Chapter 2 เมื่อความจริงนั้นสวนทางกับความฝัน

Chapter 2

เมื่อความจริงนั้นสวนทางกับความฝัน

ณ โรงพยาบาล

"ฮึกๆฮืออ"

ชวนฝันนั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียง แม่ของเธอนอนสลบไสลอยู่

เธอไม่สามารถติดต่อราวินได้เพราะเขาทำงานตอนกลางคืนและปิดมือถือเอาไว้

"อื้ออ..."

แม่ของชวนฝันเริ่มรู้สึกตัว

"แม่คะ! ฮึกๆ"

เมื่อเห็นแม่เริ่มรู้สึกตัวเธอก็จับแขนของแม่เอาไว้แน่น

"ฝัน...อืออ"

"ค่ะแม่ ฝันอยู่นี่นะคะ ฮึกๆ"

แม่ของชวนฝันสลึมสะลือมองหน้าลูกสาว

"แม่ ฮึก เป็นมะเร็ง...เงินรักษาตัวแม่กู้มาจากลุงทวีร้านทอง อึก"

แม่ของเธอเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก

"ค่ะแม่ ฮึกๆ"

ชวนฝันพึ่งรู้จากหมอเมื่อสักครู่ว่าแม่ของเธอเป็นมะเร็ง

"ลูกชายคุณทวี อึก อคิณเพื่อนของลูก เขาบอกว่าถ้าลูกยอมเลิกกับราวินแล้วไปคบกับเขา อึก เขาจะออกค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดให้..."

เพียงได้ยินแบบนั้นน้ำตาจากดวงตาคู่กลมก็ไหลรินลงมาอาบแก้มนวล

อคิณกับราวินแตกคอกันมาได้สักพักแล้ว เธอรู้ว่าอคิณนั้นแอบชอบเธอมานาน...แต่เธอกลับเลือกราวิน

"เลิกกับ อึก ราวินเถอะนะลูก มะ ไม่ใช่เพื่อแม่ แต่เพื่อตัวลูกสาวของแม่...ราวินไม่มีอนาคตหากเทียบกับอคิณ เทียบกันไม่ได้เลย...หากแม่ตายไปฝันจะได้มีคนดูแล"

"ฮึกๆ ฮืออ"

ชวนฝันทำได้เพียงนั่งร้องไห้อยู่แบบนั้น

เธอซบหน้าลงข้างๆผู้เป็นแม่แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลรินแยู่แบบนั้นนานแสนนาน

ณ ร้านเหล้าแถวมหาวิทยาลัย

"ไปต่อกันมั้ยคะสุดหล่อ"

สาวสวยเข้ามาชวนเขาคุยและดื่มเหล้าหลังจากเล่นกีต้าร์เสร็จ นี่ก็เป็นเวลาตีสามแล้ว

"ไม่ครับ ขอบคุณครับ"

ราวินปฏิเสธนิ่งๆ เขามาเพื่อทำงานจริงๆ

ราวินหวังในใจลึกๆว่าสักวันเพลงของเขาจะเข้าตาแมวมอง...อนาคตคงจะดีขึ้นมากกว่านี้ เขาเองก็ไม่ได้อยากทำให้ชวนฝันลำบาก

เขารู้ตัวว่าไม่อาจสนับสนุนชวนฝันได้ในเรื่องของเงินทอง แต่เขาพยายามดูแลเธอให้สบายทั้งด้านร่างกายและจิตใจ

ไปรับไปส่งเธอทำงานเสมอ พาไปกินมื้อพิเศษสักเดือนละครั้ง โทรคุยเล่นกีต้าร์ให้เธอฟังทุกคืนในสมัยตอนที่ยังเรียนอยู่...เรียกได้ว่าเขาเองก็พยายามแบบสุดๆ

"วันๆก็เต้นกินรำกิน เมื่อไรจะไปทำอาชีพอื่นวะ"

เสียงนี้ทำให้ราวินชะงัก และเมื่อเขาหันไปก็พบว่าเจ้าของเสียงนี้คืออคิณ อดีตเพื่อนรัก

"กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู มึงยุ่งอะไร?"

ราวินตอบไปแบบนั้น อคิณมากับวัตและดิน แก๊งเพื่อนของเขาสมัยเรียน ทั้งสามคนตัดขาดออกจากเขานับตั้งแต่วันที่รู้ว่าเขาและชวนฝันเป็นแฟนกัน

"มึงอุตส่าห์ได้คบชวนฝัน ทำไมไม่ดูแลเธอให้ดี หาการหางานที่มันมั่นคงทำสิวะ"

อคิณแม้จะเกลียดและแทงใจแค่ไหนที่ราวินเพื่อนรักทำแบบนั้น แต่ก็ไม่เคยนึกโกรธชวนฝัน เขารักและเป็นห่วงเธอมาก

"เสือก!"

ราวินตอบก่อนจะเดินแบกกีต้าร์สะพายหลังแล้วชนกระทบไหล่อคิณ

"ใจเย็นเถอะไอ้คิณ ยังไงวินมันก็เป็นเพื่อนเรานะเว้ย"

วัตเอ่ยเตือนสติ เขาไม่อยากให้เพื่อนต้องแตกคอกันเพราะเรื่องผู้หญิง

อคิณรับรู้เรื่องที่แม่ของชวนฝันมากู้เงินพ่อเขาที่ร้านทองเพราะต้องการนำเงินไปรักษาตัว เหตุนี้อคิณจึงแอบติดต่อกับแม่ของชวนฝันและยื่นข้อเสนอนั้นไป

อคิณไม่อาจทนได้ที่ต้องเห็นชวนฝันลำบาก ไร้อนาคตและล่มจมไปพร้อมๆกับราวินที่เอาแต่เพ้อฝันเรื่องการเป็นนักร้อง

"กูไม่มีเพื่อนอย่างมัน"

อคิณตอบน้ำเสียงเยือกเย็น...

ณ หอของราวิน

เขาถอดกีต้าร์สีดำออกแล้ววางพิงผนังห้อง มือหยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าที่แตกแล้วแตกอีกจนต้องเอายางรัดแกงสีแดงมัดประกอบกันไว้

"ฝันโทรมา"

เขาดูมิสคอลที่โทรมาเป็นสิบสาย ไม่รอช้าราวินรีบโทรกลับหาแฟนสาวในทันที

"ฝันโทรมาเหรอ เป็นอะไรรึเปล่า วินพึ่งถึงห้อง"

'วิน...ฝันรักวินมากนะ'

"ฝันเป็นอะไร ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น"

ราวินร้อนใจเมื่อแฟนสาวน้ำเสียงไม่ดีนัก

'ไม่เป็นไรหรอก วิน...เล่นกีต้าร์ร้องเพลงให้ฝันฟังหน่อยสิ เหมือนเมื่อก่อนที่วินชอบเล่นไง'

ชวนฝันเอ่ยออกมาน้ำเสียงเศร้า ราวินไม่เข้าใจนักแต่ก็ทำตามที่แฟนสาวบอกแม้ว่าเขาจะเหนื่อยมากก็ตามในตอนนี้

"งั้นเราเล่นเพลงประจำของเราให้ฝันฟังนะ"

ราวินเอ่ยออกไปก่อนจะหยิบกีต้าร์มาถือไว้บนเตียงแล้วเปิดลำโพงโทรศัพท์วางไว้ข้างๆ

"ฉันมักจะถามเธอเป็นประจำว่าเธอนะรักฉันไหม

และหากว่าเธอนะบอกว่ารักแล้วเธอนะรักแค่ไหน

รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร

รักเท่าผืนดินหรือผืนน้ำรักฉันที่สุด

เธอบอกว่าบางทีมันยากที่จะอธิบาย

ไม่ต้องกังวลจะไม่ไปไหนจนกว่าวันสุดท้าย

ไม่ใช่ว่าฉันนั้นไม่เชื่อใจ

ฉันรู้ว่าเธอทำเพื่อฉันนะไม่ใช่เพื่อใคร

ย้ำคิด ย้ำทำ อยากได้ยินซ้ำซ้ำ

เวลาเธอหายไปก็อยู่กับใจช้ำช้ำ

ช่วยมองตาตอนฉันข้างเธอ

ฉันยังรอฟังเธอรู้ไหมเธอต้องห้ามเหม่อ

You're my number one lady

จะไม่มีใครที่มาแทนที่เธอ

และไม่ว่านานแค่ไหนฉันจะรักเธอตลอดไป

ให้บอกว่ารักเท่าจักรวาลมันก็ยังไม่พอ

ก็อยากได้ยินเธอพูดซ้ำ like I never heard that before

ก็อยากได้ยินมันทุกวัน

อยากได้ยินอยากจะบอกรักฉัน..."

(เครดิตเพลงรักเมียที่สุดในโลก:ศิลปิน illslick)

'ฮึกๆ ฮือออ'

เพียงได้ยินเสียงของแฟนหนุ่มแบบนั้นก็ทำเอาชวนฝันถึงกับร้องไห้ออกมาไม่หยุด เธอแอบมาคุยโทรศัพท์กับเขาที่ด้านนอกห้องผู้ป่วยเพราะแม่ของเธอกำลังพักผ่อน

ชวนฝันรักราวินมาก ไม่คิดอยากจะเลิกกับเขาเลยแม้จะต้องลำบากแค่ไหน...แต่แล้ววันนี้มันก็ต้องมาถึง สภาวะแวดล้อมต่างๆมันบีบคั้นเธอ

"ฝันเป็นอะไร!?! วินจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้เลย"

ราวินเมื่อเห็นท่าไม่ดีเขารีบวางกีต้าร์สีดำเก่าๆตัวนั้นลงแล้วลุกขึ้นเตรียมไปหยิบกุญแจรถมอไซค์โครงกระดูกเก่าๆราคาต่ำหมื่น

'ฮึกๆ วิน..ฮึก เราเลิกกันเถอะนะ ฮึกๆ'