิกเงินล่วงหน้า แม้จะรู้ว่ามันไม่อาจทำได้แต่อยากลองเสนอกับราวินดูก่อน

เธออยากตัดหนี้ก่อนโตจากอคิณ บางทีราวินอาจจะช่วยเธอได้ ชวนฝันรู้ว่าเป็นความคิดที่ไม่ดี...แต่ก็ดีกว่าการที่เธอจะต้องกลายไปเป็นเมียของอคิณ

"คุณธานีคะ!"

คิดได้เพียงเท่านั้นเธอก็รีบวิ่งไปที่หน้าบริษัทเพราะเห็นว่าธานีกำลังเดินอยู่

"อ้าว ว่าไงครับคุณชวนฝัน"

"เอ่อ คือ ขวัญมีเรื่องอยากฝากคุณธานีให้ช่วยคุยกับท่านประธานให้หน่อยน่ะค่ะ"

"หืม เรื่องอะไรเหรอครับ"

"คือ...ฝันอยากจะขอเบิกเงินเดือนล่วงหน้าได้มั้ยคะ"