ตอนที่ 2 ขิงก็ราข่าก็แรง ep.2

เขาเลื่อนริมฝีปากซุกไซ้ลงไปยังซอกคอขาวที่หอมกรุ่นแล้วเลื่อนเรื่อยลงไปยังเนินเนื้อที่อวบอูม ใช้ทั้งปลายจมูกและริมฝีปากซุกไซ้เคล้าคลึงอย่างเมามัน ในขณะที่ญารินดาพยายามจะผลักไสเขาให้ถอยห่าง แต่ไม่เป็นผล เธอจึงจิกปลายเล็บลงที่กลางหลังของเขาอีกครั้งครานี้หนักและลึก

แต่ทว่าเขากลับทำเหมือนไม่รู้สึกเจ็บปวด เขายังคงจูบซับที่เนินเนื้อนวลของเธอแล้วเลื่อนไล้ปลายนิ้วเกี่ยวบราเซียไร้สายให้เลื่อนต่ำลง จนเขาสามารถสูดดมความหอมหวานของปทุมถันที่อวบอิ่มได้อย่างถนัดมากขึ้น

หัวใจของสาวน้อยไหวจนสะท้านเธอตัดสินใจกระชากปลายเล็บที่จิกอยู่ในเนื้อบริเวณแผ่นหลังของเขาเต็มแรง แต่เขาก็ยังคงดื่มด่ำกับความนุ่มหอมของทรวงอกอวบของเธอ

..คัด..

ทันทีที่ได้ยินเสียงคัดเธอผลักอกเขาเต็มแรงแต่เขายังคงปล้นจูบไซ้ที่อกอวบของเธอนิ่ง

“ทฤษฎ์ ทฤษฎ์..”

ชัยชนะร้องเรียกเขาทำให้ทีมงานรีบวิ่งเข้ามารั้งร่างของเขาให้ลุกขึ้น

..เพี๊ยะ..

ญารินดาตวัดฝ่ามือใส่หน้าเขาเต็มแรงก่อนจะรีบขยุ้มเสื้อเข้าหากันแล้ววิ่งออกไปจากที่นั่น

“จะตัดตรงไหนออกดีครับ..ผมไม่คิดว่าทฤษฎ์จะกล้าจู่โจมคุณรินถึงขนาดนี้..”

ผู้ช่วยผู้กำกับและทีมงานต่างมาหยุดยืนที่จอมอนิเตอร์เมื่อถ่ายทำฉากนั้นเสร็จ

“เก็บฉากนี้เอาไว้เป็นเบื้องหลัง คุณนีรภา จะเอาไปลงนิตยสารสร้างความฮือฮาเพื่อเรียกเร็ตติ้ง..”

ชัยชนะพูดพร้อมกับหันไปมองทฤษฎ์ธาดาที่เดินใกล้เข้ามาพร้อมกับยกมือคลำด้านหลังของเขาเอง

“นายนี่มันสำคัญจริง ๆ มันน่าจะส่งนายไปถ่ายหนังเรท รับรองแฟนคลับตรึม..”

ทฤษฎ์ธาดายิ้มน้อย ๆ เมื่อมองดูฉากนั้น

“ตายแล้วคุณทฤษฎ์ขา..”

สร้อยสุดาผู้จัดการส่วนตัวของทฤษฎ์ธาดาเดินตามมาแล้วก็ร้องออกมาอย่างดังเมื่อเห็นเลือดสีแดงที่ไหลซึมออกมาตามเสื้อที่ฉีกขาดของเขา

“นี่มันอะไรกันคะนี่..”

สาวประเภทสองที่มากความสามารถรีบแหวกเสื้อที่ฉีกขาดออกดูก่อนจะทำตาลุกวาว

“โอ้โห เลือดซึมเลยหรือคะฉากนี้.”

เสียงของหล่อนทำให้ทีมงานต่างพากันมาดูที่แผ่นหลังของเขาที่เป็นรอยเล็บที่กระชากเป็นทางยาว

“เจ็บแค่นี้..คุ้มเกินคุ้ม จริงไหม..”

ชัยชนะหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบเศษยกมือตบไหล่ของเขาแล้วยิ้มกว้างก่อนจะเดินจากไป

ญารินดาเข้ามาในห้องแต่งตัวด้วยหัวใจที่แค้นเคืองระคนสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็น รอยจูบที่ดูดดื่มและหนักหน่วงของเขายังไม่เลือนรางไปจากเนื้อตัวของเธอ โดยเฉพาะที่ทรวงอกอวบสล้าง

เธอมองดูมือของตัวเองก่อนจะรีบกำไว้แน่นเมื่อมีเลือดสีสดติดอยู่ที่ปลายเล็บของเธอ สายตาคมหวานช้อนขึ้นมองใบหน้าของตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ด้วยหัวใจที่หวั่นหวาม

“ไอ้คนทุเรศ..ฉันเกลียดแกที่สุด ฉวยโอกาส ทุเรศสิ้นดี..”

เธอคิดในใจก่อนจะตวัดสายตาไปยังทางเข้าเห็นทฤษฎ์ธาดาก้าวเข้ามาพร้อมกับนักแสดงสมทบและช่างแต่งหน้า ทำผม

“จะกลับเลยหรือคะ..”

“ผมมีถ่ายละครอีกเรื่องครับ..”

เขาตอบทีมงานก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก้าวออกมาตรงไปยังหน้ากระจก สำรวจใบหน้าและทรงผมของตัวเอง โดยไม่คิดจะเหลียวมองหน้าเธอที่จ้องเขาอยู่แทบไม่วางตา

“ไปนะครับ..”

เขาส่งยิ้มให้ทีมงานแล้วเดินจากไป ในขณะที่เธอมองตามเขาถึงขนาดเหลียวหลังด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างมาก

“จะถ่ายฉากต่อไปได้ไหมคะคุณรินขา..”

เจนจิราร้องถามเมื่อเดินเข้ามาใกล้ ๆ

“รินไม่ชอบใจที่ต้องเล่นละครคู่กับนายนั่นเลย ไม่อยากนึกว่าจะต้องเจอหน้าเขาวันพรุ่งนี้..”

“ใจเย็น ๆ สิคะ..”

“จะเย็นยังไงไหวคะ นายนั่นมันหื่นขนาดไหนทุกคนก็เห็น..”

“จะแก้ยังไงได้คะ ในเมื่อเซ็นสัญญาไปแล้วก็ต้องถ่ายทำให้เสร็จ..”

“คราวหลังถ้ามีเล่นละครคู่นายหื่นคนนั้นอีก พี่เจนปฏิเสธทันทีเลยนะคะ..”

“ค่ะ..”

เจนจิรารับคำก่อนจะช่วยญารินดา เปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมเข้าฉากต่อไป