บทที่ 3 ขโมยได้ที่อยู่ของแด๊ดดี้มา

หรือมู่หรงถิงสืบมาว่าฉานอีกลับประเทศวันนี้ เลยตั้งใจมารอตนที่นี่?

แทบจะโดยไม่รู้ตัว ข่งหว่านเกอลากกระเป๋าเดินทางมาไว้ข้างกาย บังลูกชายข่งฉือไว้ด้านหลังอย่างไร้ที่ติ

ข่งหรันที่อยู่ข้างๆ เห็นหน้าตามู่หรงถิงชัดแล้วก็ชะงัก

เห็นได้ว่าเขาดุหม่ามี้ เธอข่มความสงสัยในใจเอาไว้ แล้วขมวดคิ้วพูดว่า “คุณอาอย่าใช้ความหล่อมาดุสิคะ หม่ามี้หนูไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย เสื้อผ้าคุณราคาเท่าไร? เราจะชดใช้ให้คุณ”

“ไม่ต้องหรอก” มู่หรงถิงมีธุระ ไม่อยากเสียเวลาเยอะ

กวาดตามองข่งหว่านเกอที่ปกปิดหนาแน่น สีหน้าเขาเจือความสะอิดสะเอียนเล็กน้อย “นี่ป้า ละครน้ำเน่ามันเชยแล้วนะ”

หึ ทำเสื้อผ้าเขาสกปรก แสร้งทำเป็นชดใช้ จากนั้นก็ขอเบอร์โทรศัพท์

เขาจำไม่ค่อยได้แล้วว่ามีหญิงสาวกี่คนใช้วิธีงี่เง่าแบบนี้มาตีสนิทเขา

แต่คราวนี้เปิดโลกทัศน์เสียจริง มีลูกแล้ว ก็ยังกล้ามายุ่งกับเขา!

จากนั้น เขาก็หันหลังเดินไปที่ห้องน้ำอย่างไร้เยื่อใย

เขาไปอย่างรีบร้อน ไม่สังเกตเห็นว่าด้านหลังหญิงสาวกับกระเป๋าเดินทางบังเด็กคนหนึ่งไว้

เขาเดินพลางพูดกับโทรศัพท์ว่า “ฉานอีนั่งเที่ยวบินระหว่างประเทศ ให้คนของเราเฝ้าสองทางออกระหว่างประเทศ A กับ B ไว้ ถ้าพบเห็นคนที่คล้ายว่าจะเป็นฉานอีแล้วให้รายงานฉันทันที!”

ข่งหว่านเกอเห็นเขาไปแล้ว ก็แอบโล่งอก ยังดีที่เขาไม่สังเกตเห็นลูกฉือ

แต่วินาทีถัดมาเธอก็ขบฟันด้วยความชิงชัง

เรียกเธอว่าป้า? มีรสนิยมเรื่องความงามหรือเปล่า นี่เธอแต่งกายสไตล์วินเทจต่างหากล่ะ!

หลังจากมองตามร่างชายหนุ่มหายไปบริเวณหัวโค้งห้องน้ำ เธอตัดสินใจนำลูกทั้งสองเปลี่ยนเส้นทาง เดินไปที่ทางออก C สำหรับผู้โดยสารขาเข้าภายในประเทศ

ในบรรดาสามคน ข่งหรันเดินท้ายสุด เธอเดินพลางหันไปจ้องทิศทางที่มู่หรงถิงหายไปอยู่บ่อยๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดปกติ

คุณอานั่นหน้าตาคล้ายน้องชายมากไปหรือเปล่า

มีเรื่องบังเอิญแบบนี้บนโลก? เว้นเสียแต่ว่าเขาคือแด๊ดดี้!

ผ่านไปตั้งหลายปี สำหรับคำพูดที่หม่ามี้บอกว่าแด๊ดดี้ตายไปแล้ว เธอเชื่อแบบผิวเผิน ความจริงแล้วภายในใจก็เหมือนกับน้องชาย คือมีความแคลงใจเช่นกัน

เธอแอบมองข่งฉือ แต่พบว่าน้องชายแน่นิ่ง ไม่เกิดปฏิกิริยาแม้แต่น้อย

เฮ้อ ดูท่าเรื่องนี้ต้องให้เธอออกโรงเองซะแล้ว เธอต้องตามไปถามให้รู้เรื่อง!

ต่อให้ไม่ใช่แด๊ดดี้ หน้าตาหล่อซะขนาดนั้น ต้องขอช่องทางติดต่อไว้ แนะนำให้เป็นแฟนหม่ามี้ก็ไม่เลวนะ

เธอเกิดประกายความคิด เกิดแผนการในใจทันที เข้าไปดึงเสื้อข่งหว่านเกอ แล้วเอ่ยเสียงเบา “หม่ามี้ หนูปวดท้อง อยากเข้าห้องน้ำ”

“ลูกรัก หนูทนหน่อยได้ไหม เราเปลี่ยนห้องน้ำกันนะ?” ข่งหว่านเกอชำเลืองมองไปทางห้องน้ำเมื่อสักครู่แวบหนึ่ง แล้วเอ่ยอย่างไม่วางใจ

“ไม่ได้ หนูกลั้นไม่อยู่แล้ว” ข่งหรันรีบปฏิเสธ ไม่สนคำห้ามปรามของเธอ วิ่งแจ้นไปแล้ว

ที่อ่างล้างมือสาธารณะในห้องน้ำ

มู่หรงถิงกำลังชะล้างคราบสกปรกบนตัว

ทันใดนั้นมีเสียงเหนียมอายเสียงหนึ่งดังขึ้น “คุณอา บนหน้าคุณมีอะไรติดด้วยแหละ~”

มู่หรงถิงก้มหน้า ก็เห็นเด็กหญิงน่ารักคนหนึ่ง——

เป็นลูกของผู้หญิงคนนั้น

ถึงแม้จะสวมหน้ากากอนามัย แต่ยังเห็นดวงตาปราดเปรียวของเธอ ขนตาเส้นยาว อ่อนนุ่มจนคล้ายกับว่าหากแตะแล้วจะละลายได้

ขณะมองเธอ มู่หรงถิงรู้สึกใจสั่น ความอบอุ่นทะลักเข้ามาในใจอย่างบอกไม่ถูก

แต่ทันใดนั้นเขาก็เฉยชาอีกครั้ง

เขาถูกกระทำจนอยู่ในสภาพแย่ ทั้งหมดเป็นเพราะแม่ของหนูน้อยคนนี้

เขาเข้าใจผิดนึกว่าหนูน้อยบอกว่าหน้าเขาก็เปื้อนกาแฟด้วย ส่องกระจกอยู่นานก็ไม่เห็น เขาจำใจต้องก้มหน้าถามเสียงเย็น “อยู่ตรงไหน มันคืออะไร?”

ข่งหรันยิ้มตาโค้ง แล้วเอ่ยเสียงหวาน “หนูเห็นบนหน้าคุณมีความหล่อติดอยู่”

มู่หรงถิง “……”

นึกแล้วเชียว ผู้หญิงแบบไหนก็สอนลูกสาวออกมาแบบนั้น อายุยังน้อย ก็รู้จักจีบคนซะแล้ว

ฉับพลันนั้นเขาก็ไม่อยากตอบโต้กับหนูน้อยอีก หันไปทำความสะอาดคราบสกปรกบนเสื้อผ้าต่อ

ข่งหรันพยายามประจบทว่าไร้ผล แต่กลับไม่ท้อแท้สักนิด “คุณอา คุณหน้าตาหล่อแบบนี้ แต่งงานหรือยังคะ?”

มู่หรงถิงเงียบกริบ

ข่งหรันถามต่อ “คุณอา คุณตัวสูงขนาดนี้ เคยทำลูกหายไหมคะ?”

มู่หรงถิงฟังหูซ้ายทะลุหูขวา

ข่งหรันถามอีก “คุณอา คุณหน้าตาดีแบบนี้ บ้านอยู่ไหนเหรอคะ?”

“คุณอา……”

“คุณอา……”

สุดท้าย มู่หรงถิงก็หงุดหงิดจนทนไม่ไหวแล้ว ก้มหน้าเอ่ยปากเสียเย็นว่า “คำถามพวกนี้แม่เธอให้เธอมาถามหรือไง? เธอกลับไปบอกหล่อนนะ ฉันเป็นม่าย ไม่เคยทำลูกหาย อาศัยอยู่ที่หมิงซื่อหวาถิง หล่อนรู้แล้วจะทำอะไรได้?”

อยากถามเกี่ยวกับที่อยู่ของเขา แล้วย้ายมาเป็นเพื่อนบ้านเขาเหรอ?

เขตชุมชนระดับหรูอย่างหมิงซื่อหวาถิง ป้าอย่างเธอต้องมีฝีมือถึงจะเข้ามาอยู่ได้

“อ้อ” นัยน์ตาข่งหรันฉายแววผิดหวัง ไม่เคยทำลูกหาย งั้นดูท่าจะไม่ใช่แด๊ดดี้

มู่หรงถิงเห็นความผิดหวังในดวงตาหนูน้อย นึกว่าคำพูดตนได้ผล ก็สบายอกสบายใจ

ไม่คาดคิดว่าประโยคถัดมาของหนูน้อย ทำให้เขาเอ๋อไปอีกครั้ง

“งั้นคุณอาพ่อม่ายสุดหล่อ ว่ากันว่าผู้ชายแต่งงานครั้งที่สองจะรู้จักรักคนอย่างดี เป็นเรื่องจริงไหมคะ?”

“ไม่รู้ แต่ผู้ชายขี้โมโหต่อยคนเป็นนะ” มู่หรงถิงพยายามบิดน้ำบนเสื้อผ้าให้แห้ง

หนุ่มหล่อ คุยยากอย่างที่คิดไว้เลย

ข่งหรันเห็นว่าถามไปไม่ได้อะไร เลยจำใจต้องโบกมือ “งั้นคุณอาทำธุระไปนะคะ ถ้าเรามีวาสนาไว้เจอกันใหม่”

พูดจบก็วิ่งออกมาจากห้องน้ำ

……

ขณะที่ข่งหรันวิ่งออกมาจากห้องน้ำ ข่งหว่านเกอก็ติดต่อบริการรถออนไลน์เรียบร้อย

เห็นลูกสาวออกมาอย่างราบรื่น เธอก็โล่งใจ “เร็วหน่อย หม่ามี้เรียกรถแล้ว รอหนูอยู่”

ข่งหรันจูงมือข่งหว่านเกอ เกิดความคิดอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “หม่ามี้ หม่ามี้จองบ้านไว้หรือยัง หนูได้ยินคุณลุงบอกว่าเจียงเฉิงมีเขตชุมชนชื่อหมิงซื่อหวาถิง สภาพแวดล้อมยอดเยี่ยม เราไปอยู่ที่นั่นกันเถอะ ดีไหมคะ?”