[3] เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

@ปัจจุบัน

ค่าคลอด ค่านมลูกและค่าใช้จ่ายทุกๆอย่างเกี่ยวกับลูกในท้อง มัลลิกากำลังนั่งลิสอยู่ที่โต๊ะทำงาน

ใบหน้าสวยหวานอิดโรยเพราะเธอเพิ่งจะสร้างตัวได้ในช่วงไม่กี่เดือนนี้เอง ร่างกายเหนื่อยเพียงใดก็ไม่มีวันที่จะได้พักผ่อนอย่างเต็มแรง มัวแต่ใช้เวลาของทุกวัน ทุกวินาทีอย่างมีค่าให้คุ้มค่าที่สุดเท่าที่จะทำได้

"แม่จะสู้เพื่อหนูนะคะลูก เป็นกำลังใจให้แม่ด้วยนะคะ!"

จากวันนั้นวันที่มัลลิกาตั้งท้องได้เดือนกว่า เธอมองหาอาชีพแม่ค้าออนไลน์ เพราะงานสมัยนี้หายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร อีกอย่างคนวุฒิน้อยก็เสียเปรียบ สิ่งนี้จึงเป็นข้อด้อยที่ผลักดันเธอให้ลุกขึ้นสู้

มือเรียวเอี้ยวไปหยิบสมุดบัญชีธนาคารขึ้นมาดู เป็นยอดที่ไม่ได้มากและไม่น้อย รู้สึกภาคภูมิใจทุกครั้งที่ทำได้ ทำสำเร็จไปอีกขั้น...

ชีวิตจะได้ไม่ต้องลำบากตรากตรำอีกต่อไป เธอยังจดจำวันนั้นได้ ที่โชคชะตาเล่นตลกและเธอได้แต่ฝืนยิ้มเดินจากมาอย่างนิ่งเฉย ไร้ซึ่งแรงจะเดิน

มัลลิกาเคยไปสมัครงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง การเป็นคนท้องเร่หางานทำนั้นเหนื่อยสายตัวแทบขาด การที่ยืนมองอย่างสิ้นหวังนั้นมัลลิกาได้รู้ซึ้งแล้วว่ามันทรมานขนาดไหน

บริษัทติดป้ายสมัครพนักงาน แต่จู่ๆรปภ.ก็เข้ามาถอดถอนป้ายนี้ออกต่อหน้าต่อตา สิ้นหวังจนท้อบ้างก็มี แล้วจะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อชีวิตเป็นเช่นนี้แล้ว ไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตายหรอกหรือ ไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน...

"แม่กำลังเก็บเงินเอาไว้ให้หนูเรียนสูงๆ ลูกของแม่ต้องตั้งใจเรียนด้วยนะคะรู้ไหมหื้ม?"

เธอมักจะพูดคุยกับลูกในท้องเป็นประจำ รู้สึกมีความสุขเอ่อล้นในหัวใจ ใครว่าทุกข์จะต้องจมอยู่กับทุกข์นั้นไปตลอดกาล สักวันจะต้องเป็นวันของเรา วันที่เราต้องมีความสุขต่างหาก อย่างเช่นวันนี้ไง ที่เธอมีพาร์ทเนอร์รุ่นอาวุโสมาคอยหนุนอาหารเสริมของเธอ

ถึงแม้ว่าความจริงแล้วท่านจะมีศักดิ์เป็นย่าของลูกเธอ เธอเพิ่งจะได้รู้ก็เมื่อเห็นเขามารอแม่ของเขาที่หน้าห้องทำงานในวันนี้ โลกชั่งกลม กลมจนวนให้มาวนลูป ติดอยู่แต่ในวงเวียนเครือญาติของครอบครัวชายหนุ่ม ใช่ทั้งเจ๊ซินและทั้งบริษัทของมารดาของเขา เหอะ!!

ในตอนนี้มัลลิกาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นนอกจากธุรกิจของเธอจะต้องเติบโตไปข้างหน้าเท่านั้น เพราะงานนี้มันหมายถึงชีวิตเธอและลูก เราต้องรอด

และถึงยังไงพ่อของลูกก็จดจำเธอไม่ได้ ไม่มีวันมาเหลียวแลอยู่แล้ว จะตื่นตระหนกไปทำไมกัน...

ร่างอุ้ยอ้ายเก็บเอกสารทุกอย่างและสมุดโน้ตให้เข้าที่ พอแค่นี้สำหรับวันนี้ หล่อนค่อยๆก้าวเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างระมัดระวัง

ด้วยความที่ทั้งวันเธอเล่นไม่พักผ่อน จึงทำให้หน้ามืด เสียหลักล้ม ทว่าสัญชาตญาณของความเป็นแม่ มือเรียวยันค้ำพื้นเอาไว้ก่อนจะล้มลงไป แต่ก็เสียการทรงตัวอยู่ดี ศรีษะทุยจึงกระทบเข้ากับเหลี่ยมอะไรสักอย่างในห้องน้ำ

.

.

.

นมสายเอานมอุ่นๆขึ้นมาให้คุณหนูของตนเอง ตั้งแต่เด็กสาวยังตีนเท่าฝาหอย จนในตอนนี้เป็นแม่คนแล้ว

"คุณหนู!!!"

หญิงวัยกลางคนร้องเสียงหลงเมื่อไม่พบมัลลิกา จึงเดินสอดส่อง จนพบเข้ากับร่างที่นอนคว้ำใบหน้าลงไปอย่างน่ากลัวอยู่หน้าห้องน้ำ

มัลลิกาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลในเวลาต่อมา โล่งอกไปทีที่ปลอดภัยทั้งแม่และเด็กในท้อง

"โธ่!คุณหนูของนม ทำไมถึงได้น่าสงสารขนาดนี้"

หญิงวัยกลางคนกุมมือเรียวของร่างที่นอนอยู่บนเตียง ใบหน้าเด็กสาวซีดเผือด มีผ้าก๊อตสีขาวปิดแผลที่มุมหน้าผากขวา

Hrrrr!

เสียงสมาทโฟนเรียกสติให้ร่างอวบของนมสายสะดุ้งตื่น เสียงเรียกเข้าจากสมาทโฟนของมัลลิกาที่เอามาด้วยรวมทั้งกระเป๋าสตางค์ เห็นอย่างนั้นจึงกดรับสายแทน

"หนูโบว์หมีจ๊ะ ป้าว่าป้าอยากจะนัดเจอหนูอีก พรุ่งนี้ว่างไหมจ๊ะ?"

คุณหญิงกนกวลี น้ำเสียงใสเเจ๋วโทรมารอบดึก อยากจะชวนมาพูดคุยกันตามจริตของนักธุรกิจไฟแรง คุณหญิงรู้สึกคุยถูกคอกับเด็กสาวเป็นอย่างมาก มัลลิกามีอะไรให้น่าสนใจมีมากมาย คุณหญิงคิดเช่นนั้น

"ฮัลโหลค่ะ!!"แต่กลับไม่ใช่เสียงของมัลลิกา คล้อยไปทางคนมีอายุ คุยอยู่ในตอนนี้