บทที่ 4

“ยัยพัช!! แกไปป้อนข้อมูลอะไรใส่หัวน้องมัน เหลือเกินจริงๆ ยัยพวกนี้”เพชรพราวบ่นขึ้น พลางส่ายหัวไปมาด้วยความหนักใจ เห็นทีเธอคงต้องหาทางพิสูจน์ให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าน่านนทีเป็นเกย์จริงหรือเปล่า พัชชากับพิมพ์ดาวจะได้เลิกจับคู่ให้เธอกับเขาสักที

“แต่พิมพ์ว่าคุณน่านเขาไม่ได้เป็นเกย์หรอกค่ะ แค่สีชมพูมันคือความชอบของเขาต่างหาก พี่เพชรน่ะโมเมเอาเองมากกว่า แถมคุณน่านเขายังมีบุคลิกมาดแมนออกขนาดนั้น ไม่เห็นจะเหมือนเกย์ตรงไหนเลย”

“มาดแมนตรงไหนพิมพ์ ผู้ชายสะอาดมาดสำอางซะมากกว่า” พัชชาเอ่ยแย้งความคิดของเพื่อนซี้ ทั้งที่ความจริงเธอก็คิดเหมือนกับพิมพ์ดาว แต่กลัวอดกินขนมที่เจ้านายซื้อมาให้ จึงต้องพูดจาเอาอกเอาใจและเอาตัวรอดไปตามระเบียบ

“เชื่อพัชมันเถอะ ขนาดพี่ยังคิดว่าเขาเป็นเกย์เลย หนึ่งต่อสองแกแพ้เห็นๆ” เพชรพราวบอกด้วยสีหน้าจริงจังและเชื่อมั่นเหลือเกินว่าคราวนี้เรดาห์สแกนเกย์ของเธอไม่ได้ทำงานผิดพลาดแน่

“แล้วพี่เพชรกก็ชอบเขา ทั้งที่รู้ว่าเขาเป็นเกย์น่ะหรอคะ”

“โอ๊ย! เปลี่ยนคำถามสักทีเถอะยัยพลอย เดี๋ยวพี่เพชรจะกินหัวฉันเอา” สาวห้าวแหวปรามรุ่นน้อง ที่เอาแต่พูดเรื่องที่น่านนทีเป็นเกย์ไม่เลิก

“อ้าว... ก็พี่พัชชอบมาเล่าให้ฟังนี่คะ” พลอยรุ้งเถียงกลับบ้างอย่างไม่มีใครยอมใคร

“พอๆ หยุดทั้งคู่นั่นแหละ ฉันไม่ได้ชอบเขา เราแค่คุยกันถูกคอเฉยๆ”

คนถูกกล่าวหาว่าชอบเกย์พยายามอธิบายอย่างใจเย็น ทว่ากลับถูกดวงตาสามคู่จ้องมองมาอย่างคาดคั้น

“มองทำไมยะ ฉันพูดจริงๆ”

“ฮ่าๆ พิมพ์เชื่อพี่เพชรค่ะ” พิมพ์ดาวชิ่งพูดขึ้นคนแรกอย่างเอาใจ ทั้งที่สายตาของเธอมันแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ได้เชื่อคำพูดของคนตรงหน้าเลยสักนิด

“ที่แกยอมเชื่อพี่ เพราะแกอยากจะขออะไรหรือเปล่า” เพชรพราวถามกลับอย่างรู้ทัน

“โอ้โห... บนโลกใบนี้ จะมีใครรู้ใจพิมพ์เท่าพี่เพชรอีกไหมนะ”

“จะขออะไรก็รีบๆ ขอมาเถอะ จะได้แยกย้ายกันไปทำงาน”

“บ่ายนี้พิมพ์ต้องออกไปคุยงานกับลูกค้า แล้วขอไม่เข้าบริษัทนะคะ พี่พลโทรมาบอกว่าน้องแพนป่วยหนัก” พิมพ์ดาวพูดถึงพี่ชายและหลานชายวัยห้าขวบของเธอ ที่คนทั้งบริษัทรู้จักดี

“ไม่มีปัญหา”

“ขอบคุณนะคะพี่เพชร”

เพชรพราวพยักหน้าน้อยๆ รับคำขอบคุณ แล้วฉีกยิ้มกว้างให้กำลังใจลูกน้องในการทำงาน ก่อนที่เธอจะเดินกรีดกรายเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง และเริ่มลงมือเลือกเฟอร์นิเจอร์ตามที่ลูกค้าต้องการอย่างขะมักเขม้นเหมือนเช่นทุกๆ วัน

ร่างเพียวบางสมส่วนเดินออกมาจากห้องทำงานอีกครั้งในช่วงบ่ายของวัน เพื่อสั่งงานกับพลอยรุ้ง และสอบถามความคืบหน้าของงานจากลูกน้องคนอื่นๆ

“เมื่อกี้มีลูกค้าติดต่องานเข้ามา รายละเอียดไม่ยากเลย เป็นออฟฟิศเล็กๆ แถวคอนโดยัยพลอยพอดี” คนทำงานเป็นระบบเริ่มเกริ่นเรื่องงานขึ้นมา ทำให้ทุกคนเดาออกทันทีว่างานนี้จะเป็นของใคร

“พัชของานนี้แทนได้ไหมคะ เบื่อไอ้งานคอนโดหรูของอีตาภัทรเต็มทนแล้วเนี่ย ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้เรื่องมากอย่างกับผู้หญิงแน่ะ นู่นก็ไม่เอานี่ก็ไม่เอา น่ารำคาญจริงๆ”

พัชชาที่พึ่งวางสายจากลูกค้าวีไอพีบ่นขึ้นชุดใหญ่ เพราะเธอไม่ถูกกับลูกค้ารายนี้อย่างแรง จนถึงขั้นยกให้เขาเป็นคู่กัดเบอร์หนึ่ง