บทที่ 3

มัณฑนากรสาวเดินเข้ามาภายในบริษัทพร้อมกับถุงขนมในมือ ทว่าพัชชาที่เธอตั้งใจจะซื้อขนมมาปิดปากกำลังคุยอยู่กับพิมพ์ดาวอย่างออกรส และหัวข้อสนทนาต้อนรับเช้าวันนี้ของสองสาว คงไม่พ้นเรื่องของเธอกับน่านนที

“สรุปว่าพี่เพชรกับคุณน่านเขากิ๊กกั๊กกันอยู่จริงหรอ” เสียงของพิมพ์ดาวถามขึ้น เพราะอีกฝ่ายนั่งหันหลังให้เธอจึงไม่รู้ว่าคนที่กำลังพูดถึงยืนฟังอยู่

“ไม่จริงย่ะ ! แกอย่าไปเชื่อยัยพัชเชียว”

“อ้าว... พี่เพชรมาแล้วทำไมไม่บอกหะ ยัยพลอย” พิมพ์ดาวหันไปถามพลอยรุ้งที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

“ไม่ต้องไปโทษน้องมันเลย พวกแกสองคนกำลังเม้าท์เรื่องฉัน เดี๋ยวปั๊ดหักเงินเดือนซะเลย พวกนี้นี่”

“ไม่เอานะคะพี่เพชร แค่นี้พัชก็จะกินแกลบอยู่แล้วค่ะ” สาวห้าวร้องประท้วงขึ้นมาทันควัน พลางพุ่งเข้ามากอดเอวเธออย่างออดอ้อน

“คนอุตส่าห์จะซื้อขนมมาเผื่อ อยากเม้าท์ฉันดีนัก อด!”

“พี่เพชรไม่ได้ตั้งใจจะซื้อมาเผื่อหรอกค่ะ แต่พี่เพชรตั้งใจซื้ออุดปากพัชต่างหาก” พิมพ์ดาวบอกอย่างรู้ทัน ทำให้เธอถูกเจ้านายเหวี่ยงค้อนวงใหญ่ไปให้ด้วยความรักปนหมั่นไส้

“พี่เพชรคะ พลอยมีคำถาม” น้องเล็กสุดพูดขึ้น ทำให้ทุกคนเบี่ยงเบนความสนใจไปที่เธอ

“ว่ามาสิ”

“คุณน่านเขาเป็นเกย์จริงๆ หรอคะ”

คำถามของพลอยรุ้ง ทำเอาสองสาวแสบต่างสไตล์ประสานเสียงหัวเราะกันอย่างพร้อมเพรียง แต่คนที่ไม่ขำด้วยอย่างเพชรพราว ถึงกับยกมือขึ้นมาคลึงขมับอย่างปลงๆ

“โอ๊ย! เห็นกันมาตั้งนาน แกไม่เคยสังเกตบ้างหรอยัยพลอย ผู้ชายที่ไหนชอบใส่แต่เสื้อสีชมพู แถมรถยังเป็นสีชมพูอีก หวานแหววซะขนาดนั้น ไม่ใช่สิแปลก... จริงไหมคะพี่เพชร”

พัชชาตอบแทน แล้วหันมาถามหัวหน้าอย่างเธอ เพื่อขอเสียงสนับสนุน แต่สายตากรุ้มกริ่มที่มองมานั้นไม่ได้ช่วยเสริมให้คำตอบของสาวเจ้าดูน่าเชื่อถือเลยแม้แต่น้อย

“อือ เขาเป็นเกย์ร้อยเปอร์เซ็นเลยแหละ เคสโทรศัพท์ยังเป็นสีชมพูเลย” เพชรพราวบอกกลั้วหัวเราะ

“แล้วพี่เพชรชอบเกย์หรอคะ”

“ตลกแล้วย่ะ ฉันจะไปชอบเขาได้ยังไง ในเมื่อรู้อยู่เต็มอกว่าเขาเป็นเกย์”

“อ้าว... แต่พี่พัชบอกว่า อุ๊บ!” มือเรียวของพัชชารีบเอื้อมไปปิดปากน้องเล็กของกลุ่มอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเผลอหลุดพูดอะไรออกมามากกว่านี้