Chapter 20 เปิดตัววงไอบี!

Chapter 20

เปิดตัววงไอบี!

สามวันผ่านไป

วันนี้เป็นวันที่สามตามคำที่ไอวาขู่เธอแล้วสินะ หากพ้นสามวันนี้ไปไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ชวนฝันส่องกระจกอยู่ภายในห้องตัวเอง เธอตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ

"ไม่เอาน่าฝัน อย่าใจฝ่อสิ แกต้องสู้นะ!"

เธอยิ้มให้กำลังใจตัวเองในกระจกก่อนจะหิ้วกระเป๋าผ้าเดินทางโหนรถเมล์มาทำงานที่บริษัทตามปกติ

วันนี้เป็นวันสำคัญ มันคือวันปล่อยเอ็มวีเพลงเดบิวต์ของวงไอบี

"พี่ฝันน ตื่นเต้นจังเลย วันนี้แล้วที่เอ็มวีจะปล่อยออกไป"

มินโฮรีบชวนเธอคุยเป็นคนแรก ชวนฝันยิ้มเอ็นดูเมื่อเห็นแบบนั้น

"ต้องปังอยู่แล้ว ทุกคนเก่งกันมากเลยนะที่สู้กันมาขนาดนี้ได้ พี่ดีใจจริงๆ"

"ใจเต้นตึกตักเลยอะพี่ ไม่รู้ว่ากระแสจะเป็นยังไง"

โจเซฟยิ้มร่าแล้วจับหัวใจตัวเองเบาๆ มันเต้นตึกตักจนจะโผล่ออกมากระโดดดึ๋งๆอยู่แล้ว

"นั่นสิ ผมเองก็อยากรู้ว่ากระแสจะเป็นยังไง"

อรัณยิ้มแต่หน้าดูมีความกังวล ส่วนคีตานั่งนิ่งเงียบเหมือนเข้าชานสมาธิอยู่อย่างไรอย่างนั้น อาจเป็นเพราะเครียดและกดดันมาก

"ต้องดีอยู่แล้วล่ะ น้องๆเก่งกันขนาดนี้"

ชวนฝันให้กำลังใจ อีกเพียงไม่นานก็จะต้องปล่อยตัวเอ็มวีแล้ว

เวลา 12.00 นาฬิกา

IB - Hard Love รักหนักใจ Official MV

ภาพแรกที่ถูกฉายขึ้นมาคือทั้งสี่หนุ่มเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเข้าหากล้องและมีวิวด้านหลังเป็นทะเลสวยๆที่เกาะเขตตะวัน โจเซฟเดินเข้ามาหน้ากล้องแล้วเล่นกับกล้องพร้อมกับโชว์รอยยิ้มร้ายของหนุ่มลูกครึ่ง เขาอยู่ในชุดเสื้อฮาวายสีขาวและกางเกงขาสั้นสีดำ

“ไอ แอม อะ แบด บอย! (โจเซฟ)”

กล้องตัดไปที่คีตายิ้มเท่ๆแล้วโชว์พลังเสียงของสายโวคอลโดยเขาสวมเสื้อฮาวายสีเขียวเข้มกางเกงขาสั้นสีครีม พื้นฉากหลังยังคงเป็นวิวทะเลสวยๆของเกาะเขตตะวัน

“ไม่รู้ว่าเธอจะมองฉันมั้ย มองให้รู้ว่าใจของฉัน

มันมีแต่เธอทั้งนั้น (คีตา)"

จากนั้นกล้องแพลนไปที่มินโฮกำลังแดนซ์เท้าไฟซึ่งใส่เสื้อฮาวายสีส้มและกางเกงสีเหลืองพาสเทล เท้าขาวๆของหนุ่มลูกครึ่งเกาหลีเตะคลื่นทะเลจนสาดกระเซ็น

"แล้วหากว่าเป็นเช่นนั้น เธอจะทำยังไงกับฉัน! ไอ เซ ไอเลิฟยู! (มินโฮ)"

ต่อมากล้องแพลนมาจับหน้าอรัณที่อยู่ในชุดเสื้อฮาวายสีน้ำเงินกางเกงสีขาว วิชชวลหรือหน้าตาของวง ความหล่อเหลาของอรัณคงจะตกสาวๆวัยรุ่นได้ไม่ยาก รอยยิ้มบริสุทธิ์กับเสียงใสๆ

"เธอชอบทำตัวเป็นแบดเกิร์ล ทำซะฉันนั้นกลายเป็นแซดบอย และก็ยังจะแซดบ่อยๆ(อรัณ)”

กล้องแพลนไปที่ชวนฝันซึ่งกำลังหยอกล้อเล่นกับคลื่นทะเล เธอนั่งยองๆลงแล้วใช้นิ้วเรียวเล่นกับเกลียวคลื่น ก่อนจะหันมายิ้มจิกร้ายๆให้กล้อง แม้ว่าการแต่งตัวและเมคอัพจะออกมาสไตล์ใสๆ แต่คาแรคเตอร์ที่ได้รับคือร้ายลึก หน้านิ่ง ยิ้มอ่อยหนุ่มๆ

กล้องตัดกลับมาที่โจเซฟทำท่าจะเดินตามชวนฝันลงทะเล

ร่างของชวนฝันในชุดนักเรียนคอนแวนต์แขนยาวเท้าเปล่าเปลือยค่อยๆวิ่งเหยาะๆลงทะเลแล้วสาดน้ำใส่มาทางกล้องจนเกิดเม็ดหยดน้ำ โจเซฟหนุ่มหล่อหน้าลูกครึ่งวิ่งเข้ามา เขาอยู่ในชุดนักเรียนกางเกงสีน้ำเงิน กล้องตัดไปมาซูมเข้าซูมออกพร้อมกับจังหวะดนตรีมันส์ๆ

ในที่สุดโจเซฟก็จับแขนเรียวเล็กของชวนฝันเอาไว้ได้ทัน หน้าของแบดเกิร์ลยิ้มร้ายจิกให้กับหนุ่มลูกครึ่งที่วิ่งตามมา

ริมฝีปากร้อนของฝ่ายชายประกบเข้าหาริมฝีปากอวบอิ่มของชวนฝันซึ่งเป็นนางเอกเอ็มวี

กล้องตัดมาที่โจเซฟใส่ชุดนักเรียนและเต้นอยู่ที่สตูดิโอซึ่งฉากหลังที่เซ็ตไว้คือโรงเรียนแห่งหนึ่งในโทนที่ดูมืดมน

“มันไม่! เหมือน! เดิมม อีกต่อไป!! (โจเซฟ)"

กล้องจับท่าเต้นที่แสนจะเมาส์มันเร้าใจของหนุ่มๆ พวกเขาทั้งสี่คนเต้นเป็นจังหวะเดียวกันโดยมีฉากหลังคือห้องเรียนเก่าๆ มืดครึ้ม

กล้องตัดจบมาที่โจเซฟพูดใส่กล้อง

"ยัว อาร์ มาย เกิร์ลเฟรนด์? ! (โจเซฟ)"

เสียงดนตรี ตืด ดือ ดื๊ด

หลังจากเอ็มวีถูกปล่อยออกไปยอดวิวก็ขึ้นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้วงไอบีและชวนฝันถูกเรียกเข้ามารวมกันที่ห้องประชุม ภายในห้องมีทั้งผู้กำกับ ประธานบริษัทอย่างราวินที่เป็นคนคุมโปรเจกต์ ธานีซึ่งเป็นผู้ช่วย และผู้ถือหุ้นบางคนที่สะดวกมาในวันนี้

"ผลตอบรับดีกว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลยนะ แบบนี้คุณราเมษคงไม่มีปัญหาอะไรแล้วใช่มั้ยคะ?"

ผู้ถือหุ้นหญิงคนหนึ่งเอ่ยถามไปทางผู้ถือหุ้นชายที่ในตอนแรกพยายามขัดขวางการเดบิวต์วงบอยแบน

"ผมค่อนข้างพอใจกับผลตอบรับเรื่องยอดวิวนะ แต่เรื่องอื่นๆเราก็ต้องดูกันไปก่อน มันยังเร็วเกินไปที่จะสรุป"

เขาตอบออกมา สมาชิกวงไอบีอย่างน้อยตอนนี้ก็ใจชื้นขึ้นเยอะที่การลงแรงของพวกเขาไม่ทำให้คนคุมโปรเจกต์มานานอย่างราวินผิดหวัง

"เอาล่ะ ถือว่าวันแรกผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากนี้เราจะต้องส่งสมาชิกในวงไปออกรายการเรียลลิตี้ต่างๆ จัดการเรื่องนี้ด้วยนะชวนฝัน"

ราวินหันมาสั่งเธอ ผู้จัดการวงจะต้องเป็นคนจัดการในเรื่องนี้

"เอ่อ ค่ะ ได้ค่ะ"

ชวนฝันเกร็งๆนิดนึงเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ในตอนนี้สมองของเธอพยายามโฟกัสกับงานของตัวเอง ดูเหมือนว่ามันจะท้าทายขึ้นในทุกๆวัน ยิ่งวงไอบีดังขึ้นมากเท่าไร งานและความยากก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่จะต้องเรียนรู้กันไป

เมื่อทำงานจบเสร็จสิ้นวันนี้ชวนฝันก็เดินมารอรถเมล์แล้วโหนรถเมล์กลับมาที่หอดังเดิม

ระหว่างทางกลับหอเธอก็แวะตลาดใกล้ๆสักหน่อยเพื่อจะซื้อวัตถุดิบเอาไว้ทำอาหารและห่อไปกินที่ทำงานบ้างในบางโอกาส เธอจำเป็นต้องประหยัดทุกส่วนเพื่อนำเงินไปใช้หนี้อคิณ

ชวนฝันถือของกลับมาเต็มไม้เต็มมือ ทั้งส้มและกล้วยเอาไว้เป็นผลไม้หลังมื้ออาหาร เนื้อไก่และหมูรวมถึงผักต่างๆและไข่อีกสามสิบฟองอยู่ในถุงซึ่งมีกระดาษหนังสือพิมพ์รองเอาไว้

เอี๊ยดดด!

"กรี๊ดดด!"

รถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งมาจอดตัดหน้าเธอ เป็นผู้ชายสวมหมวกกันน็อคสองคน มันลงมาหาชวนฝันแล้วกระชากถุงทั้งหมดที่ซื้อมาจากตลาด

"กรี๊ด อย่านะ! อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ!"

พวกมันกระชากถุงอาหารและปาไข่ใส่ชวนฝัน กล้วยและส้มถูกเททิ้งแล้วบดขยี้ด้วยเท้าของพวกมันจนเละ

เนื้อหมูและไก่เทหล่นกระจัดกระจาย ตรงนี้ไม่ค่อยมีใครผ่านมาเพราะเป็นซอยเล็กๆซึ่งเป็นทางลัดที่จะเดินถึงหอ

"พวกกูไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอกนะ มึงต้องออกจากบริษัทแล้วไปหางานอื่นทำซะถ้าไม่อยากเจ็บตัว! นี่คือการเตือน!"

เมื่อพูดจบพวกมันก็กระโดดขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ซ้อนกันไปสองคนแล้วรีบขี่ออกไปไกล เหลือเพียงชวนฝันที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นจากแรงเหวี่ยงกระชากเมื่อครู่

แม้พวกมันจะไม่ได้ทำร้ายร่างกาย แต่แรงเหวี่ยงที่แย่งของกันไปมาก็ทำให้เธอเซล้มจนเจ็บเนื้อตัว

แววตาเศร้าๆจ้องมองอาหารบนพื้นที่หล่นกระจัดกระจาย เงินทั้งนั้นที่เธอใช้ซื้อมา ของพวกนี้มีค่ามากนัก สามารถต่อชีวิตได้อีกเป็นเดือนๆ

"ฮึกๆ ฮืออ"

เธอพยายามเก็บขึ้นมาแต่มันก็สกปรกจนไม่อาจเก็บต่อไป

ชวนฝันทำได้เพียงทำใจและจะต้องซื้อใหม่ทั้งหมด ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้จริงๆ

"ทำไมคุณไอวาต้องทำขนาดนี้ด้วย ฮึกๆ"

ชวนฝันเศร้าใจ

ติ๊งง!

เสียงข้อความจากโทรศัพท์ดังขึ้น

Akin : ชวนฝัน ฉันเห็นเธอไปเป็นนางเอกเอ็มวี นี่อายุขนาดนี้แล้วคิดอยากจะเป็นดารารึไง ไม่เริ่มช้าไปหน่อยเหรอ?

คนที่ส่งข้อความมาคืออคิณ ชวนฝันเห็นแบบนั้นก็ใจสั่น ไม่รู้ว่าเขาจะคิดอยากเอาเธอไปทำเมียอีกรึเปล่า หนีมาไกลขนาดนี้แล้ว

Chuanphan : เปล่าหรอก เราแค่โดนทาบทามน่ะ เรื่องเงินเราก็พึ่งโอนไปให้คิณเองนะ มีอะไรรึเปล่า?

เธอทำใจดีสู้เสือแล้วพิมพ์ตอบออกไปแบบนั้น

Akin : มีสิ เราจำเป็นต้องใช้เงินด่วนประมาณสองหมื่น เธอช่วยโอนมาให้หน่อยสิ

ชวนฝันเมื่อได้อ่านข้อความก็นิ่งงันไปชั่วขณะ อยากจะบ้าตายรายวัน ไอวาก็บีบคั้นจะให้ออกจากงาน ส่วนอคิณเจ้าหนี้ก็ตามทวงรายวัน เธอจะทำยังไงดี?

ในอีกด้าน

ณ ห้องนอนในบ้านหลังใหญ่ของอคิณ

ร่างแกร่งนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวนุ่ม เขาทำสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเปิดเจอเอ็มวีเพลงชื่อดัง

มือหนากดปิดเอ็มวีนั้นแล้วพับหน้าจอแม็คบุ๊คเครื่องหรูให้ปิดลง

"นี่อยากหนีฉันไปถึงขนาดนี้เลยงั้นเหรอฝัน"

อคิณบีบมือแน่นแล้วทุบโต๊ะเบาๆ

เมื่อไม่นานนี้เธอพึ่งโอนเงินมาให้ถึงสองหมื่นบาท ไม่รู้ว่าไปทำงานที่ไหนบริษัทอะไรเงินถึงได้ดีขนาดนั้น

เห็นทีคงต้องกดดันเธอมากกว่านี้แล้วสินะชวนฝัน เธอหนีฉันไปไหนไม่ได้หรอก! อคิณคิดในใจ