บทที่ 3 (2)

งานบริการของบาร์โฮส แค่ได้ยินทุกคนก็พอจะเดาออก หรือหลายคนต่างเรียกงานบริการนี้ว่า “ผู้ชายขายน้ำ” คนจะมองแบบนั้นก็ไม่ผิดมากนัก แต่เนื้องานที่บาร์โฮสอย่างเขาต้องทำก็แค่นั่งพูดคุยกับลูกค้า บริการความสะดวกในขณะที่มาเที่ยว เพียงเท่านั้น กฎของร้านคือห้ามให้เด็กในร้านขายบริการทางเพศกับลูกค้า หรือไปต่อกับแขก จะทำเพียงแค่เดินมาส่งลูกค้าที่หน้าบาร์เพียงเท่านั้นแต่นั่นก็เป็นเพียงผักชีโรยหน้า

ถึงร้านจะมีกฎเหล็กแบบนี้ แต่ตัวบาร์โฮสเอง ก็มีแลกการติดต่อสื่อสารกับลูกค้าเอาไว้เช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้นแล้ว หลังจากเสร็จงานถ้าเขาจะไปต่อกับแขกนั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องของตัวบุคคล ที่จะต้องจัดการเรื่องแบบนี้ให้ดี

ทาเคชิไม่อยากยุ่งยากกับเรื่องที่จะตามมา มีหลายครั้งที่มักจะเห็นกันบ่อยมาก จะมีลูกค้าแย่งตัวบาร์โฮสเกิดขึ้น จนถึงขั้นเป็นเรื่องเป็นราว หรือบาร์โฮสเองก็มีการแย่งลูกค้า การที่มีความสัมพันธ์เกินกว่าที่ทำงาน มันก็ไม่ได้ส่งผลดีให้กับตัวบาร์โฮสมากเท่าไหร่ ถ้าเมื่อคุณเจอแจ็คพอร์ตลูกค้าเงินหนาและขี้หวงเมื่อใด ปัญหาต่างๆ ก็จะตามมาไม่มากก็น้อย ซึ่งตัวอย่างก็มีให้เห็นมานักต่อนัก

ทาเคชิมองมือที่กำลังลูบหน้าอกของเขา สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้เกิดอารมณ์ ที่จะอยากไปต่อกับหญิงสาวแม้แต่น้อย เขาเลือกที่จะดึงมือเธอออก ก่อนโอบกอดไหล่เธอเอาไว้ เหมือนเป็นคำตอบที่ตอกย้ำเธออีกครั้ง

“ผมขอโทษที่ไปต่อด้วยไม่ได้ เอาไว้ถ้าวันไหนที่คุณว่าง มาหาผมที่ร้านได้นะครับ ผมยินดีต้อนรับคุณเสมอ”

“ชิ!! โฮสคนอื่นยังไปต่อได้เลย ทำไมนายไม่ยอมไปต่อกับฉัน ขอเหตุผลหน่อยสิ”

“ผมก็คือผม กฎของร้าน ผมต้องทำตามครับ อีกอย่างคุณเป็นผู้หญิง นี่ก็ดึกมากแล้ว กลับดีไหมครับเดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่ให้”

“นายเป็นโฮสต์คนแรกที่ไล่แขกหรือเปล่าเนี่ย เชื่อนายเลย พอๆ นายออกไป ฉันจะเรียกคนอื่นมาแทน ชิ!!” น้ำเสียงของเธอฟังดูไม่พอใจมากนัก แต่ทาเคชิก็ยังคงนั่งนิ่ง “เปลี่ยนใจแล้วใช่ไหม”

“เดี๋ยวผมเรียกเพื่อนผมมาดูแลคุณต่อแล้วกันนะครับ คนนี้ไว้ใจได้ คุณน่าจะพอใจเขา” ทาเคชิพูดแค่นั้น มือข้างขวาล้วงกระเป๋ากางเกงยีนสีดำ เพื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาเพื่อนของตนเอง ไม่นานชายหนุ่มร่างใหญ่ใบหน้าคมเข้มก็มาปรากฏตัวต่อหน้าของทั้งสองคน

“ผมลัคกี้ครับ” ใบหน้าของเขานิ่งเรียบไม่ต่างจากทาเคชิมากนัก แต่เขากลับยิ้มมากกว่า หญิงสาวมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเพ่งพินิจพิจารณา ก่อนที่เธอจะตอบตกลงให้ลัคกี้มาดูแลเธอต่อจากทาเคชิ

“ฉันฝากดูแลลูกค้าด้วยนะ”

“อ้าวแล้วแกจะไปไหน”

“ดิ้งวันนี้กูยกให้ วันนี้กูจะกลับก่อน” เขาหันหน้ามาคุยกับเพื่อนสนิทร่วมสายงาน “ขอโทษด้วยนะครับ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกครับ” ทาเคชิก้มศีรษะเล็กน้อยให้กับลูกค้าสาวสวย ก่อนเดินออกจากห้องไป แต่ก่อนที่เขาจะกลับ สองเท้าก้าวตรงไปที่ด้านบนที่ถูกสร้างเอาไว้เป็นห้องน้ำแยกออกมาเป็นสัดส่วน ถ้าเดินขึ้นบันไดไปอีกเล็กน้อย ก็จะเป็นดาดฟ้า ที่เอาไว้สำหรับ ขึ้นไปสูดอากาศหรือดูดบุหรี่ของเหล่าบาร์โฮสต์ และลูกค้าที่มาเที่ยว

“พี่ชาติคะ ห้องน้ำหญิงดูเหมือนจะปิดค่ะ” ลูกตาลเอ่ยขึ้น ทำให้สุชาติมองไปตามปลายนิ้วของเด็กสาว

“งั้นเข้าห้องน้ำชายก็ได้ครับ เดี๋ยวผมดูก่อนว่ามีคนอยู่ข้างในไหม รอตรงนี่ก่อนนะครับ” สุชาติเดินเข้ามาในห้องน้ำชาย เขาเอามือผลักบานประตูห้องน้ำทุกห้อง แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า “ไม่มีคนครับ คุณลูกตาลเข้าได้เลยครับ เดี๋ยวผมยืนรอที่หน้าประตู รับรองไม่มีคนเข้าไปได้ครับ”

เด็กสาวมีอาการลังเลเล็กน้อยก่อนตัดสินใจทำตามที่สุชาติบอก เพราะตอนนี้เธอไม่สามารถอดทนต่อสิ่งเร่งเร้าที่ต้องการปลดปล่อย มาจ่ออยู่ที่ปลายสาย รอเวลาที่จะออกมาอยู่รอมร่อ

ลูกตาลรีบสาวเท้าเล็กเดินตรงไปที่ห้องน้ำด้านในสุด ก่อนที่เธอจะรีบปลดปล่อยสิ่งนั้นออกมาในทันที ความเจ็บหน่วงที่เกิดขึ้นบริเวณท้องน้อย ที่ครั้งแรกเธอคิดว่าอาจเป็นสาเหตุมาจากที่กลั้นปัสสาวะมากจนเกินไป แต่ที่จริงแล้วมันคืออาการของผู้หญิงที่ต้องเป็นทุกเดือน

“ให้ตายสิ จะมาเป็นอะไรตอนนี้” เสียงบ่นพึมพำกับตัวเองดังขึ้น ตอนนี้เธอจะต้องทำยังไง เพราะภายในตัวไม่ได้ถืออะไรติดมือออกมาด้วย แล้วเรื่องแบบนี้จะบอกใครได้ ที่แห่งนี้มีแต่ผู้ชาย ถ้าเป็นห้องน้ำหญิงคงดีไม่น้อย อาจมีผ้าอนามัยแบบหยอดเหรียญให้พอได้ใช้แก้ขัด “พี่ชาติคะ” เสียงเรียกของเด็กสาวทำให้สุชาติรีบเดินเข้ามาในห้องน้ำ