ตอนที่ 4 ไม่มีใครบังคับผมได้หรอก

?หัวใจซาตาน NC

ตอนที่ 4

กลับมาทางด้านตะวันเขาไม่พอใจที่คุณแม่ของเขาไปพูดกับใผ่แบบนั้น แล้วตะวันก็เสียมารยาทจนได้ตะวันเดินออกมาจากงานโดยที่ไม่ไว้หน้าคุณพ่อกับคุณแม่ของเขา ตะวันเดินมาขึ้นรถด้วยความที่ตัวเองหงุดหงิดเขาไม่ได้ต้องการที่จะแต่งงานกับไผ่และตะวันไม่ชอบหน้าไผ่ด้วยซ้ำ

ผู้เป็นพ่อกับผู้เป็นแม่เสียหน้ากับเพื่อนที่ลูกชายของตนเสียมารยาทแบบนั้นแต่เขาก็ทำอย่างไรไม่ได้นอกจากขอโทษเพื่อนแล้วเดินตามลูกชายออกมาที่รถ

"ทำไมลูกทำแบบนี้" ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นกับลูก

"ก็ผมไม่ชอบนี่" ตะวันเอ่ยเถียงผู้เป็นพ่อไปตามความในใจของตนเองสิพรผู้เป็นแม่ไม่สามารบอกอะไรลูกได้เลย

"บางทีพ่อว่าตะวันคงถูกตามใจมากเกินไปคงต้องถึงที่เอาจริงแล้วแหละ " ราเมศพูดกับลูกชายออกไปเพราะว่าเขาตามใจลูกชายมาโดยตลอดทั้งให้เงินให้ทุกอย่างที่เขาอยากได้ไม่เคยให้ลูกชายทำงานลูกชายได้แต่เที่ยวไปวันๆทั้งๆที่ลูกชายก็อายุเริ่มโตขึ้นมากแล้ว

"คุณพ่อหมายความว่ายังไง" ตะวันคิ้วขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อได้ยินที่พ่อของเขาพูดออกมาแบบนั้น

แล้วความเงียบของทั้ง 3 ก็เกิดขึ้นทั้งพ่อและแม่รวมถึงตะวันก็ไม่มีการพูดอะไรกันจนกระทั่งรถขับมาจอดถึงบ้านตะวันรีบลงจากรถด้วย สีท่าที่หงุดหงิด

?ตะวัน?

ผมโคตรหงุดหงิดเลยยิ่งคุณพ่อพูดแบบนั้นผมยิ่งไม่โอเคผมอยากถึงบ้านไวๆแล้วคว้ารถยนต์ของผมออกมานั่งดื่มแต่ผมต้องหยุดชะงักเมื่อเข้าบ้านปุ๊บคุณพ่อรีบเดินตามผมมาแล้วก็เรียก

คุณพ่อ : ตะวันจะไปไหนนายต้องมาคุยให้รู้เรื่องก่อน / ผมต้องเดินกลับไปนั่งที่โซฟาเพื่อฟังคุณพ่อพูดถึงผมจะเป็นคนเกเรแต่ผมก็มีมารยาทพอเพราะว่าทางครอบครัวสอนมาดี

ผม : คุณพ่อมีอะไรหรอครับ / ผมถามคุณพ่อไปพร้อมกับนั่งเล่นโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้มองหน้าคุณพ่อหรอกเพราะว่าผมกำลังไลน์หาเพื่อนของผมให้มันจัดที่ระบายไว้ให้ผมนั่นเเหละ

คุณพ่อ : หยุดเล่นโทรศัพท์เรามองหน้าพ่อ/ นี่อะไรกันปกติคุณพ่อเขาจะไม่เป็นแบบนี้กับผมผมก็หยุดเล่นโทรศัพท์พร้อมกับโทรศัพท์วางไว้แล้วก็มองหน้าคุณพ่อ

คุณพ่อ : ตะวันแกต้องจีบหนูไผ่ / จึกผมยิ่งไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธออยู่แล้วจู่ๆคุณพ่อกลับพูดคำนี้ออกมา เป็นไปไม่ได้แน่นอนที่ผมจะไปจีบใยไผ่อะไรนั่น

ผม : ไม่มีทางครับ. / ผมกำลังคว้าโทรศัพท์แล้วลุกขึ้น

คุณแม่ : ตะวันอย่าเสียมารยาทแบบนี้สิลูกนี่คุณพ่อนะ / คุณแม่ของผมพูดขึ้นแล้วทำสีหน้าเศร้าเขามักจะกลัวคุณพ่อว่าเสมอเรื่องมารยาทของผมเพราะว่าคุณแม่เป็นคนสอนแต่ผมไม่ได้จำอยู่แล้ว ผมเลยนั่งลงที่เดิม

คุณพ่อ : ถ้านายยังทำตัวแบบนี้นายจะมีอะไรกับเขาทำไมไม่ดูหนูไผ่เป็นตัวอย่างเธออายุน้อยกว่าแถมยังไม่ได้เรียนต่างประเทศเหมือนแกแต่หนูไผ่ขยันแล้วก็เก่งจนได้เป็นผู้บริหารบริษัทของคุณพ่อเขาต่อให้แกค้นหาผู้หญิงแบบนี้ 1 ในล้านแกก็หาไม่เจอแล้วฉันอยากให้แกกับหนูไผ่ได้คู่กัน / คุณพ่อยังคงพูดชมไผ่อะไรนั่น ผู้หญิงแบบนี้ 1 ในล้านหรอไม่จริงหรอกแค่ผมเดินไปปากซอยผมก็เจอและผู้หญิงก็เหมือนกันทั่วไปนั่นแหละ

ผม : ผมมีแฟนอยู่แล้ว / ผมพูดกับคุณพ่ออีกครั้งเรื่องว่าผมมีแฟนเพราะว่าทั้งคุณพ่อและคุณแม่ไม่ยอมรับสจีเป็นลูกสะใภ้

คุณแม่ : ถ้าแกหมายถึงสจีแฟนไฮโซของแกตัดขาดไม่ได้เลยเพราะว่าแม่ไม่มีทางให้ผู้หญิงคนนั้นมาเป็นลูกสะใภ้ของแม่แน่นอน /สุดท้ายคุณแม่ของผมก็อคติกลับสจีผมไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นอะไร

คุณพ่อ : แฟนไฮโซของแกมีหน้ามีตาก็จริงแต่มีหน้ามีตาโดยที่เอามาจากวงศ์ตระกูลวันๆใช้แต่เงินซื้อของไร้สาระเคยทำงานได้ด้วยตัวเองหรือเปล่าก็ยังไม่รู้

ผม : ผมยังยืนยันคำเดิมว่าผมรักสจีแล้วผมจะไม่จีบไผ่อะไรนั่นเด็ดขาด /ผมพูดแล้วลุกขึ้นพร้อมกับเดินออกมาทันทีไม่มีใครบังคับผมได้หรอก

"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" เสียงคุณพ่อพูดตามหลังผมมาผมหยุดชะงักแล้วหันกลับไปมองหน้าเขาที่ดูสีหน้าจริงจังแต่ผมก็ไม่สนผมก็เลือกที่จะเดินออกมาแล้วขับรถบิ๊กไบค์คันโปรดของผมออกมาที่สนามแข่งรถถ้าผมเครียดผมก็จะมาสนามแข่งรถนี่แหละ

#สนามแข่งรถ

ผมจอดรถแล้วเดินไปหาเพื่อนๆของผมที่กำลังนั่งดื่มกันอยู่โดยมีสาวรุมร้อม พอผมถึงโต๊ะพวกมันก็ยื่นเล่าให้ผมเลยเพราะว่าดูจากสีหน้าผมมันคงรู้กันว่าผมต้องมีเรื่องเครียดไปแน่นอน

"เป็นอะไรวะตะวัน" กรมันคือเพื่อนของผมอีกคนแต่ก็ไม่ได้สนิทมากมายเท่ากับธนามันเอ่ยถามผมขึ้น

ผม : มีเรื่องเครียดนิดหน่อยว่ะมีอะไรทำให้สนุกๆไหม / ผมมองหน้าเพื่อนแล้วมันก็ยิ้มแน่นอนมาที่นี่รับรองว่าจะต้องมีอะไรสนุกๆทำ

กร : แน่นอนเพื่อนอยากสนุกแค่ไหนล่ะ

ผม : เอาแบบได้ทั้งเงินแล้วก็ได้ทั้งความสะใจ

กร : จัดไปอะชน

พอผมมานั่งดื่มกับเพื่อนผมก็ลืมเรื่องที่พ่อผมพูดแล้วแหละเดี๋ยวกลับไปบ้านเมื่อไหร่เขาก็เลิกบังคับผมเองตอนนี้เพื่อนของผมมีกิจกรรมให้คือแข่งรถได้ทั้งเงินพนันเราก็พริตตี้แสนสวยแต่การแข่งจะชนะหรือแพ้ขึ้นอยู่กับผมนี่เเหละ คนอย่างผมไม่เคยแข่งแพ้กับใคร หึ!

#แอดอ้วน