ตอนที่ 12 ซาบซึ้ง

"กลับมาแล้วเหรอแพร"

เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาก็พบว่ามินตรานั่งดูละครหลังข่าวภาคค่ำบนจอทีวีอบริเวณโถงกลางห้อง

สีหน้าของแพรรดาเรียบเฉยไม่แปลกใจนักครั้นพบว่ามินตราขึ้นมาบนคอนโดได้ด้วยตัวเอง เพราะคีย์การ์ดของห้องมีทั้งหมดสองใบ สองสาวจึงพกติดตัวคนละใบ

"ใช่ค่ะพี่มิน" พอขานตอบคนที่หันมาถามกันเสร็จเธอจึงรีบกลับเข้าห้องนอนส่วนตัวซึ่งอยู่เยื้องกัน เพื่อนำถุงยากับหนังสือแนะนำการดูแลตัวเองกับบุตรสำหรับแม่ลูกอ่อนเก็บไว้ใต้หมอนรองคอบนเตียงนอน ก่อนจะรวบรวมสติวางตัวให้เป็นปกติ แล้วออกมานั่งคุยกับผู้จัดการสาว

"เป็นยังไงบ้างทำไมกลับมาถึงค่ำเอาป่านนี้ล่ะ นี่พี่ก็รีบทำงานแล้วกลับมารอที่ห้องเพราะห่วงเธอเลยนะ"

มินตราพาเด็กในสังกัดอีกคนไปแคสซีรีส์ใหม่ก็รีบแวะกลับมาดูแพรรดาอีกรอบ ทั้งห่วงอาการของเธอเมื่อเช้านี้ดูไม่สู้ดีเอาเสียเลย

"ไม่เป็นไรมากค่ะ แพรแค่พักผ่อนน้อยกินอาหารไม่ครบห้าหมู่เลยขาดสารอาหารน่ะค่ะ พอออกจากโรงพยาบาลรถก็ติดมากอีก แพรเลยแวะเดินห้างนั่นนี่ด้วย"

มินตรากวาดตามองเมื่อแพรรดาบอกว่าแวะเดินห้างสรรพสินค้า แต่กลับไม่เห็นวี่แววข้าวของที่เธอซื้อสักอย่าง แถมก่อนเข้าห้องมามินตราแน่ใจว่ามีเพียงถุงยาเล็ก ๆ กับหนังสืออะไรสักอย่างที่แพรรดาแนบกายมาด้วย

"แวะห้างยังไงไม่ซื้อของติดไม้ติดมือมาด้วยล่ะ แล้วทานข้าวมาหรือยัง"

"ยังเลยค่ะ"

"เธอนี่มันยังไงกันไปห้างร้านอาหารก็เต็มห้างทำไมไม่แวะกินมาเลยล่ะ" มินตราบ่นด้วยความเป็นห่วงด้วยตอนนี้เป็นเวลาดึกดื่น แต่ข้าวค่ำยังไม่ตกถึงท้องของแพรรดาเลย จู่ ๆ ดาราสาวก็สะอื้นไห้ โผลเข้ากอดมินตราแนบแน่น

"เป็นอะไรของเธอล่ะ ทำผิดมาหรือเปล่าถึงอ้อนออเซาะแบบนี้" มินตราลดเสียงเบาลงยกมือลูบแผ่นหลังเล็กสั่นเทาอย่างปลอบประโลม แม้นึกแปลกใจที่อยู่ ๆ แพรรดาก็แสดงความอ่อนแอออกมาต่อหน้าหล่อน ซึ่งเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อและเห็นได้ยาก

"เปล่าค่ะ แพรแค่อยากกอดขอบคุณที่พี่มินคอยช่วยแพร อยู่ข้างแพรเสมอมา ถึงจะดุด่าบ้างแต่แพรก็รู้ซึ้งแล้วว่าที่พี่ทำเพราะหวังดีกับแพร"

แพรรดาซึ้ง นึกโทษตัวเองที่ดื้อรั้น หากเชื่อฟังคำสั่งสอนของมินตรา ชีวิตเธออาจจะไม่ต้องเผชิญปัญหาเลวร้ายขนาดนี้เหมือนตอนนี้อยู่ก็ได้ และเรื่องกำลังตั้งครรภ์ แพรรดาเลือกจะไม่ปริปากบอกใคร จนกว่าท้องจะโตกว่านี้หรือจนกว่าเธอพร้อมทำใจเปิดเผย

ระหว่างนี้ยังขอทำงานในวงการตามปกติ และดูแลเจ้าเยลลี่ให้ดี เธอจะเฝ้าระวังไม่ให้ลูกได้รับผลกระทบด้วย ใครไม่รักก็ช่างหัวเขา แต่เธอรู้สึกรัก รู้สึกผูกพันกับลูกไปแล้ว

1 สัปดาห์ต่อมา

ค่ำคืนนี้แพรรดาออกมาดื่มฉลองข้างนอกกับราตรี และเพื่อนอีกสองถึงสามคน เป็นการเจอกันในรอบหนึ่งเดือนเนื่องในโอกาสวันคล้ายวันเกิดของราตรี ผับหรูของโซนลูกค้าวีไอพี ดีเจชื่อดังตัวท็อปในวงการเปิดเพลงแดนซ์ดังสนั่น หมู่เพื่อนพ้องที่มาร่วมฉลองด้วยกันอดใจไม่ไหวถึงกับลุกขึ้นไปเต้นโชว์สเต็ปเอวพริ้วกันสนุกสนานท่ามกลางแสงไฟหลากสีสาดส่อง

แพรรดาขออนุญาตมินตราเรียบร้อยก่อนออกมาข้างนอก และรับรู้ว่าเธอมาเที่ยวผับกับเพื่อน แต่ที่ไม่ห้ามเหมือนรอบที่แล้วมาเพราะเห็นใจในเมื่อแพรรดาปฏิบัติตัวดีเชื่อฟังหล่อนเป็นอย่างดี

คราวนี้เธอไม่ต้องกลัวคนอื่นจะจับตามอง หรือติฉินนินทา สร้างข่าวในทางเสียหาย เนื่องจากทั้งคู่เริ่มไม่สนใจข่าวในเชิงลบเท่าตอนแรก พอมีข่าวแบบเดิมมาเรื่อย ๆ มินตราก็ยอมถอยไม่เอาความ ไม่เสียเวลาให้ค่ากับพวกนักเลงคีย์บอร์ดในเมื่อข่าวพวกนั้นไม่ส่งผลต่องานมากมายนัก

แพรรดาสามารถสนุกได้ไม่จำกัดเต็มลิมิตรตัวเอง ทว่าคืนนี้แพรรดานั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อนจากที่นั่งเลยด้วยซ้ำ

"แกไม่ดื่มเหรอ" เจ้าภาพวันเกิดถามพร้อมกับยื่นแก้วไวน์ให้ เพราะแพรรดาเข้ามาถึงสักพักแล้วราตรีไม่เห็นเธอดื่มเครื่องดื่มสักแอะ โดยทั่วไปแพรรดาไม่พลาดที่จะซดดื่มแอลกอฮอล์รัว ๆ จนเมาหัวราน้ำไปแล้วป่านนี้

"ฉันเวียนหัวนิดหน่อยน่ะ" แพรรดาทำทียกมือนวดคลึงศีรษะ มืออีกข้างดันแก้วไวน์ที่ราตรียื่นให้ในคราแรกออกห่าง

อาการแพ้ท้องเวียนหัวมักเกิดขึ้นกับแพรรดาแค่ช่วงเช้าก่อนตื่นนอนเท่านั้น แต่ต้องแอบอ้างว่าเวียนหัวเพียงแค่พยายามเลี่ยงการดื่มแอลกอฮอล์ของมึนเมาทุกประเภทที่เป็นอันตรายต่อแม่ลูกอ่อน เธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกจึงไม่สามารถเที่ยวดื่มได้ตามใจ

"เวียนหัวเพราะแสงไฟเหรอ" ราตรีเข้าใจอย่างนั้น ก่อนเอ่ยถามอีก "แกไหวไหม"

"ไหวสิแต่ฉันขอออกไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ไปสูดอากาศข้างนอกน่าจะดีขึ้น"

"ดีเหมือนกันเดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน"