อาจเป็นแค่เมียน้อย

“เธอว่าผู้หญิงที่ท่านประธานพามาด้วยทุกวันนั้นเป็นใครกัน”

“ฉันว่าน่าจะเป็นเมียท่านประทานนั่นแหละ”

“แต่ฉันว่าไม่ใช่ เพราะว่าท่านประธานยังไม่ได้แต่งงาน”

“ใช่ ท่านประธานยังไม่ได้แต่งงาน หากแต่งงานจริง ๆ พวกเราก็ต้องรู้สิ”

“อีกอย่างนะ ท่านประทานต้องแนะนำเธอให้คนทั้งบริษัทได้รับรู้ไปแล้วหากว่าหล่อนเป็นเมียของท่านประธานจริง ๆ ”

“แล้วหล่อนเป็นใครกันล่ะ แถมยังตั้งท้องอีกด้วย ดูเหมือนว่าท่านประธานจะใส่ใจหล่อนมากเลยนะ”

“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ หล่อนดูเหมือนจะเป็นคนพิเศษมาก ไม่งั้นท่านประธานคงไม่ให้เข้าไปนั่งในห้องทำงานด้วยหรอก”

“ฉันว่าเป็นเมียเก็บท่านประธานแน่นอน”

“ฉันว่าเป็นชู้ หรือไม่ก็เมียน้อย บางทีท่านประธานอาจจะมีคนรักหรือภรรยาอยู่ที่ต่างประเทศก็ได้ เพราะว่าท่านก็เดินทางไปมาบ่อย ๆ ”

“อืม บางทีผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นเมียเก็บของท่านประธานที่เอาไว้คอยบำเรอที่ประเทศไทยนี้ก็ได้”

“ใช่ ฉันว่าผู้หญิงตัวจริงของท่านประธานต้องอยู่ที่ต่างประเทศแน่นอน เพราะปกติแล้วท่านประธานจะอยู่ที่ต่างประเทศซะส่วนใหญ่”

“ใช่ ทั้งหล่อและรวยแบบนี้ คงไม่ครองโสดได้หรอก อย่างน้อย ๆ คงจะต้องมีตัวจริงอยู่ที่ต่างประเทศแล้วแน่นอน”

“งั้นผู้หญิงคนนี้ก็คงเป็นได้แค่เมียเก็บล่ะสินะ”

เสียงซุบซิบนินทาของพนักงานในบริษัท ต่างนินทาว่าร้ายพรลภัสไปต่าง ๆ นานา แต่เธอไม่ได้ใส่ใจและรู้สึกว่ามันบั่นทอนจิตใจอะไรเลย เพราะเธอไม่ได้เป็นเหมือนคนพวกนั้นพูด

วันต่อมา…..

พรลภัสก็นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ มาร์คัสให้เธออ่านผลการประชุมที่เขาพึ่งเข้าประชุมมาเมื่อวาน เขาให้เธอลองสรุปให้เขาฟังว่าการประชุมนั้นพูดถึงเรื่องอะไร และความสำคัญของการประชุมนี้คืออะไร และผลสรุปของการประชุมคืออะไร

พรลภัสที่ได้อ่านบันทึกการประชุมแล้ว เธอสามารถอธิบายและพูดออกมาได้อย่างมืออาชีพเหมือนกับว่าเธอได้เข้าไปนั่งในห้องประชุมนั้นด้วย เธอสามารถบอกและอธิบายเรื่องการประชุมทั้งหมดได้ และยังมีเสนอแนะบางอย่างให้เขาอีกด้วย

มาร์คัสรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก พรลภัสทำได้ดีและมีความสามารถมากกว่าที่เขาคิด เธอเรียนรู้งานได้เร็วมาก และยังสามารถเข้าใจรายละเอียดงานได้เป็นอย่างดี อีกอย่าง การสื่อสารทั้งหมดเธอก็รายงานออกมาเป็นภาษาอังกฤษอีกด้วย

“เก่งมาก” มาร์คัสเอ่ยชม

“ใช่ครับ คุณพรลภัสเก่งมาก คุณเรียนรู้งานได้ไวจริง ๆ” คราเวนถึงกับเอ่ยชมเธอและปรบมือให้

“ขอบคุณค่ะ”

ระหว่างที่ทุกคนกำลังเอ่ยชมกันอยู่นั้น เสียงมือถือของมาร์คัสก็ดังขึ้น เมื่อได้รับสายเท่านั้นแหละ บรรยากาศภายในห้องก็ดูอึมครึมทันที

“ได้ อย่าพึ่งคิดมากนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะรีบบินไปหา”

หลังจากวางสาย สีหน้าของมาร์คัสก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ยังคงเก็บอารมณ์ไว้ จริง ๆ แล้วเรื่องที่เขาได้ฟังตอนรับโทรศัพท์นั้น มันทำให้เขาแทบคลั่งออกมา เขารู้สึกโมโหมาก ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเฮเรน่าผู้หญิงที่เขารักเลย

“คราเวน นายช่วยจองตั๋วเครื่องบินไปไต้หวันให้ฉันหน่อย พรุ่งนี้ฉันจะบินไปหาเฮเลน่า”

“แล้วผม….”

“ฉันจะไปคนเดียว นายอยู่ทางนี้ก็ช่วยดูแลงานที่บริษัทและก็พรลภัสให้หน่อยก็แล้วกัน”

“ครับ…แต่ว่าบอสจะไปหลายวันมั้ยครับ”

“ยังไม่รู้เหมือนกัน”

“ได้ครับ งั้นผมจะไปจองตั๋วเครื่องบินขาไปให้ก่อน” ว่าแล้วก็เดินออกจากให้ทำงานของมาร์คัสออกไปทันที

พรลภัสไม่ได้เอ่ยอะไร เพราะมันไม่ได้เกี่ยวกับเธอ แต่เธอคิดว่ามันต้องเป็นเรื่องเร่งด่วนแน่นอน ไม่งั้นมาร์คัสคงจะไม่มีสีหน้าที่ทุกข์ใจแบบนี้หรอก

“อาการแพ้ท้องของเธอดีขึ้นแล้วใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง อีกอย่างตอนนี้ก็สี่เดือนแล้ว อาการแพ้ท้องก็ไม่ค่อยมีแล้วด้วย”

“อื่ม ฉันจะให้คราเวนช่วยดูแลเธอ หากมีอะไรก็ให้คราเวนโทรไปหาฉันก็แล้วกัน”

“ค่ะ”

หลังจากที่มาร์คัสบินไปประเทศไต้หวันแล้ว พรลภัสก็นอนไม่ค่อยหลับเลย เพราะตั้งแต่ที่เธอย้ายเข้ามานอนในห้องของมาร์คัส ทุกคืนเขาจะคอยนวดแข่งนวดขาให้เธอ แล้วก็ยังนวดหลังนวดไหล่ให้กับเธอด้วย จนเธอรู้สึกสบายตัวและหลับลงไปได้

ตอนนี้เขาไม่อยู่มาสามวันแล้ว หญิงสาวก็นอนไม่หลับเลยทุกคืน จะงีบหลับไปได้จริง ๆ ก็ใกล้สว่างแล้ว หลับตาไปได้ไม่นานก็ต้องตื่นขึ้นมาเพื่อไปทำงานที่บริษัทต่อ

ถึงแม้ว่ามาร์คัสจะไม่อยู่ แต่ก่อนที่จะไปเขาก็ได้สั่งงานเธอไว้ เพราะวันนี้ที่บริษัทจะมีประชุมใหญ่ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยู่ แต่คราเวนก็คือตัวแทนของเขา

มาร์คัสให้พรลภัสเข้าร่วมประชุมด้วย และหลังจากที่ประชุมเสร็จ วันต่อมาเธอต้องรายงานผลการประชุมทั้งหมดให้เขาได้ทราบ และเธอก็ทำมันได้เป็นอย่างดี

รายงานการประชุมที่เธอได้พูดให้เขาฟังนั้น มันทำให้เขาเข้าใจและเหมือนว่าเขาได้นั่งอยู่ในห้องประชุมนั้นด้วยตัวเองด้วย ทั้งน้ำเสียงและการพูดของเธอมันได้อรรถรสมากจริง ๆ จนเขาไม่ต้องมานั่งอ่านเอกสารรายงานอีกแล้วก็ได้ เพราะสิ่งที่หญิงสาวรายงานให้เขาฟังนั้นมันชัดเจนหมดแล้วทุกอย่าง

“คุณพรลภัสเก่งมากจริง ๆ นะครับ หากผมไม่รู้มาก่อนว่าคุณไม่เคยทำงานในบริษัท ผมคงคิดว่าคุณเป็นมืออาชีพแน่นอนเลย” คราเวนเอ่ยชม

“พี่แวนคิดแบบนั้นจริง ๆ เหรอคะ”

“ใช่ครับ คุณพรลภัสเก่งมาก” คราเวนถึงกับยกนิ้วโป้งให้กับเธอ

“ดาวเคยบอกพี่แวนแล้วนี่คะ ว่าอย่าเรียกคุณกับดาวอีก ต่อไปนี้เรียกดาวว่าน้องดาวเถอะค่ะ”

“มันคงไม่เหมาะหรอกครับ”

“ไม่เหมาะยังไงคะ พี่แวนเป็นถึงเลขาคนสนิทของคุณมาร์คัส ตำแหน่งสูงกว่าดาวอีก”

“แต่ตอนนี้คุณก็ตำแหน่งผู้ช่วยเลขาแล้วเหมือนกันนะครับ ตำแหน่งก็ไม่ได้ต่างจากผมเท่าไหร่”

“ตั้งแต่ที่ดาวมาอยู่กับคุณมาร์คัส พี่แวนก็ดีกับดาวมาตลอด หากพี่แวนพอจะเห็นว่าดาวเป็นน้องสาวของพี่ได้บ้าง ก็เรียกดาวว่าดาวเฉย ๆ เถอะค่ะ เวลาที่พี่แวนเรียกดาวว่าคุณ มันทำให้ดาวรู้สึกอึดอัด”

“ก็ได้ครับน้องดาว”

มาร์คัสไปประเทศไต้หวันได้ห้าวันแล้ว ช่วงห้าวันมานี้ พรลภัสกับคราเวนก็สนิทสนมกันมากขึ้นจนเหมือนพี่น้องกันจริง ระหว่างที่เดินทางกลับบ้าน คราเวนจึงเอ่ยบางอย่างกับหญิงสาว

“น้องดาวรู้มั้ยครับว่าพี่น่ะอยากมีน้องสาวมานานแล้ว”

“แล้วพี่แวนไม่มีพี่น้องเหรอคะ”

“พี่เป็นเด็กกำพร้า ที่พ่อของบอสรับมาเลี้ยงไว้ และให้อยู่กับบอสมาจนถึงทุกวันนี่แหละ พี่ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อกับแม่ของพี่เป็นใคร พี่อยากมีพี่น้องมาตลอด อยากมีคนให้ห่วงและดูแลบ้าง”

“พี่คิดอยากจะตามหาพ่อกับแม่ของพี่บ้างมั้ยคะ”

“ตอนแรกก็เคยคิด แต่ตอนนี้ก็ไม่แล้ว”

“ทำไมล่ะคะ”

“ในเมื่อพวกเขาตั้งใจทิ้งพี่ไปแล้ว แล้วทำไมพี่ต้องกลับไปหาพวกเขาอีกล่ะ”

“แต่พวกท่านอาจจะมีความจำเป็นบางอย่างหรือเปล่าคะ”

“จำเป็นหรือไม่พี่ก็ไม่สนใจแล้ว ตอนนี้พี่อยู่คนเดียวก็มีความสุขดี อีกอย่างพี่ก็มีดาวมาให้ดูแลแล้วไง หากดาวไม่ถือพี่ก็จะถือว่าดาวเป็นน้องสาวพี่ก็แล้วกัน”

“ดาวยินดีค่ะ เพราะดาวมีแต่คอยดูแลและปกป้องคนอื่นมาตลอด แต่ดาวไม่เคยมีใครมาปกป้องดาวเลยเหมือนกัน ดาวตกลงรับพี่แวนมาเป็นพี่ชายของดาวนะคะ”

“อืม”

ทั้งสองคนหันมาส่งยิ้มให้กัน ตั้งแต่ที่มาร์ไม่อยู่ พรลภัสก็ดูจะมีความสุขมากเหมือนกัน เพราะคราเวนคอยตามใจและเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดี วันหยุดก็พาเธอออกไปเที่ยวทะเลเพื่อผ่อนคลาย

ตอนแรกพรลภัสก็รู้สึกว่านอนไม่หลับเมื่อมาร์คัสไม่อยู่ แต่พอเธอย้ายกลับไปนอนในห้องของเธอเหมือนเดิมแล้ว หลังจากนั้นไม่นานเธอก็นอนหลับลงได้อย่างปกติ