๒ ว่าที่สามี (๑)

๒

ว่าที่สามี

มันไม่ใช่การแช่ปากค้างเอาไว้อย่างที่เขาคิด แต่เธอเริ่มขยับปากทว่าการกระทำเหมือนเด็กน้อยเพิ่งหัดลองรักจนชายหนุ่มนึกขำ หล่อนมีลูกแล้วก็น่าจะผ่านเรื่องอย่างว่ามาไม่ใช่หรือไง เหตุใดแค่จูบถึงทำไม่เป็น ทั้งที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนแท้ๆ

คนเมาจึงตัดสินใจประคองดวงหน้าหวานเอาไว้ ก่อนเอียงศีรษะให้ได้องศา สอนเด็กน้อยให้จูบเป็นอย่างคนใจดี เริ่มขยับริมฝีปากแล้วใช้จังหวะที่หล่อนเปิดปากเล็กน้อยสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานทั่วโพรงปากอุ่น จากคิดจะสอนกลายเป็นติดใจจะเผลอไผลไปเสียเอง

คนริเริ่มทำตัวไม่ถูก เธออาจหาญจูบเขาแต่กลับนั่งนิ่งลำตัวแข็งทื่อ มือเกาะที่ไหล่หนาเอาไว้พลางหลับตาแน่น ปากของเรากำลังแนบชิดกันแล้วเขายังหยอกล้อกับลิ้นของเธออีกต่างหาก ความขมปร่าที่ได้รับจากจุมพิตครั้งนี้กลับหวานล้ำในความรู้สึก

เธอใช้ความเมาของเขาเป็นโอกาสเพื่อจะได้ใกล้ชิด แล้วตอนนี้ก็กลายเป็นหลงมัวเมาในรสแห่งรักที่เพิ่งเคยลองเป็นครั้งแรก ลมหายใจถูกเขาช่วงชิงไปจนหมดจึงทุบไหล่หนาเป็นการบอกให้ปล่อยหล่อน ซึ่งชายหนุ่มก็ยอมผละออกแต่โดยดี เธอจึงรีบสูดลมหายใจเข้าปอดแล้ววินาทีต่อมาเขาก็ก้มลงจูบเธออีกครั้งพร้อมดันร่างบางนอนลงบนพื้น

ตอนนี้ไม่สนใจสิ่งใดแล้วนอกจากความต้องการส่วนลึกที่อยากร่วมรักกับเธอ จุมพิตแสนหวานกับท่าทีไร้เดียงสา ปลุกความเป็นนักล่าที่นอนหลับใหลของกันต์กวีให้ตื่น กลิ่นกายหอมของเธอเหมือนยากำหนัดชั้นดี ยิ่งดอมดมเท่าไหร่ก็เหมือนจะไม่พอ

อยากฝังจมูกไว้ที่กายของเธอ “หวานไปหมดทั้งตัวเลย หวาน...” ผละจากริมฝีปากอวบอิ่มมาที่ลำคอระหง เธอแอ่นกายเข้าหาเขาเช่นเดียวกันจนมือหนาค่อยลูบไล้ตามร่างงามระหง ขย้ำที่ทรวงอกหยุ่นซึ่งไม่ได้สวมชั้นใน สะกอดปลายยอดผ่านเสื้อตัวบางจนมันชูชัน

“อื้อ กวี...” เสียงครางแผ่วเรียกชื่อเขาขณะริมฝีปากหยักขบเม้มปลายถันที่เขายังไม่เห็นด้วยตา แต่ได้สัมผัสผ่านเสื้อ ทิ้งรอยเปียกชื้นจากน้ำบ่อน้อยเอาไว้ แล้วค่อยผละมาสัมผัสอีกข้างอย่างเท่าเทียม ยิ่งได้ฟังเสียงหวานครางชื่อของตนก็ยิ่งได้ใจ ร่างกายของหล่อนบอกว่ากำลังต้องการเช่นเดียวกัน

แล้วเราจะรออะไรล่ะ...

เขาผละออกจากหล่อนเพื่อนถอดเสื้อ ก่อนจะปลดกระดุมกางเกงของตัวเองเช่นเดียวกัน ไฟในห้องส่องสว่างจนมองเห็นความงามของเธอได้เต็มตา เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อนอนของหญิงสาว โดยที่เธอทำเพียงนอนนิ่งไม่ได้โต้แย้งหรือบอกให้หยุด

นั่นหมายความว่าถ้าเกิดเรื่องเกินเลยขึ้น...เธอยินยอมใช่หรือเปล่า

เสื้อนอนตัวบางถูกแกะกระดุมจนหมดแล้วเปิดให้เห็นถึงร่างกายท่อนบนที่เขามองด้วยความหลงใหล ความขาวเนียนของผิวกาย ดอกบัวงามเต่งตึงกับปทุมถันสีหวาน ไม่รอช้าใบหน้าคมก้มลงไปชิมตุ่มที่แข็งเป็นไตทันที

“อื้อ” เธอผวากอดเขาเอาไว้แล้วแอ่นอกรับความเปียกชื้น ไม่เคยเจอกับเหตุการณ์ที่ทำให้ใจสั่นขนาดนี้มาก่อน มวนท้องอย่างน่าประหลาด เธอเผลอครางด้วยความเสียวกระสันแทบไม่เชื่อว่าเป็นเสียงของตัวเองด้วยซ้ำ

แต่ยังไม่ทันที่เราสองคนจะได้ทำอะไรมากกว่านั้น ประตูที่เคยปิดสนิทก็ถูกเปิดออกพร้อมเสียงเข้มที่ทักจนเขารีบผละออกอย่างรวดเร็ว

“ยังไม่นอน...นี่มันอะไรกัน!!” ร่างบางรีบหยิบเสื้อมาสวมแล้วติดกระดุมอย่างรวดเร็วจนเผลอติดผิดถูก ลมหายใจสะดุดไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามาในห้องของตัวเอง แล้วนึกก่นด่าที่ลืมล็อคห้องไปเสียสนิทเพราะตอนแรกคิดจะออกไปดื่มน้ำแต่เปลี่ยนใจมานั่งดูพระจันทร์

ทว่าทำให้คุณปู่ผู้ตื่นกลางดึกสงสัยว่าเหตุใดหลานสาวยังไม่นอน เห็นแสงไฟลอดออกมากจากประตูจึงเข้ามาถาม แต่คุณพายัพไม่คิดว่าจะพบหลานสาวถูกชายร่างหนานอนคร่อมทับอยู่บนพื้น ถึงจะมีเตียงบังแต่ก็พอมองออกว่ากำลังทำอะไร

หัวใจคนเป็นปู่ที่รักหลานสาวร้อนเป็นไฟ ก้าวเท้าเข้ามาในห้องแล้วกระชากแขนของคนที่กล้าปีนขึ้นห้องหลานตน ก่อนพบว่าเป็นลูกชายคนเล็กเจ้าของฟาร์มสุขพิบูลย์นั่นเอง

“แก แกทำอะไรหลานสาวฉัน!! กล้าปีนขึ้นห้องหลานของฉันอยากตายหรือไง!” ชายแก่วัยแปดสิบยังมีแรงมากพอจะชกหน้าชายรุ่นหลานให้ล้มคว่ำได้ในชั่วพริบตา กันต์กวีถึงกับเซแล้วตกตะลึงที่ตัวเองโดนชก ตาสว่างไม่มีอาการเมาหลงเหลือ ก่อนหันไปมองหญิงสาวที่บัดนี้มายืนขวางคุณพายัพเอาไว้

“ค่อยๆ คุยกันนะคะ”

“ค่อยคุยได้ยังไง มันเข้าห้องหลานนะ มันกำลังลวนลามหลานของปู่” รีบดึงร่างบางมายืนด้านหลังทันที ชายหนุ่มที่มีเพียงกางเกงสวมติดตัวทำอะไรไม่ถูก ยิ่งได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาทางหนีก็อยากจะกระโดดหน้าต่างหนีให้รู้แล้วรู้รอด

ตอนแรกเขาไม่คิดจะทำอะไรเธอหรอก หากไม่ใช่เพราะหญิงสาวมาจูบตนจนทุกอย่างเลยเถิด...ต้องโทษดาหลาคนเดียวเรื่องเลยบานปลาย

“เกิดอะไรขึ้นน่ะคุณ”

“มีอะไรคะปู่...อ้าวกวี ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”

“ใครเหรอแม่”

“เพื่อนของแม่เองจ้ะ”

มากันครบทุกคนไม่ว่าจะเป็นคุณย่าแล้วก็ฝาแฝดของเธอพร้อมเด็กน้อยหน้าตาน่ารัก แต่ที่ทำให้เขายืนนิ่งค้างเหมือนถูกค้อนปอนด์ทุบหัว คือเด็กคนนั้นเรียกหญิงสาวข้างกายว่าแม่ นั่นหมายความว่าคนที่อยู่ในห้องกับเขาก่อนหน้าไม่ใช่แม่ของเด็ก

แล้ว...คนที่ยืนอยู่ข้างหลังคุณพายัพ