คำนินทา

2 เดือนต่อมา…

ตอนนี้พรลภัสก็ได้ตั้งท้องหนึ่งเดือนแล้ว ช่วงแรก ๆ หมอยังไม่อยากให้เธอทำงานหนัก มาร์คัสจึงให้เธอพักผ่อนอย่างเดียว แต่เพราะความคิดก่อนหน้าของเขา ที่อยากให้หญิงสาวได้เรียนรู้งานจากเขาบ้าง เขาเอาเอกสารไปให้เธอได้อ่านและศึกษา

“คุณต้องให้ฉันอ่านมันด้วยเหรอคะ นี่มันไม่ได้อยู่ในสัญญา” หญิงสาวเอ่ยถามเพราะว่าไม่เข้าใจ เอกสารที่เขาเอามาให้เธออ่านนั้นมันสำคัญมาก เพราะมันเกี่ยวกับรายได้และแผนงานทั้งหมดของบริษัท

“ผมแค่อยากให้คุณทำ หลังจากที่หมดสัญญาแล้วคุณจะได้มีงานที่มั่นคงทำ”

“แต่นี่มันไม่เกี่ยวกับสายอาชีพที่ฉันเรียนมานะคะ”

“ผมจะสอนคุณเอง ถึงแม้ว่าคุณกับผมจะไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน แต่คุณอย่าลืมนะว่า เด็กอีกคนในท้องของคุณก็ยังคงเป็นสายเลือดของผมอยู่ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ต้องการก็ตาม อนาคตผมไม่อยากให้เขาต้องลำบาก ดังนั้นคุณต้องสร้างอนาคตให้เขาด้วยตัวคุณเอง ผมจะให้คุณทำงานเป็นเลขาของผม”

“ได้ค่ะ ฉันจะทำ แต่ฉันขอแค่อย่างเดียว”

“ว่ามา”

“คุณอย่ามายุ่งวุ่นวายกับลูกของฉัน เพราะฉันไม่อยากให้ลูกเข้าใจผิด”

“ได้…มันเป็นสิทธิ์ของเธอ”

หลังจากนั้นหญิงสาวก็พยายามเรียนรู้งานที่เขาสอน และอ่านเอกสารเพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับบริษัทของเขา

เมื่อเวลาผ่านไป พรลภัสตั้งท้องได้สองเดือนแล้ว ตอนนี้เธอเริ่มมีอาการแพ้ท้องขึ้นบ้างแล้ว ดังนั้นมาร์จึงเริ่มใส่ใจเธอเป็นพิเศษ เขาสั่งให้คนยกเตียงเสริมเข้ามาไว้ในห้องของเขา และสั่งให้เธอย้ายเข้ามานอนในห้องนั้นด้วย เพราะเขาไม่อยากให้เธอเกิดอันตรายอะไรในเวลาตอนกลางคืน เขาอยากให้เธออยู่ในสายตาของเขาอยู่ตลอดเวลา

“ฉันนอนที่ห้องของฉันก็ได้ ฉันดูแลตัวเองได้ค่ะ”

“จนกว่าเด็กจะคลอด ผมอยากให้คุณอยู่ในสายตาของผมตลอด”

“ค่ะ” หญิงสาวไม่อยากจะเถียงอะไรกับเขา เพราะเธอไม่มีสิทธิ์

สถานะของเธอในตอนนี้ก็เป็นเหมือนลูกจ้างคนหนึ่งของเขาเท่านั้น ดังนั้นหากเขาสั่งให้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำตาม

ตอนดึก….

โอ๊ก! อ้วก อ้วก!

พรลภัสลุกขึ้นมาอาเจียนตอนดึก เธอพึ่งจะนอนหลับตาไปได้ไม่นานก็อยากจะอาเจียนออกมา หญิงสาวรีบลุกไปเข้าห้องน้ำทันที

มาร์คัสที่ยังนั่งทำงานอยู่ในห้องก็รีบตามเธอไปทันที เขาค่อย ๆ ลูบหลังให้พรลภัสอย่างเบามือ เขาเอาใจใส่และดูเธอเป็นอย่างดี หากว่าเธอไม่ใช่แค่แม่อุ้มบุญ แต่เป็นภรรยาของเขาจริง ๆ เธอคงจะรู้สึกโชคดีมากที่ได้สามีเอาใจใส่แบบนี้

แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น ถึงแม้มาร์คัสจะใส่ใจหญิงสาวมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่ได้ให้สิทธิ์พิเศษอะไรกับเธอไปมากกว่าลูกจ้างคนหนึ่งเท่านั้น เขาอาจจะทำดีกับเธอ แต่มันมีผลประโยชน์ที่ต้องแลกเปลี่ยนกัน หากเขาอาจจะมองเธอแตกต่างไปจากคนอื่นมากกว่า ก็คงเพราะว่าเธอเป็นผู้มีพระคุณต่อเขานั่นเอง

“ขอบคุณค่ะ”

“โล่งมั้ย ดีขึ้นหรือเปล่า”

“ฉันว่า ฉันกลับไปนอนที่ห้องของฉันเองดีกว่าค่ะ ฉันต้องลุกขึ้นมาอาเจียนดึก ๆ ทุกคืน มันรบกวนการพักผ่อนของคุณ”

“ไม่เป็นไร ฉันอยากดูแลลูกของฉันให้ดีตั้งแต่อยู่ในท้อง”

“งั้นก็แล้วแต่คุณค่ะ ฉันแค่รู้สึกเกรงใจคุณเท่านั้น”

“เธอไม่ต้องใส่ใจเรื่องนั้นหรอก หากฉันรู้สึกว่ามันรบกวน ฉันคงไม่ให้เธอเข้ามานอนในห้องเดียวกันกับฉันหรอก”

“อืม… ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ”

มาร์คัสประคองหญิงสาวกลับมาที่เตียงของเธอ เขาห่มผ้าให้เธอแล้วกลับไปนั่งทำงานต่ออีกครั้ง เขาต้องสั่งให้คนยกโต๊ะทำงานเข้ามาไว้ในห้องด้วย เพราะปกติเขาจะทำงานดึกอยู่ทุกคืนในห้องทำงาน แต่เพราะช่วงนี้หญิงสาวชอบลุกขึ้นมาอ้วกบ่อย ๆ ในช่วงเวลาห้าทุ่มถึงเที่ยงคืน เขาจึงย้ายโต๊ะทำงานเข้ามาไว้ในห้องเสียเลย

ทุก ๆ วันมาร์คัสมักจะทำงานล่วงเลยเวลาไปจนถึงตีหนึ่งตีสอง เจ็ดโมงเช้าก็ต้องตื่นแล้วไปทำงานที่บริษัทต่อ เขามีเวลานอนพักผ่อนไม่มากต่อวัน

เมื่อพรลภัสเห็นแบบนี้เธอก็เริ่มจะเข้าใจคนรวยและเจ้าของบริษัทคนอื่น ๆ กว่าจะทำให้บริษัทมั่นคงและอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ มันต้องแลกกับความลำบากและความขยันอดทนจริง ๆ

อ้วก! โอก! อ้วก!

พรลภัสยังคงมีอาการแพ้ท้อง ช่วงนี้เธอมักมีอาการแพ้ท้องตอนช่วงเช้าและกลางวัน ตอนกลางคืนเธอจึงได้นอนพักผ่อนมากขึ้น มันเลยทำให้มาร์คัสต้องพาหญิงสาวไปที่บริษัทด้วย เขาไม่สบายใจที่จะปล่อยให้หญิงสาวอยู่ที่บ้าน ถึงแม้ว่าจะมีคนรับใช้คอยดูแลก็เถอะ แต่คนรับใช้ก็ไม่สามารถคอยอยู่ดูแลเธอแบบตัวติดกันได้

“คราเวน นายช่วยเพิ่มโต๊ะทำงานมาไว้ในห้องให้ฉันหน่อย”

“ทำไมเหรอครับ” คราเวนถึงกับสงสัย เพราะที่บริษัทนี้ โต๊ะทำงานของมาร์คัสก็ใหญ่โตมาพออยู่แล้ว

“ฉันจะเตรียมไว้ให้พรลภัส ช่วงนี้เธอแพ้ท้องในช่วงกลางวัน ฉันจะพาเธอเข้ามาดูแลที่บริษัทด้วย เผื่อว่าเธออยู่เบื่อ ๆ อยากทำอะไรบ้าง จะได้ให้เธอได้เรียนรู้งานกับฉันไปด้วยเลย”

“ครับ”

มาร์คัสให้หญิงสาวได้อ่านเอกสารงานของเขาอยู่ทุกวัน รวมถึงเอกสารสรุปการประชุมทุกอย่างด้วย จนพรลภัสรู้สึกว่าเธอได้ไปนั่งทำงานกับเขาเลยอย่างนั้น เธอสามารถจินตนาการและจำลองว่าเธอเป็นผู้บริหารและมีคนคอยมารายงานเรื่องงานให้เธอได้รู้ทุกวัน เธอจึงเข้าใจมาร์คัสว่า เขาทำงานหนักมากจริง ๆ

“หากเหนื่อก็ไปพักผ่อนก็ได้นะ ไม่ต้องจริงจังกับงานพวกนี้มากหรอก ฉันแค่ให้เธอได้ศึกษาเท่านั้น”

“ไม่เป็นไรค่ะ อาการแพ้ท้องของฉันเริ่มดีขึ้นแล้ว ฉันชอบที่ได้ทำงานค่ะ ฉันรู้สึกมีความสุขดี”

“งั้นก็แล้วแต่เธอ”

“ขอบคุณนะคะที่ให้ฉันได้เรียนรู้งานกับคุณ”

“ไม่เป็นไร อยากจะได้อะไรก็บอกแล้วกัน”

“ค่ะ”

พรลภัสมาทำงานกับมาร์คัสที่บริษัทเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว อาการแพ้ท้องของเธอก็ดีขึ้นมาก ตอนนี้เธอจะอ้วกก็แค่ช่วงเช้าตอนตื่นนอนเท่านั้น มาร์คัสก็ยังคงทำดีกับเธอย่างเสมอต้นเสมอปลาย

พนักงานที่บริษัทแห่งนี้ ทุกคนล้วนแล้วแต่พูดภาษาอังกฤษได้ทุกคน และตั้งแต่ที่เธอเข้ามาทำงานกับมาร์คัสที่บรษัทนี้ พนักงานหลายคนก็ซุบซิบนินทาไม่เว้นวัน ว่าเธอต่าง ๆ นานา

บางคนก็บอกว่าเธอนั้นเป็นเมียน้อย เป็นเมียเก็บ เป็นชู้ และอีกหลาย ๆ อย่างมากมาย เธอได้ยินเข้าหูไม่เว้นวัน