๑ ยุขึ้นจนได้เรื่อง (๔)

ตบหัวคนต้นคิดเสียงดัง ทำเอาคนเมาถึงกับต้องนั่งตัวตรงตั้งสติ เขาไม่ใช่คนที่จะเอาเปรียบผู้หญิง เรื่องที่บอกให้ทำก็ไม่สมควรสักนิด ไม่รู้มันคิดได้อย่างไรให้ปีนเข้าห้องสาว ไม่ถูกปู่ของอีกฝ่ายยิงกบาลตายก่อนวัยอันควรหรือไง หาเรื่องมาให้ไม่หยุดหย่อนเลยพวกเวร

“อยากให้กูตายหรือไง”

“อ่ะมึงไม่กล้าเหรอครับ ป๊อดอ่ะดิ...” อีกคนรีบยิ้มล้ออย่างรวดเร็วเมื่อเพื่อนปฏิเสธ เห็นแววความสนุกสนานมาแต่ไกล ไม่ได้คิดเรื่องถูกผิดแต่อย่างใด เพราะเขาไม่ใช่คนต้องไปปีนเสียหน่อย

คนไม่ชอบถูกหยามได้ยินอย่างนั้นก็ตบเข่าฉาดใหญ่ กันต์กวีไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว เขากล้ากระทั่งให้ไปบุกป่าช้าตอนเที่ยงคืนด้วยซ้ำ มีหรือจะยอมให้เพื่อนดูถูกได้

“งั้นก็ไปสิ! ไปเลย!” แล้วกลุ่มก็สลายด้วยการพากันขับรถมอเตอร์ไซค์ขณะเมาไปยังบ้านของหญิงสาวทันที

ตอนกลางคืนทุกคนต่างหลับใหลกันหมด ถนนจึงโล่งพอให้พวกเขาไม่ต้องกังวลว่าจะเกิดอุบัติเหตุ หากไม่เมาแล้วขับลงข้างทางเอง...

กระทั่งถึงเขตหน้าไร่จึงดับเครื่องยนต์แล้วพากันย่องเข้าบ้านสองชั้นที่ถูกรีโนเวทใหม่ จากบ้านเก่ากลายเป็นบ้านใหม่สะอาดตา จากหน้าบ้านไปถึงตัวบ้านไม่ได้ไกลมากนัก แต่ก็เล่นเอาเหนื่อยพอสมควร สามหนุ่มยืนหอบอยู่ข้างล่างบ้าน

“ไหนห้องของดา”

“กูไม่รู้...” ทุกคนมองหน้ากันแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง

ไม่รู้ห้องแล้วจะปีนไปหาเขาได้ไงวะ

กันต์กวีสบโอกาสนี้จึงคิดจะชวนเพื่อนกลับ แต่แล้วไฟห้องนอนชั้นสองก็เปิดทำให้เห็นดวงหน้าหวานผู้ตกเป็นประเด็นของบทสนทนา เหมือนว่าหล่อนจะนอนไม่หลับจึงเปิดไฟแล้วรูดม่านออกมามองจันทร์ พวกเขาเห็นอย่างนั้นจึงรีบหลบทันที

“นั่นไงห้องของดา มึงรีบขึ้นไปเลย...”

“เห็นกูมีปีกหรือไง กูบินไม่ได้จะขึ้นยังไงล่ะวะ” พูดไม่ทันขาดคำ เพื่อนอีกคนก็เอาบันไดพาดมาให้จนเขาพูดอะไรไม่ออก

มันหามาจากไหนวะ...

“ไป มึงกล้าหน่อยเพื่อน ไปจีบเลยไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น ถ้ามีคนเห็นก็รวบรัดขอแต่งงาน” อีกฝ่ายพูดง่ายเหลือเกินแต่คนทำจะได้กินลูกปืนเอาน่ะสิ เขากลืนน้ำลายลงคอไม่กล้าทำตามคำพูดของเพื่อน แต่มาถึงขั้นนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากปีนบันไดไปหาสาวเจ้าซึ่งกำลังชมจันทร์

เอาวะ! กล้าหน่อยพวก!

ถูกเพื่อนดันหลังขนาดนี้เขาจึงปีนบันไดทีล่ะขั้นอย่างระมัดระวัง แทบสร่างเมากับการกระทำของตัวเอง รู้ว่ามันผิดแต่ทำอย่างไรได้ล่ะ มาถึงขั้นนี้แล้วก็ต้องไปให้สุดอย่างเดียว กระทั่งมือที่จับบันไดกลายเป็นจับขอบหน้าต่าง แล้วเจ้าของห้องก็สบตากับเขาพอดี

“นาย...”

“ชู่วว ขอเข้าไปหน่อย” รีบเอามือปิดปากหล่อนแล้วปีนเข้าห้องนอนของหญิงสาวสำเร็จ จึงมายืนอยู่ในห้องของดาหลาพร้อมยิ้มกริ่ม มองลงไปข้างล่างแล้วยกนิ้วโป้งเป็นการบอกเพื่อนว่าแผนทุกอย่างลุล่วงด้วยดี เขาไม่โดนเจ้าของห้องผลักลงไปเสียก่อน

สาวเจ้าเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง ได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากเขาจึงรู้ว่าอีกฝ่ายคงดื่มไปไม่น้อย ปากอวบอิ่มยังถูกเขาปิดไว้ก่อนชายหนุ่มจะหันกลับมาสบตากับร่างบาง

“ห้ามร้องนะดา แค่พนันกับเพื่อนนิดหน่อย” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันแล้วค่อยคลายออก เธอยอมพยักหน้าตามน้ำ เขาจึงปล่อยหล่อนเป็นอิสระเมื่อเห็นท่าทียินยอม

พอเธอเป็นอิสระก็ยืนนิ่งแล้วมองเขาอยู่อย่างนั้น ร่างสูงทำตัวไม่ถูกได้แต่มองรอบห้องสี่เหลี่ยมที่มีเตียงตั้งตรงกลาง ห้องร้อนพอสมควรแม้จะมีเครื่องปรับอากาศติดไว้

“ไม่เปิดแอร์เหรอ” เขาชี้ไปยังเครื่องทำความเย็น เธอไม่ตอบอะไรนอกจากส่ายหน้า

“ไม่ได้จะทำอะไรไม่ดีนะ พวกนั้นมันยุให้ทำก็เลย...ต้องตามน้ำน่ะ ขออีกสามสิบนาทีจะกลับแล้ว” คนกลัวความผิดรีบร่ายยาว หล่อนก็พยักหน้าโดยที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขาเริ่มทำตัวไม่ถูกจึงเลือกเดินไปนั่งลงบนพื้นข้างเตียง

ความจริงคือเริ่มง่วงแล้วแต่ยังฝืนตัวเองเอาไว้ หันไปมองนาฬิกาที่ติดไว้ข้างฝาผนังก็เข้าใจทันที ตีสองแล้วจะง่วงก็ไม่แปลกเลย ต้องถามตัวเองมากกว่าว่าเขายังตื่นได้ยังไง

“ผ้าห่ม จะนอนก่อนก็ได้” ยอมเปิดปากบอกเขาแล้วยื่นผ้าห่มให้อีกฝ่าย ชายหนุ่มพยักหน้าทันทีพร้อมยิ้มกว้าง รับผ้าห่มผืนยาวมาจากเธอแต่จังหวะนั้นหญิงสาวไม่รู้ว่าเผลอเหยียบปลายผ้าไว้จึงทำให้ล้มหน้าคะมำ

โชคดีที่ร่างหนารับเธอเอาไว้ได้ทันจึงกลายเป็นว่าหญิงสาวกำลังนั่งบนตักเขา พร้อมปากหยักที่จุมพิตแก้มนุ่มพอดี กลิ่นหอมรัญจวนโชยเข้าจมูก แต่กลับแปลกที่กลิ่นนี้เผลอทำให้นึกถึงฝาแฝดของหล่อนอย่างหวันยิหวา

ไม่หรอกน่า...ยัยน้ำแข็งเดินได้น่าจะอยู่บ้านไม่มาที่ไร่หรอก

“เอ่อ ขอ ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ” เขาบอกเสียงสั่น แต่แล้วหล่อนกลับเลือกโน้มใบหน้ามาจุมพิตคนเมาในเวลาเพียงเสี้ยววินาที เล่นเอากันต์กวีถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

เขาถูกดาหลาขโมยจูบ!