ตอนที่1.เรื่องของฉันกับเขา 2

อัญญาน้ำตาซึม หากสามารถย้อนอดีตได้ อัญญาแน่ใจ เธอคงไม่มีวันยอมรับตำแหน่งที่เขายัดเยียดให้อย่างแน่นอน

อดีตเมื่อสามปีก่อน เธอได้รับเลื่อนให้เป็นเลขาฯ ของผู้บริหารหนุ่มมากความสามารถ เป็นความสำเร็จยิ่งใหญ่ของตนเอง หากเทียบกับเพื่อนร่วมงานรุ่นเดียวกัน

แต่นั่น...คือหนทางที่เธอต้องเดินเข้ามาในกรงเสน่หาที่มีเขาเป็นผู้บงการ

เพราะความมึนเมา บวกกับความพึงใจลึกๆ เธอไม่ได้ปฏิเสธอเล็กซ์อย่างชัดเจน หลังจากที่นัวเนียกับเขามาเกือบครึ่งคืน สิ่งนั้นนำเธอไปสู่หนทางที่เป็นหายนะ และตอนนี้เธอกับเขาพัวพันกันอย่างลับๆ มาเป็นเวลาเกือบสามปีแล้ว

กลางวันเป็นเลขาฯ กลางคืนเป็นนางบำเรอ

การแอบรักเจ้านาย ทำให้เธอสมยอม

ทั้งที่เตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อถึงเวลาอัญญาก็ยังยอมรับไม่ได้ เธอแค่คาดหวังในใจลึกๆ หวังในสิ่งที่ไม่มีความเป็นไปได้เลยสักนิด

เขากำลังจะแต่งงาน เธอไม่อยากให้ความรักลับๆ ที่ไม่มีใครรู้นั้นต้องจบลงที่ตัวเองกลายเป็นแค่ผู้หญิงที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา

ในเมื่อไปต่อไม่ได้ เธอเลยอยากเป็นคนจากไปเอง

อัญญาทรงตัวนั่ง มองแผ่นหลังของอเล็กซ์นิ่งๆ

ทุกครั้งที่มาที่นี่ เขาจะตักตวงจากร่างกายของเธอจนสมใจ แล้วก็จากไปเงียบๆ

เธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ค้างคืนที่นี่ และก็ไม่มีสิทธิ์ยืนข้างๆ ผู้ชายคนนี้เช่นกัน

อเล็กซ์หันมามองเธอ แววตาของเขาแปลกประหลาด อัญญาพยามแปลความหมายนั่น แม้บ้างครั้งเธอจะเผลอคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ครั้งนี้เธอมั่นใจ ความอาลัยอาวรณ์นั่น หมายถึงตัวเธออย่างแน่นอน

“มาต่ออีกครั้งเถอะ”

เสียงของเขาแหบแห้ง ครั้งนี้เขาทรมานเสียจนเธอเกือบตาย

เมื่อเสร็จกิจ เขาก็โน้มตัวลงจ้องเข้ามาในดวงตาของเธอ

“อย่าคิดว่าจะตีจากฉันไปได้ง่ายๆ”

อัญญาเม้มปากลั้นสะอื้น เธอไม่มีแรงจะดึงดันแล้ว ทำได้แค่กำข้อนิ้วเขาไว้อย่างอ่อนแรง

เธอรวบรวมความกล้า พลางพูดประโยคที่กล้าหาญที่สุดในรอบสามปีออกมา

“คุณจะรั้งอัญไว้ทำไมคะ ในเมื่อคุณกำลังจะแต่งงาน!”

เป็นศักดิ์ศรีของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอไม่อยากเป็นมือที่สาม ต่อให้ไม่มีสถานะอะไรเลยก็ตาม

เธอยินดีที่จะไปจากเขาโดยไม่เรียกร้องอะไรเลย

สีหน้าของอเล็กซ์เปลี่ยนไปชั่วแว๊บหนึ่งไม่ถึงหนึ่งวินาทีก็เกลื่อนกลับมาเป็นแบบเดิม

เขาทิ้งตัวนอนแผ่ แล้วเขาก็หัวเราะขึ้นมาเบาๆ

มันแฝงไปด้วยความสับสนที่เธอเองก็แปลไม่ออก แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่หน้าหลงใหลและไม่อาจต้านทานได้

แววตาเยือกเย็น ทว่ากลับสามารถทำให้คนมองรู้สึกถึงความรุ่มร้อน

“เราตกลงกันแล้วนี่”

คำตอบของเขาทำลายความหวังทั้งหมดของเธอลงอย่างสิ้นเชิง

เธอรู้มานานแล้ว ผู้ชายคนนี้ไม่มีทางรักเธอ

เธอหลุบเปลือกตา แค่นหัวเราะออกมาเบาๆ

“ค่ะ อัญรู้แล้ว อัญคงหวังมากเกินไปหน่อย”

เขาพลิกตัวตะแคง มองสบตาเธอ

แววตาของเขาขุ่นข้น ทว่าเธอไม่อยากอ่อนข้อให้เขาอีกต่อไปแล้ว

เธอจ้องตอบ เป็นครั้งแรกที่เธอกล้าทำแบบนั้น แววตาของเธอจ้องประสานกัน สีหน้าของอเล็กซ์นั้นดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

เขาทิ้งตัวนอนเหมือนเดิม ยกมือคลึงข้างขมับ เขาไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น เขาแค่กำลังขำ สัตว์เลี้ยงตัวน้อยที่แสนเชื่องกล้ากระด้างกระเดื่องใส่เขาครั้งแรก

เขาชอบแมวน้อยขี้ประจบ ไม่ชอบเลี้ยงสัตว์ที่ชอบแว้งกัด

“อย่าลืมกินยาล่ะ เดี๋ยวฉันโอนค่าเสียเวลาให้”

เขากระเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง เสียงของเขาเฉยชา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ตอนที่ออกมาอีกครั้ง อเล็กซ์ก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

สายตาเย็นชาทอดมองเตียงที่เรียบกริบ อัญญาเป็นคนเรียบร้อยสะอาด เธอสวยและไม่เรื่องมาก ไม่แม้แต่จะเรียกร้อง เขาเสียอีกที่เป็นฝ่ายยัดเยียดให้เธอ หลายครั้งความว่าง่ายของอัญญาก็ทำให้รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“เหอะ!!” อัญญาคงไปแล้ว