บทที่ 2 ฉันไม่ใช่มือที่สาม 2

จู่ๆ อเล็กซ์ก็นิ่งนั่งคอแข็ง มาเชลเหลืบมอง เขาได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยโชยมา มาเชลถอนใจพรวด เดินผ่านอัญญาออกมาด้านนอกแบบรู้หน้าที่

แผ่นหลังของอัญญานั้นรู้สึกเย็นชื้นขึ้นมาทันที เธอมองสบสายตาเย็นชาของเจ้านายหนุ่ม ใจเธอนั้นแทบจะหยุดเต้นไปทันที

ทำไมเขาถึงมีสีหน้าเช่นนี้?

“ทำไมเพิ่งมา?” น้ำเสียงกระด้างแข็งเย็นชา

อัญญาเดินเอากาแฟแก้วโปรดของเจ้านายไปวางข้างตัว เขาคงหงุดหงิดที่ไม่ได้ดื่มเครื่องดื่มโปรดตอนเช้า ‘คาราเมลมัคคิอาโต้’ ร่างกายเลยประท้วงต้องการคาเฟอีนที่หวานฉ่ำนั่นเอง

“ขอโทษค่ะ อัญปวดหัวนิดหน่อยเลยทำให้ตื่นสายค่ะ”

อเล็กซ์ละสายตาจากเจ้าของร่างบอบบาง เขาฉวยแก้วกาแฟมาดื่มแก้เก้อ

“คราวหลังอย่าลืมโทร. มาบอกละ ฉันจะได้ไม่ต้องรอ” อัญญาขมวดคิ้ว พยักหน้าเบาๆ เธอเตรียมจะเดินออกไป ยังมีงานรอให้ตนเองออกไปเคลียร์อีกไม่น้อย

อเล็กซ์มองตามแผ่นหลังอัญญาไป แววตาของเขาลุ่มลึก แปลความหมายไม่ออก

มิเชล เมสันรู้สึกตื่นเต้นมาก เธอกับอเล็กซ์รู้จักกันตอนเรียนที่ต่างประเทศ ความรู้สึกชื่นชมพลางอิจฉาในความสามารถของอีกฝ่ายอย่างเอ่อล้นนั้น ทำให้มิเชลพยายามที่จะพาตัวเองมาใกล้ชิดกับเขา และในที่สุดเธอก็ทำได้ ผ่านการชักจูงของผู้ใหญ่ ทั้งฝ่ายของเธอและญาติผู้ใหญ่ที่อเล็กซ์นับถือ จนทำให้เธอกับเขาได้มาหมั้นหมายกัน

เธอนั่งฟังบิดาคุยโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกกระวนกระวาย เสียงทุ้มลึกของบิดาให้ความรู้สึกอ่อนโยน เธอตั้งใจฟังและรู้สึกยินดีที่ปลายสายไม่ได้คัดค้านรุนแรง

“แน่ใจนะว่าลูกชายหัวดื้อของคุณไม่ปฏิเสธ”

มิเชลกลั้นใจฟังคำตอบ

เธอไม่ได้ยินอะไรอีกนอกจากเสียงหัวเราะร่วนของบิดา

“ไง ถึงกับนั่งไม่ติดเลยเรอะ!!” มิเชลย่นปลายจมูก คำสัพยอกของบิดาทำให้เธอวางหน้าไม่ถูก

“หนูแค่อยากแน่ใจว่าตัวเองจะไม่หน้าแหกค่ะ”

“อะไรทำให้หนูคิดแบบนั้นมิเชล” ทอมทรุดนั่ง วางมือบนบ่าของบุตรสาว

“เพราะหนูใช้วิธีสกปรกไงคะ” มิเชลตอบตามจริง

หากไม่ใช่วิธีนี้ เธอเองก็ไม่มั่นใจว่าอเล็กซ์จะยอมรับได้

“ลูกกับหมอนั่นไม่ได้ชอบกันอยู่หรือไง?” ทอมย้อนถาม

ภาพความสัมพันธ์ของบุตรสาวกับชายผู้อยู่ในหัวข้อสนทนาอยู่ในสายของเขามาตลอด

“หนูชอบเขาค่ะ แต่เขา หนูไม่รู้!!” มิเชลพยายามเดาความคิด ของอเล็กซ์หลายครั้ง แต่เธอเดาไม่เคยถูก ผู้ชายอย่างอเล็กซ์ดูยาก ความรู้สึกของเขาเป็นสิ่งเดียวที่เธอไม่รู้

ทอมถอนใจแรงๆ เขารู้สึกเวทนาบุตรสาวขึ้นมาชั่วแวบ ชายสูงวัยพอจะเดาอนาคตบุตรสาวได้ลางๆ

“รู้ใช่มั้ย อเล็กซ์ไม่ใช่ผู้ชายที่ควบคุมได้ง่ายๆ”

มิเชลพยักหน้า เธอซุกหน้ากับอ้อมอกของบิดา จู่ๆ เธอรู้สึกปวดใจ เธอรู้ดีว่านอกจากผลประโยชน์แล้ว ไม่มีสิ่งใดที่อเล็กซ์ต้องการจากเธอ

แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะทำไม่สำเร็จ หากลองดูแล้ว ยังดีกว่าทนมองอเล็กซ์มีความสุขกับหญิงอื่นที่ไม่ใช่ตนเอง

“หากไม่ไหว ก็กลับมาบ้านนะ” ทอมปลอบใจ

อัญญาเร่งทำงาน เธอมีแผนบางอย่างในใจ บางทีนี่อาจเป็นการตัดสินใจครั้งที่ดีที่สุดของตนเอง คงเพราะโฟกัสแค่เรื่องงาน ความขุ่นข้องในใจเลยไม่ได้ทำให้เธอกังวลมาก อัญญาทำงานจนเลยเวลาพัก เธอไม่ทันมองด้วยซ้ำว่าอเล็กซ์ออกไปจากห้องทำงานของเขาตอนไหน

แต่จู่ ๆ เขาก็โทรศัพท์มาหาเธอ พร้อมกับคำสั่งที่ทั้งห้วนและสั้น “มาหาฉันที่...” อัญญามองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความงุนงง

เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะสมองของเธอประมวลผลช้า หรือเพราะว่าเธอยังตั้งตัวไม่ทันเขาก็กดวางสายไปเสียก่อน ทันทีที่เธอขึ้นไปนั่งบนเบาะแท็กซี่คันแรกที่มองเห็น ท้องของเธอก็ร้องครวญคราง เธอพยายามอดทนอยู่นาน เหงื่อของเธอไหลซึมเต็มหน้าผาก เธอรู้สึกพะอืดพะอมอยากอาเจียรเต็มแก่

“ลุงคะ รบกวนช่วยจอดรถข้างทางทีเถอะค่ะ”