คนที่ 2 งานกินข้าว 2

พราวฟ้าเหลือบสายตามองคนตรงหน้า ทำเสียงขึ้นจมูกเบาๆ เพราะอย่างที่เธอคาดเดาไว้ไม่ผิดสักนิด เขารู้ทุกอย่างดีทีเดียวแหละ

และรู้ว่าเขากำลังกลั่นแกล้งเธอ เพราะคนที่เป็นคู่กรณีกับเธอ ก็คือ.. อลินา อดีตคนรักเก่าของเขานั่นเอง

เพียงแต่เธอไม่คิดว่าเขาจะฝังใจขนาดที่ยอมเสียเงินสามแสนเพื่อให้เธอมาที่นี่นอนอ้าขาสบายๆ และรับเงินกลับบ้าน มันคงไม่ง่ายอย่างนั้นแน่นอน

"ก็คงงั้นมั้งคะ"

รอยยิ้มเย้ยหยันที่เกิดบนใบหน้าของเธอ ทำให้อุปกรณ์ไข่สั่นทำงานขึ้นทันที

มือที่จับส้อมกับมีดอยู่ถูกกำจนแน่น ก่อนเธอจะค่อยๆ วางมันลง แล้วเลื่อนฝ่ามือมาบีบที่ต้นขาตัวเองเอาไว้แน่น ริมฝีปากเม้มแน่นกัดฟันจนตัวเองได้ยินเสียงดังกรอด

"ตอนนั้นฉันก็ดูว่าเธอไม่น่าใช่คนแบบนั้นนะ เพราะหลังจากที่คุยกันครั้งสุดท้ายเสร็จ เธอก็หายไปทันที แต่ทำไมครั้งนี้ถึงเป็นแบบนี้ล่ะ เธอแค้นอลินาหรือ"

"คุณ...ฟาริส หยุด..ได้ไหมคะ ฉันขอร้อง"

เธอไม่ได้สนใจคำพูดเขา ได้แต่เกร็งหน้าท้องตัวเองเอาไว้แน่น เล็บยาวที่ถูกเคลือบสีชมพูอ่อนเอาไว้อย่างสวยงามจิกลงบนผิวอ่อนที่ต้นขาอย่างแรง แต่มันก็แทบจะไม่สามารถทนต่อความเสียวซ่านจากไอ้ไข่สั่นด้านในนั้นได้เลย

"อ๊ะ...."

"ร้องออกมาก็ได้ คนของฉันยืนห่างขนาดนั้นไม่ได้ยินหรอก"

เธอนึกรู้ได้ตอนนี้เอง ว่าเขากำลังจะทำให้เธออาย

"คุณฟาริส หยุดเถอะค่ะ ฉันไม่ไหวแล้ว ปวด...เหมือนปวดปัสสาวะ"

"แตกเลยก็ได้นะ ฉันไม่ถือ"

"คุณ....อ๊ะ.....อ๊า...."

พราวฟ้าพยายามอย่างสุดกลั้นที่จะหักห้ามความรู้สึกเสียวซ่านของร่างกายที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่สามารถห้ามได้สักนิด เสียงครางกระเส่าน่าอายก็เล็ดลอดออกมาอย่างไม่อาจห้ามได้ และที่ทำเธอขายหน้าที่สุดคงจะเป็นน้ำใสๆ จากร่างกายที่มันกำลังถูกปล่อยออกมา

กวินนายกมือขึ้นวางที่โต๊ะทันที ค่อยๆ เลื่อนมือไปปัดแก้วน้ำดื่มและแก้วไวน์ตรงหน้าให้หกใส่ตัวเอง พร้อมกับหยาดน้ำใสที่เจิ่งนองออกมาอย่างน่าขายหน้า

แค่เพียงเขากดปิดรีโมตเธอก็ต้องรีบโกยอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ แอบเหลือบสายตามองตรงหน้าตักตัวเอง จึงได้เห็นไวน์แดงที่หกรดเสื้อตัวสวยเป็นทางยาวตั้งแต่หน้าอกลงไป ส่วนน้ำเปล่าแก้วนั้นก็หกรดกระโปรงเธอทั้งแก้ว

แม่บ้านสองคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างรีบหยิบกระดาษชำระส่งให้เธอ ตอนที่แบมือออกไปรับจึงได้เห็นว่ามือตัวเองมันสั่นจนไม่สามารถควบคุมได้

"พาคุณพราวไปที่ห้อง"

ฟาริสเอ่ยสั่งแม่บ้าน ทั้งสองคนจึงช่วยประคองเธอลุกขึ้น คงเพราะเห็นอาการที่สั่นไปทั้งตัวของเธอ

พราวฟ้าลุกขึ้นยืนตามแรงประคองไม่สนใจว่าชุดจะเปียกทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ได้แต่ค่อยๆ ออกแรงก้าวเท้าที่สั่นเทากลับไปที่ห้อง พอเธอทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาได้แม่บ้านสองคนที่ช่วยพยุงมาก็หลีกออกจากห้องไปอย่างเงียบเชียบ

เสียงประตูห้องถูกเปิดอีกครั้ง เธอแทบจะไม่ต้องเดาว่าเป็นใคร

"อาบน้ำก่อนไหม" คนถามเดินไปรินไวน์ที่ยังเหลืออยู่ในห้อง แทบจะไม่สนใจคนที่นั่งอยู่ที่โซฟา

"ไม่เป็นไรค่ะ แต่คุณสบายใจได้ ฉันทำความสะอาดมาอย่างดี"

ฟาริสไม่ตอบได้แต่เพียงไหวไหล่ให้อย่างน่าหมั่นไส้

"งั้นก็แก้ผ้าแล้วก็ขึ้นเตียง"

สิ้นคำของฟาริส เธอก็ลุกขึ้นยืนค่อยๆ ปลดตะขอเสื้อด้านหลังของตัวเองออก รูดซิปลงจนสุด จับแขนเสื้อออกจากไหล่เพียงนิดชุดสวยทั้งชุดก็ลงไปกองอยู่ที่พื้น เธอถอดรองเท้าก้าวขาออกจากชุดสวยที่กองอยู่ตรงนั้น แกะแผ่นปิดจุกออกโดยไม่สนใจสายตาของคนตรงหน้าว่าจะมองเธอแบบไหน ก่อนจะค่อยก้มตัวดันจีสตริงสีเนื้อให้หลุดตามออกไปอีกตัว

เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าเธอเดินไปที่เตียงอย่างว่าง่ายนั่งลงที่ขอบเตียงพลางมองคนตรงหน้า จึงเห็นเขาเดินถือแก้วไวน์มาทางหัวเตียง เปิดลิ้นชักตู้ใบเล็กข้างๆ หัวเตียงหยิบอะไรบางอย่างหลายอันโยนมาที่ข้างตัวเธอ

เธอเห็นมันชัดก็ตอนที่ของสิ่งนั้นหล่นอยู่ข้างตัวบนเตียงใหญ่ มันคืออวัยวะเพศชายปลอม หลายอัน หลายขนาด

"อยากได้อันไหนก็เลือกเอา ทำเสร็จแล้วก็ไปรับเงินที่อธิปแล้วเธอก็กลับได้"