ตอนที่ 2.. [ใยไผ่]?
?หัวใจซาตาน Nc
ตอนที่2
นักธุรกิจสาวหน้าใหม่ไฟแรงที่คุณพ่อของเขากำลังจะแต่งตั้งให้เป็นประธานบริหารบริษัท เธอคือใยไผ่ลูกสาวคนเล็กของคุณภาทรเเละหวาย เธอตั้งใจเรียนที่จะมาบริหารบริษัทให้แก่คุณพ่อแล้วก็คุณแม่ของเธอโดยที่เธอไม่สนใจเรื่องความรักหรือว่าเรื่องไร้สาระ ตอนนี้หญิงสาวอายุ 24 ย่างเข้า 25 ปี เธอเลือกที่จะไม่เรียนต่อเพราะว่าเธออยากทำงานเต็มที่แล้ว แล้วการทำงานของเธอไปได้ดีด้วยสิเธอเป็นคนฉลาดเราก็เก่งในเรื่องบริหารทำให้ภาทรเเละหวายผู้เป็นพ่อเป็นแม่ภูมิใจในตัวเธอยิ่งนักแต่ทุกอย่างมันก็มีเบื้องหลังที่เธอยังไม่รู้อีกนั่นแหละ
มีนักธุรกิจมากหน้าหลายตาเข้ามาตามจีบเธอด้วยที่เธอทั้งสวยแล้วก็ไม่เคยแต่งงานหรือว่ามีข่าวอะไรมาก่อนเลยเธอสามารถจะเลือกหล่อๆรวยๆแค่ไหนก็ได้แต่เธอกลับปฏิเสธผู้ชายพวกนั้นไปทุกคนเธอคิดอยู่เสมอว่าคู่ครองหาเมื่อไหร่ก็ได้แต่การทำงานของเธอถ้าปล่อยไว้จะเสียโอกาสและไม่มีวันที่จะทำสำเร็จแล้วเธอกลัวเรื่องความรักเพราะว่าเธอเห็นพี่สาวของเธอเสียใจกับความรักจนปางตาย เธอเลยไม่อยากที่จะรักใครหรือเอาใครมาวุ่นวายในหัวใจ
?ใยไผ่?
"ไผ่แต่งตัวเสร็จหรือยังลูก" ฉันกำลังแต่งตัวอยู่ในห้องเสียงมามี๊ก็เรียกมาจากหน้าประตูวันนี้เป็นวันงานเลี้ยงของบริษัทฉันจะได้เป็นท่านประธานอย่างเต็มตัวแล้ว
เรา : เสร็จแล้วค่ะมามี๊ / ฉันเอ่ยขานรับมามี๊ไปแล้วมามี๊ก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม
มามี๊ : ลูกสาวมี๊สวยจัง / มามี๊เดินมาหาเราพร้อมกับผู้ชมเราแล้วก็มาจับตัวเราหมุนเพื่อที่จะดูชุด วันนี้เราแต่งชุดราตรีสีชมพู
เรา : ก็ชุดที่มามี๊หามาให้สวยนี่คะ
มามี๊ : ไผ่สวยต่างหากลูก
เรา : มี๊อะไผ่เขิลหมด
มามี๊ : มี๊ว่าเราลงไปกันเถอะคุณป๊ารอเเล้ว
เรา : คะมี๊
เรากับมามี๊ก็เดินกอดกันลงมาจากบนห้องพอลงมาด้านล่างเห็นคุณป๊าแต่งตัวยังหล่อเลยเชียว
?ตัดอีกด้าน?
?ตะวัน?
ก๊อกๆ
"ตะวันลูก" เสียงคุณเเม่ของผมนั่นเเหละผมพยายามปิดหูเเล้วแต่ท่านก็เคาะจนประตูเเทบพัง ผมกลับมานอนบ้านไงเมื่อคืน
จากที่ผมเบื่อผู้หญิงที่ผมซื้อมาบำเรอตัวเองแล้วเมื่อคืนผมเลยขับรถกลับบ้าน นั่นเเหละ มาถึงก็ดึกมากคุณพ่อกับคุณแม่ของผมก็หลับหมด ผมเลยขึ้นมานอน เเต่คุณเเม่ก็มาปลุกผมตั้งเเต่เช้าอะ
ผม : มีอะไรคับผมจะนอน / ผมพูดออกไปทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาเเล้วดึงผ้าห่มมาคุมหัวไว้ เฮ้อที่ผมไม่อยากกลับมานอนบ้านก็เป็นแบบนี้นี่แหละ
แคร๊ก!!! /เสียงประตูเปิดเข้ามาเองผมก็เลือกที่จะนอนต่อใช่ไงคุณเเม่มีกุนเเจสำรองห้องผอยู่แล้วนิ
"ตะวันตื่นลูก" ผ้าห่มของผมถูกดึงออกจากตัวผม คุณเเม่ยุ่งกับผมอีกเเล้ว เห้อ~ ผมเลยลืมตาขึ้นมามองคุณเเม่ที่เเต่งตัวสวยเชียว
ผม : มีอะไรคับคุณเเม่ผมยังง่วงอยู่เลย /ผมพูดกลับคุณเเม่พร้อมกลับขยับไปกอดขาคุณเเม่แบบอ้อนๆ
คุณแม่ : ไม่ต้องอ้อนเลยวันนี้ตะวันต้องไปกลับแม่นะลูก" ผมรีบเบิกตากว้างเเล้วเงยมองหน้าคุณเเม่
ผม : ไปไหนครับ
คุณแม่ : ไปงานเลี้ยงเปิดตัวประทานบริษัทของเพื่อนคุณพ่อแล้วห้ามปฏิเสธถือว่าแม่ขอนะตะวันอย่าให้คุณพ่อมองแม่ไม่ดีเลยที่แม่สอนลูกไม่ได้ /มันน่าจะจำเป็นจริงๆนั่นแหละเพราะปกติคุณแม่เขาจะไม่พูดแบบนี้กับผมและเขาจะไม่บังคับผมไปไหนด้วย
ผม : แล้วทำไมต้องเอาผมไปด้วยนะครับ ผมถามคุณแม่ไปตามที่ผมคิดเพราะว่าผมไม่เกี่ยวอะไรกับงานพวกนี้อยู่แล้วผมยังไม่ได้ทำงานมันไม่จำเป็นที่จะต้องเอาผมไปด้วยถูกไหม
คุณแม่ : จำเป็นสิเพราะว่าคุณพ่อจะให้ตะวันเอาดอกไม้ไปให้น้องลูกสาวของเพื่อนคุณพ่อที่จะได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานในวันนี้
ผม : แล้วคุณพ่อทำไมไม่เอาไปให้เองหรอครับ
คุณแม่ : ตะวัน! /คุณแม่ดุผมด้วยสีหน้าที่ว่าจริงจังมากผมก็เลยรีบลุก
ผม : ผมขอเวลาครึ่งชั่วโมงนะครับ
คุณแม่ : 15นาทีลูกต้องลงไปทานข้าวนะ
ผม : โธ่คุณเเม่
คุณแม่ : นะตะวันแม่ขอวันเดียว
ผม : ครับก็ได้
ผมรู้ออกงานแบบนี้ต้องใช้ชุดสูทอยู่แล้วเพราะว่าผมก็มีแต่ผมไม่ค่อยได้ใส่ไงผมแต่งตัวลงมาเรียบร้อยก็ลงมานั่งทานข้าวกับคุณพ่อคุณแม่ ขอทานข้าวเสร็จผมกับคุณพ่อคุณแม่ขึ้นรถตู้ออกมาแล้วก็แวะที่ร้านดอกไม้คุณแม่ลงไปซื้อดอกไม้ช่อใหญ่ขึ้นมาบนรถทำไมงานนี้คุณพ่อกับคุณแม่ถึงดูจริงจังนะแต่ผมก็ไม่เคยทำอะไรเพราะว่าผมกำลังเล่นเกมในโทรศัพท์
"ตะวันลูกเอาดอกไม้ไปไห้น้องนะ" คุณพ่อบอกผมอีกครั้งเพราะว่าก่อนหน้านี้ผมก็รู้แล้วคุณแม่บอกผม
ผม : ทำไมต้องเป็นผมละ /ผมเลือกที่จะถามคุณพ่อไปทำไมต้องเป็นผมละ
คุณพ่อ : เพราะว่าพ่อจะให้เราจีบหนูไผ่ในวันนี้ / เดี๋ยวนะที่ผมต้องตกใจมานิดนึงที่คุณพ่อจะให้ผมไปจีบลูกสาวของเพื่อนของเขาคนที่จะได้แต่งตั้งเป็นประธานวันนี้นั่นหรอฝันไปเถอะผมมีแฟนอยู่แล้วแล้วผมก็รอแต่งานกับแฟนของผมด้วย
ผม : ไม่มีทางครับผมก็มีแฟนอยู่แล้ว
คุณพ่อ : อย่าทำให้ผิดหวังเลยตะวันนายเคยทำอะไรให้พวกคุณไปสักครั้งไหม / ผมเลือกที่จะเงียบเพราะว่าถ้าเถียงกันไปบนรถตอนนี้คงไม่ถึงงานแน่นอน แล้วอีกอย่างคุณแม่ของผมเขาก็ทำหน้าซีดๆ เห้อ~ เบื่อ
#แอดอ้วน