Chapter 10 เธอยังซิง?

Chapter 10

เธอยังซิง?

ราวินเห็นเลือดที่หยดไหลออกมาน้อยๆจากร่องสวาทกลีบผกาดอกไม้ เขาอดแปลกใจไม่ได้

ทำไมถึงมีเลือดออกตรงนั้นทั้งๆที่เขาเองก็คิดว่าชวนฝันน่าจะยอมเอาตัวเข้าแลกกับเงินของอคิณไปแล้ว ยังไงเธอก็ต้องตกเป็นเมียของอคิณแน่ๆ ไม่มีทางที่จะเหลือรอดความบริสุทธิ์มาให้แบบนี้ได้

"ทำไมกันนะ..."

ราวินอุทานออกมาอย่างแผ่วเบา เขายังคงแช่แก่นกายลำใหญ่เอาไว้ในกลีบดอกไม้ของชวนฝัน ไม่อยากจะขยับไปมากกว่านี้เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บปวด

เขามองดวงหน้าหวานของชวนฝันที่เจ็บปวด เธอคงจะเจ็บมากสินะ...กลีบดอกไม้ของเธอมันบอบช้ำไปหมดในตอนนี้ ราวินนึกสงสารในใจเพราะยังไง...เธอก็คืออดีตคนรัก

"อื้อ วิน...ฝันเจ็บจัง"

ร่างเล็กแดดิ้นเล็กน้อยเมื่อจุดเชื่อมต่อนั้นรัดแน่นเอาไว้มากกว่าเดิม

"อย่าเกร็ง...ปล่อยตัวสบายๆ"

ราวินเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกช้าๆอย่างเป็นจังหวะ ชวนฝันหลับตาปี๋ เธอรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด

"อื้อวิน..อ๊า"

เสียงครางน้อยๆดังออกมาไม่หยุด

แผงอกกำยำของราวินที่แน่นไปทั้งตัวมีเม็ดเหงื่อน้อยๆผุดออกมาแม้ว่าเครื่องปรับอากาศภายในห้องจะเย็นมากเพียงไหนก็ตาม

เสียงขาโซฟากระทบพื้นคอนโดดังอยู่เป็นจังหวะไม่หยุดหย่อน

ร่างเล็กสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกที่ได้รับ เสียงหวานยังคงครางระงมอยู่ไม่หยุด

"อ๊ะ อ๊า วะ วิน อื้อ"

"ซี้ด อ่า..แม่งแน่นฉิบ แน่นมากฝัน"

ราวินเลื่อนมือขึ้นไปขยำทรวงอกโตอย่างมันส์มือ นี่สินะคือเรือนกายที่เขาไม่เคยได้สัมผัสเลยสักครั้ง ชวนฝันทั้งสวย ทั้งหวาน

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมไปทั่วทั้งห้อง คอนโดหรูที่เปิดไฟสีส้มสลัวพร้อมกับแอร์เย็นๆ ในตอนนี้กำลังมีคู่หนุ่มสาวเล่นเริงรักกันอยู่บนโซฟา

"อ๊าวิน..ฝัน ฝันจะไม่ไหวแล้ว"

เสียงหวานร้องครวญครางออกมา ราวินยิ้มพอใจเมื่อเห็นอาการแบบนั้นของคนที่อยู่ใต้ร่าง

ราวินรัวจังหวะรักให้เร็วรัวแรงมากกว่าเดิมจนร่างเล็กสั่นคลอนไปตามแรง มือหนาขยำขยี้ทรวงอกอวบคู่โตที่ขนับขึ้นลงไปมาตามจังหวะ

"อ๊า.."

"อ่า ซี้ดด"

แท่งลำร้อนชักออกมาภายนอก ธารธาราสีขาวขุ่นข้นทะลักพ่นใส่เข้าที่หน้าท้องแบนราบของชวนฝัน

กลีบกุหลาบสีแดงตอดตุ๊บๆด้วยความเสียวซ่าน น้ำสีใสผลิออกมาจากดอกไม้งามอยู่ไม่น้อย

ราวินพึงพอใจกับรสรักในครั้งนี้มาก แต่เขากลับแปลกใจอยู่สิ่งหนึ่ง

"ชวนฝัน เธอยังซิงอยู่อีกเหรอ?"

ราวินถามออกไปตามตรง ชวนฝันในตอนนี้มันหลากหลายความรู้สึก

ในตอนนี้สิ่งที่ชวนฝันรู้สึกจริงๆก็คือ เธออาย

"ทำไมเหรอคะ"

ใบหน้าซื่อถามนิ่งๆ เธอในตอนนี้ยังอยู่ภายใต้พันธนาการของเขา เขายังคงคร่อมเรือนกายของเธอเอาไว้

ราวินยันตัวลงมานอนแผ่ข้างๆเธอแทน

มือของเขาเลื่อนลงมาแล้วลูบผ้าปูที่นอนที่เปื้อนรอยเลือด

"ก็ตรงนี้มันมีเลือดออกมา แถมภายในเธอก็ยังฟิตมาก"

"คุณราวิน!"

ชวนฝันถึงกับต้องเรียกชื่อเขาออกมาเสียงดังด้วยความอาย เธอรู้ว่าเมื่อครู่นี้เป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบของเขา ในตอนนี้กลับสู่สถานการณ์ปกติ เธอคงจะต้องเรียกเขาว่า'คุณ'

"ทำไม? ถามแค่นี้ต้องขึ้นเสียงด้วยรึไง"

แม้ว่าเธอจะยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่จริง แต่ในใจของราวินก็ยังคงโกรธชวนฝัน จะไม่เจ็บได้ยังไง แฟนที่คบอยู่ยอมเลิกกับตัวเองแล้วไปคบกับเพื่อนสนิท เป็นใครบ้างจะไม่แค้น?

"ทำไมต้องพูดจาใจร้ายแบบนี้อยู่ตลอดเลยคะ?"

ชวนฝันเองก็มีจุดสิ้นสุดความอดทน แม้ว่าเธอจะต้องการเงินมาก แต่เธอก็มีศักศรีดิ์ความเป็นคนหลงเหลืออยู่

"ฉันไม่สนหรอกนะว่าเซ็กส์ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกหรือครั้งไหนของเธอ ฉันรู้แค่ว่าเธอเลือกไอ้อคิณแล้ว!"

ราวินพูดเสียงดัง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้นในอดีตทีไรก็ยิ่งทำให้ใจร้อนรุ่มเป็นไฟไม่รู้จักจบ

"งั้นก็คงต้องแล้วแต่คุณจะคิดแล้วแหละค่ะ ฝันเองก็คงไม่อาจไปห้ามความคิดใครได้"

ชวนฝันประชดประชันออกไป ทีเขาโกหกว่าตัวเองจนล่ะ ไม่มีกินบ้างล่ะ ชวนไปเที่ยวเล่นแบบเพื่อนคนอื่นก็ไม่ได้ เธอยังไม่โกรธเขาเลยทั้งๆที่ตอนคบกันพาเธอลำบากขนาดนั้น มันมีแต่ความรักอยู่ในใจของชวนฝัน

"อย่ามาประชดฉันนะชวนฝัน!"

ราวินที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆเธอกระชากข้อมือเรียวเล็กขึ้นมาแล้วบีบจนขึ้นเป็นรอยแดงรอบๆ

"ปล่อยนะคะ ฝันเจ็บ"

ชวนฝันเสียงอ่อนลง ราวินในตอนนี้ช่างดูน่ากลัว ไม่เหมือนกับราวินคนก่อนที่เคยรู้จักสักนิด

"เจ็บก็หัดจำซะบ้าง ว่าอย่ามาปากดีกับฉัน!"

เขาสะบัดข้อมือเรียวเล็กนั้นออกจนสะบัดลงไปกระแทกกับเตียง

"โอ๊ย!"

แม้เตียงจะนิ่มขนาดไหน แต่ด้วยแรงเหวี่ยงที่แรงขนาดนั้นก็ทำให้เธอเจ็บ

"อย่าสำออยนักเลย แค่นี้มันไม่เจ็บหรอก"

ถ้าเทียบกันแล้ว หัวใจของราวินเมื่อแปดปีที่แล้วน่าจะเจ็บกว่า มันเจ็บเหมือนจะตายให้ได้

เขาลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปเปิดลิ้นชักที่โต๊ะทำงาน

ราวินหยิบแบงค์สีเทาขึ้นมาประมาณสิบแบงค์

พรึ่บบ!

ชวนฝันถึงกับหน้าเสียเมื่อราวินโปรยแบงค์ทั้งสิบใบใส่หน้าเธอ ชวนฝันที่นั่งแล้วเอาผ้าห่มปกคลุมตัวเอาไว้ถึงดับน้ำตาซึม

"ฮึกๆ"

เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดลอดออกมา

"เก็บไปสิ ของที่เธอชอบ"

ราวินยิ้มเหยียดออกมา เขารู้ดีว่าคนอย่างชวนฝันชอบเงินขนาดไหน

"ฮึกๆ ราวินบ้า!"

"บ้าเหรอ!? ก็คนบ้าๆคนนี้ไงที่มันให้เงินเธอ คนบ้าๆคนนี้ไงที่เธอยอมนอนอ้าขาให้เอา!"

ราวินพุ่งตรงมากระชากข้อมือของชวนฝันอีกครั้งให้ลุกขึ้นจากเตียง เขาเหวี่ยงเธอไปทางประตูห้องน้ำ

โชคดีที่ชวนฝันทรงตัวได้จึงไม่ล้มลงไป

"ฮึกๆ"

"ไปอาบน้ำแต่งตัวซะ แล้วก็มาเป็บเงินบนเตียงไป แล้วก็ออกไปจากห้องฉัน"

"ฮึกๆ ฮือ"

"เงินที่เธอขอฉันจะโอนเข้าบัญชีให้ ส่วนเงินนี้...เก็บไปซะ ถือซะว่าเป็นค่าเปิดซิง:)"