07 ขอให้รับผิดชอบ

เวลาต่อมา

"อืม..." ติณภพรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมกับความงงที่ไม่รู้ว่าตัวเองนอนอยู่ที่ไหน แล้วเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เพราะเมื่อคืนเขาเองก็ไม่ได้ดื่มหนักอะไร ทว่ากลับรู้สึกเมาจนไม่ได้สติเลย

"พี่ติณ"

"น้องจี!"

"ฮึก เมื่อคืนพี่เมามาก จีเข้าไปเห็นพี่กำลังจะเดินออกมาจากคลับก็เลยไปช่วย แต่พี่กลับคิดว่าจีเป็นพี่มีน เราสองคนก็เลย..."

"อะไรนะ!" ติณภพตกใจจนตาค้างเมื่อจีรณาพูดแบบนั้น ต่อให้เธอจะไม่ได้พูดตามตรงแต่เขาก็พอจะเดาออกว่าสิ่งที่เธอกำลังจะพูดต่อจากนี้คืออะไร "มันเรื่องจริงหรอจี"

"จะให้จีไปตรวจก็ได้นะคะ เมื่อคืนเราทำแบบนั้นกันจริงๆ พี่จะได้..."

"เฮ้อ...อะไรกันวะเนี่ย" ติณภพสบถออกมาพร้อมกับเอามือลูบใบหน้าของตัวเองเรียกสติ เพราะเขาคิดกับจีรณาแค่น้องสาวเท่านั้น แต่ก็กลายเป็นแบบนี้ไปซะได้ ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเขาจะมีอะไรกับผู้หญิงที่แทบจะได้ศักดิ์เป็นน้องสาวของเขา

"พี่รับผิดชอบจีได้หรือเปล่าคะ"

"แต่พี่มีมีนแล้ว พี่คงทำแบบนั้นไม่ได้"

"แต่เรามีอะไรกันแล้วนะคะ จีเป็นเมียของพี่แล้ว ยังไงพี่ก็ต้องรับผิดชอบ ถ้าจีท้องขึ้นมาจะทำยังไงคะ เมื่อคืนพี่ไม่ได้ป้องกันอะไรเลย พี่จะทิ้งจีแบบนี้หรอคะ?"

"แล้วจีจะให้พี่ทำยังไง พี่มีภรรยาแล้ว พี่แต่งงานแล้ว พี่เห็นเราเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น แล้วเรื่องเมื่อคืนพี่ก็จำอะไรไม่ได้เลยสักนิด"

"พี่จะบอกว่าจีโกหกหรอคะ?"

"เปล่า พี่แค่จะบอกว่าเรื่องเมื่อคืนให้มันจบลงเท่านี้เถอะ พี่ไม่ได้บอกว่าเราโกหกหรอกนะ แต่พี่จำอะไรไม่ได้เลย แล้วพี่ก็คิดว่าถ้าพี่เมาขนาดนั้นพี่จะทำแบบนั้นไหวได้ยังไง ขนาดเดินพี่ยังจะไม่ไหวเลย"

"แปลว่าพี่จะไม่รับผิดชอบ"

"เฮ้อ...."

"จีจะบอกพี่มีน พี่มีนจะได้รู้ว่าพี่ได้จีเป็นเมียแล้วจะได้รู้ว่าพี่ติณนอกใจ อยากจะรู้นักว่าถ้าพี่มีนรู้เรื่องนี้จะเกิดอะไรขึ้น"

"อย่านะจี"

"พี่มาโทษจีไม่ได้หรอก เพราะพี่ไม่รับผิดชอบจีเอง"

"....."

"จีจะบอกเรื่องนี้กับคุณป้าด้วย"

"เรื่องมันชักเริ่มจะบานปลายแล้วนะจี"

"ไม่บานปลายหรอกค่ะ พี่ทำให้จีต้องทำแบบนี้เอง เป็นเพราะพี่นั่นแหละค่ะ พี่จะมาโทษจีไม่ได้หรอกค่ะ"

"....."

"จีให้ทางเลือกพี่สองทางระหว่างรับผิดชอบจี หรือให้จีเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่มีนกับคุณป้า"

"มีนแน่ใจเหรอว่าจะเอาเรื่องนี้ไปพูด อย่าลืมสิว่าคนที่เสียหายคือจี แล้วตอนนี้พี่ก็แต่งงานแล้ว ถ้ามีคนรู้ว่าจีมีอะไรกับพี่ ครอบครัวจีต้องเผชิญหน้ากับสังคมยังไง จีพร้อมใช่ไหมที่จะต้องถูกคนตราหน้าว่าเป็นเมียน้อย"

"พี่ติณ นี่พี่กล้าพูดแบบนี้กับจีเลยหรอคะ"

"มีสติเมื่อไหร่ค่อยมาพูดกันนะ หรือถ้ากล้าจะพูดก็ตามใจ แต่พี่จะไม่ยุ่งกับจีอีกเลย เราจะไม่รู้จักกันอีก จีคอยดูก็ได้ถ้าอยากจะเล่นกับคนอย่างพี่"

"พี่ติณ พี่ติณ พี่ติณ!"

ติณภพคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ซึ่งมันเป็นโรงแรมที่ค่อนข้างอยู่ใกล้กับคลับที่เขาดื่มมาเมื่อคืน

เขาจำได้ว่าตัวเองเมาหนักแบบไม่ได้สติทั้งๆ ที่ดื่มมาเล็กน้อย เพราะสัญญากับภรรยาเอาไว้แล้วว่าจะไม่ดื่มหนัก และเขาก็ไม่ใช่คนตัวเล็กๆ เลยที่จีรณาจะแบกคนตัวใหญ่อย่างเขาขึ้นลิฟท์มาได้แบบนี้ และเธอลากเขาออกมาจากคลับด้วยสภาพไหนเขาเองก็ยังนึกไม่ออกเลย

ตู๊ด~~

( เออว่าไงไอ้ติณ )

"ขอดูกล้องวงจรปิดที่คลับมึงหน่อย ช่วงเวลาที่กูออกมาแล้ว ทุกตัวเลยนะ ส่งให้กูด่วนเลย"

( เออๆ เดี๋ยวส่งให้ )

เพื่อนสนิทไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ยอมเอาคลิปวีดีโอที่เป็นกล้องวงจรปิดจากร้านของตัวเองส่งให้กับเพื่อนในช่วงเวลาที่ติณภพหายออกไปจากร้าน

ซึ่งคลิปมันก็จับภาพให้เห็นจีรณากับผู้ชายอีกสองคนมาพาติณภพขึ้นรถออกไป

"บ้าเอ๊ย มันเกิดขึ้นจริงๆ เหรอวะเนี่ย แล้วทำไมกูถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย บ้าฉิบ!" ติณภพทึ้งศีรษะตัวเองแรงๆ ที่เมื่อคืนไปเมาจนไม่ได้สติและก็ทำผิดกับภรรยาอย่างมหันต์

*************

ตึก!

"เฮ้ย เป็นบ้าอะไรของมึงวะไอ้ติณ!?"

"เมื่อคืนกู ทำเรื่องบัดซบไปว่ะ"

"เกิดอะไรขึ้น?"

"ตอนนั้นกูเดินออกไป กูแดกอะไรเข้าไปวะทำไมกูไม่ได้สติห่าอะไรเลย"

"นั่นอ่ะดิกูก็ยังว่าอยู่ว่ามึงไปแดกอะไรมาก่อนหน้าหรือเปล่า เพื่อนกินหมดกันไปตั้งกี่ขวดไม่เห็นเมาเท่ากับมึงเลย มึงไปกินอะไรมา ปกติมึงคอแข็งจะตาย แต่นี่แดกไปอยู่สองสามแก้วก็เมาซะละ"

"ไม่รู้ว่ะ" ติณภพได้แต่เอามือขยี้ผมของเขา เพราะจำภาพเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้เลย และเขาก็ค่อนข้างมั่นใจว่าการที่เขาเมาหนักขนาดนั้นเขาคงไม่มีทางทำแบบนั้นได้อย่างแน่นอน แม้กระทั่งเดินยังไม่มีแรงเลยแล้วจะเอาเรี่ยวแรงจากไหนไปทำแบบนั้น

แต่สถานการณ์ในตอนนี้มันกำลังบีบบังคับเขาจนทำอะไรไม่ได้เลย จีรณาก็เอาแต่ขู่ว่าจะฟ้องคนนั้นคนนี้

"แล้วมึงไปทำอะไรมา"

"กูทำผิดกับเมียกู กูไปเอากับผู้หญิงคนอื่น"

"มึงเนี่ยนะไปเอากับผู้หญิงคนอื่น?!" เพื่อนสนิทไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่ เพราะติณภพไม่ใช่คนแบบนั้นเลย ติณภพรักมีนมาก และไม่มีทางที่เขาจะนอกใจภรรยาของตัวเอง ซึ่งข้อนี้เพื่อนๆ ต่างก็รู้กันเป็นอย่างดี

"กูไม่รู้ก็บอกแล้วไงว่ากูเมา"

"ของอยู่กับตัวมึงมึงจะไม่รู้สึกอะไรเลยหรอวะ"

"ก็ไม่ไง แต่เธอบอกว่ากูมีอะไรกับเธอเพราะกูคิดว่าเธอเป็นมีน"

"แค่คำพูดของผู้หญิงพันนั้นมึงก็เชื่อหรอ?"

"เฮ้อ มึงจำจีรณาได้ไหม"

"เออ จำได้ แต่น้องคนนี้ไปเรียนอยู่เมืองนอกนี่มึงบอกกูเอง"

"เธอกลับมาแล้ว และคนที่กูนอนด้วยเมื่อคืนคือเธอ"

"ไอ้ติณ มึง..."

"กูก็ไม่อยากจะเชื่อหรอก ถ้ากูมีสติดีกูไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่นอน กูคิดกับจีแค่น้องสาว กูไม่เคยคิดที่จะเกินเลยอะไรเลย"

"กูว่ามึงได้เกิดปัญหาใหญ่แน่ๆ กูจำได้ว่ามึงเคยบอกว่าน้องจีคนนี้สนิทกับแม่มึงมากๆ ถ้ารู้ถึงหูแม่ของมึงแล้วกูว่ามึงซวย ต่อให้ความจริงแล้วมึงกับเธอจะไม่ได้มีอะไรกันจริงก็เถอะ"

"กูจะเอายังไงดีวะ ปวดหัวฉิบหายเลยว่ะ ถ้ามีนรู้เรื่องนี้ต้องกลายเป็นเรื่องแน่ กูรู้สึกผิดว่ะไม่น่าเมาเลย"

"มึงก็ไปตรวจดิว่ามึงมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ หรือเปล่า"

"เฮ้อ..."

"โดนลากออกไปแบบนั้น มันก็มีสิทธิ์คิดแหละว่ะ ทางเดียวที่จะรู้ได้คือต้องตรวจ แล้วผู้หญิงคนนั้นจะยอมตรวจหรือไง"

"เธอท้าให้กูพาไปตรวจเอง แต่แม่ง...ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็แปลว่ากูทำผิดกับมีนมาก กูไม่อยากเลิกกับมีนกูไม่อยากหย่ากับมีน"

"กูรู้ว่ามึงรักเมียมึงแต่มึงก็ต้องจัดการเรื่องตรงนี้ด้วยถ้ารู้ถึงหูแม่ของมึงแล้วล่ะก็กูว่าได้กลายเป็นเรื่องใหญ่แน่"

"นั่นดิไอ้ติณ ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศคบชู้กับผู้หญิงอีกคนทั้งๆ ที่แต่งงานแล้ว ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไปซวยหมดแน่"

"เรื่องงานกูไม่ได้ซีเรียสอะไรขนาดนั้นหรอก กูเป็นห่วงความรู้สึกของมีนมากกว่า กูไม่อยากบอกเรื่องนี้กับเธอ แต่กูก็..."

"แล้วแต่มึงจะตัดสินใจก็แล้วกัน เรื่องของครอบครัวมึงกูช่วยได้เท่านี้แหละ"

"อืม..."