บทที่ 4 ระวังตัว

แสงแดดในยามบ่ายแก่ๆของอีกวัน ได้เคลื่อนไหวสาดส่องเข้ามากระทบใบหน้าเล็กขาวใสของร่างบางผ่านช่องม่านบางเล็กๆในห้องนอน

เคทเธอลินนอนหลับสนิทบนที่นอนคิงไซต์หนานุ่มขยิบตาปรือ ค่อยๆลืมตามองแดดจ้าที่เริ่มขยับส่องเข้าใบหน้าเธอเต็มๆ

"อื้ออออ..."

มือบางคว้านหาโทรศัพท์บนโต๊ะตรงหัวเตียงเพื่อต้องการดูเวลา

"หื้อออ แบตหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่..."

เธอลุกขึ้นหาที่ชาร์จแบตโทรศัพท์ ก่อนจะเดินสะลึมสะลือเข้าห้องน้ำไป...

"หิวจัง จะลงไปหาอะไรกินข้างล่างดีมั้ยนะ..."

ร่างบางยังคงไม่ชินกับการมาอยู่ที่นี่ และยังคงหวาดระแวงว่าจะมีคนของแม่เลี้ยงตามหาตัวเธออยู่ เมื่อเวลาจะไปไหนเธอก็ต้องระวังตัวเป็นพิเศษ ถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นที่ที่ปลอดภัยสำหรับเธอแล้วก็ตาม

ร่างบางยืนมองบานประตูใหญ่อยู่สักครู่นึง ในใจยังคงกังวลและระแวงไม่หาย นิ้วเรียวขยับแว่นตาดำที่ใส่อยู่ให้เข้ากับโครงใบหน้า พร้อมกับหายใจลึกๆ และค่อยๆเอื้อมมือเปิดประตูเพื่อออกไปด้านนอกห้อง

กึ้ก!! แอดดดดด~

สายตาของเธอหันซ้ายหันขวาเพื่อมองดูสถานการณ์ตรงนั้น ก่อนจะค่อยๆก้าวเท้าออกมาจากห้องทีละนิด

"เราคงกังวลไปเองแหละ..."

เธอพูดปลอบใจตัวเองและเดินลงไปหาซื้อข้าวของขึ้นมาตุนไว้ที่ห้อง

"ทั้งหมดเจ็ดร้อยแปดสิบบาทค่ะ... "

"เอ่ออ ที่นี่มียานอนหลับมั้ยคะ?"

"ไม่มีค่ะ คุณผู้หญิงเดินไปซื้อที่ร้านยาตรงหัวมุมถนนฝั่งนู้นได้นะคะ"

"อ่อออค่ะ ขอบคุณนะคะ"

"นี่ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

ร่างบางรับของจากพนักงานร้านสะดวกซื้อแล้วรีบเดินกลับไปที่ห้องในทันที

ในระหว่างที่เธอกำลังก้าวเท้าเดินออกจากลิฟต์อยู่ๆเธอได้เดินชนเข้ากับผู้ชายร่างสูงชุดสูทสวมแว่นตาดำ

พลั๊กก!!!

"โอ๊ะ...ซอรี่!!"

ร่างบางหยุดยืน แล้วหันมามองผู้ชายชุดสูทเล็กน้อย เปรยสายตามองลอดแว่นดำแล้วพูดขอโทษเป็นภาษาอื่นทันที แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว

กึ๊กกก!!!

"เห้ออออ!!! คงไม่ใช่หรอกมั้ง เราคงคิดไปเอง..."

ทันทีที่ร่างบางเดินเข้ามายังห้องก็รีบล็อคประตูทันทีก่อนจะหยุดชะงัก มือทาบอกยืนพิงประตูอยู่ครู่หนึ่ง หัวใจเต้นถี่ๆเพราะอยู่ในอาการตกใจทั้งหวาดกลัว

...ชายชุดสูท...

"เธอมาที่นี่จริงๆครับนาย..."

[ ดูไปก่อน รอรับคำสั่งจากบอสใหญ่ ]

"ครับ...แต่ว่าเธอดูระวังตัวอยู่นะครับ"

[ อื้มดูๆไปก่อน มีอะไรคืบหน้าก็มารายงาน ]

"ครับนาย"

Harem Club...

"โอ้วโหวววว เธอมาที่นี่จริงๆด้วย ว่าแต่…แกจะเอายังไงต่อดีครับ..."

"เหอะ ตามหาตัวยากตั้งนาน สุดท้ายก็กลับมาตายที่นี่ง่ายๆ ...ดีจริงๆ"

แพทริคแสยะยิ้มที่มุมปาก ระหว่างที่สนทนาเรื่องของหญิงสาวกับเตวิช

"อย่างที่ฉันบอก เขาก็ดูเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆนะเว้ย ฉันว่าแกไปไกล่เกลี่ยด้วยการคุยกับเขาดีดีจะดีกว่านะเว้ย.."

ปั้งงงง!!!!!

มือหนาทุบลงบนโต๊ะทำงานต่อหน้าเตวิชที่พูดออกมาดูไม่เข้าหูชายหนุ่ม

"คนตายทั้งคน จะให้ไปนั่งคุยขอร้องให้มาขอขมาหลุมศพแม่ของฉันงั้นหรอ!!! แกเอาอะไรคิดวะ!!"

อารมณ์โหโมของชายหนุ่มเริ่มปะทุขึ้นมาพร้อมกับสายตาเดือด เขากัดกรามกรอด ก่อนจะกำหมัดแน่น

"ชีวิต ต้องแลกด้วยชีวิต..."

"เห้ยยยๆ ไอแพทริค ใจเย็นๆก่อนนะเว้ย นั่งลงๆ"

เตวิชเห็นท่าไม่ดีรีบเข้าไปกดไหล่ชายหนุ่มให้นั่งลงที่เก้าอี้ทำงาน

"เอาน้ำเย็นๆมั้ย เดี๋ยวไปเอามาให้"

ชายหนุ่มดึงสติกลับมาและมองหน้าเตวิชที่ดูหน้ารำคาญเหลือเกินในสายตาเขาตอนนี้

"เป็นเมียหรือไงหะ..."

"โอ๊ะะ...แหม่คุณพี่แพทริคก็..."

เตวิชชะงักก่อนจะแกล้งทำท่าทางเป็นตุ๊ด พูดหยอกล้อกับชายหนุ่มเพื่อให้เขาอารมณ์เย็นขึ้น

"ทะลึ่งละไอเตวิช ออกไปได้ละฉันจะทำงาน!!"

"เออออไปก็ได้ เดี๋ยวไปตรวจตราดูสาวๆก่อนดีกว่า"

"จะไปไหนก็ไป..."

ชายหนุ่มทำท่าไล่เตวิชให้ออกจากห้อง และพึมพำกับตัวเองก่อนจะยกโทรศัพท์โทรหาใครสักคน

"พรุ่งนี้เตรียมไปรับผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉัน…"

[ ให้พวกเราลงมือตอนนี้เลยก็ได้นะครับบอส ผมจะสั่งลูกน้องทันที…]

"ไม่ต้อง!! รอให้มันกินข้าวให้อิ่ม นอนหลับให้สะบายไปก่อนคืนนี้…"

[ รับทราบครับบอส ]

"พรุ่งนี้ฉันจะบอกอีกที ว่าต้องทำยังไงต่อ"

[ รับทราบครับบอส ]

"อื้อออ ตอนนี้ดูเอาไว้ก่อน มีอะไรให้มารายงานที่ฉันโดยตรง"

[ ครับบอส ]

หลังจากวางสายลูกน้อง ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเดินออกไปดูความเรียบร้อยที่คลับ แต่ในระหว่างที่ชายหนุ่มเดินสำรวจอยู่ชั้นบน สายตาของเขาก็เหลือบไปเจอเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งคลอเคลียกับเด็กชงเหล้าอยู่ด้านล่าง แพทริคจ้องมองโดยไม่ละลายตาจากทั้งคู่ โดยรอจังหวะให้ชายหนุ่มเดินแยกออกมาเขาจึงเดินลงไปหาทันที

"ไม่คิดเลยนะครับว่าคุณอาจะมาเหยียบที่นี่ด้วย…"

"ฮะ!! แพทริค"

"ไงครับ ผมถาม"

"นี่ฉันนึกว่าแกไม่อยู่นะเนี่ย โห้วเซ็งเลย กะจะแอบหิ้วเด็กคนนั้นกลับบ้านด้วยซักหน่อย" ธีรัชบ่ายเบี่ยงทำเป็นเปลี่ยนเรื่องเพราะชายหนุ่มตึงใส่

ธีรัชเป็นอาชายของแพทริค ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของธาวินบิดาของเขา แพทริคไม่ค่อยจะถูกชะตากับอาเขาสักเท่าไหร่ เพราะธีรัชดูเจ้าชู้ทั้งๆที่มีภรรยาแล้ว และชอบหลอกผู้หญิงในคลับของเขาไปนอนด้วยโดยไม่ซ้ำหน้า…

"งานการไม่มีทำหรอครับ ถึงมาเที่ยวดึกๆดื่นๆแบบนี้ได้" คำพูดของชายหนุ่มเข้าไปกระแทกจิตใจของธีรัชแบบไปไม่เป็น ทำให้เขายืนกระอักกระอ่วน พูดไม่ออก

"นี่ ฉันก็มาอุดหนุนกิจการของหลานรักยังไงหล่ะ ถึงเวลาอาก็กลับแหละหน่าาาา"

"เหอะ!" ชายหนุ่มเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอก่อนจะยืนมองหน้านิ่งมือล้วงกระเป๋าอย่างใจเย็น

"อาขอตัวนะ พอดีอาต้องไปทำธุระต่อ…" ธีรัชเดินมาอ้อมมาใกล้ๆพร้อมกับใช้มือแตะที่ไหล่ของชายหนุ่มเบาๆและเดินยิ้มออกไปนอกร้าน

"อะไรกันวะ" เตวิชเดินมาเห็นธีรัชกำลังเดินสวนออกไปพอดี จึงเข้ามาพูดกับแพทริคที่ยืนล้วงกระเป๋ากัดฟันอยู่

"นี่อาของแกมาหาเหยื่อที่คลับอีกแล้วเหรอ"

"………" แพทริคไม่พูดเพียงแต่ใช้สายตาสื่ออารมณ์กับเตวิช

"เห้ยนี่!! ไอบอสครับ ดูสายตาจะกินเพื่อนเข้าไปได้ทั้งตัวแล้วนะครับ"

"เฮ้อออ ฉันเข้าไปข้างในนะ มีไรก็จัดการให้หน่อย"

"ไปพักเถอะครับ คุณแพทริค"

ชายหนุ่มหันมาทำสีหน้าตึง และทำปากเป็นคำด่าเตวิช แต่ไม่ออกเสียง ก่อนจะหมุนตัวกลับขึ้นห้องไป

"อะไอเพื่อนคนนี้นิ!!!"