ตอนที่ 3 งานเลี้ยงบริษัท?

?หัวใจซาตาน NC

ตอนที่ 3

เมื่องานเลี้ยงเริ่มขึ้นผู้คนมากหน้าหลายตานักธุรกิจต่างกันพาไปร่วมแสดงความยินดีกับบริษัทของคุณภาทร รวมถึงนักข่าวหลายสถานที่พากันไปทำข่าว ใยไผ่เธอตื่นเต้นกับงานวันนี้มากและภูมิใจที่ตัวเองมาถึงจุดนี้ความฝันของเธอเริ่มเป็นจริงแต่เธอยังไม่ประสบความสำเร็จอีกคั้นเท่านั้น ทั้งดอกไม้แล้วก็ของขวัญจากหนุ่มธุรกิจหลายท่านพี่พากันซื้อมาให้ไผ่ เพื่อหวังคลองใจจากนักธุรกิจสาว

"ลูกสาวของคุณภาทรทั้งสวยทั้งเก่งมากเลยนะครับ" นักธุรกิจวัยกลางคนได้ชมความเก่งของลูกสาวตนเองทำให้ภาทรยิ้มแบบภูมิใจ

"ขอบคุณครับท่านผมภูมิใจในตัวลูกสาวของผมมากเลยเธอทั้งเก่งแล้วก็ฉลาด" ภาทรเคยพูดกับนักธุรกิจอีกคนที่เขาเดินเข้ามาชมลูกสาวตนเอง

"ราเมศด้านนี้" ภาทรโบกมือเรียกเพื่อนของตนเองที่เขากำลังเดินมากับครอบครัวโดยมีลูกชายถือช่อดอกไม้มา 1 คนราเมศคือเพื่อนรักและเพื่อนสนิทของภาทร

"ยินดีด้วยนะเพื่อน" ราเมศพูดพร้อมกับยิ้มแล้วจับมือเช็คแฮนด์กลับภาทรอย่างสนิทกัน

"ไผ่นี่คุณลุงราเมศขอบคุณป้าสิพร" ภาทรเลยบอกลูกสาวใยไผ่ผู้เป็นลูกสาวนั้นรีบยกมือไหว้อย่างสง่าทันที

"สวัสดีค่ะ" คุณราเมศเห็นหนูไผ่ลูกสาวของเพื่อนตนเองนั้นยิ่งพอใจเพราะว่าอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ทั้งสวยทั้งเก่งไม่ว่าใครก็หมายปองกันทั้งนั้นแต่ละเมศจะมีโอกาศมากกว่าเพราะว่าตนเองเป็นเพื่อนสนิทกับคุณพ่อของเธอ

"หนูไผ่สวยมากเลยนะตอนนั้นยังเป็นลูกอยู่เลย" สิพรพูดพร้อมกับเดินมาจับแขนไผ่เเล้วยิ้มให้อย่างเอ็นดู

"ขอบคุณค่ะคุณป้า" ไผ่เธอยิ้มให้กับสิพรอย่างนอบน้อม แต่เธอหารู้ไหมว่าสายตาของลูกชายสิพรไม่ได้พอใจในตัวของเธอเลยตะวันดูว่าเธอกำลังสร้างภาพ เพื่อให้พ่อแม่ของตนเอ็นดู

"เอาดอกไม้ให้น้องสิลูก" ราเมศบอกลูกชายของตนที่ยืนถือช่อดอกไม้อยู่อย่างไม่รู้อะไรเลย

"ครับ" ตะวันฝืนใจแล้วก็เดินนำดอกไม้ช่อใหญ่นั้นมายื่นให้กับไผ่ เขาชอบผู้หญิงทุกคนแต่กับไผ่เขากลับไม่รู้สึกชอบแล้วรู้สึกไม่ชอบหน้าเธออีกต่างหาก

"ขอบคุณค่ะ" ไผ่เธอยิ้มตามปกติของเธอเพราะว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับใครอยู่แล้วมีนักธุรกิจโสดมากมายที่เขาเอาดอกไม้มาให้เธอเธอก็ยิ้มรับตามปกติของเธอกับตะวันเธอก็ทำแบบนั้นเช่นกัน แต่เธอไม่รู้เลยว่าราเมศกำลังมองในตัวเธอเพื่อจองเป็นลูกสะใภ้อยู่

"อย่างนั้นเชิญด้านในก่อนนะคะเดี๋ยวดิฉันไปตักอะไรมาให้ทาน" หวายภรรยาของภาทรเอ่ยขึ้นแล้วเชิญเพื่อนของสามีไปนั่งที่โต๊ะอย่างมีมารยาท

?ใยไผ่?

ฉันรู้สึกว่าสายตาของคุณตะวันเขาดูไม่จริงใจแล้วเขาเหมือนไม่ชอบฉัน คงไม่หรอกมั้งฉันคงคิดไปเองฉันถือช่อดอกไม้ที่เขาให้เอามาเก็บไว้ในห้องเก็บของนั่นแหละดอกไม้และของขวัญเยอะมากที่นักธุรกิจหลายคนเอามาแสดงความยินดีกับฉันวันนี้เป็นวันที่ฉันภูมิใจในตัวเองฉันสามารถทำให้ตัวเองมีวันนี้ได้ต่อจากนี้ฉันจะตั้งใจทำงานแล้วก็ทำให้คุณพ่อคุณแม่ภูมิใจในตัวฉันมากกว่านี้ฉันจะคว้าความสำเร็จมาให้ท่านทั้งสองคนภูมิใจให้ได้

"ไผ่" ฉันหันไปตามเสียงเรียกนั้นเสียงที่คุ้นหูคือเสียงของใยไหมพี่สาวฝาแฝดของเรานั่นเองเป็นฝาแฝดที่ไม่ได้เหมือนกันเลย

เรา : งื้อคิดว่าไม่มากเเล้ว / เราเดินไปกอดพี่สาวของตัวเองพร้อมกับพูดอ้อนเพราะว่าเขาเพิ่งมานี่เราคิดว่าจะไม่มาซะแล้วในวันที่ตัวเองประสบความสำเร็จก็อยากให้คนที่ตัวเองรักมาร่วมแสดงความยินดี

ไหม : จะไม่มาได้ยังไงล่ะน้องสาวของพี่ประสบความสำเร็จทั้งที" ใยไหมพูดพร้อมกับลูกหัวเราะเบาๆแต่ไม่เพียงแต่ใยไหมมานะ น้องนัทหลานชายสุดหล่อของเรากับพี่นนท์พี่เขยของเราก็ยังมาด้วย

น้องนัท : น้าไผ่ครับ /น้องนัทหลานชายสุดหล่อของเรายื่นกล่องของขวัญให้กับเราเรานั่งเสมอหลานพร้อมกับกอดหลานหน้าตาชั่งคล้ายกับพี่นนท์เหลือเกิน

เรา : ขอบคุณครับ ฟ้อด / เราหอมหลานชายสุดหล่อของเรานั่นแหละเขาทำถ้าเขินพร้อมกับหัวเราะ

น้องนัท : อิอิ

พี่นนท์ : นัทเขิลน้าไผ่อีกเเล้วลูก /พี่นนท์แซวลูกตัวเองที่กำลังเขินเราอยู่น้องนัทมักจะเขินเราแบบนี้ถ้าเราหอมแก

น้องนัท : น้าไผ่สวย /น้องนัทพูดพร้อมกับยิ้มแล้วกอดซบมาที่อกเรา เจ้าเล่ห์แต่เล็กเลยนะหลานชาย

เรา : 555 เเต่เล็กเลยอะไหม /เราเงยหน้ามองไหมแล้วก็หัวเราะทั้งไหมแล้วก็พี่นนท์ต่างกันพาหัวเราะน้องนัท

"ไผ่ลูกคุณป๊าเรียกเเล้ว" มามี๊เดินเข้ามาตามเราพร้อมกับบอกว่าคุณป๊าเรียกแล้วคงจะได้เวลาที่เราต้องขึ้นไปบนเวทีกับคุณป๊าแล้วสินะ

เรา : คะมามี๊

น้องนัท : คุณยาย /น้องนัทรีบวิ่งไปหามามี๊พร้อมกับกอดกันมามี๊อุ้มน้องนัทออกไปเลย

ไหม : ป่ะคนสวย / ไหมกอดเอวเราเดินออกมาจอกห้องเเล้วเดินเข้างาน ต่างมีนักข่าวถ่ายรูปกันบ้างนู่นนี่นั่น

แล้วงานเลี้ยงก็ไปได้ด้วยดีคุณป๊าประกาศกับทุกคนว่าเราคือท่านประธานคนใหม่ของบริษัท ญาติพี่น้องของเรารวมถึงกระทั่งคุณย่ามาแสดงความยินดีกับเราทุกคนทั้งลุงพงษ์พัฒน์ ลุงภีม คุณย่าคุณปู่ เป็นวันที่เราภูมิใจมาก จนน้ำตาไหลเลย หลังจากวันนี้เราจะทำให้ดีกว่าที่ผ่านมา แล้วเราก็มานั่งทานอาหารกันหลังจากที่ขึ้นไปบนเวทีเรียบร้อยแล้ว บางคนก็กลับกันญาติของเราก็กลับกันไปบ้าง

"ไผ่มานี่สิ่ลูก" คุณป๊าเรียกเราให้เราเดินไปทางด้านนู้นที่เขายืนอยู่เราพยักหน้าพร้อมกับเดินไปหาคุณป๊าคุณป๊ายืนอยู่กับคุณลุงราเมสแล้วก็ภรรยาของเขาพร้อมกับลูกชายของเขานั่นแหละ เราพยักหน้าแล้วก็เดินไปหาคุณป๊า

เรา : ค่ะคุณป๊า

คุณป๊า : คุณลุงกับคุณป้าและพี่ตะวันเขาจะกลับแล้วขอบคุณเขาก่อนสิลูก / เรายกมือไหว้ทั้ง 3 คนอีกครั้ง

คุณป้า : หนูไผ่ยังไม่มีแฟนใช่ไหมจ๊ะ / คุณป้าสิพรเอ่ยถามเราพร้อมกับยิ้มให้กับเรานั่นแหละเราเลยบอกไปตามความจริงก็เราไม่มีนี้

เรา : ไม่คะไผ่ยังไม่พร้อม

คุณป้า : อย่างนั้นป้าขอจองเป็นลูกสะใภ้นะ / เราไม่รู้หรอกว่าคุณป้าพูดเล่นหรือเขาพูดจริงเราได้แค่ยิ้มแต่คนที่เดือดร้อนเลยคือคุณตะวันเขาหันมองหน้าแม่ของเขาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

คุณตะวัน : ผมไปรอที่รถนะครับ / คุณตะวันเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินออกไปแบบไร้มารยาทซึ่งเราก็ไม่ชอบคนแบบนี้เหมือนกันผู้ใหญ่คุยกันอยู่แต่กลับเดินออกไปแบบไม่มีมารยาทซึ่งต่างจากพ่อแม่ของเขา

คุณลุง : ขอโทษด้วยนะภาทรลูกชายของฉันมันเหลือเกินฉันเหนื่อยแล้วกับมัน / คุณลุงราเมศพูดกับคุณป๊าพร้อมกับสีหน้าที่ดูเหนื่อยใจกับลูกชายตัวเอง

คุณป๊า : ไม่เป็นไรหรอกเขายังวัยรุ่นอยู่น่ะ/ คุณป๊าบอกกับเพื่อนของตนพร้อมกับจับแขนคุณลุงราเมศ

คุณลุง : อย่าลืมที่ฉันพูดกับนายนะถือซะว่าช่วยเพื่อนก็แล้วกันฉันกลับก่อน /คุณลุงราเมศพูดกับคุณป๊าพร้อมกับยิ้มให้เราแล้วก็เดินออกไปทั้งสองคน

เรา : ช่วยเรื่องอะไรหรอคะคุณป๊า /เราเอ่ยถามคุณป๊าไปอย่างที่เราสงสัยนั่นแหละว่าคุณลุงจะให้คุณป๊าช่วยเรื่องอะไร

คุณป๊า : เอาไว้ค่อยคุยกันนะลูกไปส่งแขกท่านอื่นกันดีกว่า / คุณป๊าบอกกับเราแบบนั้นแล้วพาเราไปส่งแขกนักธุรกิจนู่นนี่นั่นหลายคนต่างก็ชมเราบ้าง คุยหัวเราะกับเราบ้างเราไม่เบื่อเลยงานแบบนี้เราภูมิใจเสียอีก ที่ทำให้ครอบครัวมีหน้ามีตาแล้วก็ทำให้คุณป๊ากับมามี๊ภูมิใจ

#แอดอ้วน