3

ด้วยความที่รู้จักกันมานาน บิดามารดาของจุลภพจึงรับสองพี่น้องเข้าทำงานที่บริษัทตามสาขาวิชาที่เรียนจบมา

หลังจากสองพี่น้องเข้าทำงานที่บริษัท จุลภพก็บินไปเรียนต่อต่างประเทศ เขาอยู่ที่โน่นหลายปี บิดาป่วยหนักและเสียชีวิตจึงกลับมาสืบทอดกิจการของครอบครัว

จุลภพเกิดปีเดียวกับสองพี่น้อง แต่เกิดก่อนหลายเดือน พงศ์พัฒน์เป็นคนที่อายุอ่อนที่สุดถ้านับจำนวนวันและจำนวนเดือน

“ทำไมเมาหนักขนาดนี้นี่” แม้ปากจะบ่น แต่พิมพ์บงกชก็รีบไปหาน้ำหาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้น้องชาย

“พอดีฉลองกันนิดหน่อยครับ” พงศ์พัฒน์ตอบเสียงยานคางอ้อแอ้ตามประสาคนเมา ถ้าแข่งกันกินเหล้า จุลภพนับว่าคอแข็งที่สุดในบรรดาเพื่อนๆ เธอจึงไม่เคยเห็นเขาเมาหนักเหมือนน้องชาย

“ไม่นิดแล้วมั้ง” เธอพูดไปมือก็เช็ดหน้าเช็ดตาให้น้องชายอย่างอ่อนโยน เพราะมีกันอยู่สองพี่น้อง ทั้งสองจึงแสดงความรักต่อกันเสมอๆ และห่วงใยกันและกันตั้งแต่เล็กจนโต

“เช็ดให้แต่ไอ้พัฒน์ ไม่เช็ดให้ภพบ้าง” จุลภพพิงศีรษะกับโซฟาทอดสายตามองหญิงสาวด้วยสายตาอ่อนโยนโดยที่พิมพ์บงกชไม่ทันได้มอง เพราะเอาแต่สนใจน้องชาย

จริงๆ จุลภพมีคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เขาได้ครอบครองเป็นเจ้าของและทรัพย์สินทั้งหมดหลังจากบิดามารดาเสียชีวิต แต่เพราะความที่เป็นลูกคนเดียว บ้านหลังใหญ่จึงดูเงียบเหงา ไม่เหมือนครอบครัวที่อบอุ่นของเพื่อนอย่างพงศ์พัฒน์ เขาจึงมาขอสองพี่น้องอาศัยอยู่ด้วย แต่มีจุดประสงค์อื่น... แอบแฝง

แม้พิมพ์บงกชจะอายุย่างเข้าวัยยี่สิบเจ็ดปีเข้าไปแล้ว แต่เธอแลดูเด็กกว่าอายุจริง เพราะการดูแลตัวเองอยู่เสมอ ทั้งรูปร่าง ผิวพรรณ รวมถึงเป็นคนรักสุขภาพ ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ แถมยังทานอาหารที่มีประโยชน์

ทุกวันพิมพ์บงกชจะเป็นคนจัดการอาหารเองทั้งหมด ยิ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ เขาถึงกับติดใจรสมือการทำอาหารของเธอจนไม่อยากไปกินที่ไหน ทุกวันเธอจะหาเมนูแปลกๆ ใหม่ๆ มาทำให้เขาและพงศ์พัฒน์ทานเสมอ เขาจึงได้อานิสงส์ได้กินอาหารอร่อยๆ ไปด้วย เพราะพี่น้องสองคนนี้รักกันมาก พิมพ์บงกชแม้จะเกิดวันเดียวเดือนเดียวกับพงศ์พัฒน์ แต่หญิงสาวก็เป็นผู้ใหญ่กว่าอายุจริง

“ภพไม่ได้เมามากนี่นา เช็ดเองแล้วกัน”

พิมพ์บงกชยื่นผ้าอีกผืนให้ชายหนุ่ม จุลภพยื่นไปรับ รวบมือเธอไปด้วย หญิงสาวดึงมือหนีแทบไม่ทัน รู้สึกร้อนวาบเมื่อโดนเขาสัมผัส นิ้วสวยแต่แข็งแกร่งสะอาดสะอ้านทำให้เธอเผลอมอง ก่อนจะสะบัดหน้าไปมาเพื่อเรียกสติคืนมา หันมาสนใจพ่อตัวดีที่หลับไปแล้วข้างๆ กาย

“เดี๋ยวภพช่วยประคองไอ้พัฒน์เข้าห้องเอง”

เขาเช็ดหน้าไม่กี่ครั้งก็วางผ้าเอาไว้ในกะละมังใบเล็กๆ ก่อนจะหิ้วปีกเพื่อนรักเข้าห้องไปและจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพื่อนจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนที่เขาจะอาบน้ำชำระร่างกาย ส่วนพิมพ์บงกชเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อย เธอจึงกลับห้องของตัวเองบ้าง

หญิงสาวแอบคิดถึงตอนที่สัมผัสมือกับจุลภพแล้วใจสั่น ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน หวังว่าเธอคงไม่ฝันอะไรแปลกๆ อีกแล้วนะ

ก๊อก... ก๊อก... ก๊อก...

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นไม่กี่นาที หญิงสาวเจ้าของห้องก็เดินมาเปิดประตูให้อย่างรวดเร็ว

ภาพตรงหน้าคือหนุ่มหล่อเปลือยอกที่สวมกางเกงนอนกับเสื้อนอนแต่ไม่ได้ติดกระดุม พิมพ์บงกชเผลอมองก่อนจะหลบตา ใบหน้าแดงเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่ เพราะก่อนหน้านี้เธอเพิ่งฝันสยิวกิ้วเรื่องของจุลภพกับตัวเองไปหยกๆ

“ภพมีอะไร” หญิงสาวเอ่ยถาม ไม่กล้าเงยหน้ามองสบตาคู่คมนั้น เพราะผ่านไปหลายนาที เขาก็ไม่แจ้งความประสงค์ว่ามาเคาะห้องเธอทำไม

“ภพหิวน่ะพิมพ์” จุลภพลูบท้องไปมา แสดงสีหน้าว่าหิวจริงๆ น้ำเสียงของเขาออดอ้อนเหมือนเด็กๆ สายตาที่มองก็อ่อนโยนมีแววหวาน แต่คนไม่กล้าสบตาหลบวูบเสียทุกครั้ง

“แล้วยังไม่ได้กินอะไรหรือไง เห็นไปฉลองกันมา กลับเสียดึกดื่น” พูดแล้วก้มหน้าก้มตา พอรู้ตัวว่าแอบชอบ แอบปลื้ม แอบคิดอะไรกับคนตรงหน้า เธอก็แทบจะสู้หน้าเขาไม่ติดเรื่อยมา ตลอดเวลาหลายปีที่เขาอยู่ต่างประเทศ เขาติดต่อมาหาเธอกับน้องชายสม่ำเสมอไม่เคยขาดการติดต่อ แม้ระยะทางจะห่างไกล แต่ใจใกล้กัน...

“ภพกินไปนิดหน่อยเอง พวกกับแกล้ม แต่ยังไม่ได้กินข้าว หวังว่าคงไม่รบกวนเกินไป พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุด”