หัวใจมังกร

มังกร ชายหนุ่มอายุ 32 ปี ทั้งชีวิตของเขาไม่เคยโหยหาคำว่าครอบครัวเลย เพราะปมในชีวิตตอนเด็ก พ่อของเขาเป็นคนที่มีฐานะร่ำรวยเป็นมาเฟียที่ใครๆ ก็เกรงกลัวและกล่าวขานถึงความเจ้าชู้

แม่ของเขาต้องชอกช้ำเพราะสามีพาผู้หญิงเข้าบ้านมาไม่ซ้ำหน้า จนกระทั่งคลอดน้องชายคนสุดท้อง แม่ของเขาก็ตรอมใจตายไปในที่สุด

ซึ่งมันสร้างปมให้กับเด็กวัยสิบกว่าขวบอย่างเขามาก และจากนั้นเขาก็กลายเป็นคนที่เย็นชา และไม่เคยโหยหาคำว่าครอบครัวอีกเลย

"อึกกอ๊าาา...เจ็บจังเลยค่ะ....อร๊างง!!"

"หุบปาก! เธอไม่มีสิทธิ์พูด!" เสียงของมาเฟียหนุ่มตะคอกดังลั่น พร้อมกับเสียงบางอย่างกระทบกันดังขึ้นอย่างรัวๆ

มินตราเด็กสาววัยยี่สิบปีหลานสาวแท้ๆ ของแม่นมที่เป็นคนเลี้ยงทั้ง4คนมา เธอเพิ่งมาทำงานที่นี่ได้เพียงไม่กี่วัน และเป็นเด็กที่ขี้สงสัยอยากรู้อยากเห็น

เธอเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ ทั้งๆ ที่เธอเองก็รู้กฎข้อห้ามเป็นอย่างดี ว่าหลังจากที่ฟ้ามืดห้ามใครก็ตามเข้าออกบ้านหลังใหญ่โดยเด็ดขาด

แต่เพราะเสียงบางอย่างกระทบกันดังลั่นและไฟที่เปิดสว่างอยู่มันทำให้เธออยากรู้อยากเห็น และก็กลัวว่าจะเป็นโจรมาขโมยของในบ้าน

เธอค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปด้านในอย่างใจเย็น โดยที่ไม่ให้ใครเห็น

เสียงบางอย่างกระทบกันมันดังออกมาจากห้องที่ไฟเปิดอยู่ และประตูก็ไม่ได้ปิดสนิท มินตราค่อยๆ ใช้มือแง้มประตูเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ภาพตรงหน้าของเธอคือผู้หญิงคนนึงกับผู้ชายที่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้กำลังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยกันอยู่ ทั้งคู่ไม่มีใครใส่เสื้อผ้า และหญิงสาวคนนั้นก็ถูกตรึงไว้กับโซ่และเชือกเส้นเล็กๆ

ในขณะที่เธอกำลังถูกกระทำเรื่องอย่างว่ามินตรากลับรู้สึกเจ็บและทรมานแทน เพราะเสียงร้องของเธอมันไม่ได้บ่งบอกถึงความรู้สึกดีเลยแม้แต่น้อย

กึก! แก้ก!

"....." มินตรารีบเอามือปิดปากของตัวเอง ก่อนจะหันหลังเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะเมื่อครู่เธอเผลอถอยหลังไปชนบางอย่างจนล้มลง แต่ไม่กล้าจะเก็บขึ้นมาเพราะกลัวว่าเจ้าของบ้านจะออกมาเห็นก่อน

@เรือนหลังเล็ก

"หายไปไหนมามินตรา?"

"....." เมื่อกลับมาถึงบ้าน ยายของเธอก็เอ่ยถามขึ้นทันที

"มินไปเดินเล่นมาจ้ะยาย" เธอตอบ พร้อมกับเหลียวไปมองด้านหลังเล็กน้อย แล้วหันกลับมายิ้มให้กับยายของเธอ

"บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าตอนมืดห้ามออกไปเดินเล่นที่ไหน ทำไมถึงไม่ฟังกันบ้าง!" เพราะอยู่ที่นี่มานานยายของเธอก็เลยรู้กฎของที่นี่ดี หลังจากที่ฟ้ามืดห้ามคนในบ้านออกไปเดินเพ่นพ่านด้านนอก ยกเว้นการ์ดที่มีหน้าที่คอยดูแลรอบๆ ตัวบ้าน และก็ห้ามเข้าไปในบ้านหลังใหญ่โดยเด็ดขาด

"มินขอโทษจ้ะยาย"

"คราวหน้าคราวหลังก็ระวังบ้าง คุณกรเขาไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่องหรอกนะ"

"จ้ะยาย"

"กลับเข้าไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าไปช่วยยายในครัว"

"จ้ะ"

เธอพยักหน้ารับจากนั้นก็วิ่งขึ้นไปบนบ้านของตัวเอง คืนนั้นทั้งคืนเธอพยายามข่มตาให้นอนหลับ แต่ก็ไม่รู้ทำไมภาพที่ทั้งสองคนกำลังมีอะไรกันอยู่ถึงได้ลอยเข้ามาในหัวของเธอไม่หยุด

เช้าวันต่อมา

มินตราตื่นแต่เช้ามืดตามที่ย้ายของเธอบอกจากนั้นก็ไปช่วยยายของเธอทำงานในครัวจนกระทั่งฟ้ารุ่ง

"เอาขยะไปทิ้งให้หน่อยนะ"

"ทิ้งที่ไหนเหรอจ๊ะป้า?"

"ตรงหน้าบ้านเลยมันมีถังขยะอยู่"

"จ้ะป้า"

เธอรับถุงขยะใบใหญ่แล้วเดินออกไปที่หน้าบ้านตามที่ป้าคนนั้นบอก

พอหันกลับมาเธอก็เจอกับผู้หญิงคนเมื่อคืนเดินออกมาด้วยสภาพที่อิดโรย เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยแดงจำนวณมาก บางจุดก็มีเลือดซิบออกมา

"พี่เป็นอะไรไปจ๊ะ ให้หนูช่วยมั้ย" เธอเสนอตัวเข้าไปช่วยด้วยความหวังดี เพราะเห็นสภาพของผู้หญิงคนนั้นแทบจะไม่ไหวแล้ว

"ขอบใจ แต่ฉันไม่เป็นไรหรอก ช่วยเรียกรถแท็กซี่ให้ที"

"ค่ะๆ"

มินตรารีบเดินออกไปเรียกรถแท็กซี่ให้กับหญิงสาวจากนั้นก็ส่งเธอขึ้นรถแท็กซี่ไป ส่วนเธอก็กลับเข้าไปในบ้านตามเดิม

"หายไปไหนมาตั้งนาน?" ยายเอ่ยถามขึ้น

"มินช่วยผู้หญิงคนนึงขึ้นรถแท็กซี่จ้ะ ไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรมา แต่ดูร่างกายเขาสะบักสะบอมมากเลย"

"คราวหน้าคราวหลังถ้าไม่ใช่เรื่องของตัวเองก็อย่าเข้าไปยุ่งอีก!"

"ทำไมล่ะจ๊ะยาย มินก็แค่เข้าไปช่วยเขาเพราะเห็นว่าเขาช่วยเหลือตัวเองแทบจะไม่ได้"

"บอกอะไรก็ให้ฟังเถอะ มาเร็วช่วยกันยกอาหารไปจัดให้คุณกรเร็ว!"

"จ้ะยาย"

เธอช่วยยายของเธอจัดโต๊ะอาหารจนเสร็จ และในขณะนั้นชายหนุ่มก็เดินลงบันไดมาพอดี เธอสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกแววตาแข็งกร้าวราวกับว่าไปโกรธใครมา เขาเป็นผู้ชายที่มีอายุแต่ดูไม่แก่ลงเลย

"วันนี้มีอะไรกินบ้างครับแม่นม"

"เป็นของที่คุณกรชอบทั้งนั้นเลยค่ะ"

"นั่นใครเหรอครับ"

"อ๋อ หลานสาวของนมเองค่ะ พอดีว่าพ่อกับแม่มันต้องทำงานก็เลยเอามาฝากไว้ที่นี่ คุณกรไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ นมให้มันทำงานเหมือนกับแม่บ้านคนอื่นเหมือนกัน"

"ไม่ครับ เอาตามที่แม่นมเห็นควรเลย"

มังกรมองหน้าของมินตราสายตาของเขาทำเอาเธอต้องก้มหน้าหลุบตาหนีด้วยความกลัว ยิ่งภาพเมื่อคืนลอยเข้ามาในหัวของเธอทำเอาเธอรู้สึกผิดและกลัวว่าจะมีคนรู้ว่าเธอไม่ได้ทำตามกฎ แอบเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ในตอนกลางคืน

ผ่านไปสักพัก

"ยาย...มินเอาขยะออกไปทิ้งแป๊บนึงนะ เดี๋ยวมินรีบกลับมา"

"เออๆ รีบไป แล้วอย่าไปเถลไถลที่ไหนอีกล่ะ"

"จ้ะยาย"

มินตราหิ้วถุงขยะออกไปทิ้งที่หน้าบ้านอีกครั้ง เธอไม่ได้เก่งเรื่องงานบ้านงานเรือน และสิ่งเดียวที่เธอช่วยทำได้ก็คือช่วยเก็บกวาดทำความสะอาดตามหลัง

ปึก!

"คะ คุณ!!" มินตราเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อถูกมาเฟียหนุ่มดึงตัวของเธอแล้วผลักให้ติดกับกำแพงอย่างแรง

"เมื่อคืน...เธอใช่มั้ย" น้ำเสียงเย็นยะเยือกเปล่งออกมาจากริมฝีปากหนา พร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาหาเด็กสาวเรื่อยๆ "เธอ...เห็นอะไร"

"หะ เห็นอะไรคะ มะ มินไม่เห็นอะไรเลย มินนอนหลับ"

"เหรอ?"

"จะ จริงค่ะ"

"ฉันไม่เชื่อ.."

"ยายมาแล้ว!"

"...." เสียงของเด็กสาวทำให้มาเฟียหนุ่มเปลี่ยนจุดสนใจ จากนั้นเธอก็ใช้จังหวะที่เขากำลังเผลอวิ่งหนีเข้าบ้านไปทันที