ตอนที่ 4 ปรารถนา

"เรื่องอะไรฉันต้องบอกพี่มิน อีกอย่างแกบอกแล้วนี่ว่าจัดขึ้นแบบส่วนตัว คงไม่มีใครมีสิทธิ์เข้ามาถึงตัวฉันเพื่อสัมภาษณ์ข่าวหรอกนะ"

มินตราติดงานยุ่งมาก เพราะหล่อนกำลังผลักดันรุ่นน้องหน้าใหม่เข้ามามีส่วนในวงการ คงไม่มีเวลาตามมาเฝ้าประกบเธอทุกย่างก้าว

'มันก็ใช่ แต่แกแน่ใจนะว่าจะมาให้ได้ ถ้ามาไม่ได้ไม่เป็นไรเลย ฉันเข้าใจ' ราตรีหนักอกหนักใจพอคิดเลียบเคียงแล้ว

การที่แพรรดาไม่ขออนุญาตผู้จัดการก่อนออกงานนอกสถานที่ เท่ากับเธอกำลังก่อเรื่องใหม่ โดยเรื่องเก่ายังไม่เคลียร์

"ฉันบอกแล้วไงฉันจะไป พูดแล้วไม่คืนคำด้วย" แพรรดายืนยันเสียงหวานแน่น จนมินตราต้องยอม

'ถ้าคิดดีแล้วฉันจะฝากคนส่งบัตรเชิญไปนะ'

ครอบครัวของราตรีดีต่อเธอ แถมช่วยเหลือไม่ขาดตกบกพร่องสักอย่าง อย่างไรเธอก็ควรไปร่วมงานที่ทั้งชีวิตจัดขึ้นแค่ไม่กี่ครั้ง

วันวิวาห์พี่สาวเพื่อนสนิททั้งที แพรรดาย่อมให้ความสำคัญ เมื่อวางสายจากราตรี ทิ้งตัวนอนลงบนโซฟาหนังตัวนุ่มอย่างจนมุม หมดความคิด ทั้งวันนั้นแพรรดาจึงจำใจอยู่แต่ในห้องไปก่อน

'พี่มีงานต้องพาเด็กไปแคสซีรีส์ใหม่ วันนี้คงไม่ว่างเข้าไปหาที่คอนโด อยู่ในห้องหาอะไรกินเองนะ เธออย่าสร้างเรื่องอะไรให้พี่ต้องตามเก็บกวาดอีก'

"รู้แล้วค่ะพี่มิน แค่นี้นะคะแพรจะนอน แพรง่วงมาก ๆ เลย"

'โอเค ๆ งั้นพี่วางสายละนะ'

ทันทีที่มินตรากดวางสาย แพรรดาก็รีบดีดตัวลุกจากเตียงนอน วางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมแล้วเดินตัวปลิวหยิบชุดที่ตระเตรียมเอาไว้เข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ท่าทางอ่อนเปลี้ยเพลียแรง น้ำเสียงง่วงซึมเมื่อสักครู่นี้หายเป็นปลิดทิ้ง ราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

แพรรดาฮัมเพลงสากลอย่างอารมณ์ดีขณะเดียวกันดวงตาน้ำตาลอ่อนจดจ้องกระจกบานใหญ่ไม่ละไปไหน แพรรดาแต่งหน้าเองด้วยลุคอ่อน ๆ เพื่อไม่ให้ดูเด่นกว่าเจ้าสาวของงาน

เธอจัดการม้วนปลายผมยาวเป็นลอนสวย จนสมบูรณ์แบบรับใบหน้าเรียวรีรูปไข่ เธอเลือกสวมชุดเดรสสีชมพูหวานแบบปาดไหล่ตัดเย็บอย่างปราณีตออกแบบชุดโดยช่างตัดมีชื่อเสียง ดูเข้ากับแพรรดาแบบไร้ที่ติไปร่วมงานวิวาห์ของรันตรีในเช้าวันนี้

แพรรดามาถึงโรงแรมระดับมิชลินด้วยการเดินทางโดยรถปอร์เช่สีดำเอี่ยมภายในเวลาครึ่งชั่วโมง การปรากฏตัวของเธอครั้งนี้เป็นไปอย่างเงียบเชียบไม่มีสื่อมวลชนจับจ้องเก็บภาพนำไปเขียนข่าวเหมือนทุกครั้ง เพราะเธอปกปิดการเคลื่อนไหวทุกทาง เนื่องจากต้องการความเป็นส่วนตัว และให้เกียรติเจ้าของพิธีมงคลสมรส ไม่อยากให้เป็นชนวนเหตุวุ่นวาย เสียการเสียงานตาม

การ์ดเรียนเชิญถูกยื่นให้แก่เจ้าภาพที่รอต้อนรับแขกตรงจุดหน้างาน โดยมีเจ้าสาวกับเจ้าบ่าว รวมถึงญาติของทั้งสองฝ่ายออกมาต้อนรับแขกเหรื่อ ซึ่งภายในงานทั้งหมดเท่าที่แพรรดาได้สำรวจตรวจตราดู ก็จะพบบุคคลคุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี เพราะพิธีมงคลวันนี้เรียนเชิญแค่คนรู้จักเท่านั้น

"สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีค่ะคุณพ่อ" แพรรดายกมือไหว้บิดากับมารดาของเพื่อนสนิท ที่เธอเคารพนับถือ ท่านทั้งสองหงึกหน้ารับพร้อมส่งรอยยิ้มแก้มบานปลื้มปิติไม่น้อยที่วันนี้ครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ลูกหลานออกเรือนจนมีหวังว่าจะได้อุ้มหลานในเร็ว ๆ นี้

พอสนทนาถามไถ่ถึงสารทุกข์สุกดิบไม่นานนักท่านจึงขอตัว เพื่อไปต้อนรับญาติผู้ใหญ่คนอื่น ๆ กำลังทยอยกันเข้างาน

"เป็นไงคะความรู้สึกของเจ้าสาว แต่ว่าวันนี้พี่รันตรีสวยจังเลยนะคะ"

แพรรดาหันหน้ากลับไปทักทายรันตรีพี่สาวของราตรี ซึ่งอยู่ในชุดเจ้าสาวแบบไทยประยุกต์ ผ้าซิ่นสีเหลืองอ่อนปักทอลวดลายล้านนาอย่างปราณีต ผมดำขลับถูกก้าวขึ้นปักด้วยปิ่นทองดูแล้วงามสง่าราศีจับสมกับเป็นวันมงคลของหล่อน

ดาราสาวเหลือบหางตามองเจ้าบ่าวนามว่า 'ภวัตร' โอบเอวบางเจ้าสาว ยืนเคียงข้างกายกันไม่ห่างช่างอบอุ่นทำเอาคนโสดอย่างเธออยู่ยากขึ้นทุกวัน แพรรดาระบายยิ้มเป็นการทักทายภวัตรตามมารยาทเล็กน้อยตามประสาคนรู้จักเพียงผิวเผินตามงานเลี้ยงสังคม

หากจำความไม่ผิดทั้งคู่ศึกษาดูใจกันมาตั้งแต่เธอยังเรียนมหา'ลัยปี 1 ด้วยซ้ำ วันเวลาเวียนผ่านราวกับกระพริบตาหากความรักอันผลิบานของทั้งคู่ยังดำเนินต่ออย่างมั่นคง

ทางด้านรันตรีช่วยบริหารกิจการของทางบ้าน ส่วนเจ้าบ่าวผู้เพียบพร้อม ทางหน้าตา ชื่อเสียงทางสังคมประกอบธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ เป็นความลงตัวที่สมน้ำสมเนื้อกัน

แพรรดาเพียงเอ่ยขึ้นในใจว่าช่างเหมาะสมกันจริง

"แหม ชมพี่เกินไปหรือเปล่า เราก็ใช่ย่อยนะ ยิ่งโตเป็นสาวแล้วยิ่งสวย"

"สวยจริงต้องมีแฟนไปนานแล้วค่ะ" ดาราสาวกระเซ้าเย้าแหย่พี่สาว

"ไม่จริงหรอก แพรสวยแถมอายุแค่นี้ยังมีโอกาสเจอหนุ่ม ๆ เข้ามาให้เลือกอีกมาก"

แพรรดาแค่นหัวเราะ เพราะแต่ละคนที่เข้ามาป้วนเปี้ยนในชีวิตเธอ ล้วนแล้วจงใจเข้ามาเพื่อผลประโยชน์แอบแฝงทั้งนั้น

ยิ่งเป็นสายเที่ยวชอบดื่มตามสถานเริงรมย์อย่างเธอเจอมานักต่อนักพวกผู้ชายล่าเหยื่อ จึงคิดว่าการมีแฟนดี ๆ สักคนมันยาก แต่การมีความสัมพันธ์แค่ชั่วคราวกับใครสักคนกลับไม่ใช่รสนิยมแนวที่เธอชอบเท่าไร หากต้องแลก เธอต้องมั่นใจระดับหนึ่งว่าสิ่งที่ได้คืนมามันคุ้มค่ามหาศาล

"อ้าว! แพรมาแล้วเหรอ"

สนทนากับรันตรีได้ไม่นานเสียงคุ้นหูจากด้านหลังแพรรดาก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงย่ำรองเท้าส้นสูงดังเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งหยุดเดิน ประกบข้างเธอ

"มาได้สักพักแล้วล่ะ" แพรรดาเอี้ยวกลับมาหาเพื่อนสนิท ซึ่งวันนี้ราตรีอยู่ในชุดกระโปรงไทยสีชมพูอ่อน ดูเหมาะกับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างหล่อน