บทที่ 5 จัดการ

คอนโด JS

"ไอขอโทษที่ไม่ได้ติดต่อยูเลยนะอองฟอง"

[ อื้ออ ไม่เป็นไรแค่ยูติดต่อไอมาก็ดีใจแล้ว ]

"ไอกำลังปรับตัวกับที่นี่อยู่ เริ่มค่อยๆคุ้นเคยแล้วแหละ ไม่ต้องห่วงไอนะ"

[ แค่ยูอยู่สบาย ไอก็ดีใจแล้วนะ จะได้หายห่วงหน่อย ]

"อื้ม ขอบคุณมากนะอองฟอง"

"อื้ออดูแลตัวเองด้วยนะ ไอกลับมาอยู่ที่บ้านแล้ว มาช่วยป๊ากับม๊าทำงานที่บริษัท แต่คงจะเริ่มยุ่งๆหน่อยเพราะไอต้องรับผิดชอบหลายอย่าง… ]

"ตั้งใจทำงานเถอะ ถ้าว่างๆค่อยติดต่อกันก็ได้เนอะ…"

[ โอเครักยูนะเคท ]

"รักเหมือนกัน …แค่นี้แหละ"

[ อื้อออ จ้ายเจี้ยนเยิฟ ]

หลังจากที่วางสายจากเพื่อนรักอย่างละอองฟองแล้ว เคทเธอลินนั่งกอดเข่ามองแสงไฟยามค่ำคืนบนตึกสูงที่ระยิบระยับ ตรงกระจกหน้าต่างอารมณ์ของเธอดูเงียบเหงาและเหงาหงอยไม่ค่อยร่าเริง เพราะยังคงคิดถึงคนที่บ้านพ่อเลี้ยงของเธอ และพ่อแม่ของเธอที่เสียไปเลย

"ทำไมทุกคนถึงทิ้งหนูไปหมดเลยหล่ะคะ…" สายน้ำใสๆเริ่มไหลออกจากตาของเธอ ระหว่างที่เธอแหงนมองท้องฟ้าที่มืดมิดอยู่นั้น

"อึกกก...ฮื้ออออออออ หนูคิดถึงพ่อกับแม่มากเลยนะคะ" เธอใช้มือบางปิดในหน้าแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนักอยู่อย่างนั้นเกือบทั้งคืน...

.

.

.

.

ร่างบางยืนมองตัวเองอยู่ตรงกระจกในห้องแต่งตัว โดยเลือกชุดที่จะใส่ออกไปข้างนอก ในวันนี้เธอตั้งใจจะไปเดินซื้อของเข้าห้องที่ห้างใกล้คอนโด

"แต่งตัวปกติของเรานี่แหละ ...จะได้ไม่เป็นเป้าสายตาของใคร" ร่างบางพูดพร้อมสวมแมสสีดำและมืออีกข้างถือหมวกแก๊ปเอาไว้

ติ๊งงงงง!! ต่องงงงง!!~

เสียงสัญญาณออดหน้าประตูของเธอได้ดังขึ้น

ร่างบางหันขวับไปหาต้นเสียงด้วยความตกใจเหมือนมีบุคคลที่เธอไม่ทราบว่าเป็นใครมากด เพราะอยู่ที่นี่เธอไม่รู้จักใครและก็ไม่มีใครรู้จักเธอด้วย ในใจเธอหวาดระแวงนิดหน่อย แต่พอตั้งสติได้เธอค่อยๆเดินไปส่องที่หน้าประตู ก่อนจะพบว่าเป็นเพียงพนักงานที่เป็นคนมากดออด

มือบางเอื้อมไปเปิดประตูแล้วค่อยๆแง้มเปิดออกอย่างช้าๆ

แอ๊ดดดด ด ด ด~

"สวัสดีค่ะ ดิฉันเอาข้าวของคุณผู้หญิงมาส่งค่ะ"

ร่างบางชะงักก่อนจะมองไปที่รถเข็นของพนักงาน บนนั้นมีอาหารมากมายที่วางเรียงกันอยู่สวยงาม

"ดะ เดี๋ยวนะคะ ฉันไม่ได้สั่ง"

"อ้าวว ก็สามีคุณผู้หญิงโทรแจ้งไปที่ฟ้อนท์ให้ทำอาหารมาให้คุณผู้หญิงที่ห้องยังไงหล่ะคะ…" พนักงานยืนยันการสั่งอาหาร

"ฉันอยู่คนเดียว และไม่มีสามีค่ะ…ขอโทษนะคะคุณอาจจะส่งผิดห้อง" ร่างบางปฏิเสธการรับอาหาร พร้อมโค้งคำนับเป็นการขอบคุณและหมุนตัวเข้าห้องโดยไม่พูดอะไรต่อ

"ใครกัน…" ร่างบางยืนงงอยู่สักพัก ก่อนจะดูเวลาเกือบแล้วเธอจึงรีบเดินออกจากห้องเพื่อมุ่งหน้าไปที่ห้าง

.

.

.

ห้างสรรพสินค้า

แชะ!! แชะ!! แชะ!!

ร่างบางที่โดนแอบตามถ่ายรูปยังคงไม่รู้ตัว เธอเดินเลือกซื้อของทั่วห้างอย่างสบายใจ

"หอมจังเลย…เอาขวดนี้ ละก็อันนี้ด้วยค่ะ" ร่างบางยื่นขวดน้ำหอมให้กับพนักงานขายเพื่อคิดเงิน

"เรียบร้อยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่มาใช้บริการ"

แชะ!! แชะ!! แชะ!!

และเธอก็ยังคงไม่รู้ตัวอีกเช่นเคย ว่ามีคนกำลังตามถ่ายรูปเธออยู่

ตุ้บบบ!!

"เหอะ!!…" ชายหนุ่มวางไอแพดลงบนโต๊ะทำงาน หลังจากดูรูปของร่างบางที่มีคนส่งมาให้ดู

"อะไรกัน…สวมทั้งหมวก ใส่ทั้งแมส แต่งตัวมิดชิดขนาดนี้…นี่ขนาดแอบตามทั้งวันแต่ละรูปที่ถ่ายมาไม่เคยจะเห็นหน้าเต็มๆสักรูปเลย…" เตวิชหยิบรูปในไอแพดขึ้นมาเลื่อนดูแล้ววิจารณ์ให้แพทริคฟัง

"ถึงยังไงก็รู้แล้วว่าหล่อนอยู่ที่ไหน ไปไหนกับใครหนิ…"

"เขากลับมาที่ไทยคนเดียว แล้ว…ทำไมพ่อแกไม่กลับมาด้วยวะ หายเงียบเลย"

"หึ!! คงกลัวว่าฉันจะจับตัวได้มั้ง ชั่งเถอะปล่อยเขาไป แค่ได้ตัวหล่อนคนนี้มา…แล้วฉันจะเป็นคนจัดการเอง" กำปั้นหนาถูกกำแน่นด้วยมือชายหนุ่ม เขากัดฟันด้วยความโกรธอีกเช่นเคย

"เดี๋ยวๆๆ แกบอกว่าแค่ตามไม่ใช่หรอ แกจะเอาเธอมาทำอะไร ฉันเตือนแกไว้เลยนะว่าอย่าคิดทำไรรุนแรง ถ้าเขาผิดฉันจะเป็นคนจัดการให้แกเอง!!…" เตวิชวางไอแพดลุกขึ้นชี้หน้าแพทริค

"แล้วยังไง…" ชายหนุ่มทำหน้านิ่งไร้อารมณ์

"ฉันไม่ยอมให้แกไปทำอย่างงั้นหรอก!! มันมีวิธีอื่นที่แกจัดการได้ตั้งเยอะ แต่อย่าคิดทำไรบ้าๆนะ ฉันเตือนแกในฐานะเพื่อนนะเว้ย"

ชายหนุ่มเดินเข้ามาปัดมือของเตวิชลง

"เลือกชี้หน้าฉันได้ละ ตอนนี้ฉันอยู่ในฐานะบอสแก เข้าใจนะ"

"โถ้วววไอบอสครับ!!"

"เออเข้าใจละหน่า ออกไปได้ละฉันมีไรต้องทำต่อ"

"อย่าแม้แต่จะคิดนะเว้ย!" เตวิชเดินถอยหลังออกจากประตูห้อง มือยังคงชี้ไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอยู่

"เออออออ…" ชายหนุ่มรับปากแบบส่งๆ ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ทำงาน และคิดถึงแผนการจับตัวเธอคนนี้มา แต่เรื่องนี้เขาจะทำเป็นความลับที่สุดโดยไม่ให้เตวิชรู้ เพราะชายหนุ่มรู้ดีว่าเตวิชจะคงห้าม หรืออาจจะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เขาจะกระทำกับเธอต่อไปนี้

ชายหนุ่มยกโทรศัพท์โทรหาลูกน้องที่ติดตามตัวเธอ

"เริ่มแผนการจับตัวเธอมา…"

[ รับทราบครับบอส ]

"และอย่าต้องให้มีรอยแม้แต่นิดเดียว…"

ชายหนุ่มวางสายจากลูกน้องของเขาที่จะเริ่มสั่งการจับตัวเธอมา

ร่างบางเดินออกมารอแท็กซี่ที่หน้าห้าง ในระหว่างทางเธอเริ่มรู้สึกแปลกกับคนขับแท็กซี่ เธอรู้สึกว่าสายตาของคนขับมองเธอผ่านกระจกเรื่อยๆทำให้เธอเริ่มอึดอัด แต่ได้แต่นั่งหันมองข้างทางโดนไม่คิดอะไร

สักพักรถแท็กซี่เลี้ยวเค้าข้างทางก่อนจะถึงซอยทางเข้าคอนโด

เอี๊ยดดดดดด~ ร่างบางตกใจเริ่มทำตัวไม่ถูก จนคนขับรถหันมาคุยกับเธอ

"คุณลงไปดูรถข้างหลังหน่อยมั้ย เห็นเขาตามมาตั้งแต่คุณออกจากห้างแล้ว…" ร่างบางหันไปมองรถเก๋งคันหรูสีดำที่จอดต่อจากรถแท็กซี่ ก่อนจะหันมามองคนขับ

"เอ่อออ ฉันไม่รู้จักนะคะ คุณขับออกไปเลยเถอะค่ะ" ร่างบางเริ่มทำสีหน้าอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากคนขับแท็กซี่

"มีอะไรลงไปเคลียร์กันเลยเถอะครับ เรื่องแบบนี้ผมเห็นมาเยอะแล้ว สามีขับรถตามมาง้อภรรยา"

"มะ มะ ไม่ใช่นะคะ ออกไปรถเถอะค่ะ"

กึ๊ก!! กึ๊ก!! กึ๊ก!!

เสียงเคาะกระจกฝั่งที่เธอนั่งอยู่ได้ดังขึ้น พร้อมกับชายชุดสูทเท่คนนึงก้มลงมาบอกเธอ เป็นสัญญาณให้เธอลดกระจกลง

เนื้อตัวของเธอเริ่มสั่น พยายามตั้งสติและท่องไว้ในใจว่ามันคงไม่มีอะไรแน่ๆ นิ้วเรียวบางกดที่ปุ่มลดกระจกลงช้าๆแล้วมองไปที่ใบหน้าชายชุดสูท

"สวัสดีครับ คือคุณลืมของไว้ที่ห้างหรือเปล่าครับ พอดีเจ้าของสั่งให้ผมตามคุณมา"

"ของ ของอะไรคะ"

"เชิญคุณผู้หญิงลงมาดูก่อนครับ…" ร่างบางทำท่าทีลังเล ก่อนที่ชายชุดสูทจะยื่นนามบัตรของเขาให้เธอดู

"นี่นามบัตรผมครับ ถ้าคุณไม่เชื่อ…" ร่างบางรับมาแล้วอ่าน ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูรถลงไปช้าๆ

"ของอยู่ในรถครับ เชิญครับ…" ชายชุดสูทผายมือให้เธอเดินไปยังที่รถ

ร่างบางเดินนำไปอย่างช้าๆ และจ้องมองสังเกตดูในรถว่ามีสิ่งผิดปกติหรือเปล่า เธอมองเข้าไปด้านในรถไม่เห็นเพราะกระจกรถมืดสนิท

"คุณ...เฮือกกก!!!"

ฟึ่บบบบบบบบ!!!!

"อะ อื้ออออออออ...."