บทที่ 3

ไม่ได้เจอกัน...หลายอาทิตย์แล้วแหะ

“เฮ้ย! ไอ้ลักษณ์ รับโทรศัพท์แล้วเงียบ แอบทำอะไรหรือเปล่าวะ”

“จะให้กูแอบทำอะไรล่ะ ไอ้ชิต พอดีคิดงานเพลินๆน่ะ”

“กูก็นึกว่ามึงกำลังนั่งดูสาว แล้วก็แอบ...มโนไกลลิ่วกับสาวนางนั้นอยู่น่ะสิ”

ไอ้นี่...มันแอบติดกล้องวงจรปิดที่ออฟฟิศเราหรือเปล่าวะ

“พูดไปเรื่อย ทำงานโว้ย เวลางาน”

“ก็แหม...ส่งรูปน้องแจมไปให้ดูก็นึกว่าว่าว...เอ๊ย...ว่างอยู่ก็เลยนั่งดูรูปอะไรงี้”

“ไอ้ห่า...” อดด่าไม่ได้ ก่อนจะหัวเราะ

“กูไม่ได้เหมือนมึงนะไอ้ชิตที่ว่างอยู่ตลอดเวลา โทรมามีเรื่องอะไร?”

“จะชวนไปปาร์ตี้ พาไอ้รามมาด้วยนะ คิดถึงว่ะ ไม่ได้เจอนานมาก ไปหมกเขียนหนังสือตำราครองโลกอะไรหรือเปล่าพี่ชายมึงน่ะ”

“ไม่ว่ะ งด”

“โหย...เพื่อนอะ ไม่ใจเลย โหย...คิดถึงแก๊งรามเกียรติ์อะ”

“เอ่อ...เอาน่ะอีกสักอาทิตย์หน้าได้ไหมล่ะ”

“กูต้องเคลียร์งาน จะไปทัวร์กับน้องเพียวเค้า น้องเค้าชวนเที่ยวแบบตามรอยวัฒนธรรม ก็เลยกะจะไปล่องอีสาน ยาวๆ ไปถึงฝั่งลาวเลย”

“น้องเพียวไหนอีกวะ”

“เอ่อน่ะ...” ทางนั้นหัวเราะ

“มึงอย่าถามมากไว้กูแน่นอนก่อนว่าจะคนนี้ก็จะพาไปแนะนำ ให้ได้รู้จัก ตอนนี้ขอศึกษาก่อน จริงสิ...มึงรู้จักที่เที่ยวแบบเอ็กซ์คูลซีฟทางลาวบ้างไหมวะ เห็นว่ามีคนรู้จักทางนั้นใช่ไหม...น้องอะไรนะสวยๆ ที่ว่าเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่มึงอะ”

“มึงนี่ก็จำแต่อะไรแบบนี้นะ”

ธงลักษณ์บ่น จำได้ว่าเพื่อนรักเคยตื๊อ อยากจะรู้จักจันดาลีให้ได้ เพราะติดใจกับความสวยน่ารักนั้น

“กูจำได้ล่ะ น้องแก้มหอม...เออ...ไหนมึงบอกว่าจะแนะนำกูให้รู้จักเค้าไงวะ”

อินทรชิตทวงยิก ทั้งที่ตัวเองนัดผู้หญิงอีกคนเพื่อจะไปเที่ยวแล้วแท้ๆ ธงลักษณ์กลอกตา ระอาความเจ้าชู้ของหมอนี่จริงๆ ยังไม่ลืมอีกหรือไงนะนั่นเรื่องที่อยากให้เขาแนะนำจันดาลี

“ไว้ถ้าน้องเพียวกับมึงไม่ผ่านก่อน ค่อยว่ากัน”

“กันท่าเหรอวะ”

คำถามนั้น เหมือนมีดทิ่มใจเบาๆ จนต้องรีบโวยวายปฏิเสธ

“กันท่าอะไรกัน”

“เสียงสูงเลยมึงอะ”

เอ้า...นี่เขาเผลอทำเสียงแบบนั้นหรือไงนะ แต่เรื่องอะไรจะรับวะ!

“หูมึงนั่นแหละเพี้ยน พอๆ จะกลับบ้านล่ะ รถยิ่งติดๆ อยู่”

“ตกลงไปปาร์ตี้กะกูไหม”

“ไม่โว้ย”

“โธ่”

บ่นออดเพื่อนไม่รักอีกสามสี่คำ จนธงลักษณ์ต้องบอกว่าจะลากธงรามไปหา ไปเมากันให้หนำที่บ้านของเขา นั่นแหละอินทรชิตถึงได้วางสายไป

ธงลักษณ์ถอนหายใจน้อยๆ เขายังคงถือโทรศัพท์ในมือ ตาเหลือบมองที่หน้าจอ เขาเผลอนั่งมอง ไล่อ่านเรื่องของจันดาลีอีกพักใหญ่เลยล่ะ อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นสเตตัสของเมื่อเดือนก่อน...ก็วันที่เขาไปหาคุณบุหงาคุณแม่ของเธอตามคำสั่งมารดา

บ่อยากเจอก็มาเจอ ผู้บ่าวขี้ฮ้าย (ขี้เหร่,น่าเกลียด) หนหวย(หงุดหงิด)

ถึงจะเป็นแค่สิ่งเดียวที่เอ่ยถึงเขา บอกว่าเธอก็ยังมีเขาอยู่ในความคิดอ่าน มันไม่ใช่คำที่ดีอะไรนักหรอกนะ แต่ทำไมเขาถึงยิ้มได้หว่า

นั่นสินะ...

ทำไม?

.............

เขากลับเข้าบ้านเกือบสี่ทุ่ม ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าจะกลับบ้านไวหน่อย ถึงจะไม่ได้ไถลไปกับอินทรชิตตามคำชวน แต่ก็ไปแวะกินข้าวที่ร้านโปรด แล้วก็แวะซื้อของใช้ส่วนตัว เขาจะอาจจะต้องไปที่ลาวเดือนหน้า เลยอยากมีของพิเศษไปให้ใครบางคนเสียหน่อย ในฐานที่เจ้าหล่อนตั้งสเตตัสถึงเขา

เรานี่ถ้าจะโรคจิตอ่อนๆ ล่ะวะ

นึกถึงสิ่งที่ตัวเองซื้อมาเพื่อเจาะจงไป ‘แหย่’ น้องสาวข้างบ้านสมัยเด็ก ก็อดหัวเราะเบาๆ ออกมาไม่ได้ พักนี้เขาขึ้นล่องไปลาวบ่อย มันก็ทำให้ได้เจอะเจอเจ้าหล่อนบ่อยไปด้วย ถึงบางหนจะเจอแค่ห้านาทีสิบนาทีก็เถอะ แต่ธงลักษณ์ก็จดจำมันได้ทุกวินาที จำได้ว่าเธอทำหน้ายังไง แต่งตัวแบบไหน

อืม...

เขาถอนใจเฮือกใหญ่ กับความคิดเหลวไหลของตนเอง พักนี้ที่เขาวางมือจากวงการ...ด้านมืด...ไอ้ชิตมันเรียกว่าแบบนั้น หลังสุดคู่ควงรายล่าสุดเขาก็แค่ไปกินข้าว คุยกับหล่อนบ้าง และเขาก็เลิกกับหล่อนมาหลายเดือนแล้ว เลิกกันแบบงงๆ เพราะหล่อนบินไปนอก แล้วเขาก็ไม่ได้ติดต่อหล่อนเอาเสียดื้อๆ ทางนั้นก็ไม่ได้ติดต่ออะไรมา มีทักเขามาทางโซเชียลบ้าง แต่เขาก็ไม่ได้ตอบเพราะกำลังยุ่ง เอาไปเอามาก็เลยเหมือนเลิกกันกลายๆ

เขาไม่ค่อยไปสนใจใคร หรือถ้ามีหญิงมาสนใจ ธงลักษณ์ก็แทบจะไม่สานสัมพันธ์อย่างน่าแปลก เขาเองก็สงสัยตัวเองว่าเพราะอะไรกันหว่า? อาการนี้มันเป็นมาตั้งแต่เจอะเจอใครบางคนเข้าเต็มตา เมื่อปลายปีที่แล้วในงานเปิดโรงงานของมารดาและหุ้นส่วนนั่นแหละ

เขาจอดรถในที่เก็บรถแล้วเรียบร้อย ก็หอบข้าวของลงมาแล้วตั้งใจจะเดินเข้าบ้าน กลิ่นบุหรี่ลอยมาตามลม ทำให้ธงลักษณ์ทำจมูกฟุดฟิต เขาวางของกลับทิ้งไว้ในรถเหมือนเดิม แล้วเดินก้าวยาวๆ ไปทางต้นตอของกลิ่น บ้านนี้มีคนเดียวที่สูบบุหรี่ แล้วก็เลิกไปเกือบหกเดือนแล้ว หมอนั่นมีอะไรถึงได้มาเดินสูบบุหรี่ดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ ทั้งที่เวลานี้ปรกติแล้ว ก็จะรัวนิ้วบนแป้นคีย์บอร์ดในห้องส่วนตัว ไม่ค่อยออกมาเพ่นพ่านสักเท่าไหร่ หมู่นี้ธงรามหลบหน้าหลบตามารดาอย่างน่าแปลก แม่ของเขาก็พูดเปรยเข้าหูว่าได้วิธีจัดการให้พ่อตัวดีอยู่กับร่องกับรอยเลิกติสต์แล้ว

เอ...

คุณสีดามีแผนทำอะไรกับพี่ชายเขาหรือเปล่าหว่า