Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
10 เกลียดคุณ
หลายวันผ่านไป
“พี่จันทร์” มินตราลุกเดินออกมาจากห้องหลังจากที่เธอนอนซมอยู่หลายวันเพราะพิษไข้ และวันนี้ก็เพิ่งจะรู้สึกตัวว่าเริ่มหายดีบ้างแล้ว
“อ้าวคุณหนู เป็นยังไงบ้างคะยังเวียนหัวอยู่อีกหรือเปล่า?”
“นิดหน่อยค่ะ ขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะที่คอยดูแล”
“ไม่ใช่พี่หรอกค่ะ แต่เป็นนายต่างหากที่คอยดูแล”
“นาย?”
“ก็คุณมังกรนั่นแหละค่ะ”
“อ๋อ”
“เดี๋ยวพี่มานะ”
“พี่จันทร์จะไปไหนคะ?”
“นายสั่งเอาไว้ว่าถ้าคุณหนูพื้นแล้วให้พี่ไปบอกนาย”
“ไม่ต้องไปบอกเค้าหรอกค่ะพี่จันทร์ มินอยากอยู่แบบนี้มากกว่า มินไม่อยากเห็นหน้าเขา พี่จันทร์เข้าใจใช่มั้ยคะ”
“ค่ะคุณหนู ไม่บอกก็ไม่บอก”
“…..”
“พี่ขอนะคะคุณหนูอย่างหนีอีกเลย ที่นี่มันเป็นเกาะค่ะทางออกทางเดียวก็คือต้องนั่งเรือออกไปเท่านั้นค่ะ พี่ไม่อยากเห็นคุณหนูต้องเจ็บตัวอีก”
“ต่อให้มินคิดหนีอีก มันก็คงไม่มีทางหนีออกไปได้หรอกค่ะ”
“ยังดีนะคะที่คุณหนูรอดกลับมาได้ ตรงนั้นมันเป็นหน้าผาข้างล่างก็เต็มไปด้วยหินแหลมๆ มีคนเคยตกลงไปแล้วตายเพราะตกใส่หิน จากนั้นก็ไม่มีใครกล้าไปตรงนั้นอีกเลย”
“มินออกไปเดินเล่นแถวๆ นี้ได้มั้ยคะ”
“คุณหนู…”
“พี่จันทร์ไม่ต้องกลัวว่ามินจะหนีหรอกค่ะ ต่อให้หนีก็หนีไม่พ้นอยู่ดี”
“พี่ไม่ได้กลัวเรื่องนั้นหรอกค่ะ แต่คุณหนูเพิ่งจะฟื้นจากไข้เองนะคะ”
“เดินออกไปรับลมแถวๆ นี้คงไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ จะได้หายเร็วๆ ด้วย”
“ตามใจค่ะ”
มินตราออกไปเดินเล่นด้านนอกหลังจากที่นอนซมอยู่ในห้องหลายวันเพราะพิษไข้ จะว่าไปที่เกาะนี้ก็ดูสวยดีเหมือนกันนะ เหมือนตัดขาดจากโลกภายนอกไปเลย ไม่ต่างอะไรกับตอนที่เธออยู่ที่บ้านคนเดียว เธอเองก็เหมือนกับตัดขาดจากโลกภายนอกไปเลยเหมือนกัน
เธอเดินเล่นอยู่ตามรอบๆ ตัวบ้านที่เธออยู่ ไม่ได้ออกไปเดินเล่นไหนไกล และจู่ๆ สายตาก็ไปสะดุดกับชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังเดินเล่นอยู่ริมชายหาด พอลองมองดูดีๆ ถึงได้รู้ว่าเป็นมังกรกับผู้หญิงคนนึงซึ่งน่าจะเป็นคนที่นี่ เพราะการแต่งตัวของเธอดูชาวบ้านแต่หน้าตาของเธอก็สะสวยเอามากๆ
“เหอะ!” เธอเค้นเสียงใส่เมื่อมังกรหันกลับมาเห็นหน้าเธอ จากนั้นมินตราก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้านทันที
“อ้าวคุณหนูไปเดินเล่นกลับมาเร็วจังเลยค่ะ”
“อากาศมันเป็นมลพิษค่ะมินไม่อยากอยู่!” เธอเดินเข้าไปในห้องปิดประตูล็อคกลอนทันที ทำเอาศรีจันทร์ที่กำลังยืนจัดเตรียมอาหารให้อยู่ถึงกับงงไปเลย
“อะ อ่าว…”
“มินตราล่ะจันทร์?”
“คุณหนูเดินเข้าห้องไปเมื่อตะกี้เองค่ะ”
“เธอหายดีแล้วหรอ?”
“น่าจะอาการดีขึ้นมากแล้วค่ะ ก็เลยขอออกไปเดินรับลมเล่น แต่ไปได้แป๊บเดียวเองก็กลับเข้ามาซะแล้ว”
“…..”
“นายจะรับอาหารเช้าก่อนมั้ยคะ”
“ไม่ล่ะ ฉันยังไม่หิว”
“ค่ะ”
“แต่ฉันอยากกินด้วยจังเลยพี่จันทร์ ไม่ทราบว่าอาหารมื้อนี้คนสวยๆ อย่างรำพึงจะกินด้วยได้หรือเปล่าพี่จันทร์จ๋า”
“มาทำไมรำพึง นี่บ้านของนายนะ”
“ทำไมฉันจะมาไม่ได้ ก็ฉันเป็น…”
“รำพึง!”
“ขอโทษค่ะคุณมังกร”
“กลับบ้านของเธอไป และถ้าไม่มีเรื่องอะไรอย่ามาวุ่นวายที่บ้านของฉัน”
“ค่ะ” รำพึงเดินกระทืบเท้ากลับไปด้วยความไม่พอใจ
“รำพึงนี่น่ารำคาญจริงๆ เลยนะคะ นิสัยมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ นายอย่าไปใส่ใจมันเลยนะคะ”
“อืม…ฉันจะเข้าไปหามินตรานะ”
“ค่ะ แต่เมื่อกี้ดูเหมือนคุณหนูจะล็อคประตูห้องด้วยนะคะ”
“ขอกุญแจสำรองหน่อย”
“ได้ค่ะๆ”
ศรีจันทร์เอากุญแจสำรองมาให้กับมังกรจากนั้นเขาก็ไขกุญแจแล้วเข้าไปในห้องนอนของมินตราทันที
“คุณ….เข้ามาในห้องของมินทำไม!?”
“เธอหายดีแล้วหรอถึงออกไปเดินเล่น?”
“เรื่องของมิน คุณจะมายุ่งทำไม”
“ฉันมาพูดกับเธอดีๆ นะมินตรา อย่ายั่วโมโหฉัน”
“ทำไมคะ คุณจะขู่ฆ่ามินอีก หรือว่าคุณจะอื้ออ!!”
ไม่ทันที่มินตราจะได้พูดอะไรเต็มปากเต็มคำมังกรก็เข้าประชิดตัวเธอพร้อมกับจูบอย่างรุนแรงจนมินตราหายใจแทบไม่ทัน
“ฉันทำอีกแน่ถ้าเธอยังไม่หยุดยั่วโมโหฉัน เธอคือเมียของฉันเพราะฉะนั้นฉันมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรกับเธอก็ได้!”
“เมียที่ได้มาจากการข่มขืนน่ะเหรอคะ ดูคุณภูมิใจกับเรื่องเลวๆ แบบนี้มากเลยนะคะ”
“มินตรา!”
“ออกไปแล้วอย่ามาให้มินเห็นหน้าอีก ไม่อย่างนั้นมินจะไปกระโดดหน้าผานั้นอีก อย่าหาว่ามินไม่เตือน!”
“…..”
เธอก็ไม่ต่างอะไรจากหมาจนตรอกที่สามารถทำได้ทุกอย่างถ้าถูกบีบถูกกดดันมากๆ และหมาจนตรอกอย่างเธอมันก็สู้ขาดใจไม่ได้กลัวคนอย่างเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“ออกไปกินข้าว ศรีจันทร์เตรียมอาหารไว้ให้เธอเรียบร้อยหมดแล้ว”
“มินไม่หิว”
“เธอต้องกินเพราะเธอต้องกินยา จะไปกินดีๆ หรือว่าเธอจะให้ฉันเอาเข้ามาป้อน แต่ฉันก็ไม่รับปากนะว่าจะแค่ป้อนข้าวเธออย่างเดียว อาจจะมีอย่างอื่นร่วมด้วยก็ได้ โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงกับเธอ….”
“มินเกลียดคุณที่สุด!”
“…..”
มินตราเดินออกไปกินข้าวที่ศรีจันทร์เตรียมเอาไว้ให้ เธอนั่งกินอย่างเงียบๆ และเต็มไปด้วยความอึดอัดกับการต้องนั่งกินข้าวร่วมวงกับผู้ชายคนนี้
“ฉันซื้อเสื้อผ้ามาให้เธอแล้วนะ แล้วก็ของใช้ส่วนตัวของเธอทุกอย่างมีครบหมดแล้ว ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มก็บอกฉันจะได้ให้คนออกไปซื้อให้”
“…..”
“มินตรา…ฉันพูดกับเธออยู่ไม่ได้ยินรึไง”
“ได้ยินค่ะ”
“แล้วทำไมเธอถึงไม่ตอบ”
“มินไม่อยากคุยกับคนอย่างคุณค่ะ”
“…..”
มังกรไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาได้แต่นั่งมองมินตรากินข้าวอย่างเงียบๆ จนกระทั่งกินอิ่มเธอก็เดินกลับเข้าไปในห้องของเธอเหมือนเดิม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“…..” มินตราหันกลับไปมองตามเสียง ก็เห็นมังกรยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องของเธอ “มีอะไรอีกคะ?”
“ฉันจะมาพูดกับเธอเรื่องที่จะต้องอยู่บนเกาะนี้”
“มินไม่อยากฟัง!”
“ที่นี่ไม่มีทางออกอื่นนอกจากจะต้องขึ้นเรือของที่นี่ ซึ่งที่นี่ก็มีเรือเพียงลำเดียวเท่านั้นที่ขับไปมาระหว่างเกาะ ไม่ต้องคิดที่จะหาทางหนีออกจากที่นี่เพราะมันไม่มี”
“…..”
“อีกสองสามวันฉันจะกลับไปทำงานแล้วนะ”
“เรื่องของคุณ”
“จะไม่ถามถึงยายเธอหน่อยเหรอ?”
“ถ้าอย่างนั้นก็ฝากบอกยายทีค่ะว่ามินตายไปแล้ว เพราะถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆ ยายจะได้ไม่ต้องตกใจ”
“…..”
“ขอบคุณค่ะ”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
