ห้วงรักพิษสวาท (โรมานซ์ วรรณกรรมสำหรับผู้ใหญ่)

..เพี๊ยะ..

“คัด”

เสียงผู้กำกับตะโกนก้องเมื่อฝ่ามือบางของญารินดาตวัดใส่ใบหน้าที่คมเข้มหล่อเหลาของทฤษฎ์ธาดาพระเอกของเรื่องแบบเต็ม ๆ หลังจากที่เขาปล้นจูบเธอ ซึ่งเป็นนางร้ายของเรื่องอย่างถึงพริกถึงขิง

“อะไรอีกล่ะริน..”

นายชัยชนะร้องถามอย่างติดรำคาญเมื่อก้าวมาใกล้ร่างบางอรชรในชุดราตรีเปิดไหล่ โชว์เนินอกอวบอิ่มที่ชูชันดันเนื้อผ้าที่เบาและลื่นขึ้นมา ส่วนตัวเสื้อเว้าเข้ารูปหาเอวกลึงแล้วผายออกที่สะโพกกลมมน ทิ้งชายละอยู่ที่โคนขาขาวที่นวลเนียนสะอาด เผยให้เห็นปลีน่องที่กลมกลึงไร้ไขมันส่วนกิน

“ก็ไอ้บ้านี่ จูบรินจริง ๆ เลยนี่คะ..”

ผู้กำกับเกาหัวแกรก

“ฉากนี้ รินจะต้องยั่วยวนพระเอกให้เขายอมมีอะไรด้วย ไม่ใช่พอเขาจูบก็ตบแบบนี้ มันนอกบทมากไปนะริน..”

“แต่ว่า..”

ชัยชนะยกมือห้ามทำให้เธอไม่มีโอกาสได้เอ่ยปากออกมาอีก

“นี่คุณ ถ้าหวงเนื้อหวงตัวนัก ก็นอนอยู่บ้านสิครับ ผมยังต้องไปถ่ายละครที่อื่นอีก ไม่ได้มีเวลามาอยู่ที่นี่ทั้งวันทั้งคืนนะครับ แล้วผมก็ถูกคุณตบจนหน้าชามาหลายเท็คแล้วด้วย..”

“มันเรื่องของคุณ..”

ทฤษฎ์ธาดามองหน้าเธอนิ่ง

“พูดอย่างนี้มันไม่แฟร์นะคุณ ฉากนี้มันต้องมีอยู่แล้ว และไม่ใช่ฉากเดียว ในเมื่อคุณตกลงรับแสดง ทำไมไม่เตรียมตัวมาก่อน..”

“ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอกับพระเอกหื่นอย่างคุณ..”

“พูดให้สวยนะคุณ ผมหื่นยังไง..”

“เอาล่ะหยุด อย่าทะเลาะกัน..”

ชัยชนะร้องห้าม

“อีกครั้งนะริน..”

“ใช้มุมกล้องไม่ได้หรือคะ..”

“ไม่ได้หรอก ฉากนี้ฉากสำคัญ นางร้ายต้องยั่วยวนพระเอกให้มีอะไรด้วย มันเป็นจุดพลิกของเรื่อง ละครจะเดินเรื่องต่อได้หรือไม่อยู่ที่ฉากนี้..”

ญารินดาลอบระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าที่คมเข้มของชายหนุ่มวัยสามสิบปีที่มีแววตาเอาเรื่องและช่างคิดช่างแค้น

“เริ่มใหม่ กล้องพร้อม นักแสดงพร้อม..”

เมื่อผู้กำกับร้องสั่งก็ทำให้เธอจำต้องหันหน้ามาหาเขาแล้วเริ่มละครฉากสำคัญ

“คีรีขา อยู่กับอรก่อนนะคะ เวลานี้อรรู้สึกอ่อนล้าในหัวใจเหลือเกิน อย่าทิ้งอรไปเลยนะคะ..”

ท่อนแขนกลมกลึงยกขึ้นโอบรอบคอของเขาหลวม ๆ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นแล้วมองหน้าเขา มองสบสายตาคมของเขาพลางยิ้มน้อย ๆ อย่างเชิญชวน

สายตาคมกวาดมองเครื่องหน้าที่เนียนกริบงดงามหมดจดและดูหวานอย่างเย้ายวน ประกอบกับกลิ่นกายที่หอมจรุงด้วยกลิ่นของสาบสาว ผิวกายเต่งตึงและนวลเกลี้ยง กระตุ้นความรู้สึกหวามในอารมณ์ที่บาดลึก

ทฤษฎ์ธาดา ในนามของพระเอกสุดหล่อนามว่าคีรียกมือวางลงที่เอวกลึงของเธอพร้อมกับกดทาบให้ร่างบางลู่เข้ามาแนบชิดกับร่างสูงใหญ่ของเขา ที่ข่มร่างบางอรชรของเธอให้ดูเล็กไปถนัดตา

เขาวางฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังที่เนียนสะอาดของเธอพร้อมกับโน้มใบหน้าต่ำลงมาหา จนลมหายใจที่อุ่นซ่านเป่ารดหน้านวลให้รู้สึกหวั่นไหวอย่างมากล้น หัวใจของเธอเกิดอาการเหมือนคนกำลังจะเป็นลม เมื่อร่างทั้งร่างถูกเขากกกอดเอาไว้

“แต่ว่าตอนนี้ผมจำเป็นต้องไปจริง ๆ..”

“แล้วอรล่ะคะ คุณจะให้อรอยู่คนเดียวได้หรือคะ..”

อรอุมา นางร้ายในเรื่องเขย่งปลายเท้าฝังเรียวปากอิ่มไปหาริมฝีปากได้รูปของเขาแผ่ว ๆ เหมือนกระตุ้นอารมณ์ของเขาให้ตื่นเพริด พร้อมกับก้าวถอยมาที่เตียงกว้างทั้งที่ท่อนแขนยังคงโอบรอบคอของเขาไว้

“คีรีขา อรรักคุณมากนะคะ..อยู่กับอรเถอะนะคะ..อรยอมคุณทุกอย่าง..”

เธอกระซิบบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่สั่นนิด ๆ เมื่อเขาค่อย ๆ บดเคล้าเรียวปากอิ่มของเธอเบา ๆ ปลายเล็บแหลมก็จิกลงที่ต้นคอของเขาอย่างแรงเหมือนจะเตือนเขาอยู่ในที แต่ทว่า ครั้งนี้ทฤษฎ์ธาดาคงไม่อยากที่จะถ่ายทำใหม่ให้เสียเวลา เขาจึงทนเจ็บด้วยการค่อย ๆ ผลักร่างบางลงสู่เตียงกว้างพร้อมกับทาบร่างตามลงไป

ญารินดามองหน้าเขาเขม็งเหมือนจะปรามอยู่ในที พร้อมกับฝ่ามือบางที่ขยุ้มลงที่บ่าของเขาอย่างหนักแต่เขาก็ไม่สนใจเมื่อฉกทาบริมฝีปากลงมาหาเรียวปากบางที่อิ่มเอิบหอมหวานของเธอ

เขาบดเคล้าแล้วดูดซับเบา ๆ ก่อนจะหนักหน่วงขึ้นจนเธอเลื่อนฝ่ามือไปที่กลางหลังของเขาจิกปลายเล็บที่แหลมคมลงไปยังกลางแผ่นหลังของเขา แต่เขาก็ยังไม่ยอมหยุด ยังคงดูดซับเรียวปากอิ่มของเธออย่างหนักหน่วง ฝ่ามือใหญ่สะอาดสอดไปใต้แผ่นหลังที่เนียนสะอาดลูบคลำโอบรัดเอาไว้