Chapter 19 นี่คือคำเตือน

Chapter 19

นี่คือคำเตือน

เช้าวันต่อมา

หลังจากถ่ายเอ็มวีกันจนเสร็จสิ้นทุกคนก็เตรียมเก็บของกลับบริษัท

"เร็วมากเลยเนอะ ไม่คิดเลยว่าจะเสร็จไวขนาดนี้"

โจเซฟว่าพร้อมลากกระเป๋าเดินทางมาด้วย ตอนนี้ทุกคนอยู่กันที่สนามบิน

"นั่นสิ เหมือนยังสูดอากาศบริสุทธิ์ไม่เต็มที่เลย"

อรัณยิ้มๆ

"เดี๋ยวพวกเธอต้องไปถ่ายบางซีนในMvที่สตูดิโออีกไงจ๊ะ ซีนที่ทะเลตัดใส่ในMVจริงๆก็เหลือไม่เยอะ"

ชวนฝันพูดขึ้นมา ดูท่าจะต้องเหนื่อยอีกเยอะกับการเดบิวต์ครั้งนี้

"มันต้องมีซีนเต้นด้วยนี่ คงต้องถ่ายในสตูจริงๆ"

คีตาพูดขึ้นแล้วนึกตามที่ชวนฝันบอก

"เป็นไงกันบ้างหนุ่มๆ"

ไอวาเดินยิ้มร่าเข้ามาหาว่าที่ศิลปินวงใหม่ของบริษัทเดียวกัน เธอควงแขนของราวินเดินเข้ามา

ชวนฝันเห็นแบบนั้นก็เลื่อนสายตาลงไปมองแขนของไอวาที่ควงอยู่กับแขนแกร่งของราวิน

เมื่อคืนแขนแกร่งนั้นใช้กอด ใช้โอบเธออยู่เลย แต่พอเป็นสถานที่ต่อหน้าคนเยอะๆแขนแกร่งนั้นกลับเป็นของคนอื่นไปเสียแล้ว น่าน้อยใจยิ่งนัก

"เหนื่อยเลยครับพี่ไอวา ตอนพี่เปิดตัวเป็นศิลปินเดี่ยวใหม่ๆถ่ายนานมั้ยครับmv"

มินโฮถามขึ้นบ้าง เขานึกว่าจะจบแค่ถ่ายที่ทะเล แต่ของจริงไม่ใช่เลย ต้องไปถ่ายทำที่สตูดิโอนอกรอบอีกเพราะต้องแทรกซีนเต้นเข้าไป

"ของพี่เหรอ อืมม ก็ประมาณวันเดียวก็เสร็จแล้วนะ ของพี่เป็นศิลปินเดี่ยวเน้นร้องนี่นะ ไม่ต้องเต้นแบบน้องๆ"

ไอวาตอบด้วยเสียงหวานๆ พื้นฐานแล้วเธอเป็นคนน่ารัก นิสัยดี แต่ติดตรงที่ว่าเอาแต่ใจเพราะบ้านรวยแถมยังตามใจลูกสาวคนนี้มากๆอีก

"สุดยอดไปเลย ผมตามทุกเพลงของพี่เลยนะครับ ยังรอฟังเพลงใหม่อยู่น้า"

มินโฮตอบกลับไป วงไอบีคนอื่นเองก็ยิ้มๆ แน่นอนว่าพวกเขาติดตามผลงานของไอวาอยู่แล้วเพราะเป็นศิลปินค่ายเดียวกัน

"รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันขึ้นเครื่อง"

เสียงทุ้มนิ่งของราวินเอ่ยขึ้น ไอวาหันไปมองหน้าเขานิดนึงอย่างครุ่นคิดอะไรอยู่ในใจ

"ค่ะ ไปกันเถอะนะทุกคน"

ไอวายิ้มให้สมาชิกวงไอบีแล้วควงแขนราวินเดินนำหน้าไป

"พี่ไอวานี่สวยมากเลยนะ แถมนิสัยดีอีกต่างหาก บ้านก็ร๊วยรวย โคตรเหมาะสมกับพี่วินเลย"

มินโฮหันมายิ้มร่ากับเพื่อนๆ เขามันแฟนตัวยงของไอวาเลยล่ะ

"เออ รีบไปกันเถอะพวกเรา เดี๋ยวจะไม่ทัน"

คีตาตอบแบบปัดๆไม่ได้สนใจอะไร

คนที่สนใจ เก็บข้อมูลอยู่ก็คือชวนฝัน...สองคนนั้นคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วสินะ ถึงขั้นเดินควงแขนกันออกนอกหน้าแบบนั้นได้

ณ บริษัท Rw กรุ๊ป

ทุกคนเดินทางกลับมาจนถึงบริษัท ตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายสามกว่าๆ อีกประมาณสองชั่วโมงจะได้เวลาเลิกงาน

"ยังไงวันนี้กลับไปพักผ่อนกันก่อนนะวงไอบี ส่วนคุณชวนฝันจะต้องเข้าประชุมพร้อมกับท่านประธานนะครับ ผู้กำกับเองก็จะเข้ามาด้วย"

ธานีแจ้งรายละเอียดให้เด็กๆแยกย้ายไปพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องถ่ายกันต่อ ส่วนชวนฝันต้องเข้าประชุม เธองุนงงเล็กน้อยว่ามันคือการประชุมอะไร

"ประชุมอะไรเหรอคะ?"

เธอเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่าง แต่ก็เพราะพึ่งจะย้ายมาทำงานจึงยังไม่รู้อะไรมากนัก

"ประชุมรวมผู้ถือหุ้นครับ จะคุยเรื่องรายละเอียดของวงไอบี รวมถึงแผนการตลาดที่จะเดบิวต์"

"อ๋อ ได้ค่ะ"

ชวนฝันรับคำและเตรียมตัวรอเข้าประชุม ตอนนี้ไม่รู้ว่าราวินกับไอวาหายไปไหนแล้ว ลงเครื่องมาก็ไม่เจอทั้งคู่ เธอกลับจากสนามบินมาที่บริษัทโดยนั่งรถกลับมากับเด็กๆ ไม่เหมือนขาไปที่มีราวินไปด้วย

หลังจากนั้นไม่นานก็ถึงเวลาการเข้าประชุม

ชวนฝันเดินเข้ามานั่ง สักพักธานีและผู้ถือหุ้นหลายๆคนก็เข้ามา รวมทั้งราวินและไอวาด้วย

ตามปกตินักร้องคงไม่มีบทบาทในการเข้าร่วมประชุมแผนการตลาดของศิลปินวงอื่น แต่เพราะไอวาเป็นลูกสาวของผู้ถือหุ้นรายใหญ่เธอจึงมีอภิสิทธิ์พิเศษมากกว่าใครๆ

"สวัสดีครับทุกท่าน อย่างที่รู้กันดีว่าบริษัทของเรากำลังจะมีการเดบิวต์ศิลปินบอยแบนด์วงใหม่ชื่อว่า 'วงไอบี' ล่าสุดเมื่อสองวันที่ผ่านมาเราได้ยกกองไปถ่ายทำเอ็มวีกันที่ทะเลทางภาคใต้มา.."

ธานีเอ่ยเปิดงานและชี้แจงรายละเอียด เขาร่ายยาวไปเรื่อยๆเกี่ยวกับคอนเซปต์วง แนวเพลง รายละเอียดเอ็มวี

"ผมก็เข้าใจนะคุณวินเรื่องที่จะเปิดตัวศิลปิน แต่บริษัทเรายังไม่เคยเดบิวต์วงบอยแบนที่ไม่ใช่ศิลปินเดี่ยวเลย ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นการลงทุนที่เสี่ยงเกินไปรึเปล่า"

ราเมษหนึ่งในผู้ถือหุ้นเอ่ยขึ้น เขาพยายามคัดค้านการเดบิวต์วงบอยแบนนี้มาหลายปีตั้งแต่เริ่มโปรเจกต์ แต่ก็ต้องตีตกไปเพราะเป็นเสียงข้างน้อย

"ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นของคุณราเมษนะครับ แต่ทั้งนั้นทั้งนี้ผมว่าเราหารือกันมาสักพักใหญ่แล้วสำหรับการจะเดบิวต์ศิลปินทั้งสี่คน และตอนนี้แผนการดำเนินงานก็ใกล้จะลุล่วงเต็มที แนวโน้มศิลปิลกลุ่มในไทยตอนนี้ก็เริ่มกลับมาได้รับความนิยมมากขึ้น และแผนการตลาดเราก็เขียนกันมานานแล้ว ผมว่ามันคงจะคุ้มค่าที่เราจะได้ลองนะครับ"

ชวนฝันที่นั่งประชุมอยู่ด้วยอดไม่ได้ที่จะแอบลอบมองหน้าของราวิน เขาดูมุ่งมั่นมากเมื่อพูดถึงศิลปินวงไอบี ก็อย่างว่าาล่ะนะ...ราวินไม่ใช่แค่นักธุรกิจที่เข้ามาจับสิ่งนี้เพราะมันได้เงิน แต่หัวใจของเขามันมีเสียงเพลงอยู่ในนั้นจริงๆ ราวินเป็นศิลปินมาตั้งแต่กำเนิด...มันไม่ใช่เพียงพรสวรรค์ แต่มันคือจิตวิญญาณเลยล่ะ

"ดิฉันว่ามันก็ไม่เสียหายนะคะ อย่างที่เราเห็นกันว่าคุณราวินเองปั้นใครขึ้นมาก็ดังทั้งนั้น อย่างน้อยไอวาลูกสาวดิฉันก็ดังปรอทแตกจนเพลงฮิตไปทั่วบ้านทั่วเมือง แม้ครั้งนี้จะเป็นศิลปินกลุ่ม แต่ดูจากแนวเพลงและความสามารถของเด็กๆวงไอบีแล้ว ดิฉันคิดว่าคงไม่ยากเกินไปที่จะดังได้ค่ะ"

ผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นแม่ของคุณไอวาสินะ ชวนฝันคิดในใจแล้วมองหน้าของเธอคนนั้น แม้จะมีอายุแต่ก็สวยมากเลยล่ะ...

"งั้นคุณ...พนักงานใหม่ ผู้จัดการวงไอบี คุณคิดเห็นอย่างไรกับการที่วงไอบีจะเดบิวต์ จากการที่คลุกคลีกับเด็กๆในระยะเวลาสั้นๆ พวกเขาดูสามัคคีกันมั้ย?"

ผู้ถือหุ้นชายคนนั้นหันมาถามชวนฝันบ้าง เธอถึงกับเหวอไปเลยเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมีบทพูดในการประชุมที่แสนจะเคร่งเครียดนี้ และนี่ก็คือการเข้าห้องประชุมครั้งแรกของเธออีกด้วย

"อะ เอ่อ ถะ ถามดิฉันเหรอคะ ..เอ่อ สำหรับตัวดิฉันเองคิดว่าน้องๆสมาชิกดูรักและสามัคคีกันดีค่ะ ยังไม่เคยเห็นทะเลาะกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ดิฉันคิดว่าน้องๆจะจับมือกันฝ่าฟันอุปสรรคที่จะเจอต่อไปในอนาคตได้อย่างแน่นอนค่ะ ที่สำคัญทุกคนต่างก็มีความสามารถแต่ละด้านที่แตกต่างกันไป หากมารวมกันแล้วเอาจุดเด่นของแต่ละคนประกอบเข้าด้วยกันแล้วก็คงจะเป็นวงไอดอลชายที่เพอร์เฟ็กต์มากๆเลยค่ะ"

ชวนฝันพูดออกไปจากใจจริง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอก็จะขอเป็นกำลังใจให้น้องๆวงไอบีเดบิวต์ผ่านไปได้อย่างราบรื่นไร้ซึ่งอุปสรรค

ขอให้เด่น ขอให้ดัง ขอให้เพลงปังนะน้องชายของพี่ ชวนฝันภาวนาในใจลึกๆ ทุกคนล้วนมีความฝัน ดูจากสภาพการประชุมที่แสนเคร่งเครียดนี้แล้ว การที่วงไอบีจะเทรนด์เป็นเด็กฝึกจนผ่านมาถึงขั้นได้เป็นศิลปินคงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ

หลังจากนั้นภายในห้องประชุมก็พูดกันถึงแผนการตลาดคร่าวๆ การโปรโมต และวางตัวจะพาเด็กๆไปออกรายการเรียลลิตี้ต่างๆเพื่อเพิ่มกระแส ซึ่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ชวนฝันต้องคอยฟังให้ดีแล้วจดเอาไว้

เมื่อประชุมกันเสร็จก็ได้เวลาเลิกงานพอดี ชวนฝันเดินออกมาหน้าบริษัทอย่างห่อเหี่ยว มันเหนื่อยและเพลียอย่างบอกไม่ถูก

เดินทางกลับจากทะเลนั่งเรือ นั่งเครื่องบิน ต่อรถ กลับมาก็ต้องเข้าประชุมอีก เรียกได้ว่าหนักเอาการเลยสำหรับกิจวัตรในวันนี้

รถยุโรปคันหรูจอดลงที่ด้านหน้าของเธอก่อนจะเลื่อนกระจกลง

"คุณไอวา..."

ชวนฝันอุทานออกมาเบาๆเมื่อเห็นว่าคนที่ขับมาจอดคือนักร้องสาวแฟนของประธานบริษัท

"จะไปไหนเหรอ ไปกับฉันสิ เดี๋ยวฉันไปส่ง"

ไอวาเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับยิ้มๆ

"เอ่อ มะ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฝันเดินไปรอรถที่ป้ายรถเมล์หน้าบริษัทนี่เองค่ะ"

ชวนฝันยิ้มเจื่อนๆแล้วปฏิเสธออกมา เธอไม่ค่อยอยากเผชิญหน้ากับไอวามากนัก มันเหมือนมีความรู้สึกผิดอยู่ในใจอย่างบอกไม่ถูก

"ขึ้นมาสิ เดี๋ยวฉันไปส่งเอง"

ไอวายิ้มเย็นๆ น้ำเสียงกึ่งบังคับนั้นทำให้ชวนฝันไม่อาจเลี่ยงได้

"เอ่อ ค่ะ"

เธอยอมขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับเพราะถ้าหากปฏิเสธอีกเป็นครั้งที่สองคงไม่ดีแน่

"บ้านเธออยู่ไหนล่ะ ฉันจะไปส่ง"

ไอวาวนรถออกมาจากบริษัทแล้วมองตรงไปข้างหน้า

"ฝันเช่าหออยู่แถวๆxxค่ะ"

"อืม เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง"

ชวนฝันนั่งเงียบไม่กล้าพูดอะไรออกมา กลัวว่าจะเผลอพูดอะไรแปลกๆออกไป

"ฉันถามจริงนะ เธอเป็นอะไรกับพี่วิน? ผู้หญิงของพี่วินงั้นเหรอ"

จู่ๆไอวาก็พูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ทำเอาชวนฝันถึงกับไปไม่เป็น

"เอ่อ คุณวินก็เป็นเจ้านายของฝันไงคะ"

"อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะชวนฝัน! ขอเตือนเธอเอาไว้ว่าอย่ามายุ่งกับพี่วินของฉันอีก ถ้ายังไม่เลิกยุ่งเธอเจอดีแน่!"

"..."

ชวนฝันพูดไม่ออก เธอนึกถึงคำที่ธานีเคยบอกว่าอย่าให้ไอวารู้เรื่องของเธอและราวิน แต่ตอนนี้ไอวารู้แล้ว..

"ฉันจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็น ถ้าภายในสามวันเธอไม่เก็บของออกจากบริษัทนี้ เราคงได้รู้กัน เตรียมใจไว้ให้ดีๆล่ะชวนฝัน"

ปึ้กก!

เสียงรถเบรกกะทันหันจนหัวของชวนฝันกระแทกกับคอนโซลรถ

"โอ๊ย!"

เธอร้องออกมาอย่างเจ็บปวดแล้วแตะที่หัวก็มีเลือดไหลซึมออกมา คงเพราะเบรกแรงและกะทันหัน บวกกับเธอไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย

"ลงไปจากรถฉันได้แล้ว นี่แค่เตือนเบาๆนะ อย่าให้ฉันต้องทำมากไปกว่านี้เลย"

ไอวาไล่เธอลง ชวนฝันรีบเปิดประตูลงจากรถ

เมื่อเธอลงมาไอวาก็ขับรถออกไปด้วยความรวดเร็ว ชวนฝันได้แต่มองตามรถคันนั้นไปด้วยความรู้สึกเสียใจ

เธอเสียใจที่ทำเรื่องผิดศีลธรรม สงสารและเห็นใจไอวา แต่ตัวเธอนั้นก็มีความจำเป็น

ร่างกายของชวนฝันในตอนนี้บอบช้ำไปหมด เธอคงจะต้องหาโรงพยาบาลใกล้ๆเพื่อทำแผลที่หัวก่อนตอนนี้

ฉันคงออกไม่ได้หรอกค่ะ ออกแล้วฉันจะเอาอะไรกิน งานสมัยนี้ใช่จะหาได้ง่ายๆ ชวนฝันคิดในใจ แม้จะต้องเจออะไรต่อจากนี้เธอก็ต้องยอม ไหนจะต้องหาเงินใช้หนี้อคิณอีก...