Chapter 18 สาบานรักริมทะเล...ที่ตรงนี้เราเคยรักกัน

Chapter 18

สาบานรักริมทะเล...ที่ตรงนี้เราเคยรักกัน

“ฉันจะเอากับเธอ ที่นี่ ตรงนี้!”

สิ้นเสียงทุ้มนั้นชวนฝันก็ถึงกับหน้าซีด ริมทะเลตรงนี้เนี่ยนะ หากใครผ่านมาเห็นเข้าเธอจะทำยังไง

“ไม่ได้นะคะคุณราวิน หากมีใครมาเจอเราสองคนจะทำยังไง”

เธอพยายามดันแผงอกของเขาให้ลุกขึ้น แต่แรงของคนตัวเล็กอย่างเธอไม่อาจฝืนทนดันร่างใหญ่ของหนุ่มลูกเสี้ยวตรงหน้าได้ แรงเขามันมากเกินไปที่จะต้านทานไหว

“ทำไมฉันต้องฟังเธอ ไม่ใช่เมียนี่ สำหรับฉันเธอก็เป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง ถ้าฉันเบื่อก็สามารถเขี่ยทิ้งได้เลยอย่างไม่ต้องคิดมาก”

คำพูดร้ายๆยังคงออกมาจากปากของราวิน ใจเขาไม่ได้คิดดูถูกเหยียดหยามชวนฝันขนาดนั้น แต่ไม่รู้ทำไม ตัวเขาเองไม่สามารถหยุดคำพูดร้ายๆนั้นได้เลย

“ฮึก สำหรับคุณ ฝันคงมีค่าแค่เท่านั้นสินะคะ ฮึกๆ”

เมื่อได้ยินประโยคแบบนั้นออกมาจากปากของอดีตแฟนหนุ่ม ชวนฝันก็ถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว เขาเกลียดเธอถึงขนาดนั้นเชียวหรือ

“อย่าบีบน้ำตาไปหน่อยเลยชวนฝัน สิ่งที่ฉันทำมันเทียบไม่ได้สักนิดกับสิ่งที่เธอเคยทำกับฉัน”

เขาจะไม่แพ้น้ำตาของผู้หญิง ราวินคิดในใจ

ชวนฝันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเชื่อถือได้ เคยโดนหลอกมาครั้งนึงแล้ว อย่าโง่สิวะไอ้วิน ราวินคิดในใจ

“คุณใจร้ายกับฝันเกินไปแล้ว ฮึกๆ ทำไมไม่นึกถึงวันในอดีตที่เราเคยรักกันบ้าง ฮึกๆ จำตอนที่เราไปทะเลด้วยกันได้มั้ย เราลำบากมาด้วยกันตั้งมาก อย่างน้อยตอนนี้วินก็ไม่น่าใจร้ายกับฝันขนาดนี้ ฮึก ฮืออ”

ชวนฝันร้องไห้แล้วพร่ำพูดออกมาแบบนั้น ทำเอาราวินถึงกับชะงัก เขานึกไปถึงเหตุการณ์ในอดีตสมัยที่คบกับชวนฝันตอนเรียนมหาวิทยาลัย

7 ปีก่อนหน้านั้น

ทั้งคู่เรียนอยู่ปีสอง ราวินเองก็ไม่ได้มีเงินมากนักเพราะออกมาเรียนเองดูแลค่าใช้จ่ายเอง มีเพียงกีต้าร์คู่ใจสีดำที่จะช่วยให้เขาทำมาหาเลี้ยงชีพตัวเองได้

“ทะเลสวยจังเลยวิน”

ชวนฝันนั่งกอดเข่าบนพื้นทรายอย่างไม่นึกกลัวเปื้อน เธอสวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ขาสั้นและรองเท้าแตะหนีบ

ราวินเองก็ถือกระป๋องน้ำอัดลมมาแล้วส่งให้เธอ เขาสวมเสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนส์ขายาวเก่าๆและรองเท้าแตะหนีบช้างดาวขาดๆ

“สวยใช่มั้ยล่ะ ไว้วินทำงานแล้วมีเงินจะพาฝันมาบ่อยๆนะ”

ราวินนั่งลงข้างเธอแล้วยื่นขาแผ่ออกไปข้างนอกเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อหลังจากขี่มอเตอร์ไซค์เศษเล็กมานานหลายชั่วโมง

ใช่แล้ว! เขาพาชวนฝันมาเที่ยวทะเลโดยการขี่รถมอเตอร์ไซค์มา แถมยังเป็นรถมอเตอร์ไซค์เก่าๆอีกด้วย

ราวินรู้สึกภูมิใจที่เขาได้รักผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่ไม่ได้มองที่เงินทองหรือสมบัติที่เขามี เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นถึงทายาทตระกูลนฤภูวนิล

“อื้ม ฝันจะรอวินนะ รอวันที่เรามีเงินสร้างอนาคตด้วยกัน ถึงตอนนั้นเราคงได้ไปไหนด้วยกันเยอะเลยล่ะ”

“วินรักฝันนะ รักคนเดียว รักตลอดไปด้วย”

ราวินหันไปมองหน้าชวนฝันแล้วเอ่ยคำหวานออกมาอย่างลึกซึ้ง ก้นบึ้งหัวใจมันบอกมาแบบนั้นจริงๆ

ชวนฝันยิ้มเอียงอาย แม้จะคบกันมาสักพักแล้วแต่ก็ไม่อาจหยุดเขินสายตาของแฟนหนุ่มที่มองมาแบบนั้นได้เลยสักนิด

“ฝันก็รักวินจ้ะ ไว้เรามาที่นี่ด้วยกันอีกนะ”

รอยยิ้มของชวนฝันในวันนั้นมันตราตรึงอยู่ในใจของราวินเสมอมา....

กลับมาปัจจุบัน

ราวินสะบัดหน้าเบาๆเพื่อออกจากห้วงภวังค์ที่นึกถึง

“เรื่องนั้น...มันเป็นอดีตไปแล้วชวนฝัน”

ได้ยินแบบนั้นร่างเล็กที่สะอึกสะอื้นอยู่ใต้พันธนาการของเขาก็ยิ่งร้องออกมาหนักกว่าเดิม เขาลืมไปหมดแล้วสินะว่าเราสองคนเคยรักกันมากแค่ไหน

สิ่งที่เหลือในตอนนี้คงจะเป็นความแค้นและความเกลียดชัง

“ฮึก ฝันต้องทำยังไงวินถึงจะหายโกรธ ฮึกๆ อย่างน้อยฝันก็อยากให้เราเป็นเพื่อนร่วมโลกที่ดีต่อกัน ฮือ”

ชวนฝันรู้ดีว่าไม่อาจกลับไปอยู่ในสถานะเดิมได้ ราวินในตอนนี้ร่ำรวยเป็นถึงมหาเศรษฐี แถมยังมีแฟนสาวเป็นนักร้องหญิงชื่อดังอีก ไม่มีอะไรที่เธอเทียบเคียงได้สักนิด

“มันไม่มีทางกลับมาเป็นแบบนั้นได้หรอกชวนฝัน หน้าที่ของเธอตอนนี้คือนอนนิ่งๆ อย่าพูดอะไรไปมากกว่านี้เลย”

พูดจบราวินก็โน้มตัวลงมาแล้วประกบปากจูบเข้าที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อ

ชวนฝันหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลรินลงมาช้าๆ เธอไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกได้เลย

ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปกี่ปีเธอยังคงรักราวิน...

เธอเต็มใจที่จะเป็นของเขา แต่มันคงดีกว่านี้ถ้าอยู่ในสถานะแฟนเหมือนเมื่อก่อน เธอไม่ได้อยากเจอราวินในตอนที่เขารวยหรือเป็นประธานบริษัท ชวนฝันอยากให้เขาเป็นคนเดิม เป็นคนที่รักเธอและอยู่ด้วยกันได้

ลิ้นร้อนแทรกสอดเข้าไปตักตวงความหวานจากริมฝีปากอวบอิ่มของคนตัวเล็กภายใต้ร่าง

ชวนฝันปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาได้ทำตามความพึงพอใจ จะไปขัดอะไรได้ล่ะ...ในเมื่อเธอเองก็รักมาก

"อื้ม"

ปากข้างบนยังจูบอยู่อย่างดุเดือดแต่มือหนาก็เลื่อนลงมาแล้วถลกเสื้อยืดสีชมพูขึ้นก่อนจะถอดมันโยนออกไปไป

ใบหน้าหล่อเลื่อนลงมาแล้วดันบราเซียสีชมพูหวานขึ้นไปอยู่บนเนินอกแทน

อุ้งปากร้อนงับเข้าที่ยอดปทุมถันสีหวานระเรื่อ ชวนฝันแดดิ้นเล็กน้อยเมื่อได้รับสัมผัสอันแสนวาบหวาม

"อื้อ คุณวิน.."

เสียงหวานครางกระเส่า ราวินเห็นแบบนั้นก็รุกล้ำหนักมากกว่าเดิม อุ้งปากอุ่นงับจนนวลเนื้อนมเปล่งแดง

"อื้ม อยากให้ทำมากกว่านี้รึเปล่า?"

เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามออกมา เขาเองก็อยากจะทำให้มันมากกว่านี้

"อื้อ ฝันอยากเป็นของวินค่ะ"

แม้ว่าจะเศร้าเสียใจในตอนแรกที่เขาไม่เห็นค่า แต่จะทำยังไงได้ล่ะ...ในเมื่อเธอมอบหัวใจดวงน้อยดวงนี้ให้เขาไปจนหมดแล้ว

ราวินยิ้มพอใจ เขาที่นอนคร่อมตัวเธออยู่ยันแขนลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อยืดสีดำกับกางเกงขาสั้นสีดำของตัวเองออก เมื่อเสร็จสิ้นก็คุกเข่าลงแล้วถอดกางเกงยีนส์สีขาวของชวนฝันออกมารวมถึงแพนตี้ตัวน้อยสีชมพู

"ขนาดอยู่ใต้แสงจันทร์มืดๆแบบนี้เธอยังดูสวยอยู่เลยนะ"

ราวินไล่สายตามองเรือนร่างของเธอ แสงจันทร์กระทบกับคลื่นทะเล เสียงคลื่นทะเลสาดกระเซ็นกระทบชายฝั่งอยู่ไม่หยุด

นี่เป็นการมีอะไรนอกสถานที่ครั้งแรกของเขาเลยก็ว่าได้ ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ทำมันกับชวนฝัน

"คุณวินก็...ดูดีอยู่เลยนะคะ"

ชวนฝันเอียงอายเอ่ยตอบออกไปเสียงเบา

เมื่อได้ยินแบบนั้นคนตัวใหญ่ก็ไม่รอช้า เขายืนขึ้นเต็มความสูงแล้วจับตัวเธอให้นั่งคุกเข่า

มือหนาจับแท่งลำร้อนยัดเข้าสู่อุ้งปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่ออ

ชวนฝันตกใจจนตาโตเพราะไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง

"อึ้ก"

"แบบนั้นแหละชวนฝัน อ่า อมมันเข้าไปลึกๆ"

มือของราวินกดเข้าที่หัวของเธอให้มันแนบแน่นมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

"อึ้ก อื้ม"

ชวนฝันอมแท่งลำร้อนใหญ่นั้นเข้าไปอย่างไม่นึกรังเกียจ เธอพยายามทำให้ลึกอย่างที่เขาต้องการ แต่มันก็ยากลำบากเหลือเกินเพราะเอ็นร้อนนี้มันใหญ่ยาวเกินมาตรฐานไปมาก

"อ่า แบบนั้น ซี้ด ทำดีมากฝันจ๋า"

ราวินเคลิบเคลิ้มไปกับการเล้าโลมของเธอ ไม่คิดเลยว่าชวนฝันจะทำให้เขาหลงได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่เขาเองตั้งแต่เลิกกันไปก็ผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย

"อื้ม ฝะ ฝันจะไม่ไหวอยู่แล้วค่ะ"

เธอถอดถอนริมฝีปากอวบอิ่มออกจากลำเอ็นร้อน ราวินถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นซู้ดปากด้วยความเสียว

"ฉันก็จะไม่ไหวแล้วชวนฝันอ่า ขอใส่เข้าไปเลยนะ"

เขาผลักเธอให้ล้มคลุกลงไปนอนกับพื้นทราย ร่างใหญ่คร่อมตัวของเธอเอาไว้ แท่งเอ็นร้อนๆสอดแทรกเข้าไปภายในร่องกลีบกุหลาบสีแดงแจ๋

"อ๊าา"

เสียงหวานครางระงมเมื่อได้รับความใหญ่โตจากแท่งร้อน

"อ่า แน่นเหมือนเดิมเลยนะชวนฝัน"

ราวินเอาแขนยันพื้นทรายไว้ ส่วนลำเอ็นด้านล่างก็เริ่มขยับตามจังหวะเข้าออกช้าๆ ชวนฝันอ้าขาออกกว้างเพื่อให้เขาได้สอดแทรกเข้ามาอย่างคล่องตัว

"อ๊า มะ มันเสียวค่ะ"

ลำเอ็นร้อนใหญ่ครูดเข้าออกกลีบดอกไม้งามนั้นจนบอบช้ำ น้ำสีใสไหลเยิ้มออกมาจนเลอะพื้นทรายเป็นดวงๆ

"ชอบมั้ยฝัน อ่า ชอบให้วินทำมั้ย"

ราวินเอ่ยถามแล้วกระแทกกระทั้นจุดนั้นให้เข้าใกล้ชิดมากกว่าเดิม ลำร้อนแทงลึกเข้าไปจนชวนฝันถึงกับต้องถอยออกเพราะมันจุกเสียดไปหมด

"อูย เสียวค่ะ ทั้งเสียวทั้งจุก"

เธอหลับตาหยี ลืมตาไม่ขึ้นเพราะความจุกจากท่อนลำรอนนั้น

ได้ยินแบบนั้นราวินก็กระแทกจุดสงวนของชวนฝันจนกลีบกุหลายสีแดงแจ๋ลู่เข้าออกไปตามแรงเสียดทานของลำร้อน

เสียงของทั้งคู่ครางระงมออกมาจนลั่นหาด โชคดีที่ไม่มีใครอยู่แถวนี้ หากไม่เช่นนั้นคงได้มีข่าวลือเสียหายในบริษัท

แต่ก็ดูเหมือนโชคจะไม่ได้เข้าข้างทั้งคู่ขนาดนั้น...

"นั่นมันนังผู้จัดการคนใหม่กับพี่วิน.."

การกระทำของทั้งคู่ไม่อาจรอดพ้นสายตาของไอวาไปได้ เธอเดินมาตามหาราวินที่ออกจากโต๊ะมานาน ไม่รู้ว่าหายไปไหน เธอเดินลัดเลาะชายหาดมาเรื่อยๆก็พบทั้งคู่อยู่ตรงนั้น...นอนด้วยกันอยู่บนพื้นทราย และกำลังทำกิจกรรมอย่างว่ากันอยู่

น้ำตาสีใสไหลรินออกมาจากดวงตากลมคู่สวยของไอว่ แล้วสรุปที่ผ่านมาเรื่องของเธอกับราวินคืออะไร?

เราเป็นอะไรกันกันแน่คะพี่วิน เราไม่ใช่แฟนกันเหรอ? ไอวามองภาพนั้นด้วยความเจ็บปวด เธอได้แต่หวังว่าการกระทำของราวินในครั้งนี้จะทำไปเพียงเพราะความใคร่หาใช่ความรักไม่

"ฉันคงต้องจัดการเธอแล้วล่ะ ชวนฝัน..."

เสียงเล็กพึมพำออกมาจากปากนักร้องสาวก่อนจะเดินจากออกมาจากตรงนั้น